ProHance 279,3 mg/ml roztwór do wstrzykiwań

1 ml roztworu zawiera 279,3 mg (0,5 mmol) gadoteridolu. Dane fizyko-chemiczne: osmolalność w temperaturze 37st.C: 630 mOsm/kg wody; lepkość w temperaturze 20st.C: 2,0 cP; lepkość w temperaturze 37st.C: 1,3 cP; ciężar właściwy w temperaturze 25st.C: 1,140; gęstość w temperaturze 25st.C: 1,137 g/cm³; współczynnik oktanol: woda: -3,68 ±0,02. Osmolalność preparatu jest 2,2 razy wyższe od osmolalności osocza krwi (285mOsmol/kg wody). Preparat w warunkach stosowania jest roztworem hipertonicznym.

Paramagnetyczny środek kontrastowy stosowany w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego. Gadoteridol umieszczony w polu magnetycznym skraca czas relaksacji podłużnej (T1) w obszarach docelowych. W zakresie zalecanych dawek efekt jest obserwowany z największą intensywnością na obrazach T1-zależnych. Jednak przerwanie bariery krew-mózg lub obecność naczyń krwionośnych umożliwia dotarcie gadoteridolu do takich zmian jak nowotwory, ropnie czy podostre zawały. Farmakokinetyka podanego dożylnie gadoteridolu u zdrowych osób odpowiada otwartemu modelowi dwukompartmentowemu. Średni T_0,5 dystrybucji i eliminacji wynosi odpowiednio 0,20 ±0,04 h i 1,57 ±0,08 h. Gadoteridol jest wydalany wyłącznie z moczem. 94,4 ±4,8% dawki ulega wydaleniu w ciągu 24 h po wstrzyknięciu. Nie wiadomo, czy gadoteridol podlega biotransformacji lub rozpadowi w warunkach in vivo.

Preparat przeznaczony wyłącznie do diagnostyki. Stosowany jest w badaniach metodą rezonansu magnetycznego (MRI) ośrodkowego układu nerwowego (mózgu i rdzenia kręgowego) oraz tkanek otaczających. Zastosowanie preparatu poprawia widoczność (w porównaniu do badania MRI bez zastosowania środka kontrastowego) zmian patologicznych z nieprawidłowym unaczynieniem lub w przypadku których podejrzewa się uszkodzenie bariery krew-mózg. Preparat wskazany jest także do badania metodą MRI całego ciała, w tym: głowy, szyi, wątroby, gruczołu piersiowego, układu mięśniowo-szkieletowego i tkanek miękkich, w celu poprawy widoczności zmian patologicznych w tkankach miękkich i narządach miąższowych. Preparat należy stosować wyłącznie, jeśli informacje diagnostyczne są niezbędne i nie można ich uzyskać stosując obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego bez wzmocnienia kontrastowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną - gadoteridol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub na inne środki kontrastowe z gadolinem w wywiadzie.

Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli stan kliniczny kobiety nie wymaga stosowania gadoteridolu. Brak danych dotyczących stosowania gadoteridolu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. Preparaty zawierające gadolin przenikają w bardzo małych ilościach do mleka matki. W dawkach klinicznych nie jest spodziewany wpływ na niemowlę ze względu na małą ilość wydalaną z mlekiem i słabe wchłanianie z jelita. Lekarz wraz z karmiącą matką powinni podjąć decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub o jego przerwaniu na okres 24 h po podaniu preparatu.

