Ondansetron Accord 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 ml roztworu zawiera 2 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku). 1 ml roztworu zawiera 3,62 mg sodu w postaci cytrynianu, chlorku i wodorotlenku.

Silny, wysoce selektywny antagonista receptorów serotoninowych 5-HT₃ neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i OUN. Chemioterapia i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny poprzez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT₃. Ondansetron blokuje zapoczątkowanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jest nieznany, ale wydaje się jednak być podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leki cytotoksyczne. Ondansetron nie wpływa na stężenie prolaktyny we krwi. Po podaniu w infuzji dożylnej trwającej 5 min C_max we krwi wynosi ok. 65 ng/ml. Ondansetron w 70-76% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 3 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania wydłużony do 15-32 h.

Dorośli: leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię cytotoksyczną i radioterapię oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. Dzieci i młodzież: leczenie nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię u dzieci ≥6 miesięcy; zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym u dzieci ≥1 miesiąca.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Jednoczesne podawanie apomorfiny i ondansetronu (zgłaszano przypadki wystąpienia głębokiej hipotonii oraz utraty świadomości).

Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansetronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet). Dostępne badania epidemiologiczne nad wadami serca wykazują sprzeczne wyniki. Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży.  Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. U zwierząt wykazano, że ondansetron przenika do mleka. Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej.

Nudności i wymioty wywołane przez chemioterapię lub radioterapię. Dorośli. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie 8-32 mg na dobę, wg poniższych zaleceń. Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym: u większości pacjentów bezpośrednio przed leczeniem należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym lub w krótkiej 15-minutowej infuzji dożylnej, a następnie podawać 8 mg doustnie co 12 h. W celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po upływie 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem doustnie z deksametazonem do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia. Leczenie ondansetronem podawanym inną drogą niż dożylna należy kontynuować do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym. Preparat wykazywał porównywalną skuteczność w następujących schematach dawkowania w czasie pierwszych 24 h od rozpoczęcia chemioterapii: pojedyncza dawka 8 mg podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym bezpośrednio przed chemioterapią; dawka 8 mg bezpośrednio przed chemioterapią podana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym albo krótka infuzja dożylna przez 15 min, a następnie dwie kolejne dawki dożylnie lub domięśniowo po 8 mg każda, w odstępie 4 h lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/h do 24 h; pojedyncza dawka 16 mg rozcieńczona w 50 do 100 ml soli fizjologicznej lub innym zgodnym roztworze do infuzji i podana tylko w infuzji dożylnej trwającej nie krócej niż 15 min bezpośrednio przed chemioterapią. Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT. U pacjentów ≥75 lat pojedyncza dawka w ramach profilaktyki nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią nie może przekroczyć 8 mg (należy ją podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min). Kolejne dawki ondansetronu podawanego dożylnie u wszystkich dorosłych pacjentów należy podawać w odstępach nie krótszych niż 4 h. U pacjentów ≥65 lat wszystkie dawki podawane dożylnie należy rozcieńczyć w 50-100 ml soli fizjologicznej lub innego zgodnego farmaceutycznie płynu i podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Skuteczność ondansetronu może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom po upływie pierwszych 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem drogą doustną do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia. Dzieci i młodzież (nudności i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci ≥6 miesięcy i młodzieży). Dawkę ondansetronu oblicza się na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała. Całkowite dawki dobowe obliczone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała. Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię oraz w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią. Dawka obliczona na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m² pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 2 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. >0,6 m²: dzień 1. - 5 mg/m² pc. i.v. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie 2 kolejne dawki w odstępach co 4 h. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego. Dorośli. Preparat można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed wprowadzeniem do znieczulenia. W okresie pooperacyjnym do leczenia nudności i wymiotów zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej domięśniowo lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. Dzieci ≥1 miesiąca i młodzież. W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom u dzieci poddanych zabiegom w znieczuleniu ogólnym, preparat można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w pojedynczej dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia. Tę samą dawkę stosuje się w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. Brak danych dotyczących stosowania preparatu w leczeniu pooperacyjnych nudności i wymiotów u dzieci poniżej 2 lat. Specjalne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania leku. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.

Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na innych selektywnych antagonistów receptorów 5-HT₃. W przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe oraz zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: zaburzenia gospodarki elektrolitowej, zastoinowa niewydolność serca, bradyarytmie, stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT (w tym leków cytotoksycznych) lub leków, które mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz stosowanie leków zmniejszających częstość rymu serca. Przed podaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)). Jeśli jednoczesne stosowanie ondasetronu i innych leków serotonergicznych jest klinicznie uzasadnione, zaleca się objęcie pacjenta odpowiednią obserwacją. Ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków, stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować utajone krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji. Dzieci przyjmujące ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby. Określając dawkę na podstawie mg/kg i podając 3 dawki w odstępach co 4 h (z powodu nudności i wymiotów wywołanych przez chemioterapię), całkowita dawka dobowa będzie większa niż pojedyncza dawka 5 mg/m², po której stosuje się dawkę doustną. Porównanie wyników badań wskazuje na zbliżoną skuteczność podczas stosowania obu schematów dawkowania. U pacjentów stosujących dietę ubogosodową należy uwzględnić zawartość sodu w preparacie (2,5 mmol, tj. 57,5 mg sodu/maksymalną dawkę dobową 32 mg).

