Oropram 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 20 mg cytalopramu w postaci bromowodorku.

Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Praktycznie nie wpływa na wychwyt noradrenaliny, dopaminy i GABA przez neurony. Nie wykazuje powinowactwa lub ma bardzo niewielkie powinowactwo do receptorów cholinergicznych, histaminowych, adrenergicznych, serotoninergicznych, dopaminowych. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając C_max po ok. 4 h (1-7 h). Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Biodostępność wynosi ok. 80%. Poniżej 80% leku i jego metabolitów wiąże się z białkami osocza. Cytalopram jest metabolizowany do aktywnych metabolitów: demetylocytalopramu, didemetylocytalopramu, N-tlenku cytalopramu i nieaktywnej deaminowanej pochodnej kwasu propionowego. Wszystkie aktywne metabolity należą również do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, ale siła ich działania jest mniejsza niż cytalopramu. Metabolizm przebiega z udziałem CYP2C19, możliwy jest też udział CYP3A4 i CYP2D6. T_0,5 wynosi ok. 1,5 doby. Lek jest wydalany głównie z żółcią (85%) oraz przez nerki (15%). U pacjentów w podeszłym wieku T_0,5 ulega wydłużeniu, a klirens zmniejszeniu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby T_0,5 i stężenie leku we krwi są dwukrotnie większe niż u osób z prawidłową czynnością wątroby. Cytalopram jest eliminowany wolniej także u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek.

Leczenie dużych zaburzeń depresyjnych. Leczenie lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii.

Nadwrażliwość na cytalopram lub pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne stosowanie z  inhibitorami MAO, w tym selegiliną w dawce dobowej >10 mg. Nie należy stosować cytalopramu w ciągu 14 dni po odstawieniu nieodwracalnych inhibitorów MAO ani w okresie określonym dla przerwania stosowania odwracalnych inhibitorów MAO, opisanym w monografii dla tej grupy leków. Inhibitorów MAO nie należy wprowadzać do terapii przed upływem 7 dni po odstawieniu cytalopramu. Jednoczesne stosowanie z linezolidem (jeśli nie jest zapewniona uważna obserwacja oraz kontrola ciśnienia tętniczego pacjenta). Pacjenci z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Jednoczesne stosowanie z lekami o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, w tym: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA i III; lekami przeciwpsychotycznymi i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi; niektórymi lekami przeciwbakteryjnymi (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, lekami przeciwmalarycznymi, zwłaszcza halofantryna); niektórymi lekami przeciwhistaminowymi (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna) itp.

Cytalopramu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne i dokładnie został rozważony stosunek ryzyka do korzyści z leczenia. Należy obserwować noworodki matek, które przyjmowały cytalopram aż do późnego okresu ciąży (zwłaszcza w III trymestrze). Należy unikać gwałtownego przerywania leczenia podczas ciąży. U noworodków, których matki przyjmowały leki z grupy SSRI lub SNRI w późnym okresie ciąży, mogą wystąpić następujące objawy: zespół zaburzeń oddechowych, sinica, bezdech, drgawki, wahania ciepłoty ciała, trudności z przyjmowaniem pokarmu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone lub zmniejszone napięcie mięśniowe, nadreaktywność, drżenie, nerwowość, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą być spowodowane zarówno działaniem serotoninergicznym, jak i zespołem odstawienia. W większości przypadków powikłania występują natychmiast lub wkrótce po porodzie (<24 h). Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (<2-krotnie) ryzyka krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca przed porodem. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie SSRI u kobiet w ciąży, zwłaszcza w III trymestrze, może zwiększać ryzyko zespołu przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka ( PPHN). Cytalopram przenika do mleka kobiecego. Zakłada się, że karmione piersią niemowlę otrzymuje ok. 5% dawki dobowej (w mg/kg mc.) przyjmowanej przez matkę w przeliczeniu na masę ciała. Nie obserwowano żadnego lub tylko nieznaczny wpływ leku na niemowlę. Jednak dotychczasowe informacje nie są wystarczające do określenia zagrożenia dla dziecka. Zaleca się ostrożność. Należy unikać stosowania citalopramu u kobiet karmiących piersią, chyba że korzyści z karmienia piersią przeważają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. Badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Z opisów przypadków zastosowania niektórych leków z grupy SSRI u ludzi wynika, że działanie to jest przemijające. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Doustnie. Dorośli. Duże zaburzenia depresyjne: początkowo 20 mg/dobę. Dawkę można zwiększać w razie konieczności do dawki maksymalnej wynoszącej 40 mg/dobę. Działanie przeciwdepresyjne powinno pojawić się po około 2 tyg. leczenia. Po ustąpieniu objawów choroby terapię należy kontynuować przez okres 4-6 mies. Lęk napadowy: początkowo 10 mg/dobę. Po upływie 1 tyg. dawkę można zwiększyć do 20 mg/dobę. Dawkę można zwiększać w razie konieczności do dawki maksymalnej wynoszącej 40 mg/dobę. Dzieci i młodzież <18 lat. Nie zaleca się cytalopramu u dzieci i młodzieży, ponieważ bezpieczeństwo i skuteczność jego stosowania nie zostały ustalone. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) dawka powinna być zmniejszona do połowy dawki zwykle zalecanej. Następnie dawkę można zwiększać w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Dawka dobowa nie powinna być większa niż 20 mg. Zmiana dawkowania nie jest konieczna w przypadku pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <20 ml/min). Zalecana dawka początkowa u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby wynosi 10 mg przez pierwsze 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawka może być zwiększana do dawki maksymalnej wynoszącej 20 mg na dobę. Należy zachować szczególną ostrożność podczas zwiększania dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów ze zmniejszoną aktywnością CYP2C19 zalecana dawka w pierwszych 2 tyg. leczenia wynosi 10 mg/dobę. Następnie w zależności od wyników leczenia dawkę można zwiększyć do 20 mg. Sposób podania. Lek przyjmować w pojedynczej dawce, rano lub wieczorem. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, popić płynem.

