Polopiryna Complex 500 mg+15,58 mg+2 mg proszek do sporządzenia roztworu doustnego

1 sasz. zawiera 500 mg kwasu acetylosalicylowego, 15,58 mg wodorowinianu fenylefryny (co odpowiada 8,21 mg fenylefryny) oraz 2 mg maleinianu chlorofenaminy. Preparat zawiera sacharozę i siarczyny (z aromatu pomarańczowego).

Lek złożony o skojarzonym działaniu składników - kwas acetylosalicylowy łączy działanie przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i przeciwzapalne, fenylefryna zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych, przez co udrażnia przewody nosowe, hamuje odruch kichania i łzawienia oczu oraz chlorfenamina łagodzi objawy nieżytu nosa (katar i kichanie). Mechanizm działania kwasu acetylosalicylowego polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn - prostaglandyny E₂ (PGE₂), prostaglandyny I₂ (PGI₂) oraz tromboksanu A₂ - na skutek zahamowania cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (hamowanie aktywności COX-l i (lub) COX-2). Związki te indukują proces zapalny przez działanie leukotaktyczne, zwiększoną przepuszczalność naczyń, powstawanie obrzęku, zwiększenie wrażliwości receptorów bólu na działanie neuroprzekaźników (serotoniny, bradykininy, acetylocholiny). Fenylefryna jest substancją sympatykomimetyczną, będącą agonistą receptora adrenergicznego α₁. Fenylefryna jest lekiem zmniejszającym przekrwienie, obkurczającym naczynia, który tymczasowo zmniejsza stan zapalny błon śluzowych. Jej oddziaływanie na serce przejawia się przyspieszeniem rytmu serca oraz zmniejszeniem jego wydolności. Chlorfenamina jest antagonistą receptorów histaminowych H₁; wiążąc się konkurencyjne z miejscem na receptorze H₁. Dodatkowo wykazuje działanie antycholinergiczne, hamując wpływ acetylocholiny na receptory muskarynowe zwiększa suchość błony śluzowej nosa, łagodząc objawy cieknącego nosa. Kwas acetylosalicylowy wchłania się z przewodu pokarmowego w 80-100%. Działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe kwasu acetylosalicylowego zastosowanego w postaci zawiesiny (po rozpuszczeniu proszku w wodzie) rozpoczyna się po 30 min od chwili zastosowania, osiągając maksimum po 1-3 h. Po zastosowaniu jednorazowej dawki utrzymuje się przez 3 do 6 h. Pełne działanie przeciwzapalne występuje w ciągu 1-4 dni leczenia. Ok. 33% kwasu acetylosalicylowego wiąże się z białkami, jeśli stężenie w surowicy wynosi 120 µg/ml. Stopień wiązania z białkami zależy od stężenia albumin; u zdrowych osób zmniejsza się wraz ze zmniejszeniem tego stężenia. Kwas acetylosalicylowy jest hydrolizowany w osoczu do kwasu salicylowego. Kwas salicylowy jest sprzęgany w wątrobie do kwasu salicylurowego, glukuronidu fenolowego i acylowego oraz wielu innych metabolitów. T_0,5 kwasu acetylosalicylowego w osoczu wynosi około 2-3 h, a kwasu salicylowego około 6 h. Tylko ok. 1 % doustnej dawki kwasu acetylosalicylowego wydala się z moczem w postaci nie zhydrolizowanej, pozostała część wydalana jest z moczem w postaci kwasu salicylowego i jego metabolitów. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, po jednorazowym podaniu kwasu acetylosalicylowego 80-100% dawki wydalane jest z moczem w ciągu 24-72 h. Fenylefryna ulega szybkiemu i nieregularnemu wchłanianiu w przewodzie pokarmowym. W jelicie oraz wątrobie jest szybko metabolizowana przy udziale monoaminooksydazy. Efekt jej farmakologicznego działania występuje szybko i może utrzymywać się przez kilka godzin. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi 38%, zaś T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 2-3 h. Maleinian chlorfenaminy jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Stężenie maksymalne w osoczu osiąga po 2-6 h po podaniu doustnym. Chlorfenamina podlega efektowi pierwszego przejścia. Podlega dystrybucji do wszystkich tkanek, w tym do płynu mózgowo-rdzeniowego w o.u.n. Według danych źródłowych biodostępność chlorfenaminy wynosi 25-45%. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 14-25 h.

