Płyn jelitowy zapobiegawczy izotoniczny Baxter (3,68 mg +1,27 mg +3,74 mg)/ml roztwór

1 l roztworu zawiera: 3,68 g chlorku sodu, 1,27 g chlorku potasu, 3,74 g chlorku amonu. Stężenie jonów: 62,97 mmol/l Na⁺, 17,03 mmol/l K⁺, 69,91 mmol/l NH₄⁺, 149,91 mmol/l Cl^-.

Ammonium chloride, Potassium chloride, Sodium chloride

Dożylnie. Zazwyczaj dawka wynosi 500-2000 ml/dobę i jest podawana w infuzji dożylnej. Nie należy przekraczać szybkości infuzji 10 ml/min. Dawkowanie, szybkość i czas podawania są ustalane indywidualnie i zależą od wskazania do stosowania, wieku, masy ciała, stanu klinicznego pacjenta oraz stosowanego równocześnie leczenia, a także klinicznej odpowiedzi pacjenta na leczenie oraz wyników laboratoryjnych badań diagnostycznych. Przed podaniem należy ocenić wizualnie, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie nastąpiła zmiana barwy. Nie należy podawać, jeśli roztwór nie jest przezroczysty lub opakowanie jest uszkodzone. Podczas wprowadzania dodatkowych preparatów do roztworu musi być stosowana technika aseptyczna. Roztwór po dodaniu dodatkowych preparatów należy dokładnie wymieszać. Nie należy przechowywać roztworów, do których dodano dodatkowe preparaty.

Preparat nie jest wskazany do stosowania u pacjentów z hiperkaliemią. Podczas stosowania innych preparatów zawierających elektrolity zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości na infuzję, w tym reakcji anafilaktoidalnych (w przypadku wystąpienia nadwrażliwości należy natychmiast przerwać infuzję). W zależności od objętości i szybkości infuzji, dożylne podanie preparatu moze powodować: przeciążenie płynami i (lub) przedawkowanie składników prowadzące do przewodnienia/ hiperwolemiii na przykład stanów zastoinowych, w tym obrzęku płuc; klinicznie istotne zaburzenia elektrolitowe i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Ocena kliniczna i okresowe badania laboratoryjne mogą być konieczne do kontroli zmian równowagi płynów, stężenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej w trakcie długotrwałego leczenia pozajelitowego lub w przypadku, gdy stan pacjenta lub szybkość podawania uzasadniają taką ocenę. Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z zasadowicą lub ryzykiem zasadowicy, preparat podany w zbyt dużej ilości może powodować zasadowicę metaboliczną. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hiperwolemią. Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach powodujących zatrzymywanie sodu, przeciążenie płynami i obrzęki, np. u pacjentów z pierwotnym lub wtórnym hiperaldosteronizmem (powiązanym np. z nadciśnieniem, zastoinową niewydolnością serca, zwężeniem tętnicy nerkowej lub marskością nerek) lub w stanie przedrzucawkowym. Preparat nie zawiera wapnia, a zwiększenie pH spowodowane działaniem alkalizującym płynu może powodować zmniejszenie stężenia zjonizowanego wapnia (niezwiązanego z białkami). Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hipokalcemią. Płyn nie zawiera magnezu, a zwiększenie pH spowodowane działaniem alkalizującym płynu może powodować zmniejszenie stężenia zjonizowanego magnezu (niezwiązanego z białkami). Płyn należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z hipomagnezemią. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom w stanach predysponujących do hiperkaliemii (jak ciężka niewydolność nerek lub niedoczynność kory nadnerczy, ostre odwodnienie, ciężki uraz tkanek lub poparzenia) oraz u pacjentów z chorobami serca. Należy podawać ze szczególną ostrożnością pacjentom z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. U tych pacjentów podanie roztworu może prowadzić do zatrzymania w organizmie sodu i (lub) potasu. Kontrola powinna zależeć od sytuacji klinicznej oraz stanu pacjenta i powinna obejmować określenie równowagi wodno-elektrolitowej (stężenia elektrolitów) oraz ilości moczu wydalanego przez pacjenta. U dzieci i młodzieży nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań klinicznych w celu ustalenia bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu. Należy uważnie monitorować stężenie elektrolitów w osoczu u dzieci i młodzieży, ze względu na możliwość zaburzenia zdolności do regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej. Infuzja hipotonicznych płynów razem z nieosmotyczną sekrecją ADH może prowadzić do hiponatremii. Hiponatremia może prowadzić do wystąpienia bólu głowy, nudności, drgawek, letargu, śpiączki, obrzęku mózgu i zgonu. W związku z tym, ostra objawowa encefalopatia hiponatremiczna jest uważana za stan zagrożenia klinicznego. Przy wyborze roztworu do infuzji, objętości i szybkości infuzji dla pacjentów w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę, że w tej grupie częściej występują choroby serca, nerek, wątroby lub równocześnie stosowane są inne leki.

Baxter Polska Sp. z o.o.
ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa
22-488-37-77
www.baxter.com.pl