Roztwór Ringera roztwór do infuzji

Calcium chloride, Potassium chloride, Sodium chloride

dla lecznictwa zamkniętego
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest Roztwór Ringera i w jakim celu się go stosuje

Roztwór Ringera jest jałowym klarowny bezbarwnym roztworem wodnym, stosowanym w przypadkach:
- uzupełniania płynów i elektrolitów w przypadku alkalozy hipochloremicznej;
- utraty chlorków;
- odwodnienia izotoniczne lub hipotoniczne;
- krótkotrwałego uzupełnienia objętości wewnątrznaczyniowej;
- rozcieńczalnik dla zgodnych koncentratów elektrolitów lub leków.

Skład

1000 ml roztworu zawiera 8,6 g chlorku sodu, 0,3 g chlorku potasu i 0,33 g chlorku wapnia. Stężenia elektrolitów: sód 147 mmol/l, potas 4,0 mmol/l, wapń 2,2 mmol/l, chlorki 156 mmol/l. Osmolarność teoretyczna 309 mOsm/l, kwasowość miareczkowa <0,3 mmol/l. pH 5,0-7,0.

Działanie

Roztwór do rozcieńczania leków i elektrolitów. Posiada skład elektrolitowy podobny do składu płynu zewnątrzkomórkowego. Jest stosowany do korygowania zaburzeń elektrolitowych i przywracania równowagi kwasowo-zasadowej. Elektrolity podaje się aby osiągnąć lub utrzymać prawidłową sytuację osmotyczną zarówno w przestrzeni zewnątrz- jak i wewnątrzkomórkowej. Ze względu na stosunkowo wysokie stężenie chlorków roztwór ma łagodne działanie zakwaszające. Podawany Roztwór Ringera bezpośrednio uzupełnia przestrzeń śródmiąższową, która stanowi około 2/3 przestrzeni poza komórkowej. Jedynie 1/3 podanej objętości pozostaje wewnątrz naczyń. Tak więc podanie roztworu wywołuje krótkotrwały efekt hemodynamiczny.

Wskazania

Uzupełnianie płynów i elektrolitów w zasadowicy hipochloremicznej, utrata chlorków, odwodnienie izotoniczne i hipotoniczne, krótkotrwałe uzupełnienie objętości wewnątrznaczyniowej, rozcieńczalnik dla zgodnych koncentratów elektrolitów i leków.

Przeciwwskazania

Nie podawać pacjentom w stanie przewodnienia.

Ciąża i karmienie piersią

Roztwór Ringera można podawać podczas ciąży i karmienia piersią, lecz należy zachować ostrożność w przypadku rzucawki.

Dawkowanie

Wlew dożylny. Dawkę dobową dobiera się indywidualnie zależnie od stanu klinicznego, wieku i masy ciała pacjenta. Maksymalna dawka dobowa u dorosłych do 40 ml/kg mc./24 h. Dzieci i osoby w podeszłym wieku - wg indywidualnych potrzeb.  Sposób podania. Szybkość wlewu nie powinna przekraczać 5 ml/kg mc./h, co odpowiada 1,7 kropli/kg mc./minutę.
Ogólne wytyczne dotyczące podawania płynów ustrojowych i elektrolitów. Podaż płynów na poziomie 30 ml/kg mc. pokrywa tylko fizjologiczne podstawowe zapotrzebowanie na płyny. Pacjenci w okresie pooperacyjnym oraz wymagający intensywnej terapii mają zwiększone zapotrzebowanie na płyny związane z ograniczoną zdolnością nerek do zagęszczania moczu oraz zwiększonym wydalaniem metabolitów, dlatego konieczne jest zwiększenie podaży płynów do ok. 40 ml/kg mc./dobę. Dodatkowe straty (spowodowane gorączką, biegunką, przetokami, wymiotami, itp.) muszą być wyrównywane poprzez jeszcze wyższą, indywidualnie dobraną podaż płynów. W każdym przypadku aktualne i indywidualne zapotrzebowanie na płyny musi być związane z monitorowaniem diurezy, osmolarności surowicy i moczu, i określeniem substancji wydalonych. Podstawowa podaż najważniejszych kationów sodu i potasu wynosi odpowiednio około 1,5 – 3 mmol/kg mc./dobę i 0,8-1,0 mmol/kg mc./ dobę. Podczas infuzji aktualne zapotrzebowanie zależy od odpowiedniego określenia równowagi elektrolitowej oraz od określonego badaniami laboratoryjnymi stężenia w surowicy.

Środki ostrożności

Roztwór może być stosowany pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach: odwodnienie hipertoniczne, hiperkaliemia, hipernatremia, hiperchloremia, niewydolność nerek z tendencją do hiperkaliemii oraz zaburzenia, w przypadku których zalecane jest ograniczenie spożycia sodu, takie jak: niewydolność serca, obrzęki uogólnione, obrzęk płuc, nadciśnienie, rzucawka, ciężka niewydolność nerek. Należy kontrolować stężenia elektrolitów w surowicy i bilans wodny. Jeśli roztwór ma być podawany metodą ciśnieniową (z zastosowaniem np. mankietu ciśnieniowego lub pompy infuzyjnej), przed rozpoczęciem infuzji należy zadbać o całkowite usunięcie powietrza z pojemnika i układu infuzyjnego.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas podawania może wystąpić hiperchloremia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al.
Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Roztwór po zmieszaniu z lekami zawierającymi: szczawiany, fosforany, węglany lub dwuwęglany może powodować ich wytrącenie. W roztworze nie rozcieńczać leków i substancji wykazujących niezgodności z rozpuszczalnikiem.

Podmiot odpowiedzialny

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl
61-442-01-00
[email protected]
www.bbraun.pl

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?
Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze – co warto o nich wiedzieć? Jak się przed nimi uchronić?

Kleszcze to rząd pajęczaków, które są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Do tej pory udało się rozpoznać aż 900 gatunków tych krwiopijnych pasożytów. Pajęczaki upodobały sobie miejsca ciepłe, wilgotne, porośnięte paprociami i wysoką trawą. Kleszcze występują przede wszystkim w lasach i na ich obrzeżach, na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, nad brzegami rzek i jezior, a także w parkach i ogrodach. W naszym kraju najczęściej możemy spotkać kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus) oraz kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus).

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg