Relanium 2 mg/5 ml zawiesina doustna

5 ml zawiesiny zawiera 2 mg diazepamu. Preparat zawiera: parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan propylu, czerwień koszenilową, sacharozę, etanol 96%.

Lek anksjolityczny, pochodna benzodiazepiny. Działa przede wszystkim na układ limbiczny i podwzgórze. Wykazuje niewielki wpływ na autonomiczny układ nerwowy. Mechanizm działania diazepamu polega na łączeniu się ze specyficznym receptorem, związanym z kompleksem receptorowym aktywującym kanał chlorkowy. Diazepam zwiększa napływ jonów chlorkowych do wnętrza neuronu, co prowadzi do hiperpolaryzacji błon, a w efekcie do zahamowania czynności neuronu. Charakteryzuje się silnym działaniem przeciwdrgawkowym, przeciwlękowym i uspokajającym. Wykazuje również działanie nasenne. Ponadto wpływa rozluźniająco na mięśnie szkieletowe. Zmniejsza napięcie, lęk, drażliwość, pobudliwość i agresywność. Diazepam może powodować uzależnienie fizyczne i psychiczne, także podczas stosowania terapeutycznych dawek przez dłuższy czas. Po podaniu doustnym diazepam jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego (84-100%) - szybciej, jeżeli jednocześnie podaje się kwaśne potrawy i napoje (np. soki). C_max w osoczu występuje po 30-90 min po podaniu doustnym. Diazepam i jego metabolity w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza (98%). Diazepam i jego metabolity przenikają przez barierę krew-mózg i łożyska oraz do mleka matki w stężeniach ok. 10-krotnie mniejszych niż stężenia w osoczu kobiety. Lek jest szybko metabolizowany w wątrobie do czynnych metabolitów: demetylodiazepamu (nordiazepamu), oksazepamu i temazepamu. Metabolizm oksydacyjny diazepamu zachodzi przy udziale CYP3A i CYP2C19. Oksazepam i temazepam ulegają następnie sprzęganiu z kwasem glukuronowym. Po podaniu doustnym krzywa zależności stężenia diazepamu w osoczu od czasu jest dwufazowa, z początkową szybką i ekstensywną fazą dystrybucji i przedłużoną fazą końcowej eliminacji (T_0,5 do 48 h). T_0,5 w fazie eliminacji czynnego metabolitu N-demetylodiazepamu wynosi do 100 h. Diazepam i jego metabolity wydalane są głównie w moczu, przede wszystkim w postaci sprzężonej. Stan równowagi dynamicznej metabolitów osiągany jest po 2 tyg. Wydalanie metabolitów w postaci nieczynnych połączeń z kwasem glukuronowym następuje przez nerki, mniej niż 1% zostaje wydalone w postaci niezmienionej. T_0,5 w fazie eliminacji może ulec wydłużeniu u noworodków, pacjentów w podeszłym wieku i u osób z chorobami wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek T_0,5 diazepamu nie ulega zmianie.

Krótkotrwałe (2-4 tyg.) leczenie stanów lękowych, które mogą być także związane z bezsennością. Jako lek uspokajający i środek do premedykacji. Leczenie objawów nagłego odstawienia alkoholu. Pomocniczo w leczeniu niektórych typów padaczki, np. drgawki kloniczne mięśni. Leczenie stanów zwiększonego napięcia mięśniowego.

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne leki z grupy benzodiazepin lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Myasthenia gravis. Ciężka niewydolność oddechowa, zaburzenia oddychania. Zespół bezdechu sennego. Ciężka niewydolność wątroby. Fobie lub natręctwa. Przewlekłe psychozy. Ostre zatrucie alkoholem, opioidami, lekami nasennymi, neuroleptykami i solami litu. Zaburzenia świadomości. Wstrząs. Ciąża i okres karmienia piersią. Nie stosować u dzieci do ukończenia 1. rż.