Lek nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży <18 lat (brak długoterminowych badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania, gł. wzrostu, dojrzewania, rozwoju poznawczego i behawioralnego oraz zwiększone ryzyko wystąpienia wrogości i zachowań samobójczych w tej grupie wiekowej). Wszystkich pacjentów leczonych preparatem należy obserwować pod katem występowania myśli i zachowań samobójczych (szczególnie we wczesnym okresie powrotu do zdrowia i po zmianie dawki leku); dotyczy to zwłaszcza pacjentów w wieku poniżej 25 lat oraz pacjentów z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie. Podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak podczas leczenia pacjentów z dużym zaburzeniem depresyjnym. Brak danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <20 ml/min). Ostrożnie stosować u pacjentów: z niewydolnością wątroby; z psychozą (może nastąpić nasilenie objawów psychotycznych); z manią lub hipomanią w wywiadzie (przerwać leczenie w przypadku wystąpienia objawów maniakalnych); z ryzykiem krwawienia (np. jednocześnie przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe, leki wpływające na czynność płytek krwi oraz u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia w wywiadzie); z ryzykiem hiponatremii (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku); z cukrzycą (może zaistnieć konieczność dostosowania dawek leków przeciwcukrzycowych). Jeśli u pacjenta wystąpią drgawki należy przerwać podawanie leku. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego. Należy unikać stosowania leku u pacjentów z niestabilną padaczką; zachować ostrożność u pacjentów z padaczką kontrolowaną - przerwać leczenie, jeśli u pacjenta zwiększy się częstotliwość występowania napadów drgawek. Nie należy stosować cytalopramu w skojarzeniu z lekami o działaniu serotoninergicznym (np. sumatryptan i inne tryptany, tramadol, buprenorfina, oksytryptan, tryptofan), ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. Należy przerwać leczenie w przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego. U niektórych pacjentów z zaburzeniami lękowymi z napadami lęku, w początkowym okresie leczenia mogą występować nasilone objawy lękowe (aby ograniczyć prwadopodobieństwo wystąpienia paradoksalnych objawów lękowych zaleca się stosowanie małej dawki początkowej). Doświadczenie kliniczne z jednoczesnym stosowaniem cytalopramu i terapii elektrowstrząsami jest bardzo ograniczone - zaleca się ostrożność. Wykazano, że przyjmowanie citalopramu związane jest z zależnym od dawki wydłużeniem odstępu QT. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowej, włącznie z wystąpieniem torsade de pointes, szczególnie u pacjentów płci żeńskiej, z hipokaliemią lub u których wcześniej stwierdzono wydłużenie odstępu QT lub inne choroby serca. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką bradykardią, u pacjentów po przebytym niedawno zawale mięśnia sercowego lub z niewyrównaną niewydolnością serca. Zaburzenia gospodarki elektrolitowej, takie jak hipokaliemia lub hipomagnezemia, zwiększają ryzyko wystąpienia nasilonej arytmii, dlatego przed rozpoczęciem leczenia citalopramem należy wyrównać poziom elektrolitów. U pacjentów ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć wykonanie badania EKG. Jeśli podczas leczenia citalopramem wystąpi arytmia, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG. Produkty lecznicze z grupy SSRI, w tym citalopram, mogą wpływać na wielkość źrenicy, czego efektem jest jej rozszerzenie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania citalopramu u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie. Stosowanie cytalopramu (zwłaszcza w czasie pierwszych tygodni leczenia) związane jest z występowaniem pobudzenia psychomotorycznego przypominającego akatyzję - u pacjentów z objawami akatyzji niebezpieczne może być zwiększanie dawek leku. Leki z grupy SSRI i SNRI mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych. Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń seksualnych, które utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią. Podczas leczenia lekiem Oropram 20 mg, jeżeli jakiekolwiek działania niepożądane
wystąpią, mogą zazwyczaj wystąpić w okresie pierwszych 8 do 14 dni. Działania niepożądane
zwykle ponownie ustąpią.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy
natychmiast zaprzestać stosowania leku Oropram 20 mg i powiadomić lekarza lub udać się
do najbliższego szpitala:
- Zespół serotoninowy: należy poinformować lekarza w przypadku wystąpienia wysokiej
  gorączki, drżenia mięśni i gwałtownych skurczy mięśni (tiki), uczucia niepokoju; objawy
  te mogą wskazywać na rozwój choroby. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku
  Oropram 20 mg.

