Piperacillin + Tazobactam Eugia 4 g + 0,5 g proszek do sporządzania roztworu do infuzji 48 ml

1 fiolka zawiera 4 g piperacyliny w postaci soli sodowej i 0,5 g tazobaktamu w postaci soli sodowej; fiolka zawiera 9,4 mmol (216 mg) sodu.

Połączenie piperacyliny - antybiotyku β-laktamowego o szerokim spektrum działania z tazobaktamem - inhibitorem β-laktamaz. Piperacylina jest półsyntetyczną penicyliną wrażliwą na działanie wielu β-laktamaz, które unieczynnia tazobaktam. Gatunki zwykle wrażliwe - bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis (wyłącznie wrażliwe na ampicylinę lub penicylinę), Listeria monocytogenes, Staphylococcus spp. koagulazo-ujemne (wyłącznie wrażliwe na metycylinę), Staphylococcus aureus (wyłącznie wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pyogenes grupy A, Streptococcus agalactiae z grupy B; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Citrobacter koseri, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Proteus mirabilis; beztlenowe bakterie Gram-dodatnie: Clostridium spp., Eubacterium spp., beztlenowe ziarenkowce Gram-dodatnie (w tym Anaerococcus, Finegoldia, Parvimonas, Peptoniphilus oraz Peptostreptococcus spp.); beztlenowe bakterie Gram-ujemne: grupa Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Porphyromonas spp., Prevotella spp. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta: Enterococcus faecium, Streptococcus pneumoniae, grupa Streptococcus viridans, Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus vulgaris, Providencia spp., Pseudomonas aeruginosa, Serratia spp. Bakterie o oporności naturalnej: Corynebacterium jeikeium, Burkholderia cepacia, Legionella spp., Ochrobactrum anthropi, Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydophilia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae. Zarówno piperacylina, jak i tazobaktam w ok. 30% wiążą się z białkami osocza. Lek dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do błony śluzowej jelit, pęcherzyka żółciowego, płuc, żółci i kości. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, jeśli nie występuje stan zapalny. Piperacylina jest przekształcana do metabolitu deetylowego o słabszej aktywności mikrobiologicznej. Tazobaktam metabolizowany jest do jednego związku, niewykazującego aktywności mikrobiologicznej. Piperacylina i tazobaktam są wydalane przez nerki w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Piperacylina jest wydalana szybko w postaci niezmienionej, 68% dawki wykrywane jest w moczu. Tazobaktam i jego metabolit są wydalane głównie przez nerki, przy czym 80% dawki wydala się w postaci niezmienionej, a reszta jako metabolit. Piperacylina, tazobaktam i deetylowy metabolit piperacyliny są również wydzielane do żółci. T_0,5 piperacyliny z tazobaktamem wynosi 0,7-1,2 h.

Dorośli i młodzież. Ciężkie zapalenie płuc, w tym szpitalne zapalenie płuc oraz zapalenie płuc związane ze stosowaniem respiratora. Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek). Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym zakażenia stopy cukrzycowej). Leczenie pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi powyżej lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami. Lek można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Nie zaleca się stosowania u dorosłych pacjentów w przypadku bakteriemii wywołanej przez szczepy E. coli i K. pneumoniae (niewrażliwe na ceftriakson) wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL). Dzieci od 2 do 12 lat. Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej. Lek można stosować w leczeniu dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość na substancje czynne, inne penicyliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stwierdzona w wywiadzie ostra, ciężka reakcja nadwrażliwości na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy (np. cefalosporyna, monobaktam, karbapenem).

Piperacylinę z tazobaktamem można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to jednoznacznie wskazane, tj. jeśli spodziewana korzyść przewyższa ryzyko dla kobiety ciężarnej i dla płodu. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez łożysko. Piperacylina przenika w małych ilościach do mleka ludzkiego. U kobiet karmiących piersią lek można stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko dla kobiety i dziecka. Badania płodności u szczurów nie wykazały wpływu na płodność ani na kojarzenie się w pary po podaniu dootrzewnowym tazobaktamu lub skojarzenia piperacyliny z tazobaktamem.