Nie należy stosować leku w okresie ciąży, szczególnie w I i III trymestrze, o ile okoliczności bezwzględnie tego nie wymagają. Diazepam przenika przez łożysko. Stwierdzono, że jego przyjmowanie w I trymestrze ciąży powoduje wzrost ryzyka wystąpienia wad wrodzonych. W przypadku przepisywania leku kobietom w wieku rozrodczym, należy poinformować pacjentkę o konieczności skontaktowania się z lekarzem w celu przerwania leczenia w przypadkach, gdy pacjentka planuje ciążę bądź podejrzewa, że jest w ciąży. Jeżeli, w uzasadnionych medycznie przypadkach, diazepam jest podawany w ostatnim trymestrze ciąży lub podczas porodu, z uwagi na działanie farmakologiczne leku należy spodziewać się u noworodka objawów takich jak: hipotermia, hipotonia, nieregularna częstość akcji serca płodu, osłabienie odruchu ssania, umiarkowana depresja oddechowa. Należy pamiętać, że u noworodków, szczególnie u wcześniaków, układ enzymatyczny uczestniczący w metabolizmie leku nie jest w pełni rozwinięty. U noworodków urodzonych przez matki, które przyjmowały długotrwale benzodiazepiny w ostatniej fazie ciąży, może rozwinąć się uzależnienie fizyczne oraz istnieje ryzyko pojawienia się objawów zespołu odstawiennego w okresie poporodowym. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią (lek przenika do mleka matki).

Doustnie. W celu uzyskania optymalnego działania leku, należy starannie określić dawkowanie indywidualnie dla każdego pacjenta. Leczenie należy rozpocząć od najmniejszej skutecznej dawki odpowiedniej do konkretnego stanu. Dorośli. Stany lękowe: 2-10 mg 2-4 razy na dobę. Bezsenność związana ze stanami lękowymi: 5-15 mg na dobę przed zaśnięciem. Leczenie objawów nagłego odstawienia alkoholu: 10 mg 3-4 razy w pierwszych 24 h, następnie dawkę można zmniejszyć do 5 mg 3-4 razy na dobę. Jako środek do premedykacji: 5-15 mg przed zabiegiem. Stany zwiększonego napięcia mięśniowego: 2-15 mg na dobę w dawkach podzielonych. Jako lek przeciwdrgawkowy - 2-10 mg 2-4 razy na dobę. Dzieci powyżej 1 rż. Stany lękowe, stany zwiększonego napięcia mięśniowego lub jako lek przeciwdrgawkowy: 1-2,5 mg 3-4 razy na dobę lub 0,04-0,2 mg/kg mc. 3-4 razy na dobę; dawkę można stopniowo zwiększać w zależności od skuteczności i nasilenia działań niepożądanych. Czas leczenia diazepamem powinien być jak najkrótszy w zależności od wskazań i nie powinien być dłuższy niż 4 tyg. Nie należy wydłużać tych okresów bez ponownej oceny stanu pacjenta. W celu uniknięcia lub zmniejszenia objawów z odstawienia należy stopniowo redukować dawki diazepamu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów osłabionych stosuje się mniejsze dawki - podawać początkowo dawkę 2 mg raz lub 2 razy na dobę i stopniowo zwiększać, w zależności od reakcji pacjenta i tolerancji, do uzyskania koniecznej dawki. U pacjentów z niewydolnością wątroby należy stosować mniejsze dawki. U dzieci nie należy stosować benzodiazepin bez starannej oceny konieczności ich zastosowania. Czas trwania leczenia należy ograniczyć do minimum. Sposób podania. Przed użyciem wstrząsnąć do uzyskania jednorodnej zawiesiny. Do opakowania dołączona jest skalowana miarka.

Należy unikać jednoczesnego stosowania diazepamu z alkoholem lub lekami działającymi depresyjnie na OUN. Jednoczesne ich stosowanie może nasilić działanie kliniczne diazepamu, powodując ciężkie objawy uspokojenia polekowego oraz istotne klinicznie zahamowanie czynności układu oddechowego lub układu krążenia. Diazepam należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów nadużywających w przeszłości alkoholu lub leków bądź narkotyków. U osób z alkoholizmem i uzależnieniem od leków w wywiadzie, należy unikać stosowania (lub ograniczyć czas stosowania). Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu, ponieważ alkohol nasila działanie diazepamu. Regularne stosowanie przez kilka tygodni może prowadzić do zmniejszenia skuteczności nasennego działania benzodiazepin. Stosowanie benzodiazepin może powodować uzależnienie fizyczne i psychiczne. Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz z dawką i czasem trwania leczenia i jest większe u pacjentów nadużywających w przeszłości alkoholu lub leków bądź narkotyków oraz u pacjentów z zaburzeniami osobowości. Bardzo ważne jest regularne monitorowanie takich pacjentów, należy unikać rutynowego powtórnego przepisywania leków, a leczenie należy odstawić stopniowo. Czas trwania leczenia diazepamem nie powinien być dłuższy niż 4 tyg. Podczas odstawiania leczenia, przejściowo może pojawić się efekt "z odbicia", polegający na nawrocie w nasilonej formie objawów, które były przyczyną zastosowania benzodiazepin. Mogą temu towarzyszyć objawy, takie jak: zmiany nastroju, lęk, zaburzenia snu i niepokój ruchowy. Ponieważ ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych oraz efektu "z odbicia" jest wyższe w przypadku nagłego odstawienia leku, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Dobrze jest poinformować pacjenta na początku leczenia, że czas trwania leczenia będzie możliwie jak najkrótszy i wyjaśnić konieczność stopniowego zmniejszania dawki. Ważne jest aby pacjent był świadomy możliwości pojawienia się efektu "z odbicia", aby zmniejszyć niepokój związany z pojawieniem się takich objawów podczas odstawiania leczenia. W przypadku benzodiazepin o krótkim czasie działania, objawy odstawienne mogą się pojawić w przerwie między dawkami zwłaszcza wtedy, gdy dawka jest duża. W przypadku stosowania benzodiazepin o długim czasie działania należy ostrzec pacjenta przed zmianą na benzodiazepiny krótko działające ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawiennych. Benzodiazepiny mogą wywołać niepamięć następczą, która może wystąpić po zastosowaniu dawek terapeutycznych, a ryzyko jej pojawienia jest większe przy wyższych dawkach. Objawom niepamięci może towarzyszyć zachowanie nieadekwatne do sytuacji. Niepamięć następcza występuje najczęściej po kilku godzinach od przyjęcia leku i dlatego, aby zmniejszyć ryzyko, pacjent powinien mieć zapewniony 7-8 h nieprzerwany sen. Po zastosowaniu benzodiazepin obserwowano reakcje psychiczne i paradoksalne, takie jak: niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, napady złości, koszmary senne, omamy, psychozy, nietypowe zachowanie i inne zaburzenia zachowania. W przypadku wystąpienia powyższych objawów należy przerwać podanie leku. Prawdopodobieństwo pojawienia się takich objawów jest większe u dzieci i osób w podeszłym wieku. U dzieci nie należy stosować benzodiazepin bez starannej oceny konieczności ich zastosowania. Czas trwania leczenia należy ograniczyć do minimum. Pacjenci w podeszłym wieku i osłabieni powinni otrzymywać zmniejszoną dawkę. Ze względu na działanie miorelaksacyjne istnieje ryzyko upadków oraz złamań kości stawu biodrowego u osób w podeszłym wieku. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na ryzyko wystąpienia niepamięci następczej. Pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową powinni również otrzymywać mniejszą dawkę ze względu na możliwość wystąpienia depresji oddechowej. Stosowanie benzodiazepin nie jest wskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby w związku z ryzykiem wystąpienia encefalopatii. U pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby może być konieczność zmniejszenia dawkowania. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy podjąć typowe środki ostrożności. Okres półtrwania diazepamu nie ulega zmianie przy niewydolności nerek, zatem dostosowanie dawki nie jest wymagane u takich pacjentów. Benzodiazepiny nie są wskazane w leczeniu zaburzeń psychotycznych. Benzodiazepiny nie powinny być stosowane w monoterapii depresji lub lęku związanego z depresją (monoterapia tymi lekami może nasilać tendencje samobójcze). W przypadku utraty bliskich lub żałoby benzodiazepiny mogą utrudniać przystosowanie psychiczne. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami osobowości, u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem, z przewlekłymi stanami skurczowymi oskrzeli, w niewydolności krążenia i u pacjentów z niedociśnieniem. Ponieważ stwierdzono pojedyncze przypadki neutropenii i żółtaczki wskazane jest wykonanie badań krwi i czynności wątroby podczas leczenia. Preparat zawiera 0,6% v/v etanolu (alkoholu), tzn. 181,5 mg etanolu na dawkę (15 mg diazepamu), co jest równoważne 4,5 ml piwa, 1,9 ml wina na dawkę. Szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową. Należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Lek zawiera sacharozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Lek zawiera 6,8 g sacharozy na dawkę 10 mg diazepamu (25 ml zawiesiny) - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Lek zawiera parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan propylu i czerwień koszenilową - może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane zależą od wielkości dawki i od wrażliwości pacjenta. Pacjenci w podeszłym
wieku wykazują dużo większą wrażliwość na lek.

Działania niepożądane występujące często (rzadziej niż u 1 na 10 osób)
- bóle i zawroty głowy, zmniejszenie sprawności intelektualnej, dyzartria, zmęczenie, senność,
- zwiększenie napięcia mięśniowego, osłabienie mięśni, drżenie,
- splątanie.

Działania niepożądane występujące rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
- leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość, trombocytopenia, limfocytoza z eozynofilią,
- euforia, depresja, uczucie oszołomienia, zaburzenia libido (zwiększenie lub zmniejszenie),
  zwiększone lub zmniejszone łaknienie,
- nadpobudliwość, niepokój, bezsenność i zaburzenia snu, zaburzenia czucia, zaburzenia pamięci
  (niepamięć następcza),
- zaburzenia widzenia,
- przyspieszenie czynności serca,
- zaburzenia oddychania,
- nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, suchość błon śluzowych jamy ustnej,
- żółtaczka,
- zaczerwienienie twarzy, wysypki skórne, świąd,
- krwiomocz, nietrzymanie moczu,
- zaburzenia miesiączkowania,
- obniżenie ciśnienia tętniczego.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- ubóstwo emocjonalne, zmniejszenie czujności;
- niedociśnienie, depresja krążeniowa,
- ataksja (niezborność ruchowa), niewyraźna mowa, drżenie;
- podwójne widzenie, niewyraźne widzenie;
- zawroty głowy pochodzenia błędnikowego;
- niewydolność serca, w tym zatrzymanie akcji serca;
- depresja oddechowa, w tym niewydolność oddechowa;
- nadmierne wydzielanie śliny i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe;
- zatrzymanie moczu;
- nieregularna częstość akcji serca, zwiększenie aktywności transaminaz i fosfatazy alkalicznej;
- zwiększone ryzyko upadków i złamań zaobserwowano pacjentów w podeszłym wieku
  stosujących benzodiazepiny.

Mogą wystąpić reakcje paradoksalne, takie jak: niepokój ruchowy, pobudzenie, drażliwość,
agresywność, urojenia, gniew, koszmary senne, omamy, psychozy, nietypowe zachowanie i inne
zburzenia zachowania związane ze stosowaniem benzodiazepin. W razie ich wystąpienia należy
przerwać stosowanie leku. Objawy te występują częściej u dzieci i osób w podeszłym wieku.