Kompleksowe leczenie objawów przeziębienia i grypy, takich jak: gorączka; dreszcze; ból gardła; bóle mięśniowe i kostno-stawowe; bóle głowy (m.in., spowodowane zmniejszeniem drożności zatok przynosowych w wyniku obrzęku błony śluzowej nosa i ograniczenia jego drożności); obrzęk i przekrwienie błony śluzowej nosa; nadmierna wydzielina śluzowa z nosa; kichanie; łzawienie z oczu.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy występuje u 0,3% populacji, w tym u 20% pacjentów z astmą oskrzelową lub przewlekłą pokrzywką (objawy nadwrażliwości - pokrzywka, a nawet wstrząs mogą wystąpić w ciągu 3 h od przyjęcia kwasu acetylosalicylowego). Nadwrażliwość na inne NLPZ, przebiegająca z objawami takimi jak: skurcz oskrzeli, zapalenie błony śluzowej nosa, wstrząs. Astma oskrzelowa, przewlekłe choroby układu oddechowego, gorączka sienna lub obrzęk błony śluzowej nosa, gdyż pacjenci z tymi chorobami mogą reagować na NLPZ napadami astmy, ograniczonym obrzękiem skóry i błony śluzowej (obrzęk naczynioruchowy) lub pokrzywką częściej niż inni pacjenci. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy oraz stany zapalne lub krwawienia z przewodu pokarmowego (może dojść do wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub uczynnienia choroby wrzodowej). Ciężka niewydolność wątroby i (lub) nerek. Ciężka niewydolność serca. Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia, małopłytkowość) oraz jednoczesne leczenie środkami przeciwzakrzepowymi (np. pochodne kumaryny, heparyna). Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Choroba sercowo-naczyniowa, nadciśnienie tętnicze. Cukrzyca. Jaskra zamkniętego kąta przesączania. Nadczynność tarczycy. Przerost gruczołu krokowego. Chromochłonny guz nadnerczy. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach 15 mg na tydzień lub większych, ze względu na mielotoksyczność. Pacjenci przyjmujący inhibitory MAO lub w czasie 14 dni od zakończenia leczenia MAO. Dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat, zwłaszcza w przebiegu infekcji wirusowych, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Reye`a. Ciąża i okres karmienia piersią.

