Roztwór Ringera roztwór do infuzji

Calcium chloride, Potassium chloride, Sodium chloride

dla lecznictwa zamkniętego
Dodaj leki do koszyka, żeby sprawdzić ich dostępność i zamówić lub kupić z dostawą.
1

Opis

1. Co to jest Roztwór Ringera i w jakim celu się go stosuje

Roztwór Ringera jest jałowym klarowny bezbarwnym roztworem wodnym, stosowanym w przypadkach:
- uzupełniania płynów i elektrolitów w przypadku alkalozy hipochloremicznej;
- utraty chlorków;
- odwodnienia izotoniczne lub hipotoniczne;
- krótkotrwałego uzupełnienia objętości wewnątrznaczyniowej;
- rozcieńczalnik dla zgodnych koncentratów elektrolitów lub leków.

Skład

1000 ml roztworu zawiera 8,6 g chlorku sodu, 0,3 g chlorku potasu i 0,33 g chlorku wapnia. Stężenia elektrolitów: sód 147 mmol/l, potas 4,0 mmol/l, wapń 2,2 mmol/l, chlorki 156 mmol/l. Osmolarność teoretyczna 309 mOsm/l, kwasowość miareczkowa <0,3 mmol/l. pH 5,0-7,0.

Działanie

Roztwór do rozcieńczania leków i elektrolitów. Posiada skład elektrolitowy podobny do składu płynu zewnątrzkomórkowego. Jest stosowany do korygowania zaburzeń elektrolitowych i przywracania równowagi kwasowo-zasadowej. Elektrolity podaje się aby osiągnąć lub utrzymać prawidłową sytuację osmotyczną zarówno w przestrzeni zewnątrz- jak i wewnątrzkomórkowej. Ze względu na stosunkowo wysokie stężenie chlorków roztwór ma łagodne działanie zakwaszające. Podawany Roztwór Ringera bezpośrednio uzupełnia przestrzeń śródmiąższową, która stanowi około 2/3 przestrzeni poza komórkowej. Jedynie 1/3 podanej objętości pozostaje wewnątrz naczyń. Tak więc podanie roztworu wywołuje krótkotrwały efekt hemodynamiczny.

Wskazania

Uzupełnianie płynów i elektrolitów w zasadowicy hipochloremicznej, utrata chlorków, odwodnienie izotoniczne i hipotoniczne, krótkotrwałe uzupełnienie objętości wewnątrznaczyniowej, rozcieńczalnik dla zgodnych koncentratów elektrolitów i leków.

Przeciwwskazania

Nie podawać pacjentom w stanie przewodnienia.

Ciąża i karmienie piersią

Roztwór Ringera można podawać podczas ciąży i karmienia piersią, lecz należy zachować ostrożność w przypadku rzucawki.

Dawkowanie

Wlew dożylny. Dawkę dobową dobiera się indywidualnie zależnie od stanu klinicznego, wieku i masy ciała pacjenta. Maksymalna dawka dobowa u dorosłych do 40 ml/kg mc./24 h. Dzieci i osoby w podeszłym wieku - wg indywidualnych potrzeb.  Sposób podania. Szybkość wlewu nie powinna przekraczać 5 ml/kg mc./h, co odpowiada 1,7 kropli/kg mc./minutę.
Ogólne wytyczne dotyczące podawania płynów ustrojowych i elektrolitów. Podaż płynów na poziomie 30 ml/kg mc. pokrywa tylko fizjologiczne podstawowe zapotrzebowanie na płyny. Pacjenci w okresie pooperacyjnym oraz wymagający intensywnej terapii mają zwiększone zapotrzebowanie na płyny związane z ograniczoną zdolnością nerek do zagęszczania moczu oraz zwiększonym wydalaniem metabolitów, dlatego konieczne jest zwiększenie podaży płynów do ok. 40 ml/kg mc./dobę. Dodatkowe straty (spowodowane gorączką, biegunką, przetokami, wymiotami, itp.) muszą być wyrównywane poprzez jeszcze wyższą, indywidualnie dobraną podaż płynów. W każdym przypadku aktualne i indywidualne zapotrzebowanie na płyny musi być związane z monitorowaniem diurezy, osmolarności surowicy i moczu, i określeniem substancji wydalonych. Podstawowa podaż najważniejszych kationów sodu i potasu wynosi odpowiednio około 1,5 – 3 mmol/kg mc./dobę i 0,8-1,0 mmol/kg mc./ dobę. Podczas infuzji aktualne zapotrzebowanie zależy od odpowiedniego określenia równowagi elektrolitowej oraz od określonego badaniami laboratoryjnymi stężenia w surowicy.

Środki ostrożności

Roztwór może być stosowany pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności w następujących przypadkach: odwodnienie hipertoniczne, hiperkaliemia, hipernatremia, hiperchloremia, niewydolność nerek z tendencją do hiperkaliemii oraz zaburzenia, w przypadku których zalecane jest ograniczenie spożycia sodu, takie jak: niewydolność serca, obrzęki uogólnione, obrzęk płuc, nadciśnienie, rzucawka, ciężka niewydolność nerek. Należy kontrolować stężenia elektrolitów w surowicy i bilans wodny. Jeśli roztwór ma być podawany metodą ciśnieniową (z zastosowaniem np. mankietu ciśnieniowego lub pompy infuzyjnej), przed rozpoczęciem infuzji należy zadbać o całkowite usunięcie powietrza z pojemnika i układu infuzyjnego.

Działania niepożądane

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas podawania może wystąpić hiperchloremia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al.
Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Interakcje

Roztwór po zmieszaniu z lekami zawierającymi: szczawiany, fosforany, węglany lub dwuwęglany może powodować ich wytrącenie. W roztworze nie rozcieńczać leków i substancji wykazujących niezgodności z rozpuszczalnikiem.

Podmiot odpowiedzialny

Aesculap Chifa Sp. z o.o.
ul. Tysiąclecia 14
64-300 Nowy Tomyśl
61-442-01-00
[email protected]
www.bbraun.pl

Zamienniki

1 zamiennik

Dodaj do koszyka

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu
Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Trawienie i wątroba

Bergamota, Monakolina K i Polikosanol jako naturalne składniki wspierające prawidłowy metabolizm cholesterolu

Zaburzenia lipidowe są głównym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Mimo szeroko dostępnej edukacji zdrowotnej oraz różnorodności terapii obniżających poziom lipidów, skuteczność wykrywania i leczenia dyslipidemii w Polsce pozostaje niewystarczająca. Czy istnieją naturalne sposoby na walkę z dyslipidemią? W naszym artykule przyjrzymy się trzem roślinnym ekstraktom i ich oddziaływaniu na gospodarkę lipidową. Pierwszym z nich jest ekstrakt z bergamoty, drugim – monakolina K, pozyskiwana z czerwonego fermentowanego ryżu, a trzecim – wyciąg polikosanolowy, będący mieszaniną alkoholi alifatycznych pozyskiwanych z trzciny cukrowej. Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem, aby dowiedzieć się, czy warto sięgać po te naturalne rozwiązania.

Czytaj dalej
Christina_368x307_LineRepair.jpg