PecFent 100 µg/dawkę aerozol do nosa, roztwór

100 µg/dawkę: 1,55 ml roztworu zawiera 1550 µg fentanylu (w postaci cytrynianu), co pozwala na podanie 8 dawek po 100 µg. 400 µg/dawkę: 1,55 ml roztworu zawiera 6200 µg fentanylu (w postaci cytrynianu), co pozwala na podanie podanie 8 dawek po 400 µg fentanylu. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan propylu.

Opioidowy lek przeciwbólowy wykazujący powinowactwo przede wszystkim do opioidowych receptorów µ. Jego głównymi działaniami są zniesienie czucia bólu i uspokojenie. Wtórnymi działaniami farmakologicznymi fentanylu są: depresja układu oddechowego, bradykardia, hipotermia, zaparcie, zwężenie źrenic, uzależnienie fizyczne i euforia. Po podaniu pojedynczej dawki donosowej fentanyl jest szybko wchłaniany z medianą T_max w zakresie 15-21 min. Fentanyl jest substancją wysoce lipofilną i jest dobrze dystrybuowany poza układem krwionośnym. Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że po wchłonięciu fentanyl jest szybko dystrybuowany do mózgu, serca, płuc, nerek i śledziony, a następnie podlega wolniejszej redystrybucji do mięśni i tkanki tłuszczowej. 80-85 % fentanylu wiąże się z białkami osocza. Fentanyl jest metabolizowany w wątrobie przez CYP3A4 do norfentanylu (nieaktywny). Jest on eliminowany w ponad 90% na drodze biotransformacji do N-dealkilowanych i hydroksylowanych nieaktywnych metabolitów. Mniej niż 7% podanej dawki fentanylu wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Ok. 1% dawki wydalane jest z kałem w postaci niezmienionej. Metabolity wydalane są z głównie z moczem, natomiast wydalanie z kałem pełni mniejszą rolę.

Stosowanie preparatu jest wskazane przy kontroli bólu przebijającego (BTP) u dorosłych, u których stosuje się podtrzymujące leczenie opioidami w przewlekłym bólu nowotworowym. Ból przebijający jest przejściowym nasileniem bólu, które występuje na tle kontrolowanego w inny sposób bólu przewlekłego. Pacjenci otrzymujący leczenie podtrzymujące opioidami to pacjenci, którzy przyjmują doustnie przynajmniej 60 mg morfiny na dobę, fentanyl przezskórnie w dawce przynajmniej 25 µg/h, przynajmniej 30 mg oksykodonu na dobę, doustnie przynajmniej 8 mg hydromorfonu na dobę lub równoważną dawkę innego opioidu przez tydzień lub dłużej.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia podtrzymującego opioidami, ze względu na podwyższone ryzyko depresji oddechowej. Ciężka depresja oddechowa lub ciężka obturacyjna choroba płuc. Leczenie ostrego bólu, innego niż ból przebijający. Pacjenci leczeni preparatami zawierającymi hydroksymaślan sodu.

Preparatu nie należy stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. W wyniku długotrwałego leczenia, fentanyl może wywołać objawy z odstawienia u niemowlęcia. Nie należy stosować fentanylu podczas porodu (włącznie z cesarskim cięciem), ponieważ przenika on przez łożysko i może powodować depresję oddechową u płodu. Podając preparat należy zapewnić łatwy dostęp do antidotum odpowiedniego dla dziecka. Fentanyl przenika do mleka matki i może powodować uspokojenie polekowe oraz depresję oddechową u karmionego piersią dziecka. Fentanyl nie powinien być stosowany u kobiet karmiących piersią, i karmienia piersią nie należy wznawiać przed upływem 5 dni od ostatniego podania fentanylu.