Dożylnie. Dorośli i młodzież: w ciężkim zapaleniu płuc oraz u pacjentów z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 4 g + 0,5 g co 6 h (ten sposób dawkowania można również zastosować u pacjentów z innymi szczególnie ciężkimi wskazanymi zakażeniami); w powikłanych zakażeniach dróg moczowych (w tym w odmiedniczkowym zapaleniu nerek), powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej, zakażeniach skóry i tkanek miękkich (w tym w zakażeniach stopy cukrzycowej) - 4 g + 0,5 g co 8 h. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku (z prawidłową czynnością nerek lub u których klirens kreatyniny wynosi >40 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do aktualnego stopnia zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować w kierunku wystąpienia objawów toksyczności leku; należy odpowiednio dostosować dawkę i odstępy pomiędzy dawkami): CCr >40 ml/min - nie ma konieczności modyfikacji dawki; CCr 20-40 ml/min – maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 8 h; CCr <20 ml/min - maksymalna zalecana dawka to 4 g + 0,5 g co 12 h; u pacjentów hemodializowanych należy podać dodatkową dawkę 2 g + 0,25 g po każdej dializie, ponieważ w wyniku hemodializy 30-50% piperacyliny zostaje usunięte z organizmu w ciągu 4 h. Dzieci w wieku od 2 do 12 lat: w powikłanych zakażeniach w obrębie jamy brzusznej - 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu/kg mc. co 8 h; u dzieci z neutropenią, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym - 80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu/kg mc. co 6 h. Nie należy przekroczyć maksymalnej dawki 4 g + 0,5 g w ciągu 30 min. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku 0-2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę leku należy dostosować do aktualnego stopnia zaburzenia czynności nerek (każdego pacjenta należy ściśle obserwować, czy nie występują objawy toksyczności leku; należy odpowiednio dostosować dawkę leku i przerwy pomiędzy dawkami): CCr >50 ml/min - modyfikacja dawki nie jest konieczna; CCr ≤50 ml/min - 70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu/kg mc co 8 h; dzieciom hemodializowanym należy podać dodatkową dawkę 40 mg piperacyliny i 5 mg tazobaktamu/kg mc. po każdej dializie. Czas trwania leczenia. W większości wskazań długość leczenia wynosi zwykle 5-14 dni. Jednak długość leczenia należy określać w zależności od ciężkości zakażenia, patogenu oraz stanu klinicznego pacjenta i postępu bakteriologicznego choroby. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej trwającej 30 min.

