Rxulti 4 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg brekspiprazolu. Lek zawiera laktozę.

Brekspiprazol jest nietypowym lekiem przeciwpsychotycznym. Uważa się, że w farmakologii brekspiprazolu pośredniczy działanie modulujące w układach serotoniny i dopaminy, które łączy częściowo agonistyczne działanie w stosunku do receptorów serotoninowego 5-HT_1A i dopaminowego D₂ i oraz działanie antagonistyczne w stosunku do receptora serotoninowego 5-HT2A z podobnym dużym powinowactwem do wszystkich tych receptorów (Ki: od 0,1 nM do 0,5 nM). Brekspiprazol wykazuje również działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów noradrenergicznych α_1B/2C z powinnowactwem w tym samym pod-nanomolarnym zakresem Ki (Ki: od 0,2 nM do 0,6 nM). Brekspiprazol jest wchłaniany po podaniu, a maksymalne stężenia w osoczu występują w ciągu 4,0 h po podaniu pojedynczej dawki. Bezwzględna biodostępność leku po podaniu doustnym wynosi 95,1%. Stężenie brekspiprazolu w stanie równowagi jest osiągane w ciągu od 10 dni do 12 dni od podania. Podanie tabl. brekspiprazolu 4 mg ze standardowym posiłkiem wysokotłuszczowym nie miało istotnego wpływu na wartości C_max i AUC brekspiprazolu. Po podaniu jednorazowym i wielokrotnym raz na dobę narażenie na brekspiprazol (C_max i AUC) wzrasta proporcjonalnie do podanej dawki. Jak wynika z badań in vivo, brekspiprazol nie jest ani substratem ani inhibitorem transporterów wychwytu leku, takich jak gen kodujący glikoproteinę P 1 (Pgp) oporności wielolekowej (MDR) i BCRP. Brekspiprazol w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza (ponad 99%) z albuminą surowicy i kwaśną glikoproteiną α 1, a na jego wiązanie z białkami nie ma wpływu zaburzenie czynności nerek lub wątroby. W badaniach in vivo w metabolizmie brekspiprazolu pośredniczy głównie cytochrom CYP3A4 i CYP2D6, prowadząc do powstawania utleniających metabolitów tylko z jednym metabolitem, DM-3411, obecnym w osoczu. Metabolit DM-3411 nie przyczynia się do terapeutycznego działania brekspiprazolu. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki brekspiprazolu znakowanego [14C] ok. 24,6% i 46% podanej radioaktywności odzyskano, odpowiednio, w moczu i kale. Mniej niż 1% niezmienionego brekspiprazolu był wydalany z moczem, a ok. 14% dawki doustnej zostało odzyskane w postaci niezmienionej w kale.

Leczenie schizofrenii u dorosłych i młodzieży w wieku ≥13 lat.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie zaleca się stosowania brekspiprazolu w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji. Noworodki, które były narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu, w czasie III trymestru ciąży, należą do grupy ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów z odstawienia. Objawy te mogą różnić się nasileniem i czasem trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych i zaburzenia związane z karmieniem. W związku z tym noworodki powinny być objęte ścisłą obserwacją. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać przyjmowanie brekspiprazolu, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Nie wiadomo, czy brekspiprazol/jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Dostępne dane farmakodynamiczne/toksykologiczne z badań na zwierzętach wykazały przenikanie brekspiprazolu/metabolitów do mleka samic szczura. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt. Nie badano wpływu brekspiprazolu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały zmniejszenie płodności samic.

Doustnie. Dorośli: zalecana dawka początkowa to 1 mg raz na dobę w dniach od 1. do 4. Zależnie od reakcji klinicznej i tolerancji pacjenta dawka może być zwiększona do 2 mg raz na dobę w dniach od 5. do 7., a następnie do 4 mg w dniu 8. Zakres zalecanej dawki docelowej wynosi od 2 mg do 4 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 4 mg. Dzieci i młodzież: zalecana dawka początkowa to 0,5 mg raz na dobę w dniach od 1. do 4. Dawkę brekspiprazolu należy stopniowo zwiększać do 1 mg raz na dobę w dniach od 5. do 7., a następnie do 2 mg w dniu 8. Zależnie od reakcji klinicznej i tolerancji pacjenta dawka brekspiprazolu może być zwiększana co tydzień o 1 mg. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 4 mg. Zmiana z leczenia innymi lekami przeciwpsychotycznymi na brekspiprazol: należy rozważyć stopniowe krzyżowe dobieranie dawki leku ze stopniowym odstawianiem wcześniej stosowanego leku podczas rozpoczynania leczenia brekspiprazolem. Zmiana z leczenia brekspiprazolem na inne leki przeciwpsychotyczne: nie ma potrzeby stopniowego dobierania krzyżowego dawki leku. Przyjmowanie nowego leku przeciwpsychotycznego należy rozpocząć od najmniejszej jego dawki, jednocześnie odstawiając brekspiprazol. Należy brać pod uwagę, że stężenie brekspiprazolu w osoczu będzie się zmniejszało stopniowo, aż do całkowitej eliminacji leku z organizmu po 1 lub 2 tyg. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności brekspiprazolu w leczeniu schizofrenii u pacjentów w wieku ≥65 lat; nie jest możliwe podanie wskazówek odnośnie do minimalnej skutecznej/bezpiecznej dawki w tej grupie pacjentów. Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności nerek jest zmniejszona do 3 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z umiarkowanym i ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (≥7 w klasyfikacji Childa-Pugha) jest zmniejszona do 3 mg raz na dobę. Osoby o wolnym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6. U pacjentów o znanym wolnym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6 wymagana jest zmiana dawki do połowy zalecanej dawki. Dalsze zmniejszenie dawki do jednej czwartej zalecanej dawki jest wymagane w przypadku pacjentów o znanym słabym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6, którzy przyjmującą jednocześnie silne lub umiarkowane inhibitory cytochromu CYP3A4. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności brekspiprazolu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, dane nie są dostępne. Dostosowanie dawki z powodu interakcji. Dostosowanie dawki należy przeprowadzić u pacjentów przyjmujących jednocześnie silne inhibitory/leki indukujące CYP3A4 lub silne inhibitory CYP2D6. W razie odstawienia inhibitora/leku indukującego CYP3A4 lub CYP2D6 może być wymagany powrót dawki do tej dawki brekspiprazolu, jaką stosowano przed rozpoczęciem skojarzonego leczenia. W razie pojawienia się działań niepożądanych pomimo dostosowania dawki brekspiprazolu, należy ponownie rozważyć, czy konieczne jest jednoczesne stosowanie brekspiprazolu i inhibitora CYP2D6 lub CYP3A4. Dostosowanie dawki brekspiprazolu u pacjentów o znanym wolnym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6 oraz w przypadku jednoczesnego stosowania z inhibitorami cytochrom CYP. Osoby z wolno metabolizującym cytochromem CYP2D6. Osoby o znanym wolnym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6 - podawać połowę zalecanej dawki; osoby o wolnym metabolizmie przy udziale cytochromu CYP2D6 przyjmujące silne/umiarkowane inhibitory cytochromu CYP3A4 - podawać jedną czwartą zalecanej dawki. Pacjenci przyjmujący inhibitory cytochromu CYP2D6 i (lub) inhibitory cytochromu CYP3A4. Silne inhibitory cytochromu CYP2D6 - podawać połowę zalecanej dawki; silne inhibitory cytochromu CYP3A4 - podawać połowę zalecanej dawki; silne/umiarkowane inhibitory cytochromu CYP2D6 z silnymi/umiarkowanymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 - podawać jedną czwartą zalecanej dawki. Pacjenci przyjmujący leki silnie indukujące cytochrom CYP3A4. Jeśli brekspiprazol jest stosowany jednocześnie z lekami silnie indukującymi cytochrom CYP3A4 (np. ryfampicyna), u pacjenta, u którego uzyskano stabilizację dzięki podawaniu brekspiprazolu, niezbędne jest stopniowe zwiększanie dawki dobowej brekspiprazolu do 2-krotnej zalecanej dawki brekspiprazolu w ciągu od 1 do 2 tyg. Następnie, jeśli na podstawie odpowiedzi klinicznej potrzebne jest dalsze dostosowanie dawki, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 3-krotnej zalecanej dawki dobowej. W przypadku stosowania brekspiprazolu jednocześnie z lekami silnie indukującymi cytochrom CYP3A4 dawka dobowa nie może przekraczać 12 mg. Zaleca się podawanie brekspiprazolu 2 razy na dobę w dawce podzielonej, ponieważ dawkowanie raz na dobę powoduje duże wahania stężenia od wartości szczytowej do najniższej. Preparaty indukujące cytochrom CYP3A4 działają w sposób zależny od czasu i uzyskanie maksymalnego efektu ich działania może zająć co najmniej 2 tyg. od rozpoczęcia ich stosowania. I odwrotnie, po odstawieniu leku indukcja cytochromu CYP3A4 może utrzymywać się co najmniej 2 tyg. zanim nie ustąpi. Sposób podania. Tabletki można przyjmować wraz z posiłkiem lub oddzielnie.

Podczas leczenia przeciwpsychotycznego uzyskanie klinicznej poprawy stanu pacjenta może zająć od kilku dni do kilku tygodni. Przez cały ten czas pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją. Występowanie zachowań samobójczych jest nieodłącznie związane z zaburzeniami psychotycznymi i zaburzeniami nastroju. W niektórych przypadkach zdarzenia takie zgłaszane są krótko po rozpoczęciu leczenia lub po zmianie leczenia przeciwpsychotycznego, w tym zastosowaniu leczenia brekspiprazolem. Leczenie przeciwpsychotyczne pacjentów z grupy wysokiego ryzyka powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem. Brekspiprazolu nie oceniano u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego, chorobą niedokrwienną serca ani klinicznie istotną chorobą sercowo-naczyniową w wywiadzie, ponieważ tacy pacjenci zostali wyłączeni z udziału w badaniach klinicznych. Brekspiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową (w wywiadzie zawał mięśnia sercowego lub choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca lub zaburzenia przewodzenia), chorobą naczyń mózgu, w stanach predysponujących do niedociśnienia (odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi krążącej i leczenie lekami przeciwnadciśnieniowymi) lub nadciśnienia tętniczego (w tym postępującego lub złośliwego). U pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi może wystąpić wydłużenie odstępu QT. Podczas badań klinicznych zgłoszono jedynie kilka przypadków nieznacznego wydłużenia odstępu QT w przypadku stosowaniu brekspiprazolu. Należy zachować ostrożność, gdy brekspiprazol jest przepisywany pacjentom ze stwierdzoną chorobą sercowo-naczyniową, z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, zaburzeniem równowagi elektrolitowej lub w przypadku pacjentów jednocześnie przyjmujących inne leki, które uważa się za wydłużające odstęp QT. Zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) po stosowaniu leków przeciwpsychotycznych. Ze względu na częste występowanie nabytych czynników ryzyka ŻChZZ u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami przed rozpoczęciem leczenia brekspiprazolem i w czasie jego trwania, a także zastosować środki zapobiegawcze. Do działań niepożądanych związanych z niedociśnieniem ortostatycznym mogą należeć zawroty głowy, uczucie pustki w głowie i tachykardia. Na ogół ryzyko to jest największe na początku leczenia lekami przeciwpsychotycznymi i podczas zwiększania dawki. Do pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia tych działań niepożądanych (np. pacjenci w podeszłym wieku) lub do pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia powikłań związanych z niedociśnieniem należą osoby z odwodnieniem, hipowolemią, przyjmujące leki przeciwnadciśnieniowe, z chorobą układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie lub zaburzenia przewodzenia), z chorobą naczyń mózgowych w wywiadzie, a także osoby nieleczone wcześniej lekami przeciwpsychotycznymi. U takich pacjentów należy rozważyć niższą dawkę początkową i wolniejsze dobieranie dawki, a także monitorować parametry ortostatyczne czynności życiowych. NMS jest potencjalnie śmiertelnym zespołem objawów, który zgłaszano w związku z podawaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu. Klinicznymi objawami NMS są bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości oraz przejawy zaburzeń stabilności układu wegetatywnego (nieregularne tętno i wahania ciśnienia krwi, częstoskurcz, obfite pocenie się oraz zaburzenia rytmu serca). Mogą wystąpić także objawy dodatkowe, takie jak zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność nerek. Jeśli wystąpiły wyżej wymienione objawy podmiotowe lub przedmiotowe świadczące o NMS, bądź niewyjaśnionego pochodzenia wysoka gorączka bez innych objawów NMS, należy niezwłocznie przerwać leczenie brekspiprazolem. Objawy pozapiramidowe (w tym ostra dystonia) są znanymi działaniami grupy leków przeciwpsychotycznych. Brekspiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z objawami pozapiramidowymi w wywiadzie. Zespół potencjalnie nieodwracalnych, mimowolnych ruchów dyskinetycznych może wystąpić u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi. Chociaż częstość występowania tego zespołu wydaje się największa u pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza kobiet w podeszłym wieku, nie można opierać się na szacunkowych danych częstości występowania, aby przewidzieć, u których pacjentów w momencie rozpoczęcia leczenia przeciwpsychotycznego prawdopodobnie rozwinie się ten zespół. Jeśli objawy przedmiotowe lub podmiotowe późnych dyskinez wystąpią u pacjentów leczonych brekspiprazolem, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku, objawy takie mogą czasowo nasilić się lub nawet wystąpić dopiero po odstawieniu leku. W badaniach klinicznych niektórych leków przeciwpsychotycznych stosowanych u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, prowadzonych z grupą kontrolną otrzymującą placebo, występowała większa częstość działań niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego (udar, przejściowe napady niedokrwienia), w tym zakończonych zgonem, w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo. Nie badano brekspiprazolu u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem i brekspiprazol nie jest zalecany do leczenia u tych pacjentów w związku ze zwiększonym ryzykiem ogólnej śmiertelności. U pacjentów leczonych nietypowymi lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano hiperglikemię, w niektórych przypadkach bardzo wysoką z towarzyszącą kwasicą ketonową i śpiączką hiperosmotyczną lub zgonem. Czynnikami ryzyka, które mogą predysponować pacjenta do wystąpienia ciężkich powikłań, są otyłość i cukrzyca w wywiadzie rodzinnym. Pacjenci leczeni jakimikolwiek lekami przeciwpsychotycznymi, w tym brekspiprazolem, powinni być obserwowani, aby można było stwierdzić, czy występują u nich objawy podmiotowe i przedmiotowe związane z hiperglikemią (takie jak nadmierne pragnienie, wielomocz, nadmierny apetyt i osłabienie). Przed rozpoczęciem lub wkrótce po rozpoczęciu leczenia przeciwpsychotycznego należy ocenić stężenie glukozy w osoczu na czczo. Podczas długotrwałego leczenia pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod względem objawów pogorszenia kontroli glikemii. Stosowanie leków przeciwpsychotycznych, w tym brekspiprazolu, wiąże się ze zmianami metabolicznymi, w tym ze zwiększeniem masy ciała i dyslipidemią. Wraz z wydłużeniem czasu trwania leczenia brekspiprazolem obserwowano zwiększenie częstości występowania przypadków zwiększania masy ciała. Na początku leczenia należy ocenić profil lipidowy. Na początku leczenia i w jego trakcie zaleca się kliniczne monitorowanie masy ciała i profilu lipidowego. Jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, brekspiprazol należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów, u których w przeszłości występowały napady drgawkowe lub inne choroby, które potencjalnie obniżają próg napadów padaczkowych; podczas stosowania brekspiprazolu zgłaszano napady drgawkowe. Lekom przeciwpsychotycznym przypisuje się zakłócanie zdolności organizmu do obniżania temperatury ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności podczas przepisywania brekspiprazolu pacjentom, którzy mogą znaleźć się w sytuacjach prowadzących do podwyższenia temperatury ciała, takich jak intensywne ćwiczenia, narażenie na ekstremalnie wysokie temperatury, jednoczesne przyjmowanie leków o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnienie. Z przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych wiąże się spowolnienie motoryki przełyku i ryzyko aspiracji. Brekspiprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z grupy ryzyka zachłystowego zapalenia płuc. U pacjentów leczonych brekspiprazolem zgłaszano zaburzenia kontroli impulsów, w tym uzależnienie od hazardu. Podczas przyjmowania brekspiprazolu pacjenci mogą wykazywać nasilone skłonności, szczególnie do hazardu i niemożność ich kontrolowania. Inne zgłoszone popędy obejmują: kompulsywne zachowania seksualne, kompulsywne zakupy, nadmierne objadanie się i inne impulsywne i kompulsywne zachowania. Pacjenci z zaburzeniami kontroli impulsów w wywiadzie mogą być narażeni na większe ryzyko wystąpienia tego działania i należy ich uważnie monitorować. Pacjenci mogą nie postrzegać tych zachowań jako nieprawidłowe, dlatego ważne jest, aby lekarze przepisujący lek pytali pacjentów lub ich opiekunów zwłaszcza o pojawienie się nowych lub nasilonych zaburzeń kontroli impulsów lub innych kompulsywnych zachowań podczas leczenia brekspiprazolem. Należy zauważyć, że objawy zaburzenia kontroli impulsów mogą być związane z podstawową chorobą; jednak w niektórych przypadkach zgłaszano ustąpienie popędów po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku. Kompulsywne zachowania, jeśli nie zostaną rozpoznane, mogą zaszkodzić pacjentowi lub innym osobom. Należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku, jeśli u pacjenta wystąpią takie popędy podczas stosowania brekspiprazolu. Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano leukopenię, neutropenię i agranulocytozę (w tym przypadki śmiertelne). Możliwe czynniki ryzyka leukopenii/neutropenii obejmują stwierdzoną przed leczeniem małą liczbę białych krwinek i występującą w wywiadzie leukopenię/neutropenię wywołaną lekiem. U pacjentów, u których wcześniej występowała mała liczba białych krwinek lub leukopenia/neutropenia wywołana lekiem (w wywiadzie), należy w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia monitorować morfologię krwi i przerwać leczenie brekspiprazolem przy pierwszych oznakach zmniejszenia liczby białych krwinek, gdy brak innych czynników przyczynowych. Pacjenci z neutropenią powinni być objęci ścisłą obserwacją w zakresie gorączki lub innych objawów zakażenia i leczeni niezwłocznie po wystąpieniu takich objawów lub oznak. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych <1000/mm³) należy przerwać stosowanie brekspiprazolu i prowadzić obserwację liczby białych krwinek do czasu uzyskania poprawy. Brekspiprazol może zwiększać stężenie prolaktyny. Zwiększenia stężenia związane z leczeniem brekspiprazolem są na ogół łagodne i mogą ustępować podczas kontynuowania leczenia, jednak w niektórych rzadkich przypadkach działanie może utrzymywać się podczas stosowania leku. Substancja pomocnicza. Lek zawiera laktozę, nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Podczas leczenia u pacjenta mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, które wymagają
natychmiastowej pomocy lekarskiej.
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią:
• myśli lub uczucia, aby dokonać samookaleczenia lub popełnić samobójstwo lub podjąć próbę
  samobójczą (Niezbyt często – mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów).
• jednocześnie: gorączka, pocenie się, sztywność mięśni i senność. Mogą być to objawy tzw.
  złośliwego zespołu neuroleptycznego (nie wiadomo, ilu pacjentów to dotyczy).
• zaburzenia rytmu serca, które mogą wynikać z nieprawidłowych impulsów nerwowych w sercu,
  nieprawidłowy zapis pracy serca w badaniu kardiologicznym (EKG), wydłużenie odstępu QT
  (w EKG) – nie wiadomo, ilu pacjentów może to dotyczyć.
• objawy związane z zakrzepami krwi w żyłach, zwłaszcza nóg (objawy obejmują obrzęk, ból i
  zaczerwienienie nóg). Zakrzepy mogą przemieszczać się naczyniami krwionośnymi do płuc,
  powodując ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu (Niezbyt często – mogą wystąpić
  nie częściej niż u 1 na 100 leczonych pacjentów).

Inne działania niepożądane

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 pacjenta na 10):
• w badaniach krwi lekarz może stwierdzić zwiększone stężenia prolaktyny we krwi pacjenta,

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 pacjenta na 10):
• wysypka,
• zwiększenie masy ciała,
• akatyzja (odczucie wewnętrznego niepokoju i przymus wykonywania ciągłych ruchów),
• zawroty głowy,
• drżenie,
• uczucie senności,
• biegunka,
• nudności,
• ból w nadbrzuszu,
• ból pleców,
• ból ramion lub nóg lub jednych i drugich,
• w badaniach krwi lekarz może stwierdzić zwiększone stężenie kinazy kreatynowej (zwanej
  również kinazą fosfokreatynową) we krwi (enzym istotny dla czynności mięśni).

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 pacjenta na 100):
• reakcja uczuleniowa (np. obrzęk jamy ustnej, języka, twarzy i gardła, swędzenie, pokrzywka),
• parkinsonizm – stan chorobowy z wieloma różnymi objawami, które obejmują spowolnione lub
  powolne ruchy, spowolnienie myśli, szarpane ruchy podczas zginania kończyn (sztywność
  mięśni szkieletowych), utykanie podczas chodzenia, drżenie, ograniczenie lub brak ekspresji na
  twarzy, sztywność mięśni, ślinotok,
• zawroty głowy podczas wstawania z powodu nagłego zmniejszenia ciśnienia krwi, co może
  powodować omdlenia,
• kaszel,
• próchnica zębów,
• wzdęcia z oddawaniem gazów,
• ból mięśni,
• podwyższone ciśnienie krwi,
• w badaniach krwi lekarz może stwierdzić zwiększone stężenie triglicerydów we krwi pacjenta,
• w badaniach krwi lekarz może stwierdzić zwiększone stężenie enzymów wątrobowych.

Inne działania niepożądane (nie wiadomo ilu pacjentów to dotyczy):
• napady drgawek,
• osłabienie mięśni, tkliwość lub ból, szczególnie jeśli w tym samym czasie pacjent czuje się źle,
  ma wysoką gorączkę lub ma ciemne zabarwienie moczu. Objawy te mogą być spowodowane
  przez nieprawidłowy rozpad mięśni, stan który może zagrażać życiu i prowadzić do problemów
  z nerkami (stan zwany rabdomiolizą),
• objawy zespołu odstawienia u noworodków, jeśli matka przyjmowała lek w okresie ciąży,
• niezdolność do oparcia się impulsowi, popędowi lub pokusie podjęcia aktywności, która może
  zaszkodzić pacjentowi lub innym osobom, obejmująca zachowania, takie jak:
   - silny impuls do nadmiernego uprawiania hazardu mimo poważnych konsekwencji
     osobistych lub rodzinnych,
   - zmienione bądź zwiększone zainteresowanie sferą seksualną i zachowania znacząco
     niepokojące pacjenta lub innych, na przykład wzmożony popęd seksualny,
   - niekontrolowane nadmierne zakupy,
   - niepohamowane obżarstwo (jedzenie dużych ilości pożywienia w krótkim czasie) lub
     jedzenie kompulsywne (jedzenie większej ilości pożywienia niż zazwyczaj i większej niż
     potrzebna do zaspokojenia głodu).
  Jeżeli wystąpią u pacjenta tego typu zachowania, powinien powiedzieć o nich lekarzowi, który
  omówi z pacjentem sposoby leczenia lub zmniejszenia tych objawów.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego sytemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Brekspiprazol jest głównie metabolizowany przez cytochrom CYP3A4 i cytochrom CYP2D6. Możliwy wpływ innych leków na brekspiprazol. Podawanie brekspiprazolu w dawce doustnej 2 mg raz na dobę w skojarzeniu z ketokonazolem (200 mg dwa razy na dobę przez 7 dni), silnym inhibitorem cytochromu CYP3A4, zwiększało wartość AUC brekspiprazolu o 97% i nie zmieniało wartości C_max. Na podstawie wyników badań interakcji zaleca się zmniejszenie dawki brekspiprazolu o połowę w przypadku podawania go jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4 (itrakonazol, ketokonazol, rytonawir i klarytromycyna). Podanie pojedynczej dawki doustnej brekspiprazolu 4 mg w skojarzeniu z ryfampicyną (600 mg dwa razy na dobę przez 12 dni), silnym lekiem indukującym cytochrom CYP3A4, powodowało zmniejszenie wartości C_max i AUC brekspiprazolu w przybliżeniu odpowiednio o 31% i 73%. Jeśli brekspiprazol jest stosowany jednocześnie z silnymi lekami indukującymi cytochrom CYP3A4 (np. karbamazepina, fenobarbital, ryfampicyna, dziurawiec), całkowita dawka dobowa brekspiprazolu jest zwiększona ok. 3-krotnie w stosunku do zalecanej dawki. Dawkowanie raz na dobę brekspiprazolu w przypadku równoczesnego podawania leków indukujących CYP3A4 powoduje duże wahania stężenia od wartości szczytowej do najniższej. Podanie pojedynczej doustnej dawki brekspiprazolu wynoszącej 2 mg w skojarzeniu z chinidyną (324 mg/dobę przez 7 dni), silnym inhibitorem cytochromu CYP2D6, powodowało zwiększenie wartości AUC brekspiprazolu o 94% i nie zmieniało wartości C_max. Na podstawie wyników badań interakcji zaleca się modyfikację dawki brekspiprazolu do połowy dawki, gdy brekspiprazol stosowany jest jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP2D6 (chinidyna, paroksetyna i fluoksetyna). Na podstawie szacunkowych ocen z analizy parametrów farmakokinetyki populacji, w przypadku pacjentów z szybkim metabolizmem z udziałem cytochromu CYP2D6 otrzymujących inhibitory zarówno cytochromu CYP3A4, jak i cytochromu CYP2D6 lub w przypadku pacjentów z wolno metabolizującym cytochromem CYP2D6 otrzymujących silne inhibitory cytochromu CYP3A4 przewiduje się ok. 4-krotne do 5-krotnego zwiększenie stężenia brekspiprazolu i zaleca się u tych pacjentów zmniejszenie dawki do jednej czwartej. Możliwy wpływ brekspiprazolu na inne leki. Na podstawie wyników badań in vitro nie jest prawdopodobne, aby brekspiprazol powodował klinicznie istotne interakcje farmakokinetyczne z lekami metabolizowanymi przy udziale izoenzymów cytochromu P450. Brekspiprazol nie wpływa na wchłanianie leków będących substratami transportera białka oporności raka piersi (BCRP) i transportera glikoproteiny P (Pgp). Należy zachować ostrożność, podając brekspiprazol w skojarzeniu z lekami o znanym działaniu powodującym wydłużenie odstępu QT (np. moksyfloksacyna) lub zaburzenia elektrolitowe (np. leki moczopędne, takie jak furosemid, bendroflumetiazyd). W przypadku jednoczesnego podawania brekspiprazolu z lekami o znanym działaniu powodującym zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatyny (CPK), np. statynami, takimi jak symwastatyna, należy rozważyć możliwe działanie addycyjne ze wzrostem CPK wywołanym przez brekspiprazol. Obecnie nie ma dostępnych żadnych informacji na temat interakcji farmakodynamicznych brekspiprazolu. Należy zachować ostrożność podczas przepisywania innych leków do jednoczesnego stosowania. Biorąc pod uwagę działania brekspiprazolu głównie na OUN, należy zachować ostrożność podczas przyjmowania brekspiprazolu jednocześnie z alkoholem lub w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na OUN z nakładającymi się działaniami niepożądanymi, takimi jak opiaty (np. kodeina lub morfina).

Lundbeck Poland Sp. z o.o.
ul. Marszałkowska 142
00-061 Warszawa
22-626-93-00
[email protected]
www.lundbeck.com/pl