Donosowo. Dorośli. Leczenie należy rozpocząć i stosować pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w prowadzeniu terapii opioidowej u pacjentów z chorobą nowotworową. Lekarz musi pamiętać o możliwości nadużycia fentanylu. Dawka powinna zostać ustalona indywidualnie do uzyskania "skutecznej" dawki, która zapewni przy dwóch kolejnych epizodach bólu przebijającego odpowiednią kontrolę bólu przy minimalnych działaniach niepożądanych, bez nadmiernych (lub nieakceptowalnych) działań niepożądanych. Skuteczność podanej dawki należy ocenić po upływie 30 min. Do momentu osiągnięcia skutecznej dawki należy uważnie obserwować pacjentów. Dawka początkowa. Dawka początkowa w leczeniu epizodów bólu przebijającego wynosi zawsze 100 µg (1 rozpylenie), nawet jeżeli u pacjenta stosowano wcześniej w leczeniu bólu przebijającego inne leki zawierające fentanyl. Pacjenci powinni odczekać przynajmniej 4 h przed kolejnym zastosowaniem leku w celu leczenia bólu przebijającego. Sposób ustalania dawki. Należy przepisać pacjentowi jedno opakowanie (2 rozpylenia lub 8 rozpyleń) preparatu 100 µg/dawkę zapewniające możliwość ustalenia dawki początkowej. Pacjenci, u których dawka początkowa wynosi 100 µg i u których istnieje konieczność zwiększenia dawki w związku z brakiem działania, mogą zostać poinstruowani o możliwości zastosowania w czasie kolejnego epizodu bólu przebijającego 2 rozpyleń w dawce 100 µg (po jednym do każdego nozdrza). Jeżeli zastosowana dawka jest nieskuteczna, można przepisać pacjentowi opakowanie preparatu 400 µg/dawkę i poinstruować, aby przyjął jedną dawkę (1 rozpylenie) leku w dawce 400 µg przy kolejnym epizodzie bólu. Jeżeli zastosowana dawka okaże się nieskuteczna, należy poinstruować pacjenta o zwiększeniu dawki do 2 rozpyleń 400 µg (po jednym do każdego nozdrza). Od momentu rozpoczęcia leczenia, pacjentów należy poddać dokładnej obserwacji i przeprowadzać ustalanie dawki do momentu osiągnięcia i potwierdzenia skutecznej dawki w czasie dwóch kolejnych epizodów bólu przebijającego. Ustalanie dawki u pacjentów dokonujących zmiany z leków zawierających fentanyl o natychmiastowym uwalnianiu. Mogą występować zasadnicze różnice pomiędzy profilem farmakokinetycznym leków zawierających fentanyl o natychmiastowym uwalnianiu, których skutkiem są klinicznie istotne różnice pomiędzy szybkością i wydajnością wchłaniania fentanylu. W związku z tym, w przypadku zmiany pomiędzy preparatami zawierającymi fentanyl zalecanymi w leczeniu bólu przebijającego, włączając w to leki do podawania do nosa, bardzo ważne jest, aby ponownie ustalić dawkę z wykorzystaniem nowego leku, a nie podawać identycznej dawki (w µg). Leczenie podtrzymujące. W momencie określenia skutecznej dawki podczas jej ustalania, pacjenci powinni kontynuować przyjmowanie tej dawki w ilości do maksymalnie 4 dawek na dobę. Ponowne ustalanie dawki. W zasadzie, dawka podtrzymująca leku powinna zostać zwiększona wyłącznie, jeżeli stosowana dawka nie zapewnia odpowiedniej kontroli bólu przebijającego w czasie kolejnych kilku epizodów. Jeżeli u pacjenta występują więcej niż 4 epizody bólu przebijającego w ciągu 24 