Ranolteril 2 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 1 mg lub 2 mg winianu tolterodyny.

Tolterodyna jest kompetycyjnym, wybiórczym antagonistą receptora muskarynowego, o większym wybiórczym działania na pęcherz moczowy niż na ślinianki w warunkach in vivo. Profil farmakologiczny jednego z metabolitów tolterodyny (pochodnej 5-hydroksymetylowej) jest zbliżony do związku macierzystego. U osób intensywnie metabolizujących pochodna ta jest w dużym stopniu odpowiedzialna za działanie terapeutyczne. Efekty leczenia mogą wystąpić w ciągu 4 tyg. Tolterodyna jest szybko wchłaniana. Po podaniu doustnym podlega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie (katalizowany przez CYP2D6), co prowadzi do powstania pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego metabolitu o równoważnej sile działania farmakologicznego. Zarówno tolterodyna jak i jej 5-hydroksymetylowy metabolit osiągają maksymalne stężenie w surowicy w czasie 1-3 h po podaniu. Bezwzględna dostępność biologiczna tolterodyny wynosi 17% u osób z nasilonym metabolizmem (większość pacjentów) oraz 65% u osób ze słabym metabolizmem (pozbawionych CYP2D6). Tolterodyna i jej metabolit 5-hydroksymetylowy wiążą się głównie z orosomukoidem. Frakcje niezwiązane tolterodyny stanowią odpowiednio 3,7% i 36%. Podgrupa populacji (ok. 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6 - u tych osób szlakiem metabolicznym jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wykazuje działania klinicznego. Z uwagi na różnice we właściwościach wiązania się z białkami osocza pomiędzy tolterodyną jej metabolitem 5-hydroksymetylowym, całkowity wpływ (AUC) niezwiązanej tolterodyny na organizm u osób ze słabym metabolizmem jest podobny do całkowitego wpływu na organizm niezwiązanej tolterodyny i jej metabolitu 5-hydroksymetylowego u pacjentów z aktywnym CYP2D6 z takim samym schematem dawkowania. 77% dawki leku wydalane jest w moczu, 17% - w kale.

Leczenie objawowe nietrzymania moczu z powodu parć naglących i (lub) częstomoczu u pacjentów z zespołem nadreaktywnego pęcherza moczowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Niekontrolowana jaskra z wąskim kątem przesączania. Myasthenia gravis. Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Unikać stosowania w okresie karmienia piersią.

Doustnie. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku): zalecana dawka to 2 mg 2 razy na dobę. W przypadku wystąpienia uciążliwych działań niepożądanych dawkę można zmniejszyć do 1 mg 2 razy na dobę. Wyniki leczenia należy ocenić ponownie po 2-3 miesiącach. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (z GFR ≤30 ml/min) zaleca się podawanie dawki wynoszącej 1 mg 2 razy na dobę. Nie wykazano skuteczności stosowania leku u dzieci - z tego względu nie zaleca się stosowania u dzieci.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania tolterodyny u pacjentów: ze znacznym utrudnieniem odpływu z pęcherza moczowego i związanym z tym ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami powodującymi utrudnienie pasażu treści pokarmowej, np. zwężeniem odźwiernika żołądka; z zaburzeniem czynności nerek; z chorobami wątroby; z neuropatią układu autonomicznego; z przepukliną rozworu przełykowego; z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Wykazano, że po podaniu wielokrotnym całkowite dawki dobowe tolterodyny w postaci o natychmiastowym uwalnianiu wynoszące 4 mg (dawka terapeutyczna) i 8 mg (większa niż dawka terapeutyczna) powodują wydłużenie odstępu QT. Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest jeszcze ustalone i będzie zależeć od czynników ryzyka u poszczególnych pacjentów, jak i ich podatności. Tolterodynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym: wrodzonej i nabytej postaci wydłużenia odstępu QT; zaburzeniami równowagi elektrolitowej, takimi jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia; bradykardią; istniejącymi wcześniej ciężkimi chorobami serca (takimi jak kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca); jednoczesnym podawaniem leków, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Szczególnie dotyczy to silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać równoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Podobnie jak w przypadku każdego leczenia objawów nagłego parcia na mocz i nietrzymania moczu z powodu parć naglących, przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć przyczyny organiczne parcia na mocz i częstego oddawania moczu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę. Pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie lekarz poinformuje, iż lek zasadniczo ten uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się niezwłocznie do szpitalnego oddziału
ratunkowego w przypadku wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego, takich jak:
• opuchnięcie twarzy, języka lub gardła
• trudności z połykaniem
• pokrzywka i trudności z oddychaniem.

