Pentasa 1 g granulat o przedł. uwalnianiu

1 tabl. o przedł. uwalnianiu zawiera 500 mg lub 1 g mesalazyny. 1 saszetka zawiera 1 g, 2 g lub 4 g mesalazyny w postaci granulatu o przedłużonym uwalnianiu.

Mesalazyna jest czynnym metabolitem sulfasalazyny o miejscowym działaniu przeciwzapalnym na zmienioną zapalnie tkankę ściany jelita. Hamuje chemotaksję leukocytów, zmniejsza wytwarzanie cytokin i leukotrienów oraz usuwa wolne rodniki. Po podaniu doustnym mesalazyna jest uwalniana w sposób ciągły na całej długości jelita, niezależnie od wartości pH w poszczególnych odcinkach. Mesalazyna metabolizowana jest w błonie śluzowej jelita oraz w wątrobie do acetylomesalazyny, głównie przez NAT-1. Część procesu acetylacji zachodzi również w wyniku działania flory bakteryjnej okrężnicy. Mesalazyna wiąże się z białkami krwi w ok. 50%, acetylomesalazyna - w ok. 80%. Ze względu na fakt, że mesalazyna uwalniana jest w sposób ciągły na całej długości przewodu pokarmowego, nie można określić T_0,5 w fazie wydalania po podaniu doustnym. Jednak, z chwilą gdy postaci farmaceutycznej nie ma w przewodzie pokarmowym, eliminacja będzie naśladowała T_0,5 w fazie wydalania po podaniu doustnym lub dożylnym niepowlekanej mesalazyny, który wynosi około 40 min, a dla acetylomesalazyny około 70 min.

Leczenie łagodnej i umiarkowanej postaci wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Choroba Crohna.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub salicylany. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) nerek. Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy. Skaza krwotoczna.

W ciąży i okresie karmienia piersią stosować ostrożnie i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Mesalazyna przenika przez barierę łożyskową; jej stężenie w osoczu krwi pępowinowej jest 10-krotnie mniejsze niż stężenie w osoczu matki, natomiast stężenie metabolitu - acetylomesalazyny, jest takie samo, jak w osoczu matki. Donoszono o zaburzeniach dotyczących krwi (pancytopenia, leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość) u noworodków matek leczonych mesalazyną. W jednym przypadku zgłoszono niewydolność nerek u noworodka po długotrwałym stosowaniu dużej dawki mesalazyny (2-4 g doustnie) w ciąży. Mesalazyna przenika do mleka kobiecego; jej stężenie w mleku matek jest mniejsze niż we krwi matek, natomiast stężenie acetylomesalazyny jest podobne lub większe. Nie można wykluczyć reakcji nadwrażliwości (np. biegunki) u dziecka - w takim przypadku należy przerwać karmienie piersią. Zgłaszane były przypadki przemijającej oligospermii związanej ze stosowaniem mesalazyny.

Doustnie. Dorośli. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - leczenie czynnej fazy choroby: indywidualnie, do 4 g/dobę, raz na dobę lub w dawkach podzielonych; leczenie podtrzymujące: 2 g raz na dobę. Choroba Crohna - leczenie czynnej fazy choroby i leczenie podtrzymujące: indywidualnie, do 4 g/dobę, w dawkach podzielonych. U pacjentów z chorobą Crohna, u których nie występuje pożądana reakcja na leczenie dawką 4 g/dobę w ciągu 6 tyg. lub podczas leczenia podtrzymującego dawką 4 g/dobę dochodzi do uczynnienia choroby, należy zastosować inne leczenie. Dzieci ≥6 lat. Leczenie czynnej fazy choroby: indywidualnie, zwykle 30-50 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych, dawka maksymalna wynosi 75 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych, całkowita dawka nie powinna być większa niż 4 g/dobę. Leczenie podtrzymujące: indywidualnie, zwykle 15-30 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych, całkowita dawka nie powinna być większa niż 2 g/dobę. Ogólne zalecenie jest takie, że połowa dawki dla dorosłych może być podawana dzieciom o mc. do 40 kg, a zwykła dawka dla dorosłych może być podawana dzieciom o mc. >40 kg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne zmniejszanie dawki. Mesalazyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Tabletek i granulatu nie należy żuć ani rozgryzać. W celu ułatwienia połykania, tabletkę można umieścić w naczyniu z niewielką ilością wody lub soku, zamieszać i od razu wypić powstałą zawiesinę. Ponadto tabl. 500 mg można podzielić (linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki). Saszetkę granulatu wysypać na język i połknąć, popijając wodą lub sokiem. Alternatywnie całą zawartość saszetki można przyjąć z jogurtem i spożyć natychmiast.

Podczas leczenia preparatem należy dokładnie obserwować pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono występowanie działań niepożądanych po zastosowaniu leków zawierających sulfasalazynę. W związku z leczeniem mesalazyną notowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN). Należy przerwać stosowanie mesalazyny w chwili pojawienia się pierwszych przedmiotowych i podmiotowych objawów ciężkich reakcji skórnych, takich jak wysypka, zmiany na błonach śluzowych lub jakiekolwiek inne oznaki nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia ostrych objawów nietolerancji, takich jak skurczowe bóle brzucha, ostry ból brzucha, gorączka, silny ból głowy lub wysypka, należy natychmiast przerwać leczenie. Należy zachować środki ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy wykonać badania wydolności wątroby, takie jak AlAT lub AspAT. Mesalazyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy regularnie kontrolować parametry czynności nerek, np. stężenie kreatyniny w surowicy krwi, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy wykonać badania fizykochemiczne moczu, np. za pomocą testów paskowych. U pacjentów, u których w czasie leczenia dochodzi do rozwoju zaburzeń czynności nerek, należy podejrzewać nefrotoksyczne działanie mesalazyny. W przypadku równoczesnego stosowania innych leków mających działanie nefrotoksyczne należy zwiększyć częstość kontrolowania czynności nerek. Rzadko zgłaszane były powodowane przez mesalazynę reakcje nadwrażliwości serca (zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie osierdzia). Bardzo rzadko zgłaszane były poważne zaburzenia składu krwi. Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy przeprowadzać badanie rozmazu krwi obwodowej. Równoczesne leczenie mesalazyną pacjentów otrzymujących azatioprynę lub 6-merkaptopurynę, lub tioguaninę może zwiększać ryzyko zaburzeń składu krwi. W razie podejrzenia lub wystąpienia takich działań niepożądanych należy przerwać leczenie. Po zastosowaniu mesalazyny odnotowano przypadki wystąpienia kamicy układu moczowego, w tym kamieni składających się w 100% z mesalazyny. Podczas leczenia należy przyjmować odpowiednią ilość płynów. Jako wytyczną należy przyjąć wykonanie badań kontrolnych 14 dni po rozpoczęciu leczenia, a następnie jeszcze 2 do 3 razy w odstępach 4-tygodniowych. W przypadku prawidłowych wyników kolejne badania kontrolne należy przeprowadzać co 3 miesiące. Jeśli wystąpią dodatkowe objawy, badania należy wykonywać natychmiast. Pacjenci z zaburzeniami czynności płuc, w szczególności pacjenci z astmą oskrzelową, powinni być ściśle monitorowani w trakcie leczenia.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie mesalazyny i natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną, jeśli u pacjenta
wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:
• zaczerwienione płaskie, tarczowate lub okrągłe plamy na tułowiu, często z położonymi w ich środku
  pęcherzami, łuszczenie się skóry, owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i
  w obrębie oczu. Występowanie takich groźnych wysypek skórnych mogą poprzedzać gorączka i
  objawy grypopodobne.

Następujące działania niepożądane występują często (mogą wystąpić u 1 do 10 na 100 leczonych
pacjentów):
• biegunka
• nudności
• ból brzucha
• ból głowy
• wymioty
• wzdęcie
• wysypka
• pokrzywka

Następujące działania niepożądane występują rzadko(mogą wystąpić u 1 do 10 na 10 000 leczonych
pacjentów):
• zawroty głowy
• zapalenie mięśnia sercowego
• zapalenie osierdzia
• zwiększona aktywność amylazy
• ostre zapalenie trzustki
• zwiększona wrażliwość skóry na promieniowanie słoneczne i ultrafioletowe (nadwrażliwość na
  światło).

Następujące działania niepożądane występują bardzo rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 000
leczonych pacjentów):
• ból mięśni
• ból stawów
• łysienie przemijające
• alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, reakcje alergiczne i zmiany włókniste w płucach (w tym
  duszność, kaszel, skurcz oskrzeli), eozynofilia płucna - czyli naciek płucny na tle uczuleniowym
  z towarzyszącą eozynofilią we krwi (zwiększenie liczby krwinek białych kwasochłonnych),
  śródmiąższowa choroba płuc, naciek płucny, zapalenie płuc
• zaburzenia czynności nerek (ostre i przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół
  nerczycowy - czyli zespół objawów chorobowych wywołany nadmierną utratą białka z moczem,
  niewydolność nerek), odbarwienie moczu
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, zwiększone stężenie wskaźników cholestazy
  (substancje wskazujące na zastój żółci w wątrobie) i bilirubiny, szkodliwy wpływ na wątrobę (w tym:
  zapalenie wątroby, zastoinowe zapalenie wątroby, marskość, niewydolność wątroby)
• zaburzenia dotyczące krwi, takie jak: niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna,
  agranulocytoza - czyli bardzo mała liczba granulocytów, neutropenia - czyli za mała liczba
  granulocytów obojętnochłonnych, leukopenia - czyli za mała liczba krwinek białych (w tym
  granulocytopenia - czyli za mała liczba granulocytów), pancytopenia - czyli za mała liczba wszystkich
  krwinek, małopłytkowość - czyli za mała liczba płytek krwi i eozynofilia (jako część reakcji
  alergicznej)
• reakcje podobne do tocznia rumieniowatego
• neuropatia obwodowa - czyli zaburzenie czynności nerwów obwodowych
• pancolitis - czyli ciężka postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, w której choroba zajmuje całe
  jelito grube
• przemijająca oligospermia (mała ilość plemników w męskim nasieniu)
• reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka alergiczna, reakcja anafilaktyczna, wysypka polekowa
  z eozynofilią oraz objawami ogólnymi (DRESS), rumień wielopostaciowy i zespół Stevensa-Johnsona
  (SJS) - ciężkie reakcje skórne, czyli nietrwałe pęcherze pojawiające się na błonach śluzowych,
  głównie jamy ustnej i narządów płciowych.
• gorączka polekowa.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• kamienie nerkowe i związany z nimi ból nerek (patrz także punkt 2)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Aleje Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel: +48 22 49 21 301
Fax: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Mesalazyna może nasilać mielosupresyjne działanie azatiopryny, 6-merkaptopuryny, tioguaniny - należy regularnie monitorować leukocyty i odpowiednio dostosowywać dawkowanie tiopuryn. Może osłabiać przeciwzakrzepowe działanie warfaryny.

Ferring Pharmaceuticals Poland Sp. z o.o.
ul. Szamocka 8
01-748 Warszawa
22-246-06-80
[email protected]
www.ferring.com.pl