Nutriflex Omega Plus emulsja do infuzji

1 worek 1250 ml gotowej do użycia emulsji do infuzji zawiera: 500 ml roztworu glukozy (lewa górna komora) - 165 g glukozy jednowodnej (równoważnej 150 g glukozy bezwodnej), 2,34 g dwuwodnego diwodorofosforanu sodu, 6,58 mg dwuwodnego octanu cynku; 250 ml emulsji tłuszczowej (prawa górna komora) - 20 g oleju sojowego, 25 g triglicerydów nasyconych kwasów tłuszczowych o średniej długości łańcucha, 5 g triglicerydów kwasów tłuszczowych omega-3; 500 ml roztworu aminokwasów (dolna komora) - 2,82 g izoleucyny, 3,76 g leucyny, 3,41 g chlorowodorku lizyny (co stanowi 2,73 g lizyny), 2,35 g metioniny, 4,21 g fenyloalaniny, 2,18 g treoniny, 0,68 g tryptofanu, 3,12 g waliny, 2,24 g argininy, 2,03 g jednowodnego chlorowodorku histydyny (co stanowi 1,5 g histydyny), 5,82 g alaniny, 1,8 g kwasu asparaginowego, 4,21 g kwasu glutaminowego, 1,98 g glicyny, 4,08 g proliny, 3,6 g seryny, 0,976 g wodorotlenku sodu, 0,503 g chlorku sodu, 0,277 g trójwodnego octanu sodu, 3,434 g octanu potasu, 0,858 g czterowodnego octanu magnezu, 0,588 g dwuwodny chlorku wapnia. Wartość energetyczna: 5300 kJ (1265 kcal). Osmolarność: 1540 mOsmol/kg. pH 5-6. Całkowita zawartość w 1250 ml - 48 g aminokwasów, 6,8 g azotu, 150 g węglowodanów, 50 g tłuszczów oraz elektrolity: 50 mmol sodu, 35 mmol potasu, 4 mmol magnezu, 4 mmol wapnia, 0,03 mmol cynku, 45 mmol chlorków, 45 mmol octanów, 15 mmol fosforanów. Preparat dostępny również w większych workach o obj. 1875 ml, 2500 ml, zawierających proporcjonalnie zwielokrotnione ilości składników.

Amino acids, Dextrose, Fats, Electrolytes

Dożylnie. Dawkowanie indywidualne, w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Dorośli: maksymalna dawka wynosi 40 ml/kg mc./dobę, co odpowiada 1,54 g aminokwasów/kg mc./dobę, 4,8 g glukozy/kg mc./dobę, 1,6 g tłuszczów/kg mc./dobę.
Lek podaje się w infuzji ciągłej do żył centralnych, z maksymalną szybkością infuzji 2 ml/kg mc./h. Stopniowe zwiększanie szybkości infuzji przez pierwsze 30 min aż do osiągnięcia zaplanowanej szybkości zapobiega ewentualnym powikłaniom.

Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku zwiększonej osmolarności surowicy. Jak w przypadku innych roztworów do infuzji o dużej objętości, lek należy stosować ostrożnie w przypadku pacjentów z zaburzoną czynnością serca lub nerek. Przed rozpoczęciem infuzji należy wyrównać zaburzenia metabolizmu płynów, elektrolitów lub aminokwasów (np. odwodnienie hipotoniczne, hiperkaliemia, kwasica). Zbyt duża szybkość infuzji może prowadzić do nadmiernego obciążenia płynami, a w konsekwencji do patologicznych stężeń elektrolitów w surowicy, przewodnienia i obrzęku płuc. W trakcie infuzji należy monitorować stężenie triglicerydów w surowicy. W przypadku pacjentów z podejrzeniem zaburzeń metabolizmu tłuszczów należy przed rozpoczęciem infuzji wykluczyć ryzyko wystąpienia lipemii na czczo. W przypadku występowania lipemii na czczo podawanie tłuszczów jest przeciwwskazane. Występowanie hipertriglicerydemii po upływie 12 h od podania emulsji tłuszczowej może również wskazywać na zaburzenia metabolizmu tłuszczów. Lek należy podawać ostrożnie pacjentom z zaburzeniami metabolizmu tłuszczów, jak niewydolność nerek, cukrzyca, zapalenie trzustki, upośledzona czynność wątroby, niedoczynność tarczycy (w połączeniu z hipertriglicerydemią), posocznica; u tych pacjentów należy dokładnie monitorować stężenie triglicerydów w surowicy. W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek oznak lub objawów reakcji anafilaktycznej (takich jak gorączka, dreszcze, wysypka lub duszność) należy natychmiast przerwać infuzję. W zależności od stanu pacjenta, przejściowo może wystąpić hipertriglicerydemia lub podwyższone stężenie glukozy we krwi. W przypadku, gdy w trakcie podawania tłuszczów stężenie triglicerydów w osoczu przekracza wartość 3 mmol/l, zaleca się zmniejszenie szybkości infuzji. Jeśli stężenie triglicerydów w osoczu utrzymuje się na poziomie powyżej 3 mmol/l infuzję należy przerwać aż do normalizacji wartości stężenia. Po ponownym rozpoczęciu wlewu, należy dokładnie obserwować pacjenta, zwłaszcza na początku, i oznaczać stężenie triglicerydów w surowicy w krótkich odstępach czasu. Zmniejszenie dawki lub przerwanie podawania leku jest również zalecane w przypadkach, kiedy w trakcie podawania leku stężenie glukozy we krwi przekracza wartość 14 mmol/l (250 mg/dl). Jak w przypadku innych roztworów zawierających wodorowęglany podawanie leku może wywoływać hiperglikemię; należy monitorować stężenie glukozy we krwi oraz w przypadku wystąpienia hiperglikemii należy zmniejszyć szybkość infuzji lub podać insulinę. W trakcie infuzji dożylnej aminokwasów zwiększa się wydalanie z moczem pierwiastków śladowych, głównie miedzi, a w szczególności cynku; należy mieć to na uwadze w trakcie dawkowania pierwiastków śladowych, szczególnie w przypadkach długotrwałego żywienia pozajelitowego. Z uwagi na ryzyko wystąpienia pseudoaglutynacji leku nie należy podawać jednocześnie z krwią, używając tego samego zestawu do infuzji. Niezbędne jest monitorowanie jonogramu surowicy, równowagi wodnej i kwasowo-zasadowej oraz - w trakcie długotrwałego żywienia pozajelitowego - morfologii krwi, wskaźników krzepnięcia oraz czynności wątroby. Konieczna może być substytucja elektrolitów, witamin i pierwiastków śladowych. Nie należy dodawać do leku innych roztworów. Brak jest doświadczenia klinicznego stosowania leku u dzieci i młodzieży. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z cukrzycą i niewydolnością nerek. Witamina E może zaburzać działanie witaminy K w syntezie czynników krzepnięcia, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów z zaburzeniami krzepliwości krwi lub podejrzewanym niedoborem witaminy K. Triglicerydy, które zawierają kwasy tłuszczowe omega-3, mogą wydłużyć czas krwawienia i hamować agregację płytek krwi. Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą aspirynową, ze względu na możliwość pogorszenia czynności płuc.

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl
61-442-01-00
[email protected]
www.bbraun.pl