h, konieczne może być przeprowadzenie oceny dawki opioidów stosowanych w kontroli bólu podstawowego. W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, tolerancji i postępu choroby podstawowej. Jeżeli działania niepożądane są nieakceptowalne lub mają charakter przewlekły, należy obniżyć dawkę lub zastąpić lek PecFent innym środkiem przeciwbólowym. Czas trwania i cele leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia fentanylem należy uzgodnić z pacjentem strategię leczenia, w tym czas trwania i cele leczenia oraz plan zakończenia leczenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. W trakcie leczenia lekarz i pacjent powinni często kontaktować się, aby ocenić konieczność kontynuowania leczenia, rozważyć przerwanie leczenia i w razie konieczności zmodyfikować dawkowanie. W przypadku braku odpowiedniej kontroli bólu, należy rozważyć możliwość występowania u pacjenta hiperalgezji, tolerancji i progresji choroby podstawowej. Leku nie należy stosować dłużej, niż jest to konieczne. Przerwanie leczenia. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku, jeżeli u pacjenta nie występują już epizody bólu przebijającego. Leczenie przewlekłego bólu podstawowego powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza. Gdy wymagane jest zaprzestanie wszystkich terapii opioidami, pacjent musi pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza, gdyż w celu uniknięcia wystąpienia ostrych objawów z odstawienia konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki opioidów. Szczególne grupy pacjentów. W badaniach klinicznych nie stwierdzono zmniejszenia dawki osiąganej przy ustalaniu dawki lub większej ilości objawów niepożądanych u pacjentów w podeszłym wieku. Niezależnie od tego, ze względu na istotną role nerek i wątroby w metabolizmie i klirensie fentanylu, należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby lub nerek. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Preparat jest przeznaczony wyłączenie do podawania donosowego. Butelka powinna zostać wyjęta z opakowania zabezpieczającego przed dziećmi bezpośrednio przed użyciem. Jeżeli butelka zawierająca 8 dawek nie była używana przez okres dłuższy niż 5 dni, należy ją ponownie przygotować do użycia przez jednokrotne rozpylenie leku. Należy zalecić pacjentowi zapisywanie daty pierwszego użycia w pustym miejscu na etykiecie pojemnika zabezpieczającego przed dziećmi. Aby podać lek, należy umieścić dyszę płytko (ok. 1 cm) w nozdrzu i skierować ją lekko w kierunku przegrody nosowej. Rozpylenie odbywa się poprzez naciśnięcie i rozluźnienie nacisku palców na obu stronach dyszy. Słyszalne będzie kliknięcie i na liczniku pojawi się liczba większa o jeden od poprzedniej. Należy poinformować pacjentów, że mogą nie poczuć samego rozpylenia i że powinni upewnić się, że rozpylenie się odbyło w oparciu o słyszalne kliknięcie i zwiększoną o jeden liczbę na liczniku. Krople rozpylonego leku tworzą w nosie żel. Pacjenci powinni unikać wydmuchiwania nosa bezpośrednio po podaniu leku. Aby zapewnić bezpieczne przechowywanie, butelka powinna zostać umieszczona w opakowaniu zabezpieczającym przed dziećmi.