Długotrwałe stosowanie (nawet w dawkach leczniczych) może prowadzić do uzależnienia fizycznego
- nagłe przerwanie stosowania może wywołać zespół odstawienny lub efekt „z odbicia” (patrz punkt
  Ostrzeżenia i środki ostrożności).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected]
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje farmakokinetyczne. Metabolizm oksydacyjny diazepamu zachodzi przy udziale CYP3A oraz CYP2C19. Powstałe metabolity, oksazepam i temazepam ulegają następnie sprzęganiu z kwasem glukuronowym. Leki wpływające na aktywność izoenzymów CYP3A i (lub) CYP2C19 mogą zmieniać farmakokinetykę diazepamu. Leki, takie jak: cymetydyna, ketokonazol, fluwoksamina, fluoksetyna, omeprazol, które są inhibitorami CYP3A i CYP2C19 mogą prowadzić do nasilenia i przedłużenia działania uspakajającego. Istnieją również doniesienia, że diazepam wpływa na metaboliczną eliminację fenytoiny. Cyzapryd może prowadzić do czasowego wzrostu działania uspokajającego doustnych benzodiazepin ze względu na zwiększenie ich wchłaniania. Interakcje farmakodynamiczne. Nasilenie działania uspokajającego, wpływu na układ oddechowy oraz parametry hemodynamiczne obserwuje się przy jednoczesnym stosowaniu benzodiazepin z lekami działającymi depresyjnie na OUN, takimi jak: leki antypsychotyczne, leki przeciwlękowe/uspokajające, przeciwdepresyjne, nasenne, przeciwpadaczkowe, opioidowe leki przeciwbólowe, znieczulające, przeciwhistaminowe, a także z alkoholem. Pacjenci przyjmujący diazepam nie powinni pić alkoholu. Diazepam nasila działanie etanolu, dlatego można go spożywać najwcześniej 36 h po zażyciu diazepamu. Łączne stosowanie etanolu i diazepamu może wywołać upojenie, które jest niezależne od rodzaju i ilości spożytego alkoholu. Premedykacja diazepamem może zmniejszyć dawkę pochodnych fentanylu potrzebnych do wywołania znieczulenia i skrócenie czasu koniecznego do uzyskania utraty świadomości. Badania farmakokinetyczne dotyczące potencjalnych interakcji diazepamu z lekami przeciwpadaczkowymi dostarczyły sprzecznych wyników. Obserwowano zarówno zmniejszenie, jak i zwiększenie, a także brak zmian stężenia leku. Połączenie fenobarbitalu stosowanego jednocześnie z diazepamem może wykazywać addycyjny efekt na OUN. Wymagana jest szczególna ostrożność podczas ustalania dawki w początkowym okresie leczenia. Działania niepożądane mogą być bardziej wyraźne w przypadku pochodnych hydantoiny lub barbituranów. Istnieją doniesienia o wypieraniu diazepamu z połączeń z białkami osocza przez walproinian sodu (wzrost stężenia diazepamu w surowicy: zwiększone ryzyko wystąpienia senności). W przypadku opioidowych leków przeciwbólowych może dojść do nasilenia działania euforyzującego, co może prowadzić do nasilenia uzależnienia psychicznego. Należy unikać równoczesnego stosowania hydroksymaślanu sodu z diazepamem (nasila działanie hydroksymaślanu sodu). Należy unikać równoczesnego stosowania inhibitorów proteazy HIV z diazepamem (zwiększone ryzyko przedłużonej sedacji). Inne leki zwiększające działanie uspakajające dizaepamu to: lofeksydyna, nabilon, disulfiram i leki zwiotczające mięśnie - baklofen i tyzanidyna. Występuje nasilenie działania hipotensyjnego przy jednoczesnym stosowaniu diazepamu z inhibitorami ACE, α-adrenolitykami, antagonistami receptora angiotensyny II, blokerami kanału wapniowego, lekami blokującymi neurony adrenergiczne, β-adrenolitykami, moksonidyną, azotanami, hydralazyną, minoksydylem, nitroprusydkiem sodu i lekami moczopędnymi. Występuje nasilenie działania uspakajającego przy jednoczesnym stosowaniu diazepamu z α-adrenolitykami lub moksonidyną. Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające wodorotlenek magnezu i glinu podawane z diazepamem mogą opóźniać jego wchłanianie, ale nie wpływają na zaabsorbowaną ilość, dlatego po podaniu pojedynczym mogą wpływać na szybkość działania, natomiast nie mają wpływu na stężenie we krwi po podaniu wielokrotnym. Możliwe jest działanie antagonistyczne diazepamu wobec lewodopy. Diazepam zwiększa klirens zydowudyny. Doustne środki antykonecpcyjne zawierające estrogeny mogą nasilać działanie diazepamu poprzez hamowanie jego metabolizmu. Teofilina przyspiesza metabolizm diazepamu i może osłabiać jego działanie. Jednoczesne stosowanie kofeiny i diazepamu może osłabić działanie uspakajające i przeciwlękowe diazepamu. Jednocześnie stosowana ryfampicyna może nasilić eliminację diazepamu - może być konieczne dostosowanie dawek leku. Izoniazyd może hamować wydalanie diazepamu i zwiększać stężenie diazepamu w surowicy. Diazepam podawany równocześnie z digoksyną może zmniejszać jej wydalanie przez nerki, a tym samym zwiększać jej toksyczność. Antykoagulanty zmniejszają wiązanie diazepamu i desmetylodiazepamu z białkami osocza i powodują zwiększenie stężenia wolnej frakcji leku. Sok grejpfrutowy - hamowanie CYP3A4 może zwiększać stężenie diazepamu w osoczu (możliwe nasilenie sedacji i amnezji). Ta interakcja może mieć niewielkie znaczenie u osób zdrowych, ale nie jest jasne, czy inne czynniki, takie jak podeszły wiek czy marskość wątroby nie zwiększą ryzyka wystąpienie działań niepożądanych podczas jednoczesnego stosowania.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański
58-563-16-00
[email protected]
www.polpharma.pl