Jednoczesne stosowanie naproksenu z innymi lekami z grupy NLPZ (w tym z selektywnymi inhibitorami COX-2) lub z glikokortykosteroidami nie jest zalecane, z uwagi na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Przyjmowanie naproksenu w najmniejszej dawce skutecznej i przez najkrótszy czas konieczny do złagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Pacjenci długotrwale przyjmujący lek powinni być poddawani regularnym kontrolom lekarskim. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji zwiększa się wraz ze zwiększeniem dawki NLPZ, u pacjentów z owrzodzeniem w wywiadzie, u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia (takie jak: doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe, w tym kwas acetylosalicylowy) - w tych grupach pacjentów należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę naproksenu, przez jak najkrótszy czas oraz okresowo monitorować pacjentów w kierunku wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego; należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami ochronnymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). W razie wystąpienia krwotoku z przewodu pokarmowego czy owrzodzenia należy natychmiast odstawić preparat. Ostrożnie stosować u pacjentów z: astmą oskrzelową lub chorobą alergiczną (ryzyko wystąpienia skurczu oskrzeli); zaburzeniami krzepnięcia krwi lub stosujących leki wpływające na hemostazę, w tym przeciwzakrzepowe (ryzyko krwawienia); chorobami przewodu pokarmowego oraz przewlekłymi zapalnymi chorobami jelit - wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna (ryzyko zaostrzenia tych chorób); nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca (ryzyko retencji sodu, zatrzymania płynów, wystąpienia obrzęków). Stosowanie naproksenu może wiązać się z niewielkim zwiększeniem ryzyka zakrzepicy tętnic (np. zawał serca lub udar). Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych oraz pacjenci z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, palący tytoń) powinni być leczeni naproksenem ze szczególną ostrożnością. Naproksen jest w dużym stopniu (95%) wydalany z moczem. Z tego względu u pacjentów ze zmniejszonym przepływem nerkowym, np. u pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego, marskością wątroby, stosujących dietę z ograniczoną zawartością sodu, z zastoinową niewydolnością serca, z zaburzeniami czynności nerek, a także pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów stosujących leki moczopędne należy kontrolować czynność nerek (stężenie kreatyniny we krwi i (lub) klirens kreatyniny) przed i podczas leczenia naproksenem; u tych pacjentów należy zmniejszyć dawkę dobową naproksenu, aby zapobiec potencjalnemu kumulowaniu się metabolitów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, takimi jak przewlekła choroba alkoholowa wątroby i inne postaci marskości wątroby, zmniejsza się całkowite stężenie naproksenu we krwi, natomiast zwiększa stężenie wolnej frakcji naproksenu - u tych pacjentów zaleca się stosowanie najmniejszej dawki skutecznej naproksenu. U pacjentów, u których występuje uogólniony toczeń rumieniowaty lub mieszana choroba tkanki łącznej może wystąpić zwiększone ryzyko aseptycznego zapalenia opon mózgowych podczas stosowania naproksenu. Naproksen należy odstawić w przypadku wystąpienia wysypki skórnej, zmian chorobowych dotyczących błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. Każdego pacjenta, u którego wystąpią zaburzenia widzenia podczas terapii należy poddać badaniu okulistycznemu. Tabletki zawierają żółcień pomarańczową, która może powodować reakcje alergiczne.