Należy również zgłosić się do lekarza w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości (na przykład
świąd, wysypka, pokrzywka, trudności w oddychaniu). Objawy te występują niezbyt często (mniej niż
u 1 na 100 pacjentów).

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się niezwłocznie do szpitalnego oddziału
ratunkowego w przypadku wystąpienia:
- ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem lub łatwe męczenie się (nawet podczas
  odpoczynku), trudności z oddychaniem w nocy, obrzęk nóg.

Mogą to być objawy niewydolności serca. Objawy te występują niezbyt często (mniej niż u 1 na 100
pacjentów).
Podczas leczenia tolterodyną obserwowano następujące działania niepożądane z podaną poniżej
częstością.

Bardzo częste (występujące częściej niż u 1 na 10 pacjentów) działania niepożądane to:
- Suchość w jamie ustnej
- Ból głowy

Częste (występujące rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów) działania niepożądane to:
- Zapalenie oskrzeli
- Zawroty głowy
- Senność
- Suchość oczu
- Niewyraźne widzenie
- Ból brzucha
- Uczucie wirowania
- Kołatanie serca
- Suchość skóry
- Nieprawidłowe trawienie (niestrawność)
- Zaparcia
- Zmęczenie
- Ból lub trudności podczas oddawania moczu
- Zwiększenie masy ciała
- Ból w klatce piersiowej
- Wymioty
- Niezdolność opróżnienia pęcherza
- Biegunka
- Uczucie mrowienia palców dłoni i stóp
- Nadmiar gazów w żołądku lub jelitach
- Nadmiar płynów w organizmie prowadzący do opuchnięć (np. kostek)

Niezbyt częste (występujące rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów) działania niepożądane to:
- Reakcje alergiczne
- Nerwowość
- Nieregularne bicie serca
- Przyspieszone bicie serca
- Niewydolność serca
- Zgaga
- Zaburzenia pamięci

Dodatkowe działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu leku na rynek obejmowały ciężkie
reakcje alergiczne, splątanie, omamy (widzenie, słyszenie, odczuwanie, smaku lub zapachu, które nie
istnieją), nagłe zaczerwienienie twarzy, obrzęk naczynioruchowy i dezorientacja. Donoszono również
o przypadkach nasilającej się demencji u leczonych pacjentów z demencją.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301
Faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie ogólnoustrojowych silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy nie jest zalecane, ponieważ u osób z powolnym metabolizmem CYP2D6 dochodzi do zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi z (następczym) ryzykiem przedawkowania. Jednoczesne stosowanie innych leków o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może powodować nasilenie działania leczniczego i działań niepożądanych tolterodyny. Działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów cholinergicznych receptorów muskarynowych. Tolterodyna może osłabiać działanie leków prokinetycznych, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor CYP2D6) nie powoduje klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit mają równoważną siłę działania. Badania nie wykazały interakcji z warfaryną ani złożonymi doustnymi preparatami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Tolterodyna nie jest inhibitorem metabolitów CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 czy 1A2 - nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te układy izoenzymów podczas jednoczesnego podawania z tolterodyną.

Accord Healthcare Polska Sp. z o.o.
ul. Taśmowa 7
02-677 Warszawa
22-577-28-00
[email protected]