Stosowanie leku w całym okresie ciąży i podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane. Kwas acetylosalicylowy. Małe dawki (do 100 mg na dobę): badania kliniczne wskazują, że dawki do 100 mg na dobę do ograniczonego stosowania w położnictwie, które wymaga specjalistycznego monitorowania, wydają się bezpieczne. Dawki od 100 mg na dobę do 500 mg na dobę: doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania dawek powyżej 100 mg na dobę do 500 mg na dobę jest niewystarczające. Dlatego poniższe zalecenia dla dawek 500 mg na dobę i większych, odnoszą się także do dawki z tego zakresu. Dawki 500 mg na dobę i większe: hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka oraz płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego, związane ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnych tygodniach ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości <1% do prawie 1,5%. Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek leku a także z wydłużaniem okresu leczenia. U noworodków, których matki stosowały kwas acetylosalicylowy przed porodem, obserwowano nieprawidłowe krwawienia, takie jak: wylewy podspojówkowe, krwiomocz, wybroczyny, krwiak podokostnowy czaszki. W innym badaniu obserwowano częstsze występowanie krwawień wewnątrzczaszkowych u wcześniaków urodzonych przez matki, które stosowały kwas acetylosalicylowy na tydzień przed porodem. U zwierząt dawka śmiertelna dla płodu była większa niż dawki stosowane klinicznie. U zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. Kwas acetylosalicylowy bardzo łatwo przenika przez barierę łożyskową. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie kwasu acetylosalicylowego może powodować małowodzie wynikające z zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle jest odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze ciąży, z których większość ustępowała po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, nie należy podawać kwasu acetylosalicylowego w I i II trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli kwas acetylosalicylowy jest stosowany u kobiet planujących ciążę lub w I i II trymestrze ciąży, należy stosować możliwie jak najmniejszą dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Należy rozważyć prenatalne monitorowanie w kierunku małowodzia oraz zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na kwas acetylosalicylowy przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania kwasu acetylosalicylowego. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wywołać u płodu: toksyczne działanie na płuca i serce (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenie czynności nerek (patrz powyżej); pod koniec ciąży u matki i noworodka: wydłużenie czasu krwawienia, działanie przeciwpłytkowe, które może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach; zahamowanie skurczów macicy skutkujące opóźnieniem lub przedłużeniem porodu. W związku z tym kwas acetylosalicylowy w dawkach większych niż 100 mg na dobę jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Dawki do 100 mg na dobę włącznie mogą być stosowane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim. Kwas acetylosalicylowy w małych stężeniach przenika do mleka kobiet karmiących piersią dlatego nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu Rey`a oraz możliwość zaburzenia czynności płytek krwi przez wysokie dawki kwasu acetylosalicylowego. Fenylefryna. Ze względu na brak badań kontrolnych przeprowadzonych u kobiet w ciąży oraz biorąc pod uwagę możliwy związek między zaburzeniami rozwoju płodu a przyjmowaniem fenylefryny, oraz że fenylefryna może zmniejszać przepływ łożyskowy, stosowanie fenylefryny w całym okresie ciąży jest przeciwwskazane. Leku nie należy stosować u pacjentek ze stanami przedrzucawkowymi (preeclampsia) w wywiadzie. Z uwagi na brak danych dotyczących zdolności przenikania fenylefryny do mleka kobiet karmiących piersią, ryzyko dla niemowlęcia nie może zostać oszacowane. Maleinian chlorofenaminy. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płód. Nie przeprowadzono badań kontrolnych u ludzi. Brak wystarczających danych dotyczących wpływu substancji czynnych leku u kobiet w okresie ciąży. Nie zaleca się stosowania chlorfenaminy u kobiet karmiących piersią z uwagi na przenikanie małych ilości substancji o działaniu przeciwhistaminowym do mleka kobiet karmiących piersią i ryzyko wystąpienia u dziecka działań niepożądanych np. nienaturalnego pobudzenia. Chlorfenamina może hamować laktację z uwagi na swoje działanie cholinergiczne. Płodność. Leki hamujące cyklooksygenazę (enzym uczestniczący w syntezie prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii.

Doustnie. Dorośli, młodzież w wieku 16 lat i powyżej: 1 sasz. co 6-8 h w zależności od potrzeby. Nie należy przekraczać dawki 4 saszetek na dobę. Nie należy podawać leku dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Sposób podania. Zawartość jednej saszetki należy rozpuścić w szklance gorącej wody, wymieszać i wypić.

