Petinimid 250 mg kapsułki

1 kaps. zawiera 250 mg etosuksymidu. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan etylu sodowy i parahydroksybenzoesan propylu sodowy.

Lek przeciwdrgawkowy. Etosuksymid wykazuje dobre działanie przeciwdrgawkowe, które uwidacznia się zwłaszcza przy leczeniu napadów nieświadomości. Preparat zawiera pochodne sukcynimidu hamujące neurony wzgórzowe i przypuszczalnie pobudzające obwody wzgórzowo-korowe. Ponieważ etosuksymid hamuje powstawanie napadów nieświadomości, nie wpływa zaś na inne rodzaje napadów, może być konieczne zastosowanie innych leków, jeśli występują również np. napady toniczno-kloniczne. Etosuksymid wchłaniany jest szybko i całkowicie. Maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po około 1 do 4 h po podaniu. Stężenie w płynie mózgowo rdzeniowym i ślinie w przybliżeniu odpowiada stężeniu w surowicy. Wiązanie z białkami osocza jest mniejsze niż 10%. Etosuksymid metabolizowany jest do nieczynnych metabolitów. Wydalanie odbywa się przez nerki: 20% w postaci niezmienionej, reszta w postaci nieczynnych metabolitów. T_0,5 w osoczu wynosi od 48-60 h u dorosłych i od 16-58 h u dzieci.

Pierwotnie uogólniona padaczka z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne suksynimidy oraz na którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny zostać poinformowane przed rozpoczęciem leczenia o konieczności zaplanowania i monitorowania ciąży. Pacjentki należy poinformować, że jeśli stosują etosuksymid muszą skontaktować się z lekarzem natychmiast po stwierdzeniu ciąży. Etosuksymid przenika do łożyska. Nie stwierdzono specyficznej embriopatii u dzieci matek przyjmujących etosuksymid w monoterapii. Istnieją doniesienia o związku między stosowaniem leków przeciwdrgawkowych u kobiet z padaczką i zwiększoną liczbą przypadków wad wrodzonych u ich dzieci. Leczenie skojarzone może zwiększać to ryzyko, dlatego dla pacjentek w ciąży zalecana jest monoterapia. Podczas ciąży, szczególnie w I trymestrze, stosowanie każdego leku niesie ze sobą ryzyko. Z drugiej strony przerwanie podstawowego leczenia przeciwdrgawkowego może stwarzać większe ryzyko dla zdrowia matki i płodu. Podczas ciąży należy więc uważnie ocenić działanie terapeutyczne i ryzyko, jakie ono niesie. Dawkowanie, szczególnie między 20 i 40 dniem ciąży, należy zachować na jak najniższym możliwym poziomie. Zaleca się regularne monitorowanie stężenia etosuksymidu w surowicy matki. W okresie ciąży nie należy przerywać leczenia etosuksymidem bez porozumienia z lekarzem, ponieważ nagłe odstawienie lub niekontrolowane zmniejszenie dawki może prowadzić do napadów drgawkowych u matki, co może zaszkodzić matce i (lub) jej dziecku. Należy poinformować pacjentki o zwiększonym ryzyku wystąpienia wad wrodzonych i o dostępności badań prenatalnych. Jeśli planowana jest ciąża oraz w czasie ciąży zaleca się monitorowanie stężenia kwasu foliowego i, jeśli to potrzebne, podawanie kwasu foliowego matce. W celu zapobieżenia zagrażającemu krwotokiem niedoborowi witaminy K₁ u noworodka można zastosować suplementację witaminy K₁ w ostatnim miesiącu ciąży, chociaż prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia u noworodka spowodowanego niedoborem witaminy K₁ jest małe z uwagi na minimalne działanie na enzymy. Etosuksymid przenika do mleka ludzkiego, jego stężenie w mleku wynosi około 90% stężenia w osoczu matki. U noworodków następuje prawidłowe wydalanie etosuksymidu, lecz ostateczna decyzja o ewentualnym przerwaniu leczenia etosuksymidem należy do lekarza.

Doustnie. Dawkowanie powinno być ustalone indywidualnie. Leczenie rozpoczyna się od małej dawki, która następnie jest stopniowo zwiększana. Proponowany jest następujący schemat (ogólne wytyczne) - dorośli: w 1 tyg. leczenia - 2 kaps. na dobę, w 2 tyg. - 4 kaps. na dobę, w 3 tyg. - 6 kaps. na dobę, w 4 tyg. 6-8 kaps. na dobę; dzieci w wieku szkolnym: w 1 tyg. leczenia - 1 kaps. na dobę, w 2 tyg. - 2 kaps. na dobę, w 3 tyg. - 4 kaps. na dobę, w 4 tyg. - 4-6 kaps. na dobę; dzieci od 3 lat: w 1 tyg. leczenia 1 kaps. na dobę, w 2 tyg. - 2 kaps. na dobę, w 3 tyg. - 3 kaps. na dobę, w 4 tyg. - 3 kaps. na dobę. Leczenie u dorosłych i dzieci zazwyczaj rozpoczyna się od całkowitej dawki dobowej 5–10 mg/kg mc. Całkowita dawka dobowa może być zwiększana o 5 mg/kg mc., co 4-7 dni, lub – w zależności od tego, kiedy stężenie w stanie stacjonarnym zostanie osiągnięte – w odstępach 8-10 dniowych. Stężenie terapeutyczne w surowicy wynosi 40-100 μg/ml. Należy zachować szczególną ostrożność stosując dawki powyżej 750-1000 mg u dzieci i dawki powyżej 1500 mg u dorosłych. Dawki podtrzymujące wynoszą zazwyczaj 20 mg/kg mc. u dzieci i 15 mg/kg mc. u dorosłych. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 40 mg/kg mc. na dobę u dzieci i 30 mg/kg mc. na dobę u dorosłych. Dla dzieci w wieku od 3 lat bardziej odpowiednie mogą być inne postacie leku, np. syrop, zawierające tę samą substancję czynną. Każda terapia przeciwdrgawkowa jest zazwyczaj terapią długoterminową. Decyzje o rozpoczęciu, czasie trwania oraz o zakończeniu terapii z zastosowaniem leku powinien podjąć lekarz z doświadczeniem w leczeniu padaczki. Szczególne grupy pacjentów. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania etosuksymidu u dzieci poniżej 3 lat. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u których CCr. wynosi poniżej 10 ml/min, dawki leku należy zmniejszyć. Etosuksymid ulega dializie, pacjenci, u których przeprowadza się hemodializę wymagają dodatkowej dawki lub innego schematu dawkowania (w czasie 4 h dializy wydalane jest 39-52% podanej dawki). Należy zachować specjalną ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (może być wskazane zmniejszenie dawki). Sposób podania. Całkowita dawka dobowa zazwyczaj podzielona jest na 2 dawki. Kaps. należy połykać w całości popijając odpowiednią ilością płynu, przyjmować podczas posiłku.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z dysfunkcją nerek lub wątroby. U pacjentów z porfirią, etosuksymid może być stosowany jedynie ze szczególną ostrożnością. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi (także w wywiadzie), ponieważ podanie etosuksymidu może powodować takie objawy jak rozdrażnienie, pobudzenie, stany lękowe, niepokój, agresję, zaburzenia koncentracji lub inne zmiany psychiczne. Etosuksymid jest skuteczny w napadach nieświadomości i niektórych innych typach napadów uogólnionych, np. mioklonicznych, a także tonicznych i atonicznych. W monoterapii nie jest skuteczny w napadach toniczno-klonicznych, a nawet może zwiększać ich częstość. Etosuksymid może być kojarzony z innymi lekami przeciwdrgawkowymi w celu osiągnięcia kontroli mieszanych napadów. Należy przeprowadzać regularne badania moczu oraz badania czynności wątroby. Podczas długoterminowego stosowania leku należy przeprowadzać w regularnych odstępach czasu badania krwi, ponieważ zgłaszano przypadki dyskrazji (niektóre zakończone śmiercią) - badania należy przeprowadzać początkowo co 4 tyg., a następnie, po 12 miesiącach leczenia, co pół roku. Jeśli liczba leukocytów spadnie poniżej 3 500/mm³ albo liczba granulocytów wynosi mniej niż 25%, należy zmniejszyć dawkę lub zaprzestać przyjmowania preparatu. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów uszkodzenia szpiku (np. gorączka, ból gardła, krwawienie). Jeśli wystąpią ciężkie skórne reakcje alergiczne lub zmiany w obrazie krwi, należy natychmiast odstawić lek i kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe z zastosowaniem preparatu nienależącego do grupy suksynimidów. Podczas leczenia etosuksymidem notowano występowanie ciężkich reakcji dermatologicznych, w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS) oraz reakcji polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS). Zespoły SJS i DRESS mogą prowadzić do zgonu. Wydaje się, że największe ryzyko tych reakcji występuje we wczesnym etapie leczenia, przy czym w większości przypadków reakcja pojawia się w pierwszym miesiącu leczenia. Stosowanie etosuksymidu należy przerwać po wystąpieniu pierwszych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkich reakcji skórnych, takich jak wysypka skórna, zmiany na błonie śluzowej lub wszelkie inne objawy nadwrażliwości. Zmiana dawkowania nie powinna następować nagle, ale należy ją przeprowadzać stopniowo, gdyż nagłe przerwanie leczenia przeciwdrgawkowego może spowodować wystąpienie napadu nieświadomości. Zazwyczaj zmniejszenie dawki i w konsekwencji przerwanie podawania tego preparatu można rozważać najwcześniej po 2–3 latach wolnych od napadów, trzeba dopilnować jednak, aby zapis EEG nie pogarszał się w czasie tego procesu. Stałe stosowanie leku przeciwpadaczkowego może prowadzić do ograniczenia zdolności intelektualnych, np. u dzieci i młodzieży mogą wystąpić trudności w nauce. Dane na ten temat dotyczące etosuksymidu są sprzeczne i nie wykazują jednoznacznie, że etosuksymid ma negatywny wpływ. Należy monitorować pacjentów pod kątem występowania objawów myśli i zachowań samobójczych, a w razie potrzeby - wdrożyć odpowiednie leczenie (istnieje niewielki wzrost ryzyka wystąpienia myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwdrgawkowe). Pacjenci i ich opiekunowie powinni być uprzedzeni o konieczności zasięgnięcia porady lekarskiej w razie wystąpienia takich objawów. Preparat zawiera parabeny (parahydroksybenzoesan etylu sodowy, parahydroksybenzoesan propylu sodowy) - może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w kapsułce, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak wszystkie leki, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Należy przerwać stosowanie leku Petinimid i natychmiast udać się po pomoc medyczną, jeśli pacjent
zauważy wystąpienie któregokolwiek z następujących objawów:
- czerwonawe płaty na tułowiu, które mają kształt tarczowatych plam lub są okrągłe, często z
  występującymi w środku pęcherzami, łuszczenie się skóry, owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa,
  narządów płciowych i oczu. Wystąpienie tych ciężkich wysypek skórnych może być poprzedzone
  gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół Stevensa-Johnsona);
- rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne [reakcja polekowa z
  eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS)].

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
- Senność, ból głowy, zawroty głowy, nadmierna aktywność, euforia, rozdrażnienie, zaburzenia
  ruchu lub chodzenia, senność lub zaburzenia snu.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Zmiany we krwi (łatwiejsze tworzenie się siniaków lub krwawienie, gorączka, ból gardła,
  owrzodzenie jamy ustnej, zmęczenie, nawracające zakażenia lub zakażenia, które nie chcą ustąpić)
  (Należy udać się po pomoc medyczną, jeśli pacjent zauważy wystąpienie któregokolwiek z
  powyższych objawów. Lekarz może regularnie pobierać próbki krwi w celu wykonywania badań
  wykrywających takie objawy).
- Reakcje alergiczne, pokrzywka i inne reakcje skórne w tym wysypka, świąd i toczeń układowy.
- Przy zastosowaniu dużych dawek zmniejszenie apetytu i utrata wagi.
- Rozdrażnienie, pobudzenie, niepokój, niepokój ruchowy, agresja, niezdolność do koncentracji lub
  inne zmiany psychiczne (szczególnie u pacjentów, u których w przeszłości występowały podobne
  zmiany).
- Zwiększenie popędu seksualnego, psychoza paranoidalna oraz pogłębienie depresji z
  ewentualnymi zachowaniami samobójczymi.
- Objawy podobne do choroby Parkinsona i nadwrażliwość na światło.
- Krótkowzroczność.
- W przypadku dużych dawek lub u pacjentów z wrażliwym żołądkiem mogą wystąpić takie
  dolegliwości jak ból żołądka lub brzucha, nudności, wymioty, czkawka, skurcze i biegunka,
  obrzęk języka i podniebienia. Objawy te są zazwyczaj przejściowe, rzadko o ciężkim przebiegu i
  zazwyczaj nie wymagają konieczności przerwania leczenia.
- Zmiany aktywności enzymów wątrobowych, porfiria (rzadka choroba metaboliczna, która w
  ciężkich przypadkach może prowadzić do uszkodzenia wątroby).
- Odbarwienie skóry, twardzina (zgrubienie skóry), nadmierne owłosienie twarzy lub ciała.
- Zaburzenia czynności nerek.
- Krwawienie z pochwy.
- Zmiany w obrazie krwi, zaburzenia czynności wątroby i nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leczenie z zastosowaniem kilku leków przeciwdrgawkowych wymaga szczególnej ostrożności. W padaczce z mieszanymi typami napadów, etosuksymid stosowany jest w celu zapobiegania napadom nieświadomości. Etosuksymid może być skojarzony z innymi lekami przeciwdrgawkowymi w celu skutecznego leczenia napadów mieszanych. Etosuksymid może wchodzić w interakcje z innymi stosowanymi lekami przeciwdrgawkowymi, dlatego należy w regularnych odstępach czasu monitorować stężenie tej substancji w osoczu. Istnieją doniesienia, że etosuksymid może powodować zwiększenie stężenia fenytoiny. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny zwiększa klirens osoczowy etosuksymidu. U większości pacjentów, u których do leczenia włączono kwas walproinowy obserwowano zwiększenie lub zmniejszenie stężenia etosuksymidu w surowicy. Obserwowano interakcje między etosuksymidem i barbituranami (prymidon, fenobarbital, fenobarbital metylu). Po jednoczesnym podaniu izoniazydu obserwowano objawy psychotyczne lub objawy przedawkowania etosuksymidu. Należy unikać jednoczesnego podawania leków z działaniem depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia działania uspokajającego. W trakcie leczenia etosuksymidem należy unikać spożywania alkoholu. Chociaż etosuksymid nie zmienia aktywności enzymów wątrobowych, należy zachować ostrożność u kobiet, które stosują antykoncepcję hormonalną. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu skuteczności hormonalnej antykoncepcji, jeśli stosowane są leki przeciwdrgawkowe, w tym etosuksymid.

G.L. Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Sienna 75
00-833 Warszawa
22-636-53-02
[email protected]
www.gl-pharma.com/pl