Dożylnie. Do badań należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Dorośli. Badania metodą MRI układu mięśniowo-szkieletowego: zalecana dawka wynosi 0,2 ml/kg mc. (0,1 mmol/kg mc). Badania metodą MRI mózgu, rdzenia kręgowego, wątroby, gruczołu piersiowego i miednicy: od 0,2-0,6 ml/kg mc. (0,1-0,3 mmol/kg mc.). W większości zastosowań standardowa dawka 0,2 ml/kg mc. (0,1 mmol/kg mc.) jest wystarczająca. Dawka 0,6 ml/kg mc. (0,3 mmol/kg mc.) przeznaczona jest dla pacjentów, u których podejrzewa się obecność przerzutów do mózgu lub innych słabo kontrastujących się zmian patologicznych. U pacjentów, u których istnieje prawdopodobieństwo słabego kontrastowania zmian patologicznych, w przypadku niejednoznacznych wyników badania lub ich braku, można po upływie 30 min od podania pierwszej dawki, podać drugą dawkę wynoszącą 0,4 ml/kg mc. (0,2 mmol/kg mc.). Dzieci w każdym wieku (od noworodków). Badania metodą MRI mózgu i kręgosłupa: zalecana dawka wynosi 0,2 ml/kg mc. (0,1 mmol/kg mc.). Szczególne grupy pacjentów. Preparatu należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR< 30 ml/min/1,73 m²) oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby jedynie po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz jeśli informacja diagnostyczna jest niezbędna i niedostępna dla badania MRI bez zastosowania efektu wzmocnienia pokontrastowego. Jeśli użycie preparatu jest konieczne, dawka nie powinna być większa niż 0,1 mmol/kg mc. Nie należy stosować więcej niż jednej dawki podczas obrazowania. Ze względu na brak danych dotyczących podań wielokrotnych preparatu nie należy powtarzać, chyba że przerwy pomiędzy wstrzyknięciami wynoszą co najmniej 7 dni. Ze względu na nie w pełni rozwiniętą czynność nerek u noworodków od 4. tyg. życia oraz niemowląt do 1. rż., lek należy stosować u tych pacjentów jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w tej grupie pacjentów, w dawce nie większej niż 0,1 mmol/kg mc. Nie należy stosować więcej niż jednej dawki podczas obrazowania. Ze względu na brak danych dotyczących podań wielokrotnych, wstrzyknięć nie należy powtarzać, chyba że przerwy pomiędzy wstrzyknięciami wynoszą co najmniej 7 dni. Nie zaleca się stosowania preparatu podczas badań MRI całego ciała u dzieci poniżej 18 lat. U pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i starszych) dostosowanie dawkowania nie jest uważane za konieczne; należy zachować ostrożność. Dodatkowa dawka. Zastosowanie dodatkowej dawki podczas tego samego badania analizowano jedynie w procedurze diagnostycznej OUN u dorosłych. Jeśli lekarz uzna, że wymagane jest powtórzenie dawki, drugą dawkę można podać po upływie 30 min od podania pierwszej. Powtórne badanie. Powtórne badania kontrastowe MRI nie powinny być przeprowadzone wcześniej niż po upływie przynajmniej 6 h od pierwszego badania, co pozwala na usunięcie środka kontrastowego z organizmu. Sposób podania. Preparat należy podawać jako szybki wlew dożylny lub bolus. Aby zmniejszyć potencjalne ryzyko wynaczynienia leku ważne jest sprawdzenie, czy prawidłowo wprowadzono igłę do wstrzykiwań dożylnych lub kaniulę do żyły. Po wstrzyknięciu należy przepłukać pozostającą w naczyniu kaniulę lub igłę podając dożylnie 5 ml roztworu soli fizjologicznej, co zapewni wstrzyknięcie całej obliczonej dawki środka kontrastowego. Badanie należy zakończyć w ciągu 1 h od podania preparatu.

Pacjenci z alergią w wywiadzie, reakcjami na leki lub innymi zaburzeniami rzekomo-alergicznymi powinni być bardzo uważnie obserwowani w trakcie podawania środka kontrastowego, trwania badania, jak również po jego zakończeniu, przez czas, jaki zdaniem lekarza jest potrzebny w przypadku danego pacjenta. Donoszono o wystąpieniu reakcji anafilaktycznych, rzekomo-anafilaktycznych oraz nadwrażliwości na gadoteridol. Reakcje te miały różny stopień nasilenia ze wstrząsem anafilaktycznym lub śmiercią włącznie. Obejmowały one jeden lub kilka układów, przede wszystkim układ oddechowy, krążenia i (lub) skórę i błony śluzowe. Wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego po zastosowaniu gadoteridolu zgłaszano bardzo rzadko. W przypadku stosowania środków kontrastowych muszą być dostępne właściwe leki oraz sprzęt do przeprowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO). Należy zawsze brać pod uwagę możliwość wystąpienia ciężkich, zagrażających życiu lub kończących się zgonem reakcji anafilaktycznych bądź idiosynkrazji. Możliwości wystąpienia tych reakcji należy szczególnie oczekiwać u osób z klinicznie potwierdzoną nadwrażliwością na składniki leku, astmą oskrzelową i innymi reakcjami alergicznymi ze strony układu oddechowego w wywiadzie. U pacjentów z padaczką lub zmianami w mózgu, prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek podczas badania może być większe. Niezbędne jest zachowanie środków ostrożności podczas badania tych pacjentów (np. monitorowanie chorego) oraz sprzęt i leki potrzebne do szybkiego leczenia ewentualnych drgawek. W badaniach in vitro wykazano, że pod wpływem chelatów gadolinu odtlenowane sierpowate krwinki czerwone ustawiają się liniowo i prostopadle do pola magnetycznego, co w przypadku badań in vivo może być przyczyną powikłań wynikających z zamknięcia światła naczyń krwionośnych. Wzmocnienie momentu magnetycznego przez preparat może wywołać omawiane zjawisko. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z anemią sierpowatokrwinkową, innymi hemoglobinopatiami lub anemiami hemolitycznymi w celu wykluczenia możliwości nasilenia hemolizy. Dlatego zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie podawania środka kontrastowego. Nie przeprowadzono badań dotyczących wielokrotnego przeprowadzania badania. Badano jedynie przypadki, w których w obrazowaniu struktur OUN zastosowano dwa kolejno po sobie występujące podania w ramach tej samej sesji. W badaniach z zastosowaniem preparatu zaleca się przestrzeganie ogólnie przyjętych środków ostrożności podczas badań metodą rezonansu magnetycznego, szczególnie w przypadku pacjentów z rozrusznikiem serca lub klipsami zamykającymi tętniak i innymi elementami o właściwościach ferromagnetycznych. W takich przypadkach badanie tą metodą (z lub bez środka kontrastowego) może być wykonane tylko wtedy, gdy wcześniej udowodniono bezpieczeństwo stosowania metalowego elementu w badaniu MRI. Przed podaniem preparatu zalecane jest objęcie wszystkich pacjentów badaniem wzakresie zaburzeń czynności nerek, obejmującym testy laboratoryjne. Zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związanego ze stosowaniem niektórych preparatów zawierających gadolin u pacjentów, u których występuje ostre lub przewlekłe ciężkie zaburzenie czynności nerek (GFR <30ml/min/1,73 m²). Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest wysokie. Ze względu na możliwość wystąpienia NSF podczas stosowania preparatu, stosowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby możliwe jest jedynie po starannej ocenie stosunku korzyści do ryzyka oraz jeśli informacja diagnostyczna jest niezbędna i niedostępna dla badania MRI bez wzmocnienia kontrastem. Hemodializa zaraz po podaniu preparatu może ułatwić usunięcie gadoteridolu z organizmu. Brak dowodów uzasadniających rozpoczęcie hemodializy w celu zapobiegania lub leczenia NSF u pacjentów niepoddawanych jeszcze hemodializie. Ze względu na nie w pełni rozwiniętą czynność nerek u noworodków do 4. tyg. życia oraz niemowląt do 1. rż., lek należy stosować u tych pacjentów jedynie po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Ponieważ klirens nerkowy gadoteridolu może ulec zmniejszeniu u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie ważne jest obserwowanie pacjentów w wieku 65 lat i starszych w zakresie zaburzeń czynności nerek. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często (częściej niż u 1 na 100 i rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
- Nudności

Niezbyt często (częściej niż u 1 na 1 000 i rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów)
- Ból głowy, zaburzenia czucia, zawroty głowy, zaburzenia smaku
- Łzawienie
- Uderzenia gorąca, niskie ciśnienie krwi
- Suchość w jamie ustnej, wymioty
- Natarczywe swędzenie, wysypka skórna, świąd
- Ból w miejscu wstrzyknięcia
- Przyspieszenie bicia serca
- Zmęczenie
- Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Rzadko (częściej niż u 1 na 10 000 i rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów)
- Reakcje nadwrażliwości (najczęściej zgłaszane objawy to uczucie ucisku w gardle,
  podrażnienie gardła, trudności w oddychaniu, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej,
  uczucie gorąca, trudności w przełykaniu, uczucie pieczenia, opuchlizna gardła i niskie
  ciśnienie krwi)
- Lęk
- Dezorientacja, brak koordynacji ruchów, drgawki
- Dzwonienie w uszach
- Zmiany rytmu serca
- Skurcz gardła, płytki oddech, wodnisty wyciek z nosa, kaszel, chwilowy zanik oddechu,
  świszczący oddech
- Ból brzucha, obrzęk języka, swędzenie w jamie ustnej, zapalenie dziąseł, biegunka
- Obrzęk twarzy
- Zesztywnienie mięśni
- Ból w klatce piersiowej, gorączka

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Utrata świadomości
- Śpiączka
- Zatrzymanie akcji serca
- Zatrzymanie czynności oddechowej, płyn w płucach
- Zaburzenia pracy nerek
- Reakcja wazowagalna - najczęściej występującymi objawami są senność, zawroty głowy i
obfite pocenie się. W najbardziej nasilonych przypadkach może wystąpić bladość, obfite
pocenie, spowolnienie rytmu serca i potencjalnie utrata świadomości. Dodatkowymi objawami
mogą być lęk, niepokój ruchowy, uczucie omdlenia i nadmierne wydzielanie śliny.

Tak jak w przypadku innych chelatów gadolinu donoszono o wystąpieniu reakcji anafilaktycznych,
rzekomo-anafilaktycznych oraz nadwrażliwości. Reakcje te miały różny stopień nasilenia ze
wstrząsem anafilaktycznym lub śmiercią włącznie. Obejmowały one jeden lub kilka układów, przede
wszystkim układ oddechowy, krążenia i (lub) skórę i błony śluzowe.

Zgłaszano przypadki nerkopochodnego zwłóknienia układowego (choroby związanej ze
stwardnieniem skóry, która może także obejmować tkanki miękkie i narządy wewnętrzne), z których
większość wystąpiła u pacjentów, którzy otrzymywali lek ProHance w połączeniu z innymi lekami
zawierającymi gadolin.

Dzieci
Profil bezpieczeństwa leku ProHance jest podobny u dzieci i dorosłych.

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:
(22) 49 21 301, faks: (22) 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie są znane interakcje leków z gadoteridolem. W badaniach klinicznych preparatu nie obserwowano klinicznie istotnych zmian, ani tendencji do zmian w testach laboratoryjnych.

Bracco Imaging Polska Sp. z o. o.
ul. Domaniewska 39A
02-672 Warszawa