Z uwagi na ryzyko, w tym zgon związane z przypadkowym narażeniem, nieprawidłowym użyciem i nadużywaniem, należy poinformować pacjentów i ich opiekunów o konieczności przechowywania leku w bezpiecznym i chronionym miejscu, niedostępnym dla innych osób. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że preparat zawiera substancję czynną w ilości, która może być śmiertelna dla dziecka. Ważne jest ustabilizowanie długotrwałego leczenie opioidami wykorzystywanymi w leczeniu pacjenta przed rozpoczęciem stosowania preparatu. W razie niewystarczającej kontroli bólu w odpowiedzi na zwiększoną dawkę fantanylu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji wywołanej opioidem; wskazane może być zmniejszenie dawki leku, przerwanie leczenia fentanylem lub weryfikacja metody leczenia. W związku ze stosowaniem fentanylu istnieje klinicznie istotne ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. U pacjentów z bólem leczonych opioidami rozwija się tolerancja na depresję oddechową, dlatego ryzyko wystąpienia depresji oddechowej u tych pacjentów jest zmniejszone. Jednoczesne stosowanie preparatów działających hamująco na OUN może zwiększać ryzyko wystąpienia depresji oddechowej. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, fentanyl może wywoływać więcej ciężkich działań niepożądanych. U tych pacjentów opioidy mogą zmniejszyć napęd oddechowy i zwiększyć opór oddechowy. Preparat należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów, którzy mogą być szczególnie wrażliwi na ośrodkowy efekt retencji CO₂, takich jak osoby ze zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub z zaburzeniami świadomości. Opioidy mogą zaciemniać obraz kliniczny u pacjentów z urazami głowy i powinny być stosowane wyłącznie, jeżeli jest to konieczne ze względów klinicznych. Fentanyl może powodować bradykardię. U pacjentów z uprzednimi lub zdiagnozowanymi wcześniej bradyarytmiami preparat powinien być stosowany z zachowaniem szczególnej ostrożności. Preparat stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku pacjentów z hipowolemią i hipotonią. Podczas wielokrotnego podawania opioidów, takich jak fentanyl, może rozwinąć się tolerancja na lek. Wielokrotne stosowanie leku może prowadzić do wystąpienia zaburzenia związanego ze stosowaniem opioidów (OUD). Większa dawka i dłuższy czas leczenia opioidami mogą zwiększyć ryzyko OUD. Nadużywanie lub celowe niewłaściwe użycie leku może spowodować przedawkowanie i (lub) zgon. Ryzyko wystąpienia OUD jest zwiększone u pacjentów z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (w tym nadużywaniem alkoholu) w wywiadzie osobistym lub rodzinnym (rodzice lub rodzeństwo), u osób aktualnie używających tytoniu lub u pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie osobistym (np. duża depresja, zaburzenia lękowe i zaburzenia osobowości). Przed rozpoczęciem leczenia fentanylem oraz w trakcie leczenia należy uzgodnić z pacjentem cele leczenia i plan zakończenia leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie należy również informować pacjenta o ryzyku i objawach OUD. Należy zalecić pacjentom, że w razie wystąpienia tych objawów powinni zgłosić się do lekarza prowadzącego. Pacjenci będą wymagać monitorowania pod kątem objawów przedmiotowych zachowania związanego z poszukiwaniem leku (np. zbyt wczesne zgłaszanie się po nowy zapas leku). Obejmuje to przegląd równocześnie stosowanych opioidów i leków psychoaktywnych (takich jak benzodiazepiny). W przypadku pacjentów z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi OUD należy rozważyć konsultację ze specjalistą ds. uzależnień. Jeśli podczas stosowania preparatu u pacjenta występują nawracające krwawienia z nosa lub uczucie dyskomfortu w nosie, należy rozważyć inną drogę podawania leków stosowanych w leczeniu bólu przebijającego. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania preparatu z lekami wpływającymi na serotoninergiczne układy neuroprzekaźnikowe. Potencjalnie zagrażający życiu zespół serotoninowy może wystąpić podczas jednoczesnego stosowania z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) i z lekami, które zaburzają metabolizm serotoniny (w tym inhibitorami MAO). Może to wystąpić przy zalecanych dawkach. W razie podejrzenia zespołu serotoninowego należy przerwać leczenie preparatem. Opioidy mogą powodować zaburzenia oddychania związane ze snem, w tym centralny bezdech senny (CSA) i hipoksemię związaną ze snem. Stosowanie opioidów zwiększa ryzyko bezdechu CSA w sposób zależny od dawki. U pacjentów z CSA, należy rozważyć zmniejszenie całkowitej dawki opioidów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów w podeszłym wieku. Jednoczesne stosowanie preparatu i leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub leki pokrewne, może powodować sedację, depresję oddechową, śpiączkę i zgon. Z powodu tego ryzyka takie leki uspokajające należy przepisywać jednocześnie tylko pacjentom, u których inne opcje leczenia nie są możliwe. W przypadku podjęcia decyzji o przepisaniu preparatu jednocześnie z lekami uspokajającymi należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Pacjentów należy uważnie obserwować w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów depresji oddechowej i sedacji. W związku z tym zdecydowanie zaleca się informowanie pacjentów i ich opiekunów, aby zwracali uwagę na takie objawy. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan propylu (E216), który u niektórych pacjentów może powodować reakcje alergiczne (prawdopodobnie opóźnione) i w wyjątkowych przypadkach skurcz oskrzeli (w przypadku nieprawidłowego podania preparatu).

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast wezwać pogotowie lub poprosić kogoś o to, jeżeli występują któreś
z wymienionych objawów:
- silne zawroty głowy lub omdlenia;
- nasilona senność;
- powolny lub płytki oddech;
- wilgotna skóra, bladość, słaby puls lub inne objawy wstrząsu.

Jeżeli pacjent lub opiekun zauważą jakiekolwiek objawy niepożądane wymienione powyżej, powinni
natychmiast wezwać pogotowie.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):
- zagubienie (dezorientacja)
- zmiany smaku
- zawroty głowy
- złe samopoczucie lub uczucie bycia chorym
- uczucie senności, ból głowy
- krwawienie z nosa, dyskomfort w nosie (np. pieczenie w nosie), katar
- zaparcie
- swędząca skóra

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):
- zakażenia w obrębie klatki piersiowej
- ból lub stan zapalny gardła lub nosa
- kaszel, kichanie, katar lub przeziębienie, zmiana w wydzielinie nosowej
- reakcja alergiczna, wysypka
- zmniejszenie lub zwiększenie apetytu, zwiększenie masy ciała
- odwodnienie, uczucie pragnienia
- nieprawidłowe używanie leku
- widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy/delirium), uczucie splątania
- uczucie depresji, zamartwianie się, spowolnienie lub nerwowość
- brak koncentracji lub nadmierna aktywność
- utrata pamięci
- uczucie euforii
- obniżony poziom świadomości, utrata świadomości
- drgawki (napady)
- drgawki lub drżenia mięśniowe
- utrata smaku, zmiana lub utrata węchu
- trudności w mówieniu
- niebieskie zabarwienie skóry
- zawroty głowy, upadki, złe samopoczucie
- nieprawidłowe krążenie i termoregulacja, uderzenia gorąca lub gorączka, dreszcze, nadmierne
  pocenie
- opuchniecie tkanek miękkich
- niskie ciśnienie krwi
- zablokowanie tchawicy
- duszność
- krwawienie z pochwy
- perforacja jelita lub zapalenie błony śluzowej żołądka
- drętwienie lub mrowienie języka, nosa lub w jamie ustnej lub inne problemy z językiem,
  owrzodzenia w jamie ustnej, suchość w ustach jamie ustnej
- biegunka
- odruchy wymiotne, ból brzucha, niestrawność
- bóle stawów
- trudność lub niemożność przełykania wody
- bóle w klatce piersiowej
- uczucie zmęczenia lub słabości, kłopoty z poruszaniem się
- zmiany dotyczące komórek krwi (stwierdzone w badaniach laboratoryjnych)
- podwyższone stężenie cukru we krwi
- obecność białka w moczu

Inne działania niepożądane (częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych))
- poważne problemy z oddychaniem
- nagłe zaczerwienienie twarzy
- bezsenność
- zespół z odstawienia (może objawiać się występowaniem działań niepożądanych, takich jak
  nudności, wymioty, biegunka, stany lękowe, dreszcze, drżenie i pocenie się)
- tolerancja na lek, uzależnienie od leków, nadużywanie leków (patrz punkt 2)