- Ciężkie reakcje alergiczne: należy natychmiast powiadomić lekarza, gdy wystąpią obrzęk
  twarzy, języka i (lub) gardła i (lub) trudności w oddychaniu albo połykaniu połączone z
  trudnościami w oddychaniu. Objawy te należą do bardzo ciężkich, ich wystąpienie może
  być przyczyną ciężkiej reakcji alergicznej na Oropram 20 mg. Może być konieczna nagła
  interwencja medyczna lub hospitalizacja. Objawy te występują zwykle bardzo rzadko.

- Szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia, które mogą być objawami stanu zagrożenia
  życia, nazywanym zespołem Torsades de Pointes.

Należy zgłosić się do lekarza lub do oddziału ratunkowego w przypadku wystąpienia myśli
i zachowań samobójczych podczas leczenia citalopramem.

Następujące działania niepożądane są zazwyczaj lekkie i ustępują po kilku dniach leczenia:
nudności (mdłości), biegunka, nasilona potliwość, suchość w ustach, uczucie zmęczenia,
bezsenność oraz senność.

Następujące działania niepożądane były zgłaszane w podanych częstotliwościach:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- kołatanie serca (palpitacja)
- ból głowy
- nudności, suchość w jamie ustnej
- nasilona potliwość
- senność, bezsenność.

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- drżenie, zawroty głowy
- zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, utrata masy ciała
- pobudzenie, niepokój, nerwowość, splątanie
- osłabienie popędu płciowego (libido)
- uczucie mrowienia, kłucia lub pieczenia skóry
- zaburzenia koncentracji
- dzwonienie w uszach (szumy uszne)
- podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie)
- biegunka, wymioty, zaparcia, niestrawność (dyspepsja), bóle brzucha, wzdęcia
  z oddawaniem wiatrów
- zwiększone wydzielanie śliny
- bóle mięśni, ból stawów
- migrena
- nieżyt nosa i zapalenie zatok
- nadmierne wydzielanie moczu
- świąd
- uczucie zmęczenia, ziewanie
- brak orgazmu u kobiet, bóle miesiączkowe, impotencja (mężczyźni), zaburzenia
  wytrysku nasienia
- koszmary senne, zanik pamięci (amnezja), brak emocji i entuzjazmu.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów):
- wolne bicie serca
- przyspieszone bicie serca
- zwiększenie apetytu, zwiększenie masy ciała
- agresja, utrata poczucia własnej osobowości (depersonalizacja), omamy, mania
  (uczucie nadmiernej ekscytacji, nadmierna aktywność, nerwowość i nadpobudliwość),
  euforia (nadmierny stan optymizmu, pogody ducha i dobrego samopoczucia),
  zwiększenie popędu płciowego
- omdlenia
- rozszerzone źrenice
- kaszel
- pokrzywka
- wysypka
- wypadanie włosów
- zaczerwienienie skóry lub plamy na skórze (plamica)
- nadwrażliwość na światło (wysypka skórna wywołana ekspozycją na światło
  słoneczne)
- problemy z oddawaniem moczu (zatrzymanie moczu)
- krwotoki miesiączkowe (obfite miesiączki)
- obrzęk.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów):
- krwawienia (np. z pochwy, przewodu pokarmowego, skóry, tkanek miękkich)
- napady toniczno-kloniczne (drgawki typu „grand mal”), mimowolne ruchy
  (dyskinezy)
- zaburzenia smaku
- zapalenie wątroby (WZW)
- gorączka
- małe stężenie sodu we krwi (hiponatremia).

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- zmniejszona liczba płytek krwi (małopłytkowość)
- zaburzenia rytmu serca (arytmia)
- obrzęk (obrzęk naczynioruchowy) skóry i narządów wewnętrznych (błony śluzowej)
- nagłe, ciężkie reakcje alergiczne (reakcja anafilaktyczna) z towarzyszącymi
  gwałtownym spadkiem ciśnienia krwi, swędzącą wysypką, obrzękiem warg, języka
  i gardła oraz trudnościami w oddychaniu
- alergia (nadwrażliwość)
- zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH),
  szczególnie u osób w podeszłym wieku
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi
- napady paniki, zgrzytanie zębami (bruksizm), uczucie niepokoju
- myśli samobójcze i zachowania samobójcze
- drgawki
- zespół serotoninowy (z objawami takimi jak wysoka gorączka, drżenie, nietypowe
  ruchy i sztywność mięśni, uczucie niepokoju)
- zaburzenia pozapiramidowe (np. mimowolne ruchy mięśni, drżenie, sztywność,
  kurcze mięśni)
- uczucie niepokoju oraz problemy z siedzeniem (akatyzja)
- zaburzenia ruchu
- zaburzenia widzenia
- choroby serca prowadzące do wydłużenia odstępu QT (nieregularne bicie serca
  rozpoznawalne w EKG)
- zawroty głowy podczas szybkiego wstawania spowodowane niskim ciśnieniem krwi
  (niedociśnienie ortostatyczne)
- krwotoki z nosa
- krew w stolcu (wrzody przewodu pokarmowego lub odbytu)
- nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby
- krwawe wybroczyny w skórze (siniaki)
- mlekotok u mężczyzn
- bolesny wzwód prącia (priapizm)
- nieregularne miesiączki
- ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy),
  patrz dodatkowe informacje w podpunkcie „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na
  płodność” w punkcie 2
- u pacjentów stosujących leki z tej samej grupy co Oropram 20 mg obserwowano
  zwiększone ryzyko złamań kości.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C,
02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, fax: +48 22 49 21 309, strona internetowa
https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na
temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO. Cytalopramu nie należy podawać pacjentom otrzymującym inhibitory MAO, w tym selegilinę w dawkach większych niż 10 mg/dobę. Cytalopramu nie należy podawać przez 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO, a w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO - po czasie określonym w ChPL danego leku. Leczenie inhibitorami MAO można rozpocząć po 7 dniach od zaprzestania podawania cytalopramu. Jednoczesne stosowanie cytalopramu i inhibitorów MAO może spowodować ciężkie działania niepożądane, w tym zespół serotoninowy. Opisywano przypadki ciężkich, czasami zakończonych zgonem reakcji u pacjentów otrzymujących SSRI w skojarzeniu z inhibitorami MAO, w tym z nieodwracalnym inhibitorem MAO (selegiliną) oraz z odwracalnymi inhibitorami MAO (linezolidem i moklobemidem) oraz u pacjentów, u których ostatnio odstawiono lek z grupy SSRI i wprowadzono do leczenia inhibitor MAO. Ze względu na ryzyko działania addytywnego przeciwwskazane jest stosowanie cytalopramu z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, dożylnie podawana erytromycyna, pentamidyna), leki przeciwmalaryczne (zwłaszcza halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna). Jednoczesne stosowanie pimozydu i cytalopramu jest przeciwwskazane. Badanie interakcji z jednoczesnym zastosowaniem cytalopramu (20 mg/dobę) i selegiliny, selektywnego inhibitora MAO-B (10 mg/dobę), nie wykazało znaczących klinicznie interakcji. Skojarzone stosowanie cytalopramu i selegiliny (w dawkach dobowych większych niż 10 mg) jest przeciwwskazane. Podczas skojarzonego stosowania cytalopramu z litem lub tryptofanem należy zachować ostrożność. Należy kontynuować rutynową kontrolę stężenia litu w surowicy. Jednoczesne stosowanie cytalopramu z lekami o działaniu serotoninergicznym (tj. tramadol, buprenorfina, sumatryptan) może prowadzić do nasilenia działań związanych z przekaźnictwem 5-HT. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania cytalopramu z agonistami receptorów 5-HT, takimi jak sumatryptan i inne tryptany. Możliwe są dynamiczne interakcje miedzy SSRI a preparatami zawierającymi ziele dziurawca, prowadzące do nasilenia działań niepożądanych. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi, lekami wpływającymi na czynność płytek krwi, takimi jak np. NLPZ, kwas acetylosalicylowy, dipirydamol i tyklopidyna lub inne leki, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne). Nie ma badań klinicznych, które określiłyby ryzyko lub korzyści skojarzonego stosowania elektrowstrząsów i cytalopramu. Nie wykazano interakcji farmakodynamicznych ani farmakokinetycznych między cytalopramem i alkoholem. Jednak nie zaleca się picia alkoholu podczas leczenia cytalopramem. Konieczne jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania leków wywołujących hipokaliemię i (lub) hipomagnezemię ze względu na ryzyko złośliwych arytmii. SSRI obniżają próg drgawkowy. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które obniżają próg drgawkowy, np. lekami przeciwdepresyjnymi (trójpierścieniowymi, SSRI), neuroleptykami (fenotiazynami, tioksantenami i butyrofenonami), meflochiną, bupropionem i tramadolem. Po jednoczesnym podaniu dezypraminy (głównego metabolitu imipraminy) i cytalopramu obserwowano zwiększenie stężenia dezypraminy w osoczu. Może być konieczne zmniejszenie jej dawki. W metabolizmie cytalopramu do demetylocytalopramu biorą udział następujące izoenzymy układu cytochromu P450: CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%). Udział więcej niż jednego izoenzymu CYP w metabolizmie cytalopramu oznacza mniejsze prawdopodobieństwo zahamowania tego procesu, gdyż zmniejszenie aktywności jednego z enzymów może być kompensowane przez działanie innego izoenzymu. Z tego względu prawdopodobieństwo farmakokinetycznych interakcji cytalopramu z jednocześnie stosowanymi innymi lekami jest bardzo małe. Jednoczesne stosowanie z ketokonazolem (silnym inhibitorem CYP3A4) nie zmienia właściwości farmakokinetycznych cytalopramu. Cymetydyna (inhibitor  CYP2D6, CYP3A4 i CYP1A2) powodowała nieznaczne zwiększenie średniego stężenia cytalopramu w stanie stacjonarnym. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania obu leków. Może być konieczne dostosowanie dawki. Jednoczesne stosowanie escytalopramu (aktywnego enancjomeru cytalopramu) z omeprazolem w dawce 30 mg raz na dobę (inhibitorem CYP2C19) powodowało umiarkowane (ok. 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu. Dlatego zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu z inhibitorami CYP2C19 (tj. omeprazol, ezomeprazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) lub z cymetydyną. Może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu zależnie od działań niepożądanych obserwowanych podczas skojarzonego leczenia. Zaleca się ostrożność podczas jednoczesnego stosowania cytalopramu i leków, które są metabolizowane głównie przez ten enzym i mają niski indeks terapeutyczny (tj. flekainid, propafenon i metoprolol, stosowane w niewydolności serca) lub niektórymi lekami działającymi na OUN, które metabolizowane są głównie przez CYP2D6 (np. leki przeciwdepresyjne, takie jak dezypramina, klomipramina i nortryptylina, lub leki przeciwpsychotyczne, jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol). Może być konieczne dostosowanie dawkowania. Jednoczesne stosowanie cytalopramu i metoprololu powodowało 2-krotne zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu. Nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu na ciśnienie tętnicze krwi i rytm serca. W porównaniu do innych SSRI uznanych za silne inhibitory, cytalopram i demetylocytalopram w minimalnym stopniu hamują aktywność CYP2C9, CYP2E1 i CYP3A4, a słabo hamują CYP1A2, CYP2C19 i CYP2D6. Nie obserwowano żadnych zmian lub niewielkie, nieistotne klinicznie zmiany, gdy cytalopram stosowano z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem) oraz CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną i jej metabolitem-epoksydem karbamazepiny oraz triazolamem). Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych między cytalopramem i lewomepromazyną ani digoksyną, co wskazuje, że cytalopram nie pobudza ani nie hamuje P-glikoproteiny.

+pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Podgórska 34
31-536 Kraków
12-262-32-36
[email protected]
www.pluspharma.pl