Onglyza 5 mg tabletki powlekane

1 tabl. zawiera 5 mg saksagliptyny (w postaci chlorowodorku). Preparat zawiera laktozę.

Bardzo silny, wybiórczy, odwracalny, kompetycyjny inhibitor DPP-4. U pacjentów z cukrzycą typu 2 powoduje zahamowanie aktywności enzymu DPP-4 przez 24 h. Po doustnym podaniu glukozy, zahamowanie DPP-4 powodowało 2-3-krotne zwiększenie stężenia krążących, czynnych hormonów inkretynowych, w tym glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) i zależnego od glukozy polipeptydu insulinotropowego (GIP), zmniejszenie stężenia glukagonu oraz zwiększenie zależnej od stężenia glukozy odpowiedzi komórek beta, co powodowało zwiększenie stężenia insuliny i stężenia peptydu C. Zwiększenie stężenia insuliny wydzielanej przez komórki beta trzustki i zmniejszenie stężenia glukagonu wydzielanego przez komórki alfa trzustki, było związane z mniejszym stężeniem glukozy na czczo i mniejszymi zwyżkami glikemii po doustnym podaniu glukozy lub po posiłku. Saksagliptyna, u pacjentów z cukrzycą typu 2 poprawia kontrolę glikemii przez zmniejszenie stężenia glukozy na czczo i po posiłku. Po podaniu doustnym na czczo saksagliptyna szybko wchłania się, a maksymalne stężenie leku i głównego metabolitu jest osiągane odpowiednio w ciągu 2 h i 4 h. Wiązanie z białkami krwi saksagliptyny i jej głównego metabolitu jest nieistotne. Biotransformacja saksagliptyny zachodzi przede wszystkim przez CYP3A4/5. Główny metabolit jest także wybiórczym, odwracalnym, kompetycyjnym inhibitorem DPP-4, wykazującym połowę siły saksagliptyny. Średni T_0,5 w osoczu dla saksagliptyny i jej głównego metabolitu wynosi odpowiednio 2,5 h i 3,1 h, a średni T_0,5 hamowania receptora DPP-4 wynosił 26,9 h. Saksagliptyna jest wydalana przez nerki i wątrobę; w 75% z moczem (24% saksagliptyna, 36% jej metabolit), a w 22% z kałem.

Lek jest wskazany u dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 jako uzupełnienie diety i wysiłku fizycznego w celu poprawy kontroli glikemii; w monoterapii, gdy stosowanie metforminy jest niewłaściwe ze względu na nietolerancję lub przeciwwskazania; w terapii skojarzonej z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy, w tym z insuliną, gdy nie zapewniają one odpowiedniej kontroli glikemii.

Nadwrażliwość na saksagliptynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub ciężkie reakcje nadwrażliwości na jakikolwiek lek z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4) w wywiadzie, w tym reakcje anafilaktyczne, wstrząs anafilaktyczny i obrzęk naczynioruchowy.

Leku nie powinno się stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek. Nie wiadomo czy saksagliptyna przenika do mleka karmiących kobiet. Badania na zwierzętach wykazały, że saksagliptyna i (lub) jej metabolit przenika do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy zdecydować czy przerwać karmienie piersią czy przerwać leczenie, uwzględniając korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści wynikające z leczenia dla kobiety. Obserwowano wpływ leku na płodność u męskich i żeńskich osobników szczurów przy zastosowaniu dużych dawek wywołujących objawy toksyczności.

Doustnie. Dorośli. Zalecana dawka to 5 mg raz na dobę. Podczas stosowania leku w skojarzeniu z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika, może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny lub pochodnej sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania saksagliptyny w potrójnej terapii doustnej w skojarzeniu z metforminą i tiazolidynodionem. W przypadku pominięcia dawki, pacjent powinien ją zażyć tak szybko, jak to możliwe. Nie należy zażywać podwójnej dawki tego samego dnia. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się dostosowania dawki leku jedynie na podstawie wieku pacjenta. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek z GFR ≥45 ml/min; u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek z GFR <45 ml/min oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek dawka powinna być zmniejszona do 2,5 mg raz na dobę; nie zaleca się stosowania leku u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) wymagających hemodializy. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby; nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie określono skuteczności leku u dzieci w wieku od 10 do poniżej 18 lat. Dlatego leczenie dzieci i młodzieży saksagliptyną nie jest zalecane. Stosowanie leku nie było badane u dzieci w wieku poniżej 10 lat. Sposób podania. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku, o każdej porze dnia. Tabletek nie wolno dzielić lub kruszyć.

Leku nie należy stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Saksagliptyna nie zastąpi insuliny u pacjentów, którzy wymagają stosowania insuliny. Ze względu na ryzyko rozwoju ostrego zapalenia trzustki pacjentów należy poinformować o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki: uporczywym, silnym bólu brzucha. Jeśli podejrzewa się zapalenie trzustki, należy zaprzestać stosowania leku; w przypadku potwierdzenia rozpoznania zapalenia trzustki nie należy wznawiać leczenia saksagliptyną. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie. U pacjentów z GFR <45 ml/min zalecana dawka wynosi 2,5 mg raz na dobę. Saksagliptyna nie jest zalecana u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) wymagających hemodializy. Zalecane jest kontrolowanie czynności nerek przed rozpoczęciem terapii oraz, zgodnie ze standardową procedurą medyczną, systematycznie w trakcie stosowania leku. Saksagliptynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie zaleca się stosowania. Podczas jednoczesnego stosowania sulfonylomocznika lub insuliny i saksagliptyny może być konieczne zmniejszenie dawki sulfonylomocznika lub insuliny, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Leku nie wolno stosować u pacjentów, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). W przypadku podejrzenia wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości na saksagliptynę, należy przerwać jej stosowanie, rozważyć inne możliwe przyczyny działań niepożądanych i zastosować inny, alternatywny sposób leczenia cukrzycy. Wysypka jest także zdarzeniem niepożądanym obserwowanym po zastosowaniu saksagliptyny; jako jeden z elementów rutynowej kontroli pacjentów z cukrzycą zaleca się kontrolę stanu skóry, w szczególności obecności zmian pęcherzowych, owrzodzeń lub wysypki. Jeżeli podczas przyjmowania saksagliptyny u pacjenta wystąpią pęcherze lub nadżerki oraz jeśli podejrzewa się pemfigoid pęcherzowy, należy zaprzestać stosowania leku oraz rozważyć skierowanie do dermatologa w celu zdiagnozowania przyczyny i wprowadzenia odpowiedniego leczenia. Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów z niewydolnością serca z grupy III-IV według NYHA jest wciąż ograniczone. W trakcie badania klinicznego w grupie pacjentów leczonych saksagliptyną w porównaniu z placebo zaobserwowano nieznaczne zwiększenie liczby hospitalizacji z powodu niewydolności serca, jednak nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego. Dodatkowe analizy nie wykazały różnic w ramach grup NYHA. Należy zachować ostrożność podczas stosowania saksagliptyny u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca, takimi jak rozpoznana niewydolność serca lub umiarkowana i ciężka niewydolność nerek. Pacjentów należy poinformować, jakie są charakterystyczne objawy niewydolności serca oraz pouczyć o konieczności natychmiastowego zgłaszania wystąpienia tych objawów. Bóle stawów, które mogą być intensywne, związane ze stosowaniem inhibitorów DPP-4, zgłaszano po ich wprowadzeniu do obrotu. Pacjenci odczuwali ustąpienie objawów po zaprzestaniu stosowania leku, a niektórzy pacjenci odczuwali nawrót dolegliwości po ponownym włączeniu leczenia tym samym lub innym inhibitorem DPP-4. Początek dolegliwości po włączeniu leczenia może być szybki lub dolegliwości mogą pojawiać się po dłuższym czasie trwania terapii. Jeśli pacjent odczuwa intensywne bóle stawów należy indywidualnie ocenić zasadność kontynuacji terapii. Pacjenci z zaburzeniami odporności np. po przeszczepach narządów lub pacjenci z nabytym zespołem upośledzenia odporności, nie brali udziału w programie badań klinicznych nad lekiem. Zatem nie ustalono skuteczności i profilu bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów. Stosowanie leków silnie indukujących CYP3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące saksagliptyny. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, tzn. uznaje się za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niektóre objawy wymagają niezwłocznej konsultacji medycznej:
Należy przestać stosować lek Onglyza i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem jeśli u pacjenta
występują następujące objawy zmniejszenia stężenia cukru we krwi (hipoglikemia): drżenia,
pocenie się, niepokój, niewyraźne widzenie, mrowienie wokół ust, bladość, zmiana nastroju,
zaburzenia świadomości i splątanie (hipoglikemia); obserwowane bardzo często (mogą wystąpić
u więcej niż 1 na 10 osób).

Objawy ciężkiej reakcji alergicznej (obserwowane rzadko, mogą wystąpić u 1 na 1000 osób) to:
- wysypka
- wypukłe czerwone plamy na skórze (pokrzywka)
- obrzęk twarzy, ust, języka i gardła mogący powodować trudności w oddychaniu lub
  przełykaniu.

Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, należy przerwać stosowanie leku Onglyza i natychmiast
skontaktować się z lekarzem. Lekarz może wprowadzić odpowiednie leczenie reakcji alergicznej oraz
zalecić inny lek na cukrzycę.

Należy zaprzestać stosowania leku Onglyza i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią
jakiekolwiek z wymienionych poniżej ciężkich działań niepożądanych:
- silny i utrzymujący się ból brzucha (w okolicach żołądka), który może sięgać aż do pleców, jak
  również, nudności i wymioty, gdyż mogą wskazywać na zapalenie trzustki (pancreatitis).

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi następujące działanie niepożądane:
- silny ból stawów.

U niektórych pacjentów po zastosowaniu leku Onglyza i metforminy występowały następujące
działania niepożądane:
- Często (może wystąpić u 1 do 10 pacjentów na każdych 100 leczonych): zakażenia górnych
  dróg oddechowych lub płuc, zakażenia układu moczowego, zapalenie żołądka i jelit zazwyczaj
  spowodowane przez zakażenie (zapalenie błony śluzowej żołądka), zakażenia zatok z uczuciem
  bólu i dyskomfortu w okolicy policzków i oczu (zapalenie zatok), zapalenie nosa i gardła
  (wśród objawów mogą występować przeziębienie i zapalenie gardła), bóle głowy, bóle mięśni
  (mialgia), wymioty, zapalenie żołądka, ból brzucha i niestrawność (dyspepsja).
- Niezbyt często (może wystąpić u 1 do 10 pacjentów na każdych 1000 leczonych): bóle stawów
  (artralgia) i trudności z uzyskaniem lub podtrzymaniem erekcji (zaburzenia erekcji).

U niektórych pacjentów po zastosowaniu leku Onglyza i sulfonylomocznika występowały następujące
działania niepożądane:
- Bardzo często: małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia).
- Często: zakażenia górnych dróg oddechowych lub płuc, zakażenia układu moczowego,
  zapalenie żołądka i jelit zazwyczaj spowodowane przez zakażenie (zapalenie błony śluzowej
  żołądka), zakażenia zatok z uczuciem bólu i dyskomfortu w okolicy policzków i oczu
  (zapalenie zatok), bóle głowy, ból brzucha i wymioty.
- Niezbyt często: zmęczenie, nieprawidłowe wyniki badań tłuszczów (kwasów tłuszczowych) we
  krwi (dyslipidemia, hipertriglicerydemia).

U niektórych pacjentów po zastosowaniu leku Onglyza i tiazolidynodionu występowały następujące
działania niepożądane:
- Często: zakażenia górnych dróg oddechowych lub płuc, zakażenia układu moczowego,
  zapalenie żołądka i jelit zazwyczaj spowodowane przez zakażenie (zapalenie błony śluzowej
  żołądka), zakażenia zatok z uczuciem bólu i dyskomfortu w okolicy policzków i oczu
  (zapalenie zatok), bóle głowy, wymioty, ból brzucha i obrzęki dłoni, wokół kostek i stóp
  (obrzęki obwodowe).

U niektórych pacjentów po zastosowaniu leku Onglyza oraz metforminy i pochodnych
sulfonylomocznika występowały następujące działania niepożądane:
- Często: zawroty głowy, zmęczenie, ból brzucha i wzdęcia.

U niektórych pacjentów po zastosowaniu samego leku Onglyza występowały dodatkowo następujące
działania niepożądane:
- Często: zawroty głowy, biegunka i ból brzucha.

Podczas stosowania leku Onglyza samodzielnie lub z innymi lekami, u niektórych pacjentów
występowały następujące działania niepożądane:
- Częstość nieznana (nie można określić częstości występowania na podstawie dostępnych
  danych): zaparcia, pęcherze na skórze (pemfigoid pęcherzowy).

Podczas stosowania leku Onglyza samodzielnie lub z innymi lekami, u niektórych pacjentów
występowało niewielkie zmniejszenie ilości białych krwinek (limfocytów) w badaniu krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego
w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji
na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Metabolizm saksagliptyny zachodzi przede wszystkim z udziałem CYP3A4/5. Stosowanie leków silnie indukujących CYP3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące saksagliptyny. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i leków indukujących CYP3A4/5 innych niż powyższe nie było badane i może powodować zmniejszenie stężenia saksagliptyny i zwiększenie stężenia jej głównego metabolitu. Należy uważnie kontrolować glikemię, jeśli saksagliptyna jest stosowana jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i diltiazemu, umiarkowanie hamującego CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 63% i 2,1 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 44% i 34%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 62% i 2,5 raza, a wartości dla aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 95% i 88%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ryfampicyny, silnie pobudzającej CYP3A4/5, zmniejsza C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 53% i 76%. Ryfampicyna nie wpłynęła na ekspozycję aktywnego metabolitu i jego aktywność hamującą DPP4 w osoczu, w okresie pomiędzy dawkami. W przeprowadzonych badaniach in vitro saksagliptyna i jej główny metabolit nie hamowały enzymów CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie pobudzały enzymów CYP1A2, 2B6, 2C9 lub 3A4. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników farmakokinetyka saksagliptyny ani jej głównego metabolitu nie była istotnie zmieniona przez metforminę, glibenklamid, pioglitazon, digoksynę, simwastatynę, omeprazol, leki zobojętniające lub famotydynę. Dodatkowo, saksagliptyna nie zmieniała znacząco farmakokinetyki metforminy, glibenklamidu, pioglitazonu, digoksyny, symwastatyny, substancji czynnych złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu oraz norgestymatu), diltiazemu lub ketokonazolu. Nie przeprowadzono szczegółowych badań nad wpływem palenia tytoniu, diety, leków roślinnych i alkoholu na farmakokinetykę saksagliptyny.

AstraZeneca Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Postępu 14
02-676 Warszawa
22-245-73-00
www.astrazeneca.pl