Leku nie należy stosować u pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, ze względu na ryzyko nasilenia działania hipoglikemizującego, oraz u pacjentów przyjmujących leki przeciwdnawe. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, z przewlekłą niewydolnością nerek, z okluzyjną chorobą naczyń (w tym choroba Raynaud`a), z jaskrą, ze skłonnością do retencji moczu; z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów i (lub) toczniem rumieniowatym układowym oraz zaburzoną czynnością wątroby (zwiększa się toksyczność salicylanów; u tych pacjentów należy kontrolować czynność wątroby). Lek należy odstawić na 5 do 7 dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, ze względu na ryzyko wydłużonego czasu krwawienia zarówno w czasie jak i po zabiegu. Ponadto zachować ostrożność podczas stosowania leku z metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydzień, ze względu na nasilenie toksycznego działania metotreksatu na szpik kostny. Jednoczesne stosowanie z metotreksatem w dawkach większych niż 15 mg/tydzień jest przeciwwskazane. Ostrożnie stosować w przypadku: krwotoków macicznych, nadmiernego krwawienia miesiączkowego, stosowania wewnątrzmacicznej wkładki antykoncepcyjnej, nadciśnienia tętniczego oraz niewydolności serca. Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu (zwiększone ryzyko wystąpienia uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego). Lek może wywoływać nadwrażliwość krzyżową; pacjenci wrażliwi na konkretną substancję przeciwhistaminową, mogą być również wrażliwi na inne. W następujących przypadkach należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka: zaburzenia nerek lub płuc, zapalenie lub rozstrzeń oskrzeli, zaburzenia sercowo-naczyniowe, takie jak; bradykardia, idiopatyczna hipotonia ortostatyczna, miażdżyca tętnic mózgowych, zapalenie trzustki, bliznowaciejący wrzód trawienny, niedrożność odźwiernika dwunastnicy, niedokrwistość, choroby tarczycy, u pacjentów wrażliwych na działanie sedacyjne i pacjentów z padaczką, ponieważ może to wywoływać interakcje lub wpływać na działanie przyjmowanych przez nich leków. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, maprotylinę lub inne leki o działaniu antycholinergicznym lub chlorfenaminę (ryzyko wystąpienia niedrożności porażennej jelit). Należy poinformować pacjenta o konieczności skontaktowania się z lekarzem, gdy objawy będą utrzymywać się oraz, że nie należy jednocześnie stosować innych leków zawierających te same substancje czynne. Z uwagi na zawartość fenylefryny oraz chlorfenaminy w składzie, lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku (ryzyko wystąpienia bradykardii oraz zmniejszenia przepływu sercowego). Należy kontrolować ciśnienie krwi, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z chorobami serca. Pacjenci w podeszłym wieku częściej są narażeni na wystąpienie: zawrotów głowy, sedacji, stanów splątania, hipotensji oraz reakcji paradoksalnej, charakteryzującej się nadpobudliwością: pacjenci w podeszłym wieku są bardziej podatni na antycholinergiczne działanie leków przeciwhistaminowych, objawiające się np. uczuciem suchości w ustach i zatrzymaniem moczu. Jeśli opisane objawy niepożądane utrzymują się lub jeśli ulegną zaostrzeniu, konieczne może okazać się przerwanie leczenia. Substancje pomocnicze. Lek zawiera 2182 mg sacharozy w każdej saszetce - pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni go przyjmować. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Ze względu na zawartości siarczynów preparat rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na saszetkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego mogą wystąpić następujące objawy niepożądane:

- Zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek wskutek
  mikrokrwawień z przewodu pokarmowego, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek u pacjentów
  z wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (rzadka choroba dziedziczna),
  zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych,
  obniżenie liczby granulocytów kwasochłonnych, zwiększone ryzyko krwawień, wydłużenie czasu
  krzepnięcia krwi, wydłużenie czasu krwawienia.

- Reakcje nadwrażliwości z objawami klinicznymi i nieprawidłowymi wynikami odpowiednich
  badań laboratoryjnych, takie jak: astma, łagodne do umiarkowanych reakcje obejmujące skórę,
  układ oddechowy, układ sercowo-naczyniowy z objawami, takimi jak: wysypka, pokrzywka,
  obrzęk (w tym naczynioruchowy), zaburzenia oddychania i pracy serca, zapalenie błony śluzowej
  nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa i bardzo rzadko ciężkie reakcje, w tym wstrząs
  anafilaktyczny. Nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy występuje u 0,3% populacji oraz u 20%
  pacjentów z astmą oskrzelową lub przewlekłą pokrzywką. Objawy nadwrażliwości (pokrzywka,
  a nawet wstrząs) mogą wystąpić w ciągu 3 godzin od chwili przyjęcia leku.