Długotrwałe leczenie fentanylem w czasie ciąży może powodować zespół odstawienny u noworodka,
który może zagrażać życiu (patrz punkt 2).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie leków zawierających hydroksymaślan sodu i leków zawierających fentanyl jest przeciwwskazane. Leczenie hydroksymaślanem sodu należy przerwać przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Fentanyl metabolizowany jest głównie przez CYP3A4, zatem potencjalne interakcje mogą wystąpić podczas jednoczesnego stosowania z substancjami wpływającymi na aktywność CYP3A4. Równoczesne podawanie z substancjami indukującymi aktywność CYP3A4 może zmniejszać skuteczność leku. Jednoczesne stosowanie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. rytonawir, ketokonazol, itrakonazol, troleandomycyna, klarytromycyna i nelfinawir) lub umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 (np. amprenawir, aprepitant, diltiazem, erytromycyna, flukonazol, fosamprenawir, sok grejpfrutowy i werapamil) może spowodować zwiększenie stężenia fentanylu w osoczu, który może spowodować wystąpienie ciężkich działań niepożądanych, w tym depresji oddechowej prowadzącej do śmierci. Pacjenci otrzymujący preparat jednocześnie z umiarkowanymi lub silnymi inhibitorami CYP3A4 powinni być uważnie obserwowani przez dłuższy czas. Zwiększenie dawek należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności. Jednoczesne stosowanie z innymi substancjami działającymi hamująco na OUN, w tym z innymi opioidami, substancjami uspokajającymi lub nasennymi, znieczulającymi ogólnie, pochodnymi fenotiazyny, lekami trankwilizującymi, zwiotczającymi mięśnie szkieletowe, gabapentynoidami (gabapentyną i pregabaliną), lekami przeciwhistaminowymi o działaniu uspokajającym oraz alkoholem może prowadzić do addytywnego działania hamującego. Jednoczesne stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub leki pokrewne, zwiększa ryzyko sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na OUN. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę leków uspokajających, a czas ich jednoczesnego stosowania powinien być ograniczony. Jednoczesne podawanie fentanylu z lekiem serotoninergicznym, takim jak SSRI lub SNRI lub inhibitor MAO, może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, który potencjalnie zagraża życiu. Preparat nie jest zalecany do stosowania u pacjentów, którzy w ciągu ostatnich 14 dni przyjmowali inhibitory MAO, ponieważ odnotowano poważne i nieprzewidywalne nasilenie działania opioidowych leków przeciwbólowych podczas stosowania z inhibitorami MAO. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie częściowych agonistów/antagonistów receptorów opioidowych (np. buprenorfiny, nalbufiny, pentazocyny). Charakteryzują się one dużym powinowactwem do receptorów opioidowych i stosunkowo niską aktywnością wewnętrzną, dlatego częściowo hamują przeciwbólowe działanie fentanylu oraz w przypadku pacjentów uzależnionych od opioidów mogą spowodować objawy z odstawienia. Równoczesne stosowanie donosowo oksymetazoliny obniża wchłanianie preparatu - nie zaleca się równoczesnego stosowania leków obkurczających naczynia podczas ustalania dawki, ponieważ może to prowadzić do ustalenia przez pacjenta dawki większej niż wymagana. Leczenie podtrzymujące preparatem może być również mniej skuteczne u pacjentów z zapaleniem błony śluzowej nosa, przy równoczesnym podawaniu leków obkurczających naczynia. W takim przypadku należy zalecić pacjentowi zaprzestanie stosowania środków obkurczających naczynia. W badaniach klinicznych nie oceniono jednoczesnego stosowania preparatu oraz innych leków podawanych donosowo (innych niż oksymetazolina). Należy unikać stosowania innych leków podawanych donosowo w ciągu 15 min od podania preparatu.

Molteni Farmaceutici Polska Sp. z o.o.
ul. Józefa Korzeniowskiego 39
30-214 Kraków
12-653-15-71
[email protected]
www.molteni.com.pl