4. Możliwe działania niepożądnae

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

CIĘŻKIE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Reakcje alergiczne
Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpi reakcja alergiczna należy natychmiast powiedzieć
o tym lekarzowi lub personelowi medycznemu. Objawy mogą obejmować:
· nagle występujący świszczący oddech, ból lub ucisk w klatce piersiowej,
· obrzęk powiek, twarzy, warg, jamy ustnej lub języka, co może utrudniać oddychanie,
· wysypkę – czerwone kropki lub plamy pod skórą gdziekolwiek na ciele (pokrzywka),
· omdlenie.

W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy
przerwać przyjmowanie tego leku.

Inne działania niepożądane obejmują:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Ból głowy

Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Nagłe zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca
- Zaparcia
- Zmiany wartości parametrów czynności wątroby (jeśli
  pacjent otrzymuje Ondansetron Accord jednocześnie
  z chemioterapią cisplatyną, w pozostałych przypadkach
  działanie to występuje niezbyt często)
- Podrażnienie w miejscu podania, np. ból, pieczenie, obrzęk,
  zaczerwienienie lub świąd

Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
- Napady padaczkowe (drgawki)
- Nietypowe ruchy ciała lub wstrząsy (dyskinezja)
- Zaburzenia motoryczne (w tym uporczywe skurcze mięśni
  i/lub powtarzające się ruchy, dystonia)
- Nierówne lub powolne bicie serca
- Ból w klatce piersiowej z obecnością lub bez obniżenia
  odcinka ST w EKG
- Napadowe przymusowe patrzenie w górę
- Niskie ciśnienie krwi, które może prowadzić do zasłabnięcia
  lub zawrotów głowy
- Czkawka
- Zwiększenie stężenia substancji (enzymów) wytwarzanych
  przez wątrobę (możliwe do wykazania w badaniach krwi).
  Objawy te były często zgłaszane u pacjentów otrzymujących
  cisplatynę (lek stosowany w chemioterapii).

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)
- Ciężkie reakcje alergiczne
- Zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie podczas
  szybkiego podawania dożylnego
- Przejściowe zaburzenia widzenia (takie jak niewyraźne lub
  podwójne widzenie), głównie podczas podania dożylnego
- Zaburzenia rytmu serca (czasami prowadzące do nagłej
  utraty świadomości)
- Biegunka i ból brzucha

Bardzo rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)
- Ciężka, nagła reakcja alergiczna z objawami, takimi jak
  gorączka, pęcherze skórne i łuszczenie się skóry (toksyczna
  nekroliza naskórka; zespół Lyella) oraz ciężka reakcja
  alergiczna z wysoką gorączką, pęcherzami skórnymi, bólem
  stawów i (lub) zapaleniem oka (zespół Stevensa-Johnsona)
- Słabe widzenie lub tymczasowa utrata wzroku, zwykle
  trwająca nie dłużej niż 20 minut. Większość pacjentów
  otrzymywała chemioterapeutyki, w tym cisplatynę. W
  niektórych przypadkach zgłaszano, że przejściowa ślepota
  była spowodowana przyczynami mózgowymi.

Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)
- Zatrzymanie płynów (obrzęki)
- Wysypka i świąd
- Niedokrwienie mięśnia sercowego Objawy obejmują: nagły
  ból w klatce piersiowej lub ucisk w klatce piersiowej

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u pacjenta dorosłego lub dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie
objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub
pielegniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel: +48 22 49 21 201
Fax: +48 22 49 21 209
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2), zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest zwykle kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę leku. U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Ze względu na zgłaszane przypadki wystąpienia głębokiej hipotonii oraz utraty świadomości jednoczesne stosowanie apomorfiny i ondansetronu jest przeciwwskazane. Stosowanie ondansetronu z lekami wydłużającymi odstęp QT może powodować dodatkowe wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych (np. antracyklin takich jak doksorubicyna, daunorubicyna czy trastuzumab), antybiotyków (takich jak erytromycyna) leków przeciwgrzybiczych (takich jak ketokonazol), leków antyarytmicznych (takich jak amiodaron) lub leków β-adrenolitycznych (takich jak atenolol czy timolol) może zwiększać ryzyko występowania arytmii.  Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki pacjentów z zespołem serotoninowym (obejmującym zmiany stanu psychicznego, chwiejność autonomiczną i aberracje neuromięśniowe) w wyniku jednoczesnego stosowania ondasetronu i innych leków serotonergicznych (w tym SSRI oraz SNRI). Nie wykazano interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, propofolem, alfentanylem lub tiopentalem.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]