- Zawroty głowy i szumy uszne, zaburzenia słuchu, odwracalna utrata słuchu.
  Szum i dzwonienie w uszach są pierwszymi objawami zatrucia salicylanami.
  Długotrwałe przyjmowanie leków zawierających kwas acetylosalicylowy może być przyczyną bólu
  głowy, który nasila się podczas przyjmowania kolejnych dawek.

- Zaburzenia widzenia.

- Niewydolność serca.

- Wylew krwi do mózgu (szczególnie u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem i (lub)
  jednocześnie stosujących inne leki przeciwzakrzepowe) potencjalnie zagrażający życiu.

- Obrzęk płuc pochodzenia pozasercowego (występuje głównie w przewlekłym lub ostrym zatruciu),
  astma oskrzelowa.

- Niestrawność, zgaga, uczucie pełności w nadbrzuszu, nudności, wymioty, brak łaknienia, bóle
  brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, uszkodzenie błony śluzowej żołądka, choroba
  wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, perforacje.

- Ogniskowa martwica komórek wątrobowych, tkliwość i powiększenie wątroby, szczególnie
  u pacjentów z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów, układowym toczniem
  rumieniowatym, gorączką reumatyczną lub chorobą wątroby w wywiadzie, przemijające
  zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny.

- Wykwity skórne różnego rodzaju, pęcherze lub plamica (rzadko).

- Białkomocz, obecność leukocytów i erytrocytów w moczu, nefropatia z martwicą brodawek
  nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek.

- Długotrwałe przyjmowanie leków przeciwbólowych, szczególnie zawierających kilka substancji
  czynnych może prowadzić do ciężkiego zaburzenia czynności nerek i niewydolności nerek.

- Gorączka.

- Kwas acetylosalicylowy może zmieniać wartości następujących parametrów w badaniach
  analitycznych:
  Krew: zwiększona aktywność transaminaz (ALAT lub AspAT), fosfatazy alkalicznej, zwiększone
  stężenie jonów amonowych, bilirubiny, cholesterolu, kinazy kreatynowej, digoksyny, wolnej
  tyroksyny, dehydrogenazy (DHO), globuliny wiążącej tyroksynę, trójglicerydów, kwasu
  moczowego i kwasu walproinowego, zwiększone stężenie glukozy (zakłócenie odczytu testu),
  paracetamolu, białka całkowitego, zmniejszenie stężenia wolnej tyroksyny, glukozy, fenytoiny,
  TSH, TSH-RH, trójglicerydów, trójjodotyroniny, kwasu moczowego i klirensu kreatyniny,
  zmniejszona aktywność transaminazy (ALAT) albumin, fosfatazy alkalicznej, cholesterolu, kinazy
  kreatynowej oraz dehydrogenazy mleczanowej (LDH) i białka całkowitego.

  Mocz: zmniejszenie stężenia estriolu, kwasu 5-hydroksyindolooctowego, kwasu
  4-hydroksy-3-metoksymigdałowego, estrogenów całkowitych oraz glukozy.

Działaniami niepożądanymi spowodowanymi przez fenylefrynę mogą być:

Działania niepożądane o nieznanej częstości występowania (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych):

- Hiperglikemia (zwiększone stężenie cukru we krwi).

- Niepokój ruchowy, lęk, nerwowość, uczucie osłabienia, zawroty głowy, drżenia, bezsenność,
  drażliwość, ból głowy (po dużych dawkach i może być objawem nadciśnienia tętniczego), po
  dużych dawkach mogą wystąpić drgawki, parestezje (czucie opatrzne) i psychoza z halucynacjami.

