Płyn Ringera Fresenius (8,6 mg+0,3 mg+0,33 mg)/ml roztwór do infuzji

1000 ml roztw. zawiera: 8,6 g chlorku sodu, 0,3 g chlorku potasu, 0,33 g dwuwodnego chlorku wapnia, 147,2 mmol Na⁺, 4,0 mmol K⁺, 2,25 mmol Ca²⁺, 155,7 Cl^-. Osmolarność wynosi 309 mOsmol/l, pH 5,0-7,5.

Izotoniczny roztwór krystaloidów stosowany w celu wypełniania łożyska naczyniowego i przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej, którego skład jest bardzo zbliżony do składu płynu zewnątrzkomórkowego w organizmie. Preparat wyrównuje stan odwodnienia i (lub) niedoboru objętości krwi krążącej, powodując jej rozcieńczenie (hemodylucję). Właściwości farmakologiczne leku odpowiadają właściwościom składników (sód, potas, wapń i chlor). Preparat wykazuje nadwyżkę jonów chlorkowych nad jonami sodu ze względu na obecność chlorków potasu i wapnia. Preparat łatwo dyfunduje przez błony naczyń włosowatych. Około 1/3 podanej objętości pozostaje w układzie naczyniowym. Pozostałe 2/3 podanej objętości opuszcza szybko łożysko naczyniowe przechodząc do przestrzeni zewnątrzkomórkowej. W związku z powyższym efekt objętościowy i czas działania preparatu jest krótkotrwały.

Odwodnienie izotoniczne bez względu na przyczynę (wymioty, biegunka, przetoki itp.). Hipowolemia powstała w wyniku: oparzenia, ubytku wody i (lub) elektrolitów po zabiegach chirurgicznych, wstrząsu krwotocznego – do wstępnego wypełnienia łożyska naczyniowego. Płyn Ringera Fresenius może być używany do rozcieńczania i rozpuszczania koncentratów elektrolitów i preparatów niewykazujących niezgodności.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Przewodnienie. Stosowanie preparatu może być niewskazane również w następujących sytuacjach: zastoinowa niewydolność serca, hiperkaliemia, hipernatremia, hiperchloremia, hiperkalcemia, jednoczesne stosowanie z glikozydami naparstnicy i lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, stany wymagające ograniczeń w przyjmowaniu sodu (np. ciężka niewydolność nerek, obrzęk płuc).

Preparat może być stosowany u kobiet w okresie ciąży i podczas karmienia piersią tylko, jeśli lekarz uzna to za konieczne. Konieczna jest wówczas kontrola równowagi wodno-elektrolitowej.

Dożylnie. Dawkowanie ustala lekarz w zależności od stanu klinicznego pacjenta, wieku, masy ciała i wyników badań laboratoryjnych. Dawka dobowa zależy od zapotrzebowania pacjenta na płyny i elektrolity. Zazwyczaj podawana dawka wynosi 250 - 2800 ml roztworu w infuzji dożylnej w ciągu doby, z szybkością maksymalną wynoszącą 6 ml/min. Szybkość infuzji zależy od stanu klinicznego pacjenta i jest ustalana przez lekarza. Nie należy przekraczać dawki dobowej max. wynoszącej 40 ml/kg mc. Sposób podania. Dożylnie - można podawać do żył obwodowych. Nie podawać domięśniowo.

Należy podawać ostrożnie ze względu na ryzyko wystąpienia: powikłań zależnych od objętości podanego roztworu i ilości podanych elektrolitów; przeciążenia układu krążenia z obrzękiem płuc (zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub ciężką niewydolnością nerek). Podczas podawania preparatu należy kontrolować parametry kliniczne i laboratoryjne takie, jak stężenie elektrolitów, równowagę kwasowo - zasadową, zwłaszcza u pacjentów: z zastoinową niewydolnością serca, z ciężką niewydolnością nerek, z obrzękami z retencją sodu, leczonych kortykosteroidami i ich pochodnymi. Należy kontrolować stężenie potasu we krwi u pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii np. w ciężkiej niewydolności nerek ze względu na zawartość potasu. Ze względu na obecność jonów wapnia oraz ryzyko wykrzepiania, preparatu nie należy podawać podczas przetaczania krwi przez ten sam zestaw.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- zaburzenia elektrolitowe.

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
- przewodnienie;
- niewydolność serca u pacjentów z zaburzeniami pracy serca lub z obrzękiem płuc.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- obrzęki spowodowane przewodnieniem lub przeciążeniem sodem;
- podczas stosowania dużych ilości leku może wystąpić rozcieńczenie składników krwi
  np. czynników krzepnięcia i innych białek osocza oraz zmniejszenie hematokrytu (parametr
  oceniany w badaniu krwi).

Mogą wystąpić następujące objawy niepożądane związane z techniką podawania:
- podwyższenie temperatury ciała;
- zakażenie w miejscu podania;
- zakrzepica żyły (powstanie zapalenia i niewielkich zakrzepów krwi objawiające się
  wyczuwalnym stwardnieniem żyły, zaczerwienieniem wokół niej, bólem i tkliwością);
- zapalenie żyły rozprzestrzeniające się z miejsca wkłucia;
- wynaczynienie (przedostanie się leku poza żyłę);
- hiperwolemia (zbyt duża objętość krwi w naczyniach krwionośnych).

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych lekarz natychmiast przerwie infuzję, oceni stan
pacjenta i zastosuje odpowiednie leczenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: +48 22 49 21 301
faks: +48 22 49 21 309
e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z glikozydami naparstnicy ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkiej lub mogącej zagrażać życiu arytmii serca, zwłaszcza, gdy u pacjentów występuje hipokaliemia. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania moczopędnych leków tiazydowych ze względu na ryzyko wystąpienia hiperkalcemii spowodowanej zmniejszonym wydalaniem wapnia z moczem. Przeciwwskazane jest łączenie z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (amilorid, kanrenian potasu, spironolakton, triamteren) stosowanymi w monoterapii lub w skojarzeniu ze względu na ryzyko wystąpienia mogącej zagrażać życiu hiperkaliemii, w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (sumowanie się efektu hiperkaliemicznego). Nie zaleca się łączenia preparatu z: inhibitorami konwertazy angiotensyny i takrolimusem (ze względu na ryzyko wystąpienia mogącej zagrażać życiu hiperkaliemii, w szczególności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek; sumowanie się efektu hiperkaliemicznego), kortykosteroidami i kortykotropiną. Ze względu na zawartość wapnia, preparatu nie należy mieszać z roztworami zawierającymi węglany, szczawiany lub fosforany. Przed dodaniem innego leku należy sprawdzić czy zakres pH, w którym jest on skuteczny jest taki sam, jak płynu Ringera.

Fresenius Kabi Polska Sp. z o.o.
al. Jerozolimskie 134
02-305 Warszawa
22-345-67-89
[email protected]
www.fresenius-kabi.com/pl/