Przed zastosowaniem piperacyliny z tazobaktamem do leczenia danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność zastosowania półsyntetycznej penicyliny o szerokim spektrum działania, w oparciu o takie czynniki, jak ciężkość zakażenia oraz rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy zebrać dokładny wywiad, dotyczący występowania u pacjenta w przeszłości reakcji nadwrażliwości na penicyliny, inne antybiotyki beta-laktamowe (np. cefalosporyny, monobaktamy lub karbapenemy) i inne alergeny. U pacjentów leczonych penicylinami, w tym piperacyliną z tazobaktamem, opisywano ciężkie reakcje nadwrażliwości (anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, w tym wstrząs), niekiedy zakończone zgonem. Reakcje te występują częściej u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie nadwrażliwością na wiele alergenów. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy odstawić antybiotyk, może być konieczne podanie adrenaliny lub podjęcie innego postępowania ratunkowego. Lek może powodować ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi oraz ostra uogólniona osutka krostkowa. Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka, należy ją uważnie obserwować, a jeśli nastąpi jej zaostrzenie należy przerwać stosowanie leku. Jeśli u pacjenta występuje ciężka, długo utrzymująca się biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia wywołanego przez antybiotyk i zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. Objawy rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy mogą wystąpić podczas lub po zakończeniu leczenia antybiotykiem. Należy wówczas natychmiast przerwać stosowanie piperacyliny z tazobaktamem. Leczenie preparatem może powodować pojawienie się szczepów opornych, mogących wywołać nadkażenia. U niektórych pacjentów otrzymujących antybiotyki beta-laktamowe występowały krwawienia. Niekiedy występowały jednocześnie zmiany parametrów krzepnięcia krwi (czas krzepnięcia, agregacja płytek, czas protrombinowy). Częściej obserwowano je u pacjentów z niewydolnością nerek. W razie wystąpienia krwawienia, należy odstawić antybiotyk i rozpocząć odpowiednie postępowanie. Podczas leczenia, zwłaszcza długotrwałego, może wystąpić leukopenia i neutropenia. Z tego względu należy okresowo kontrolować czynność układu krwiotwórczego. Podczas podawania dużych dawek leku mogą wystąpić powikłania neurologiczne w postaci drgawek, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów ze zmniejszoną rezerwą potasu w organizmie oraz u pacjentów leczonych równocześnie innymi lekami zmniejszającymi stężenie potasu może wystąpić hipokaliemia, u tych pacjentów wskazane jest okresowe oznaczanie stężenia elektrolitów. Ze względu na możliwość działania nefrotoksycznego, piperacylinę z tazobaktamem należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów hemodializowanych. Należy dostosować wielkości dawek podawanych dożylnie oraz przerwy pomiędzy kolejnymi dawkami do stopnia zaburzeń czynności nerek. Piperacylina z tazobaktamem powoduje opóźnioną regenerację nerek u ciężko chorych pacjentów. Jednoczesne stosowanie piperacyliny z tazobaktamem i wankomycyny może wiązać się ze zwiększoną częstością ostrego uszkodzenia nerek. U pacjentów leczonych piperacyliną z tazobaktamem notowano przypadki limfohistiocytozy hemofagocytarnej (HLH), często po leczeniu trwającym ponad 10 dni. Jest to zagrażający życiu zespół nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, odznaczający się występowaniem takich klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych, jak nasilone zapalenie ogólnoustrojowe (np. gorączka, hepatosplenomegalia, hipertriglicerydemia, hipofibrynogenemia, duże stężenie ferrytyny w surowicy, cytopenia i hemofagocytoza). Jeśli u pacjenta wystąpią wczesne objawy nieprawidłowej aktywacji immunologicznej, należy niezwłocznie rozpocząć diagnozowanie. W razie ustalenia rozpoznania HLH, należy przerwać leczenie piperacyliną z tazobaktamem. Proszek do sporz. roztw. do inf. (4 g+0,5 g) zawiera 216 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 10,8% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którykolwiek z potencjalnie ciężkich objawów niepożądanych leku Piperacillin +
Tazobactam Eugia, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Ciężkimi działaniami niepożądanymi (występującymi z częstością podaną w nawiasach) leku
Piperacillin + Tazobactam Eugia, są:
- ciężkie reakcje skórne [zespół Stevensa-Johnsona, pęcherzowe zapalenie skóry (Częstość
  nieznana), złuszczające zapalenia skóry (Częstość nieznana), toksyczne martwicze oddzielanie
  się naskórka (Rzadko)], początkowo wyglądające jak zaczerwienione plamki o kształcie
  podobnym do tarczy lub okrągłe plamy, często z centralnie położonymi pęcherzami
  występujące na tułowiu. Ponadto może wystąpić owrzodzenie ust, gardła, nosa, kończyn,
  narządów płciowych oraz zapalenie spojówek (zaczerwienienie i obrzęk oczu). Wysypka
  może rozwijać się w rozległe pęcherze lub złuszczanie naskórka i może zagrażać życiu.
- ciężka, potencjalnie zagrażająca życiu reakcja alergiczna (osutka polekowa z eozynofilią i
  objawami ogólnymi), która może obejmować skórę oraz, co ważniejsze, inne narządy
  znajdujące się pod skórą, takie jak nerki oraz wątrobę.
- choroba skóry (ostra uogólniona osutka krostkowa) wraz z towarzyszącą jej gorączką, która
  objawia się licznymi małymi pęcherzami wypełnionymi płynem, zlokalizowanymi na
  spuchniętej i zaczerwienionej dużej powierzchni skóry.
- obrzęk twarzy, ust, języka lub innych części ciała (Częstość nieznana).
- płytki oddech, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu (Częstość nieznana).
- ciężka wysypka lub pokrzywka (Niezbyt często), świąd lub wysypka na skórze (Często).
- żółte zabarwienie skóry lub białkówek oczu (Częstość nieznana).
- uszkodzenie komórek krwi [objawy obejmują: niespodziewany brak tchu, czerwone lub
  brązowe zabarwienie moczu (Częstość nieznana), krwawienie z nosa (Rzadko) oraz niewielkie
  siniaki (Częstość nieznana), znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (Rzadko)].
- ciężka lub nieustępująca biegunka z gorączką lub osłabieniem (Rzadko).

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy
niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub innej osobie z
fachowego personelu medycznego.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- biegunka

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- zakażenia drożdżakami
- zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek lub barwnika krwi
  (hemoglobiny), nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (dodatni odczyn bezpośredni
  Coombsa), wydłużony czas krzepnięcia krwi (wydłużony czas częściowej tromboplastyny po
  aktywacji)
- zmniejszenie ilości białka we krwi
- ból głowy, bezsenność
- ból brzucha, wymioty, nudności, zaparcie, niestrawność
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi
- wysypka na skórze, świąd
- nieprawidłowe wyniki badań krwi określających czynność nerek
- gorączka, reakcja w miejscu wstrzyknięcia

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób):
- zmniejszenie liczby białych krwinek (leukopenia), wydłużony czas krzepnięcia krwi
  (wydłużony czas protrombinowy)
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie stężenia cukru we krwi
- napady drgawek obserwowane u pacjentów, którzy przyjmują wysokie dawki leku lub, u
  których występują problemy z nerkami
- niskie ciśnienie krwi, zapalenie żył (uczucie nadmiernej wrażliwości na dotyk lub
  zaczerwienienie obszaru objętego stanem zapalnym), zaczerwienienie skóry
- zwiększenie stężenia produktu rozpadu barwnika krwi (bilirubiny)
- reakcje skórne obejmujące zaczerwienienia, zmiany skórne, pokrzywkę
- bóle stawów i mięśni
- dreszcze

Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):
- znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytoza), krwawienia z nosa
- ciężkie zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
- oddzielanie się zewnętrznej warstwy skóry na całym ciele (toksyczne martwicze oddzielanie
  się naskórka).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- znaczne zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi
  (pancytopenia), zmniejszenie liczby białych krwinek (neutropenia), zmniejszenie liczby
  czerwonych krwinek ze względu na przedwczesne uszkodzenie lub degradację, niewielkie
  zasinienia, wydłużony czas krwawienia, zwiększenie liczby płytek krwi, zwiększenie liczby
  specyficznego rodzaju białych krwinek (eozynofilia)
- reakcja alergiczna i ciężka reakcja alergiczna
- zapalenie wątroby, żółte zabarwienie skóry lub białkówek oczu
- ciężka reakcja alergiczna dotycząca całego ciała, z wystąpieniem wysypki na skórze oraz na
  błonach śluzowych, pęcherzy i innych wykwitów skórnych (zespół Stevensa-Johnsona),
  ciężka reakcja alergiczna obejmująca skórę oraz inne narządy, takie jak nerki oraz wątrobę
  (osutka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi), liczne małe pęcherze wypełnione
  płynem zlokalizowane na spuchniętej i zaczerwienionej dużej powierzchni skóry wraz z
  gorączką (ostra uogólniona osutka krostkowa), reakcje skórne z pęcherzami (pęcherzowe
  zapalenie skóry)
- osłabiona czynność nerek i problemy dotyczące nerek
- choroby płuc, w której eozynofile (rodzaj białych krwinek) pojawiają się w płucach w
  zwiększonej liczbie
- ostra dezorientacja i stan splątania (majaczenie).