- Ból i uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, ciężka bradykardia (spowolnione bicie serca),
  przyspieszona czynność serca z towarzyszącym zwiększonym oporem naczyń obwodowych,
  bardziej prawdopodobna u pacjentów w podeszłym wieku oraz z osłabionym krążeniem
  mózgowym i wieńcowym, indukcja bądź zaostrzenie niewydolności serca związanej z chorobą
  serca, kołatanie serca (duża dawka).

- Nadciśnienie tętnicze (zwykle w przypadku stosowania dużych dawek oraz u osób ze skłonnością),
  zwężenie naczyń obwodowych prowadzące do centralizacji krążenia (efekt zwężający naczynia jest
  bardziej prawdopodobny u pacjentów z hipowolemią), marznięcie kończyn, uderzenia krwi do
  głowy, niedociśnienie tętnicze. W przypadku długotrwałego stosowania może wystąpić spadek
  objętości osocza.

- Duszność, niewydolność oddechowa.

- Wymioty (po dużej dawce), nudności.

- Bladość skóry, nastroszenie włosów, nasilone pocenie się.

- Zwiększona perfuzja (przepływ) przez nerkę i prawdopodobnie zmniejszenie ilości wydalanego
  moczu, retencja moczu.

- Hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), kwasica metaboliczna.

Działania niepożądane występujące rzadko (rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

- Zawał mięśnia sercowego, komorowe zaburzenia rytmu serca.

- Obrzęk i krwotok mózgowy (w przypadku stosowania dużych dawek oraz u pacjentów ze
  skłonnością).

- Obrzęk płuc (w przypadku stosowania dużych dawek oraz u pacjentów ze skłonnością).

Działaniami niepożądanymi spowodowanymi przez chlorofenaminę mogą być:

Działania niepożądane występujące często (rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):

- Depresja OUN z objawami, takimi jak: ospałość mogąca prowadzić do głębokiej senności, ból
  i zawroty głowy, osłabienie zdolności psychomotorycznych, niemożność koncentracji, zmęczenie,
  drażliwość, nużliwość mięśni, które u niektórych pacjentów ustępują po 2-3 dniach leczenia,
  dyskinezja twarzy, zaburzenia koordynacji (niezgrabne ruchy), drżenia, parestezje (uczucie
  mrowienia i drętwienia).

- Niewyraźne widzenie, podwójne widzenie.

- Suchość w nosie i gardle, zgrubienie błony śluzowej.

- Suchość w jamie ustnej, utrata apetytu, zaburzenie czucia smaku i zapachu, uczucie dyskomfortu
  związane z przewodem pokarmowym (nudności, wymioty, dyspepsja (niestrawność), biegunka,
  zaparcie, ból w nadbrzuszu) mogą zostać ograniczone przez przyjmowanie leku razem
  z pokarmem.

- Nasilone pocenie, wysypki skórne, złuszczające zapalenie skóry, uwrażliwienie na światło,
  pokrzywka.

- Retencja (zatrzymanie) moczu, utrudnione oddawanie moczu.

Działania niepożądane występujące niezbyt często (rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) i rzadko
(rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów):

- Rzadko nieprawidłowy skład krwi (agranulocytoza, leukopenia, anemia aplastyczna, anemia
  hemolityczna, trompocytopenia), z objawami, takimi jak: nienaturalne krwotoki, ból gardła,
  znużenie.

- Reakcje nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna (m.in. kaszel, trudności w przełykaniu, gwałtowne
  bicie serca, świąd, obrzęk powiek, okolic oczu, twarzy, języka, duszność, zmęczenie),
  nadwrażliwość na światło, nadwrażliwość krzyżowa na inne leki.

- Depresja, stany splątania u pacjentów w podeszłym wieku.

