Myozyme 50 mg proszek do sporządzenia koncentratu roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 50 mg alglukozydazy alfa. Po rekonstytucji roztwór zawiera 5 mg/ml alglukozydazy alfa, a po rozcieńczeniu stężenie wynosi od 0,5 mg/ml do 4 mg/ml.

Rekombinowana postać ludzkiej kwaśnej alglukozydazy alfa. Wytwarzana metodą rekombinowania DNA przy użyciu hodowli komórek jajnika chomika chińskiego. Uważa się, że alglukozydaza alfa przywraca aktywność lizosomalnej kwaśnej glukozydazy alfa, prowadząc do stabilizacji lub odbudowy funkcji mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych (w tym mięśni oddechowych). T_0,5 wynosi w przybliżeniu 2-3 h.

Długotrwała, enzymatyczna terapia zastępcza u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Pompego (niedoborem kwaśnej alfa-glukozydazy). Lek jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych, dzieci i młodzieży.

Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na substancję czynną lub na którąkolwiek substancje pomocniczą po ponownej nieudanej próbie podania leku.

Dane na temat stosowania alglukozydazy alfa u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Leku nie należy podawać w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia alglukozydazą alfa. Ograniczone dane wskazują, że alglukozydaza alfa przenika do mleka kobiecego w bardzo małych stężeniach. Nie oczekuje się żadnego działania klinicznego u niemowląt karmionych piersią ze względu na małe przenikanie do mleka kobiecego i słabą biodostępność. Można zatem rozważyć karmienie piersią w trakcie leczenia preparatem. Jako środek ostrożności można rozważyć przerwanie karmienia piersią przez pierwsze 24 h po leczeniu. Płodność. Istnieje za mało danych klinicznych dotyczących wpływu alglukozydazy alfa na płodność, aby ocenić jej wpływ. Dane niekliniczne nie wykazały żadnych niekorzystnych wyników.

Dożylnie. Leczenie preparatem powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu choroby Pompego lub innych wrodzonych chorób metabolicznych lub nerwowo-mięśniowych. Zalecana dawka wynosi 20 mg/kg mc., podawana raz na 2 tyg. w postaci infuzji dożylnej. Lek podawać stopniowo. Zaleca się rozpoczęcie infuzji z szybkością początkową 1 mg/kg mc./h i stopniowe jej zwiększanie o 2 mg/kg mc./h co 30 min, aż do osiągnięcia maksymalnej szybkości 7 mg/kg mc./h, o ile nie wystąpią objawy reakcji związanych z infuzją. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma dowodów, by należało stosować specjalne zasady podawania preparatu u młodzieży, dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku. Nie oceniono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Sposób podania. Lek podawać w postaci infuzji dożylnej po rozcieńczeniu 0,9% roztworem chlorku sodu.

Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych związanych z infuzją podczas podawania preparatu należy zapewnić dostępność odpowiednich leczniczych środków zapobiegawczych, włącznie ze sprzętem do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Jeżeli wystąpi ciężka nadwrażliwość lub reakcje anafilaktyczne, należy rozważyć natychmiastowe przerwanie infuzji preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Należy przestrzegać aktualnych standardów medycznych obowiązujących w leczeniu nagłych reakcji anafilaktycznych. W oparciu o badania kliniczne wydaje się, że ryzyko pojawienia się reakcji związanych z infuzją jest większe u pacjentów z rozpoznaniem postaci niemowlęcej, u których występuje wzrost miana przeciwciał IgG oraz większe ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją u pacjentów, którzy podczas infuzji preparatu byli chorzy na ostrą chorobę (np. zapalenie płuc, posocznica). Przed podaniem preparatu należy starannie ocenić stan kliniczny pacjenta, a w trakcie leczenia regularnie oceniać odpowiedź pacjenta na leczenie na podstawie pełnej analizy wszystkich objawów klinicznych choroby. Należy ściśle monitorować stan pacjentów i zgłaszać do firmy wszystkie przypadku reakcji związanych z infuzją, reakcji opóźnionych i możliwych reakcji immunologicznych. Zachować ostrożność podczas ponownego podawania preparatu pacjentom, u których wystąpiły reakcje związane z infuzją (w szczególności reakcja anafilaktyczna). W przypadku wystąpienia łagodnych i przemijających reakcji, pomoc lekarska i przerwania infuzji nie muszą być konieczne. Większość reakcji związanych z infuzją skutecznie leczono zmniejszając szybkość infuzji, chwilowo przerywając lub podając przed jej rozpoczęciem doustne leki przeciwhistaminowe i (lub) przeciwgorączkowe i (lub) kortykosteroidy. Reakcje związane z infuzją mogą wystąpić podczas podawania preparatu, zwykle do 2 h po podaniu i są bardziej prawdopodobne przy większych szybkościach infuzji. W badaniach klinicznych u większości pacjentów stwierdzono zwykle w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia, powstanie przeciwciał IgG przeciwko ludzkiej, rekombinowanej alglukozydazie alfa, stąd u tych pacjentów spodziewane jest wystąpienie serokonwersji. U pacjentów z wczesną postacią choroby leczonych większą dawką preparatu (40 mg/kg mc.) stwierdzono tendencję do powstawania przeciwciał o większych mianach. Wydaje się że prawdopodobieństwo niekorzystnego przebiegu choroby i wytworzenie się stałych, wysokich mian przeciwciał jest większe u pacjentów z ujemnym wynikiem badania CRIM, u których endogenne białko GAA nie zostało wykryte z zastosowaniem analizy Western blot, niż wśród pacjentów z dodatnim wynikiem badania CRIM (u których endogenne białko GAA zostało wykryte przy zastosowaniu tej samej analizy i/lub w oparciu o analizę genotypu). Jednak wysokie, utrzymujące się miana przeciwciał również występują u niektórych pacjentów z dodatnim wynikiem badania CRIM. Uważa się, że niepomyślny przebieg choroby i wysokie, utrzymujące się miano przeciwciał mają etiologię wieloczynnikową. Należy regularnie monitorować miana przeciwciał IgG. Należy dokładnie monitorować podczas podawania preparatu stan pacjentów z zaawansowaną chorobą Pompego (ryzyko zaburzeń czynności serca i układu oddechowego) oraz pacjentów, u których występują przeciwciała IgE przeciwko alglukozydazie alfa. Niektórym pacjentom ze stwierdzoną obecnością przeciwciał IgE skutecznie podawano powtórnie preparat zmniejszając szybkość infuzji i zmniejszając dawkę początkową, a dalsze przyjmowanie preparatu było pod ścisłą kontrolą. W przypadku alglukozydazy alfa donoszono o poważnych reakcjach skórnych, przypuszczalnie o podłożu immunologicznym, w tym wrzodziejących i martwiczych zmianach skórnych. U kilku pacjentów z chorobą Pompego leczonych alglukozydazą alfa, u których obserwowano wysokie miano przeciwciał IgG, stwierdzono zespół nerczycowy. U tych pacjentów biopsja nerki wykazała odkładanie się kompleksów immunologicznych. Stan pacjentów poprawił się po przerwaniu leczenia. Dlatego zaleca się, aby u pacjentów z wysokim mianem przeciwciał IgG przeprowadzać okresowe badania moczu. Podczas przyjmowania alglukozydazy alfa pacjenci powinni być monitorowani pod kątem oznak i objawów reakcji ogólnoustrojowych o podłożu immunologicznym obejmujących skórę i inne narządy. Jeżeli wystąpią reakcje immunologiczne, należy rozważyć przerwanie podawania alglukozydazy alfa i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Należy rozważyć ewentualne ryzyko i korzyści związane z ponownym podawaniem alglukozydazy alfa oraz wystąpieniem reakcji immunologicznych. Niektórym pacjentom pomyślnie ponownie podano alglukozydazę alfa, a leczenie prowadzono pod stałym nadzorem klinicznym. Dane z badań klinicznych i opublikowanej literatury dotyczące immunogenności wśród pacjentów z wczesną postacią choroby i ujemnym wynikiem badania CRIM wskazują, że podawanie schematu indukcji tolerancji immunologicznej (ITI) pacjentom nieleczonym wcześniej alglukozydazą alfa (profilaktyczna ITI), może skutecznie zapobiegać lub ograniczać rozwój wysokich mian przeciwciał (HSAT) przeciwko alglukozydazie alfa. Dane od niewielkiej liczby pacjentów z HSAT, z aktywnością hamującą lub bez, wykazały ograniczony efekt leczenia z zastosowaniem ITI. U młodszych pacjentów z mniej zaawansowaną postacią choroby, poddanych profilaktycznej ITI przed rozwojem HSAT, zaobserwowano lepsze odpowiedzi na leczenie, co wskazuje, iż wczesne rozpoczęcie ITI może poprawiać wyniki kliniczne. Schematy ITI mogą wymagać dostosowania do indywidualnych potrzeb pacjenta. U pacjentów z chorobą Pompego istnieje ryzyko wystąpienia zakażeń układu oddechowego z powodu postępujących zmian chorobowych obejmujących mięśnie oddechowe. U pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi może występować większe ryzyko rozwoju ciężkich zakażeń, dlatego w przypadku tych pacjentów zalecana jest ostrożność. U niektórych z tych pacjentów odnotowano śmiertelne lub zagrażające życiu zakażenia układu oddechowego.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane najczęściej obserwowano podczas leczenia lub krótko po jego zakończeniu
(„reakcje związane z infuzją”). Niektóre działania niepożądane związane z infuzją miały znaczne
nasilenie lub zagrażały życiu. U niektórych pacjentów opisywano reakcje zagrażające życiu, w tym
bardzo ciężkie, uogólnione reakcje alergiczne i wstrząs anafilaktyczny. Do objawów takich reakcji
należą niskie ciśnienie tętnicze, bardzo szybki rytm serca, trudności w oddychaniu, wymioty,
opuchlizna twarzy, warg lub języka, pokrzywka lub wysypka. U niektórych pacjentów wystąpiły
działania niepożądane związane z wlewem leku, pod postacią objawów grypopodobnych, które trwały
przez kilka dni od zakończenia wlewu.
Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z niżej wymienionych objawów, należy bezzwłocznie
powiadomić lekarza. Aby zapobiec reakcji alergicznej, konieczna może być premedykacja,
np. podanie leków przeciwhistaminowych i (lub) kortykosteroidów bądź leków obniżających gorączkę
(przeciwgorączkowych).