Podawanie piperacyliny wiązało się z zwiększeniem częstości występowania gorączki i wysypki u
pacjentów z mukowiscydozą.

Antybiotyki beta-laktamowe, w tym piperacylina z tazobaktamem, mogą prowadzić do wystąpienia
objawów zaburzeń funkcji mózgu (encefalopatii) i drgawek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301,
faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Piperacylina podana jednocześnie z wekuronium przedłuża czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej, wywołanej przez wekuronium. Można oczekiwać, że wskutek podobnego mechanizmu działania, blokada nerwowo-mięśniowa powodowana przez jakikolwiek niedepolaryzujący lek zwiotczający mięśnie, może być przedłużona w obecności piperacyliny. Podczas równoczesnego podawania heparyny, doustnych leków przeciwzakrzepowych i innych substancji mogących wpływać na proces krzepnięcia krwi, w tym na czynność płytek, należy częściej niż zazwyczaj określać parametry krzepliwości i regularnie je monitorować. Piperacylina może zmniejszać wydalanie metotreksatu, dlatego należy monitorować stężenie metotreksatu w surowicy krwi w celu uniknięcia wystąpienia jego toksyczności. Równoczesne podawanie probenecydu i piperacyliny z tazobaktamem przedłuża okres półtrwania i zmniejsza klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu; jednak maksymalne stężenia obu substancji w osoczu nie ulegają zmianie. Piperacylina, podawana w monoterapii lub w skojarzeniu z tazobaktamem, nie spowodowała znaczącej zmiany farmakokinetyki tobramycyny u pacjentów z prawidłową czynnością nerek ani u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Podawanie tobramycyny nie spowodowało znaczącej zmiany farmakokinetyki piperacyliny, tazobaktamu ani metabolitu M1. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek obserwowano unieczynnianie tobramycyny i gentamycyny przez piperacylinę. Badania wykazały zwiększoną częstość występowania ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów, którym jednocześnie podawano piperacyklinę i tazobaktam razem z wankomycyną w porównaniu do pacjentów otrzymujących wankomycynę w monoterapii. W niektórych badaniach odnotowano, że interakcja ta była zależna od dawki wankomycyny. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między piperacyliną z tazobaktamem a wankomycyną. Niezgodności farmaceutyczne. Nie mieszać preparatu z innymi lekami, oprócz tych wymienionych w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Jeżeli piperacylinę z tazobaktamem podaje się równocześnie z innym antybiotykiem (np. aminoglikozydem), to leki te należy podawać oddzielnie. Mieszanie piperacyliny i tazobaktamu z aminoglikozydem in vitro może powodować znaczną inaktywację aminoglikozydu. Nie należy mieszać piperaciliny i tazobaktamu z innymi lekami w strzykawce ani w pojemniku do infuzji, gdyż nie ustalono zgodności. Piperacilinę z tazobaktamem należy podawać w oddzielnym zestawie do infuzji, chyba że potwierdzono zgodność farmaceutyczną z innymi lekami. Ze względu na niestabilność chemiczną, piperaciliny z tazobaktamem nie należy stosować z roztworami zawierającymi wodorowęglan sodu. Roztwór Ringera z mleczanami (roztwór Hartmanna) jest niezgodny farmaceutycznie z połączeniem piperacyliny z tazobaktamem. Piperaciliny z tazobaktamem nie należy dodawać do preparatów krwiopochodnych ani hydrolizatów albumin.

Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Sokratesa 13 D/27
01-909 Warszawa
www.aurovitas.pl