- Mialgia (bóle mięśniowe), sporadycznie pobudzenie paradoksalne, szczególnie w przypadku
  stosowania leku w dużych dawkach, u dzieci lub u osób w podeszłym wieku, charakteryzujące się
  występowaniem lęku, bezsennością, drżeniem, nerwowością, delirium, napadami drgawek lub
  kołataniem serca.

- Szumy uszne, ostre zapalenie ucha wewnętrznego.

- Zwykle związane z przedawkowaniem; zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, tachykardia
  (przyspieszone bicie serca).

- Niedociśnienie, nadciśnienie, obrzęk.

- Zagęszczenie wydzieliny oskrzeli, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech.

- Rzadziej mogą pojawić się: zastój żółci, zapalenie wątroby oraz inne zaburzenia czynności wątroby
  (z objawami, takimi jak bolesność brzucha, ciemne zabarwienie moczu).

- Wypadanie włosów.

- Impotencja, krwawienia międzymiesiączkowe.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje z kwasem acetylosalicylowym. Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie kwasu acetylosalicylowego i metotreksatu w dawkach 15 mg/tydz. lub większych, ze względu na mielotoksyczność. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania kwasu acetylosalicylowego z: metotreksatem w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydz.; lekami przeciwzakrzepowymi, np. pochodne kumaryny, heparyna oraz trombolitycznymi np. streptokinaza i alteplaza lub innymi lekami hamującymi agregację płytek krwi, np. tyklopidyna (nasilenie działania przeciwzakrzepowego zwiększone ryzyko wydłużenia czasu krwawienia i krwotoków); innymi NLPZ, w tym salicylanami w dużych dawkach (zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawień z przewodu pokarmowego oraz uszkodzenia nerek); SSRI (zwiększone ryzyko krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego); lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, np. benzbromaron, probenecyd (osłabienie działania leków przeciwdnawych); digoksyną (zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu); lekami przeciwcukrzycowymi, np. insulina, pochodne sulfonylomocznika (nasilenie działanie leków przeciwcukrzycowych); lekami moczopędnymi (osłabienie działania moczopędnego poprzez zatrzymanie sodu i wody w organizmie na skutek zmniejszenia filtracji kłębuszkowej; kwas acetylosalicylowy może nasilać działanie ototoksyczne furosemidu); glikokortykosteroidami podawanymi ogólnie, z wyjątkiem hydrokortyzonu stosowanego jako terapia zastępcza w chorobie Addisona (zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego oraz zmniejszenie stężenia salicylanów w osoczu w trakcie kortykoterapii i zwiększenie ryzyka przedawkowania salicylanów po zakończeniu przyjmowania glikokortykosteroidów); inhibitorami ACE (zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego); kwasem walproinowym (zwiększenie toksyczność kwasu walproinowego oraz nasilenie działania antyagregacyjnego kwasu acetylosalicylowego); alkoholem (zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, tj. owrzodzenie błony śluzowej lub krwawienia; w trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu); omeprazolem i kwasem askorbowym; acetazolamidem (ryzyko zwiększenia stężenia acetazolamidu - toksyczności acetazolamidu); ibuprofenem (dane doświadczalne wskazują na możliwość hamowania przez ibuprofen wpływu małych dawek kwasu acetylosalicylowego na agregację płytek krwi w przypadku jednoczesnego podawania obu leków). Interakcje z fenylefryną. Należy unikać jednoczesnego stosowania fenylefryny i inhibitorów MAO lub podawać fenylefrynę co najmniej 15 dni po odstawieniu leków przeciwdepresyjnych, takich jak fenelzyna, izokarboksazyd, nialamid, tranylcypromina lub maklobemid lub selegilina stosowana w chorobie Parkinsona lub innych, takich jak furazolidon. Jest to okres niezbędny