Nevirapine Accord 200 mg tabletki

1 tabl. zawiera 200 mg newirapiny.

Lek przeciwretrowirusowy - nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy (NNRTI). Newirapina jest niekompetyncyjnym inhibitorem odwrotnej transkryptazy HIV-1, jednak nie wykazuje biologicznie znaczącej aktywności hamowania odwrotnej transkryptazy HIV-2 lub eukariotycznych polimeraz DNA α, β, γ, δ. Tabletki i zawiesina doustna mają porównywalną biodostępność (ok. 90%) i mogą być stosowane wymiennie w dawkach do 200 mg. Lek jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego, osiągając C_max po 4 h. W około 60% wiąże się z białkami osocza. Newirapina przenika przez barierę łożyska i do mleka matki. Jest metabolizowana w wątrobie z udziałem cytochromu P-450 (gł. CYP3A4), sprzęgana z kwasem glukuronowym i wydalana z moczem. Wykazano, że newirapina jest induktorem wątrobowych enzymów metabolizujących. Autoindukcja wyraża się m.in. skróceniem T_0,5w fazie eliminacji: 45 h - pojedyncza dawka do 25-30 h - po wielokrotnym podaniu 200-400 mg/dobę

Leczenie dorosłych, młodzieży i dzieci bez względu na wiek zakażonych wirusem HIV-1, jako część leczenia skojarzonego z innymi lekami przeciwretrowirusowymi. W większości przypadków newirapinę stosowano z nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NRTI). Wybór kolejnej terapii po stosowaniu newirapiny powinien być oparty na doświadczeniu klinicznym i wynikach badań oporności.

Nadwrażliwość na substancje czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ponowne rozpoczęcie podawania produktu pacjentom, u których na stałe przerwano podawanie produktu z powodu wysypki o dużym nasileniu, wysypki z towarzyszącymi objawami ogólnymi, reakcji nadwrażliwości lub klinicznych objawów zapalenia wątroby w wyniku działania newirapiny. Pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby (klasa C wg klasyfikacji Childa-Pugha ) lub pacjenci, u których wartość AspAT lub AlAT przewyższa 5-krotnie górną granicę normy, dopóki wartość AspAT lub AlAT nie ustabilizuje się na poziomie mniejszym niż 5-krotna wartość górnej granicy normy. Ponowne rozpoczęcie podawania produktu pacjentom, u których wartość AspAT lub AlAT podczas leczenia newirapiną przekraczała 5-krotnie górną granicę normy i u których wystąpił nawrót zaburzeń czynności wątroby po ponownym podaniu newirapiny. Podawanie jednocześnie z ziołowymi preparatami zawierającymi ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) ze względu na ryzyko zmniejszenia stężenia newirapiny w osoczu i osłabienia jej działania klinicznego.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny stosować doustnych środków antykoncepcyjnych jako jedynej metody zapobiegania ciąży, ponieważ newirapina może zmniejszać stężenia tych produktów leczniczych w osoczu. Ciąża: Dostępne obecnie dane dotyczące kobiet ciężarnych nie wskazują na istnienie toksyczności powodującej wady rozwojowe lub działania toksycznego na płód i (lub) noworodka. Należy zachować ostrożność przepisując newirapinę kobietom w ciąży. Ryzyko hepatotoksyczności jest większe u kobiet z liczbą komórek CD4 powyżej 250/mm³ z wykrywalnym HIV-1 RNA w osoczu (50 lub więcej kopii/ml), należy więc wziąć ten czynnik pod uwagę przy podejmowaniu decyzji na temat leczenia. Brak wystarczających dowodów potwierdzających, że brak zwiększonego ryzyka toksyczności obserwowany u leczonych wcześniej kobiet rozpoczynających leczenie newirapiną z niewykrywalnym poziomem wirusa (poniżej 50 kopii/ml HIV-1 w osoczu) oraz liczbą komórek CD4 powyżej 250 komórek/mm³ dotyczy również ciężarnych kobiet. Karmienie piersią: Newirapina łatwo przenika przez barierę łożyskową i jest wykrywana w mleku matki. Aby uniknąć ryzyka przekazania HIV po urodzeniu zaleca się, by matki zakażone HIV nie karmiły piersią niemowląt oraz by przerywały karmienie piersią, jeżeli przyjmują newirapinę. Płodność: W badaniach toksykologii reprodukcyjnej obserwowano dowody na osłabienie płodności u szczurów.

Doustnie. Newirapinę należy stosować z przynajmniej dwoma innymi lekami przeciwretrowirusowymi. Dorośli i dzieci >16 lat, o mc. >50 kg lub pc. >1,25 m²: 200 mg (1 tabl.) raz na dobę przez pierwsze 14 dni (należy zastosować fazę wstępną leczenia, ponieważ stwierdzono, że zmniejsza to częstość występowania wysypki), następnie 200 mg 2 razy na dobę, w skojarzeniu z przynajmniej dwoma lekami przeciwretrowirusowymi. Pominięcie dawki. W przypadku, gdy od pominięcia dawki upłynęło nie więcej niż 8 godzin, należy niezwłocznie przyjąć pominiętą dawkę. Jeśli upłynęło więcej niż 8 godzin, pacjent nie powinien przyjmować pominiętej dawki i przyjąć następną o zwykłej porze. U pacjentów, u których w okresie 14-dniowej fazy wstępnej leczenia dawką 200 mg/dobę stwierdzono wysypkę, nie należy zwiększać dawki newirapiny do momentu ustąpienia tych zmian. Schematu dawkowania preparatu w dawce 200 mg raz na dobę nie należy stosować dłużej niż przez 28 dni. Po tym okresie należy podać alternatywny lek, w związku z możliwym ryzykiem niewystarczającej ekspozycji i oporności. W przypadku przerwy w stosowaniu leku dłuższej niż 7 dni, ponowne leczenie należy rozpocząć od zalecanej fazy wstępnej. Dzieci <16 lat, o mc. <50 kg lub o pc. <1,25 m²: należy sprawdzić dostępność zawiesiny doustnej, która może być stosowana w zależności od masy ciała lub powierzchni ciała. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów dializowanych, zaleca się podanie dodatkowej dawki 200 mg po każdej dializie; pacjenci z klirensem kreatyniny ≥20 ml/min nie wymagają dostosowania dawki. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Preparat może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od niego. Tabletek nie należy kruszyć ani żuć.

Pacjenci w ciągu pierwszych 18 tyg. (a szczególnie pierwszych 6 tyg.) leczenia wymagają intensywnego monitorowania, ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich i mogących stanowić zagrożenie dla życia powikłań ze strony skóry i wątroby. Testy oceniające czynności wątroby należy wykonywać: przed rozpoczęciem stosowania newirapiny, co 2 tyg. w ciągu pierwszych 2 mies. leczenia, po trzecim miesiącu, a następnie w regularnych odstępach czasu. Należy przeprowadzać kontrolne badania czynności wątroby, gdy u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe mogące wskazywać na zapalenie wątroby i (lub) reakcje nadwrażliwości. Bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych nie zawsze stanowi przeciwwskazanie do stosowania newirapiny; bezobjawowe zwiększenie aktywności GGT nie jest przeciwwskazaniem do kontynuowania leczenia. Należy niezwłocznie zaprzestać stosowania newirapiny, jeżeli aktywność AspAT lub AlAT jest większa niż 5-krotna wartość GGN (patrz także przeciwwskazania). Newirapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (B wg Child-Pugh). Zwiększone ryzyko reakcji ze strony wątroby występuje u osób ze zwiększoną aktywnością AspAT lub AlAT (>2,5-krotnie w stosunku do GGN), z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B lub C występującym obecnie lub w wywiadzie, u kobiet oraz u pacjentów ze zwiększoną liczbą komórek CD4 i wiremią ≥ 50 kopii/ml. Nie należy rozpoczynać leczenia newirapiną u dorosłych kobiet z liczbą limfocytów CD4 >250 komórek/mm³ i dorosłych mężczyzn z liczbą limfocytów CD4 > 400 komórek/mm³, u których w osoczu stwierdza się RNA wirusa HIV-1, chyba że korzyści przeważają nad zagrożeniami. Pacjentów należy uważnie obserwować w przypadku wystąpienia pojedynczych przypadków wysypki. Zwiększone ryzyko ciężkich reakcji skórnych występuje u kobiet, w przypadku braku szybkiej reakcji po wystąpieniu pierwszych objawów oraz w przypadku nieprzestrzeganie początkowego dawkowania 200 mg na dobę w fazie wstępnej. Równoczesne podawanie prednizonu (40 mg na dobę w czasie pierwszych 14 dni przyjmowania newirapiny) nie powodowało zmniejszenia częstości występowania wysypki i może być związane ze zwiększeniem częstości występowania i nasilenia wysypki podczas pierwszych 6 tyg. leczenia newirapiną. U pacjentów, u których pojawi się wysypka związana ze stosowania newirapiny, należy wykonać badania czynności wątroby. Należy na stałe przerwać podawanie newirapiny u każdego pacjenta, u którego pojawi się ciężka wysypka (w tym zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka) lub wysypka, której towarzyszą objawy ogólne. Należy na stałe przerwać podawanie newirapiny u każdego pacjenta, u którego wystąpi reakcja nadwrażliwości (patrz także przeciwwskazania). Rozpad mięśni prążkowanych obserwowano u pacjentów, u których wcześniej wystąpiły związane ze stosowaniem newirapiny reakcje skórne i (lub) reakcje dotyczące wątroby. Nie zaleca się stosowania newirapiny w profilaktyce u osób po ekspozycji na HIV. Ze względu na ryzyko lipodystrofii, należy ocenić u pacjentów rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, leczonych przeciwretrowirusowo długotrwale oraz z zaburzeniami metabolicznymi; zalecane jest oznaczanie na czczo stężenia glukozy i lipidów we krwi; zaburzenia lipidowe należy odpowiednio leczyć. Pacjentów rozpoczynających złożoną terapię przeciwretrowirusową (CART) należy obserwować, zwłaszcza w pierwszych tygodniach lub miesiącach leczenia, pod kątem wystąpienia objawów zespołu reaktywacji immunologicznej; wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badania i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia. Pacjentów, zwłaszcza z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) długotrwale stosujących CART należy monitorować pod kątem objawów takich jak: ból stawów, sztywność, trudności w poruszaniu się, które mogą być objawami martwicy kości. U pacjentów leczonych newirapiną w skojarzeniu z zydowudyną należy dokładnie kontrolować parametry hematologiczne, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, pacjentów przyjmujących większe dawki zydowudyny lub pacjentów z niską rezerwą szpikową, a zwłaszcza u osób w zaawansowanym stadium zakażenia HIV, ze względu na ryzyko wystąpienia gramnulocytopenii. Nie jest zalecanie jednoczesne stosowanie newirapiny i ryfampicyny. Newirapina nie była badana u pacjentów w wieku >65 lat.

4. Możliwe działania niepożądane

W trakcie leczenia zakażenia HIV może wystąpić zwiększenie masy ciała oraz stężenia lipidów
i glukozy we krwi. Jest to częściowo związane z poprawą stanu zdrowia oraz stylem życia,
a w przypadku stężenia lipidów we krwi, czasami z samym stosowaniem leków do leczenia
zakażenia HIV. Lekarz zleci badanie tych zmian.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jak wspomniano powyżej, w części „Ostrzeżenia i środki ostrożności”, najważniejszymi
działaniami niepożądanymi w czasie zastosowania newirapiny są ciężkie
i zagrażające życiu reakcje skórne oraz ciężkie uszkodzenie wątroby. Działania te występują
głównie w ciągu pierwszych 18 tygodni stosowania newirapiny. Jest to zatem ważny okres, w
którym pacjent wymaga ścisłej kontroli przez lekarza.

W przypadku zaobserwowania kiedykolwiek objawów wysypki należy natychmiast powiadomić
lekarza.

Jeśli występuje wysypka, wykazuje ona nasilenie łagodne do umiarkowanego. Jednakże,
u niektórych pacjentów wysypka w postaci pęcherzy może mieć przebieg ciężki lub zagrażający
życiu (zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka), zanotowano też
przypadki zgonów. Większość przypadków zarówno ciężkiej, jak i łagodnej lub umiarkowanej
wysypki występuje w ciągu pierwszych 6 tygodni leczenia.

W przypadku wystąpienia wysypki oraz złego samopoczucia, należy przerwać stosowanie leku i
niezwłocznie powiadomić o tym lekarza.

Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (alergiczne). Takie reakcje mogą wystąpić w postaci
anafilaksji (ciężka postać reakcji alergicznej) z objawami, takimi jak:
- wysypka
- obrzęk twarzy
- trudności w oddychaniu (skurcz oskrzeli)
- wstrząs anafilaktyczny.

Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić również w postaci wysypki lub innych działań
niepożądanych, takich jak:
- gorączka
- powstawanie pęcherzy na skórze
- opryszczkowe zapalenie jamy ustnej
- stany zapalne oczu
- obrzęk twarzy
- obrzęki uogólnione
- duszność
- bóle mięśni lub stawów
- zmniejszenie liczby białych krwinek (granulocytopenia)
- ogólnie złe samopoczucie
- ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek (niewydolność wątroby lub nerek).

W przypadku wystąpienia wysypki lub innych objawów reakcji nadwrażliwości (alergicznej), należy
niezwłocznie powiadomić o tym lekarza, ponieważ reakcje te mogą zagrażać życiu.

Istnieją doniesienia o zaburzeniach czynności wątroby po zastosowaniu newirapiny,
w tym kilka przypadków zapalenia wątroby, które mogą być nagłe i ostre (piorunujące zapalenie
wątroby) i niewydolność wątroby, która może prowadzić do zgonu.

Należy poinformować lekarza w przypadku wystąpienia objawów wskazujących na uszkodzenie
wątroby, takich jak:
- utrata apetytu
- nudności
- wymioty
- zażółcenie skóry (żółtaczka)
- ból brzucha

Wymienione poniżej działania niepożądane występowały u pacjentów przyjmujących newirapinę.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 leczonych pacjentów):
- wysypka

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- zmniejszenie liczby białych krwinek (granulocytopenia)
- reakcje alergiczne (nadwrażliwość)
- bóle głowy
- mdłości (nudności)
- wymioty
- bóle brzucha
- luźne stolce (biegunka)
- zapalenie wątroby
- zmęczenie
- gorączka
- nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów):
- reakcja alergiczna objawiająca się wysypką, obrzękiem twarzy, trudnościami w oddychaniu
  (skurcz oskrzeli) lub wstrząsem anafilaktycznym
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość)
- zażółcenie skóry (żółtaczka)
- ciężkie i zagrażające życiu wysypki skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczno-rozpływna
  martwica naskórka)
- pokrzywka
- obrzęk naczynioruchowy
- bóle stawów
- bóle mięśni
- zmniejszenie stężenia fosforu we krwi
- zwiększenie ciśnienia krwi

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów):
- nagłe i ostre zapalenie wątroby (piorunujące zapalenie wątroby)
- wysypka z objawami ogólnoustrojowymi (reakcja na lek z eozynofilią i objawami
  ogólnoustrojowymi)

W przypadku zastosowania newirapiny w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi
zanotowano również następujące objawy:
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub płytek krwi
- zapalenie trzustki
- osłabione lub nietypowe odczucia skórne.

Objawy te są zwykle związane z zastosowaniem innych leków przeciwretrowirusowych i można
oczekiwać ich wystąpienia w przypadku stosowania newirapiny w skojarzeniu z innymi lekami;
jednakże jest mało prawdopodobne, aby mogły być wywoływane wyłącznie przez stosowanie
newirapiny.

Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży
Może wystąpić zmniejszenie liczby białych krwinek (granulocytopenia), które częściej występuje u
dzieci. Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość), które może mieć związek z
leczeniem newirapiną, również występuje częściej u dzieci. Podobnie jak w przypadku objawów
wysypki, należy powiadomić lekarza o jakichkolwiek działaniach niepożądanych.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Stosowanie newirapiny łącznie z nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (dydanozyna, stawudyna, lamiwudyna, tenofowir, zydowudyna) nie wymaga dostosowywania dawkowania. W przypadku stosowania z zydowudyną należy często kontrolować parametry hematologiczne, z uwagi na ryzyko wystąpienia granulocytopenii. Równoległe stosowanie newirapiny i efawirenzu nie jest zalecane, gdyż nie zwiększa skuteczności żadnego z tych leków, w stosunku do przypadku, gdy są stosowane osobno. Równoległe stosowanie newirapiny i atazanawiru/rytonawiru nie jest zalecane. Stosowanie newirapiny łącznie z darunawirem nie wymaga dostosowywania dawkowania. Nie zaleca się jednoczesnego podawania fosamprenawiru i newirapiny, jeśli fosamprenawir nie jest jednocześnie podawany z rytonawirem. Fosamprenawir/rytonawir można stosować z newirapiną bez korekty dawkowania. Zalecane jest zwiększenie dawki lopinawiru/rytonawiru do 533/133 mg lub 500/125 mg 2 razy na dobę podczas posiłków, w przypadku ich stosowania w skojarzeniu z newirapiną. Nie jest konieczna korekta dawkowania newirapiny podawanej równocześnie z lopinawirem. U dzieci należy rozważyć zwiększenie dawki lopinawiru/rytonawiru do 300/75 mg/m² pc. 2 razy na dobę podczas posiłków, w przypadku ich stosowania w skojarzeniu z newirapiną, zwłaszcza u pacjentów z podejrzeniem zmniejszenia wrażliwości na lopinawir/rytonawir. Nelfinawir i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Rytonawir i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Sakwinawir/rytonawir i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Typranawir/rytonawir i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Stosowanie newirapiny łącznie z enfuwirtydem, marawirokiem, czy raltegrawirem nie wymaga dostosowywania dawkowania. Newirapina istotnie zmniejsza ekspozycję na klarytromycynę, natomiast zwiększa ekspozycję na aktywny metabolit klarytromycyny - ponieważ czynny metabolit klarytromycyny wykazuje zmniejszoną aktywność wobec Mycobacterium avium-intracellulare complex, może występować zmieniona ogólna aktywność przeciwko temu drobnoustrojowi; w przypadku leczenia zakażenia Mycobacterium avium-intracellulare complex należy rozważyć zastosowanie leków alternatywnych w stosunku do klarytromycyny, takich jak azytromycyna; zaleca się obserwację pacjenta pod kątem zaburzeń czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie newirapiny i ryfampicyny nie jest zalecane, gdyż ryfampicyna zmniejsza AUC i C_max newirapiny; u pacjentów z gruźlicą poddawanych aktualnie leczeniu zawierającemu newirapinę, należy rozważyć zastosowanie ryfabutyny zamiast ryfampicyny. Ryfabutyna i newirapina mogą być stosowane jednocześnie bez konieczności dostosowania dawek, jednak z koniecznością ścisłej kontroli reakcji niepożądanych zależnych od ryfabutyny. Newirapina zmniejsza ekspozycję na ketokonazol, natomiast ketokonazol zwiększa stężenie newirapiny we krwi - nie stosować jednocześnie. Newirapina zmniejsza ekspozycję na itrakonazol, natomiast itrakonazol nie wpływa na farmakokinetykę newirapiny - należy rozważyć korektę dawkowania itrakonazolu. Flukonazol zwiększa ekspozycję na newirapinę - pacjentów należy ściśle monitorować. Cymetydynę i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Stwierdzono złożone oddziaływanie pomiędzy newirapiną i warfaryną, z możliwością zarówno zwiększenia, jak i zmniejszenia czasu krzepnięcia podczas jednoczesnego stosowania tych dwóch leków - konieczne jest ścisłe monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi. Jednoczesne podawanie newirapiny nie powodowało zmian działania octanu medroksyprogesteronu (DMPA) hamującego owulację - DMPA i newirapinę można stosować bez korekty dawkowania. Newirapina zmniejsza stężenie we krwi hormonalnych środków antykoncepcyjnych (zarówno doustnych jak i podawanych w innej postaci), z wyjątkiem DMPA - nie należy stosować doustnych hormonalnych leków antykoncepcyjnych jako jedynej metody antykoncepcji u kobiet otrzymujących newirapinę; dodatkowo, w sytuacji, gdy doustne leki antykoncepcyjne są stosowane w celu terapii hormonalnej, w trakcie przyjmowania newirapiny należy monitorować ich efekt terapeutyczny. Newirapina może powodować zmniejszenie AUC i stężenia metadonu we krwi - u pacjentów otrzymujących metadon i rozpoczynających leczenie newirapiną należy zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia objawów odstawienia i odpowiednio dostosować dawkę metadonu. Nie należy stosować newirapiny jednocześnie z preparatami zawierającymi ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), ponieważ mogą one zmniejszać stężenie newirapiny we krwi (indukcja enzymów wątrobowych i białek transportowych); jeśli pacjent stosuje już preparaty dziurawca, należy skontrolować wartości stężenia newirapiny oraz, o ile jest to możliwe, wiremię i odstawić preparat dziurawca; po odstawieniu preparatu dziurawca może dojść do zwiększenia stężenia newirapiny i może być konieczne skorygowanie dawki newirapiny (działanie indukujące może się utrzymywać przez co najmniej 2 tyg. od zakończenia leczenia preparatami dziurawca). Badania z wykorzystaniem ludzkich mikrosomów wątrobowych wykazały, że obecność dapsonu, ryfabutyny, ryfampicyny i trimetoprymu/sulfametoksazolu nie wpływała na tworzenie się hydroksylowych metabolitów newirapiny. Ketokonazol i erytromycyna znacząco hamowały tworzenie się hydroksylowych metabolitów newirapiny. Leki zobojętniające sok żołądkowy, leki w których skład wchodzi bufor zasadowy oraz pokarm nie wpływają na wchłanianie newirapiny.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]