Bardzo często: mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób
- Pokrzywka
- Wysypka
- Przyspieszenie rytmu serca
- Nagłe zaczerwienienie twarzy („uderzenia gorąca”)
- Gorączka lub podwyższona temperatura ciała
- Kaszel
- Zwiększenie częstości oddychania
- Wymioty
- Małe stężenie tlenu we krwi

Często: mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób
- Bladość
- Zwiększone lub nieprawidłowo wysokie ciśnienie tętnicze
- Sinawe zabarwienie skóry
- Dreszcze
- Pobudzenie
- Drżenia
- Ból głowy
- Mrowienie
- Ból lub miejscowy odczyn wokół miejsca podawania infuzji
- Zawroty głowy
- Drażliwość
- Świąd skóry
- Odruchy wymiotne
- Obrzęk twarzy, obrzęk gardła lub silny obrzęk obejmujący twarz, gardło i język w następstwie
  ciężkiej reakcji alergicznej
- Obrzęk kończyn górnych i dolnych
- Nudności
- Dyskomfort w klatce piersiowej
- Ucisk w gardle
- Biegunka
- Zmęczenie
- Ból mięśni
- Skurcze mięśni
- Ciężkie wrzodziejące zmiany skórne
- Zaczerwienienie skóry

Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych
- Obrzęk wokół oczu
- Astma
- Nieprawidłowe szmery oddechowe, w tym świst
- Trudności w oddychaniu (w tym duszność)
- Zimne kończyny (np. dłonie, stopy)
- Obniżone lub niskie ciśnienie tętnicze
- Zwężenie naczyń krwionośnych zmniejszające przepływ krwi
- Nagły skurcz oskrzeli ograniczający przepływ gazów oddechowych (skurcz oskrzeli)
- Uczucie gorąca
- Uczucie zimna
- Ogólne złe samopoczucie
- Uczucie osłabienia
- Senność
- Omdlenie
- Uczucie pieczenia
- Zwiększona potliwość
- Łzawienie
- Marmurkowatość skóry
- Niepokój
- Świszczący oddech
- Podrażnienie gardła
- Niedobór tlenu w tkankach ciała
- Spowolnienie rytmu serca
- Zatrzymanie akcji serca
- Silne bicie serca, które może być szybkie lub nieregularne (kołatanie serca)
- Ból w klatce piersiowej (nie serca)
- Zapalenie błon okrywających gałkę oczną i powiekę
- Ból brzucha
- Niestrawność
- Trudności w połykaniu
- Ból stawów
- Chwilowe wstrzymanie lub nagłe zatrzymanie oddychania
- Utrata białka z moczem
- Zespół nerczycowy: obrzęk kończyn dolnych, uogólniony obrzęk i utrata białka z moczem
- Obrzęk i zgrubienie skóry w miejscu infuzji w przypadku wydostania się leku poza naczynia
  krwionośne
- Zaczerwienienie dłoni
- Przemijające przebarwienia skóry
- Zaczerwienienia w miejscu podania infuzji
- Pokrzywka (wysypka) w miejscu podania infuzji
- Swędzenie w miejscu podania infuzji
- Pęcherzyk

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań interakcji alglukozydazy alfa z innymi lekami. Ponieważ alglukozydaza alfa jest rekombinowanym białkiem ludzkim, nie wydaje się, aby występowały jej interakcje z innymi lekami, w których pośredniczy cytochrom P450.

Sanofi Sp. z o.o.
ul. Marcina Kasprzaka 6
01-211 Warszawa
22-280-00-00
www.sanofi.pl