do powrotu aktywności monoaminooksygenazy pozbawionej działania inhibitora MAO, który zmniejsza metabolizm fenylefryny. Jednoczesne stosowanie leków o tym samym mechanizmie działania np. dihydroergotaminy, metyloergotaminy, pochodnych ergotaminy (leki stosowane w leczeniu migreny), oksytocyny (podawanej w celu indukcji porodu) nie jest zalecane z uwagi na możliwość wystąpienia zwiększonego działania obkurczającego naczynia krwionośne. Ponadto leki przeciwnadciśnieniowe takie, jak α-adrenolityczne lub leki stosowane w leczeniu łagodnego przerostu gruczołu krokowego antagonizują działanie receptorów α, pozostawiając działanie zależne od receptorów β bez zrównoważenia i zwiększają ryzyko nadciśnienia tętniczego oraz tachykardii. Przy jednoczesnym stosowaniu fenylefryny i antagonistów receptorów β-adrenergicznych działanie lecznicze może być hamowane, co może prowadzić do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi. Ponadto blokada receptorów β może zwiększać ryzyko nadciśnienia tętniczego oraz nasilonej bradykardii. Leki blokujące zarówno receptory α i β jak labetalol, karwedylol mogą wchodzić w złożone interakcje po jednoczesnym stosowaniu z fenylefryną, zwiększając działanie toksyczne wywołane antagonizmem na poziomie receptorów β. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne takie, jak: amitryptylina, amoksapina, klomipramina, dezypramina i doksepina oraz czteropierścieniowe leki takie, jak maprotylina - mogą nasilać działanie obkurcząjące fenylefryny. Stosowanie fenylefryny i anestetyków wziewnych, takich jak cyklopropan lub halotan może zwiększać ryzyko arytmii. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania fenylefryny i leków przeciwnadciśnieniowych, szczególnie tych działających poprzez współczulny układ nerwowy (ponieważ może to antagonizować ich hipotensyjne działanie, prowadząc do ciężkiego nadciśnienia), leków wpływających na przewodnictwo w układzie przewodzącym serca, włączając glikozydy nasercowe i leki przeciwarytmiczne oraz hormonów tarczycy. Leki powodujące utratę potasu, np. niektóre leki moczopędne jak furosemid, mogą nasilać hipokalemię i zmniejszać wrażliwość naczyń tętniczych na leki obkurcząjące takie, jak fenylefryna. Siarczan atropiny blokuje odruchową bradykardię powodowaną przez fenylefrynę oraz zwiększa odpowiedź naczyń na obkurczające działanie fenylefryny. Interakcje z chlorfenaminą. Alkohol oraz leki o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy mogą nasilać depresyjne działanie tych leków lub leków przeciwhistaminowych takich, jak chlorfenamina, prowadząc do wystąpienia objawów przedawkowania. Skojarzone stosowanie inhibitorów MAO, furazolidonu (lek przeciwbakteryjny), pargyliny lub prokarbazyny (lek przeciwnowotworowy) z chlorfenaminą może wydłużać czas trwania i siłę działania muskarynowego oraz hamującego na centralny układ nerwowy leków przeciwhistaminowych. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, maprotylina (czteropierścieniowy lek przeciwdepresyjny) oraz inne leki o działaniu antycholinergicznym - jednoczesne stosowanie może nasilać działanie antycholinergiczne tych leków lub leków przeciwhistaminowych np. chlorfenaminy. Leki ototoksyczne mogą maskować objawy ototoksyczności chlorfenaminy takie, jak; szumy w uszach i zawroty głowy. Leki wywołujące nadwrażliwość na światło (fotosensytyzujące) mogą wywoływać nasilone działanie fotosensytyzujące podczas jednoczesnego stosowania z chlorfenaminą. Chlorfenamina może hamować metabolizm fenytoiny, co może doprowadzić do rozwoju zatrucia fenytoiną. Chlorfenamina może nasilać działanie sedatywne alkoholu, leków nasennych, przeciwlękowych, uspakajających, opioidowych leków przeciwbólowych oraz neuroleptyków.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl