Rydapt 25 mg kapsułki miękkie

1 kaps. zawiera 25 mg midostauryny. Preparat zawiera etanol i hydroksystearynian makrogologlicerolu.

Midostauryna hamuje liczne receptory o aktywności kinaz tyrozynowych, w tym FLT3 i kinazę KIT. Hamuje szlak sygnałowy receptora FLT3 i indukuje zatrzymanie cyklu komórkowego oraz apoptozę w komórkach białaczkowych z ekspresją zmutowanych receptorów FLT3 ITD lub TKD lub z nadmierną ekspresją receptorów typu dzikiego FLT3. Ponadto, midostauryna hamuje kilka innych receptorów o aktywności kinaz tyrozynowych, takich jak PDGFR (receptor płytkopochodnego czynnika wzrostu ) lub VEGFR2 (receptor naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu 2), a także członków rodziny PKC (kinazy białkowej C). Hamuje sygnały mitogenne odpowiednich czynników wzrostu w komórkach, powodując zatrzymanie wzrostu. W skojarzeniu z chemioterapeutykami (cytarabiną, doksorubicyną, idarubicyną i daunorubicyną) powodowała synergistyczne zahamowanie wzrostu linii komórkowych AML z ekspresją FLT3-ITD. Midostauryna jest związkiem charakteryzującym się dobrym wchłanianiem i słabą rozpuszczalnością. Bezwzględna biodostępność po podaniu doustnym nie jest znana. U ludzi midostauryna była szybko wchłaniana po podaniu doustnym, z T_max radioaktywności całkowitej obserwowanym po 1-3 h od podania dawki. Dane in vitro wykazały, że midostauryna wiąże się z białkami osocza w ponad 98%. Jest metabolizowana przez CYP3A4, głównie w procesach utleniania. Mediana okresu półtrwania w końcowej fazie eliminacji midostauryny i metabolitów CGP62221, CGP52421 w osoczu wynosi około 20,9; 32,3 i 471 h. Wydalana jest głównie z kałem (78% dawki).

Nowo rozpoznana ostra białaczka szpikowa (AML) z mutacją genu FLT3 u dorosłych pacjentów - w skojarzeniu ze standardową chemioterapią indukcyjną daunarubicyną i cytarabiną oraz konsolidacyjną dużymi dawkami cytarabiny, oraz u pacjentów z całkowitą odpowiedzią, a następnie jako monoterapia podtrzymująca. Agresywna mastocytoza układowa (ASM), mastocytoza układowa z nowotworem układu krwiotwórczego (SM-AHN) lub białaczka mastocytarna (MCL) dorosłych pacjentów - w monoterapii.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie silnych induktorów CYP3A4, np. ryfampicyny, ziela dziurawca (Hypericum perforatum), karbamazepiny, enzalutamidu, fenytoiny.

Badania na zwierzętach wykazują szkodliwy wpływ midostauryny na rozwijający się płód. Lek nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży lub u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Brak jest odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań z udziałem kobiet ciężarnych. Należy poinformować kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu. Aktywnym seksualnie kobietom w wieku rozrodczym należy doradzić wykonanie testu ciążowego w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz stosowanie skutecznej antykoncepcji (metod ze wskaźnikiem ciąż wynoszącym mniej niż 1%) podczas przyjmowania i przez co najmniej 4 mies. po zakończeniu leczenia preparatem. Nie wiadomo, czy midostauryna lub jej czynne metabolity przenikają do mleka kobiecego (przenikają do mleka karmiących szczurów). Karmienie piersią należy przerwać podczas leczenia i przez co najmniej 4 miesiące po zakończeniu leczenia. Badania na zwierzętach, którym podawano midostaurynę wykazały zaburzenia płodności.

Doustnie. Przed przyjęciem midostauryny, u pacjentów z AML należy potwierdzić występowanie mutacji FLT3 (wewnątrztandemowej duplikacji [ITD] lub mutacji w obrębie domeny kinazy tyrozynowej [TKD]) przy pomocy zwalidowanego testu. Produkt leczniczy należy przyjmować doustnie 2 razy na dobę w odstępach około 12- godzinnych z pokarmem. AML: 50 mg 2 razy na dobę od 8 do 21 dnia cyklu chemioterapii indukcyjnej i konsolidacyjnej, a następnie u pacjentów z całkowitą odpowiedzią codziennie jako monoterapia podtrzymująca do nawrotu choroby przez maksymalnie 12 cykli po 28 dni każdy. U pacjentów będących biorcami przeszczepu krwiotwórczych komórek macierzystych (SCT) leczenie produktem należy przerwać 48 h przed kondycjonującym schematem leczenia poprzedzającym SCT. Modyfikacje dawkowania w AML. Faza indukcji, konsolidacji i leczenia podtrzymującego: 1. Nacieki w płucach stopnia 3/4 - przerwać podawanie produktu przez pozostałą część cyklu. Wznowić w takiej samej dawce, gdy naciek zmniejszy się do stopnia ≤1. 2. Inne niehematologiczne działania toksyczne stopnia 3/4 - przerwać podawanie produktu do czasu złagodzenia do stopnia ≤2 działań toksycznych, a następnie wznowić podawanie. 3. Odstęp QTc >470 ms i ≤500 ms - zmniejszyć dawkę do 50 mg raz na dobę przez pozostałą część cyklu. Wznowić podawanie w dawce początkowej w następnym cyklu, jeśli odstęp QTc zmniejszy się do ≤470 ms na początku tego cyklu. W przeciwnym razie kontynuować podawanie w dawce 50 mg raz na dobę. 4. Odstęp QTc >500 ms - wstrzymać lub przerwać podawanie produktu przez pozostałą część cyklu. Jeśli odstęp QTc zmniejszy się do ≤470 ms tuż przed rozpoczęciem kolejnego cyklu, wznowić podawanie w dawce początkowej. Jeśli odstęp QTc nie zmniejszy się do czasu rozpoczęcia kolejnego cyklu, nie podawać produktu podczas tego cyklu. Podawanie produktu można wstrzymać na tyle cykli, ile to konieczne do czasu poprawy wartości QTc. Tylko leczenie podtrzymujące. 1. Neutropenia stopnia 4 (ANC <0,5 x 10⁹/l) - przerwać podawanie produktu do czasu, gdy ANC ≥1,0 x 10⁹/l, następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg 2 razy na dobę. Jeśli neutropenia (ANC <1,0 x 10⁹/l) utrzymuje się przez >2 tygodnie i istnieją podejrzenia, że ma ona związek z produktem, podawanie produktu należy zakończyć. 2. Utrzymujące się działania toksyczne stopnia 1/2 - utrzymujące się działania toksyczne o 1. lub 2. stopniu nasilenia, które pacjenci uznają za niemożliwe do zaakceptowania mogą spowodować przerwanie leczenia nawet na 28 dni. ASM, SM-AHN i MCL: 100 mg 2 razy na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzyści kliniczne lub do czasu wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych. Modyfikacje dawkowania w ASM, SM-AHN i MCL. 1. ANC <1,0 x 10⁹/l przypisywane produktowi u pacjentów bez MCL lub ANC <0,5 x 10⁹/l przypisywane produktowi u pacjentów z wyjściową wartością ANC wynoszącą 0,5-1,5 x 10⁹/l - przerwać podawanie do czasu, gdy ANC wyniesie ≥1,0 x 10⁹/l, następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg 2 razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg 2 razy na dobę. Podawanie należy zakończyć, jeśli mała liczba ANC utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z produktem. 2. Liczba płytek krwi <50 x 10⁹/l przypisywana produktowi u pacjentów bez MCL lub liczba płytek krwi mniejsza niż 25 x 10⁹/l przypisywana produktowi u pacjentów z wyjściową liczbą płytek krwi wynoszącą 25-75 x 10⁹/l - przerwać podawanie produktu do czasu, gdy liczba płytek krwi wyniesie 50 x 10⁹/l lub więcej, następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg 2 razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg 2 razy na dobę. Podawanie produktu należy zakończyć, jeśli mała liczba płytek krwi utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z produktem. 3. Stężenie hemoglobiny poniżej 8 g/dl przypisywane produktowi u pacjentów bez MCL lub zagrażająca życiu niedokrwistość przypisywana produktowi u pacjentów z wyjściowym stężeniem hemoglobiny wynoszącym 8-10 g/dl - przerwać podawanie do czasu, gdy stężenie hemoglobiny wyniesie 8 g/dl lub więcej, następnie wznowić w dawce 50 mg 2 razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg 2 razy na dobę. Podawanie produktu należy zakończyć, jeśli małe stężenie hemoglobiny utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z produktem. 4. Nudności i (lub) wymioty stopnia 3/4 pomimo stosowania optymalnej terapii przeciwwymiotnej - przerwać podawanie produktu na 3 dni (6 dawek), następnie wznowić w dawce 50 mg 2 razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, stopniowo zwiększać dawkę do 100 mg 2 razy na dobę. 5. Inne niehematologiczne działania toksyczne stopnia 3/4 - przerwać podawanie produktu do czasu, gdy nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia ≤2, następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg 2 razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg 2 razy na dobę. Podawanie należy zakończyć, jeśli działanie toksyczne nie zmniejszy się do stopnia ≤2 w ciągu 21 dni lub jeśli dojdzie do nawrotu ciężkiego działania toksycznego przy stosowaniu zmniejszonej dawki. Pominięcie dawki. Przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze. W przypadku wystąpienia wymiotów nie należy przyjmować dodatkowej dawki, ale przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze. Dzieci i młodzież. Lek nie powinien być stosowany w skojarzeniu ze schematami intensywnej chemioterapii skojarzonej przeznaczonymi dla dzieci i młodzieży z AML, obejmującymi antracykliny, fludarabinę i cytarabinę z uwagi na ryzyko przedłużającej się normalizacji parametrów hematologicznych (np. przedłużającą się ciężką neutropenię i małopłytkowość). Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania schematu dawkowania u pacjentów w wieku >65 lat, u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby (stopnia A lub B w skali Child-Pugh). U pacjentów w wieku ≥60 lat preparat powinien być stosowany wyłącznie u pacjentów kwalifikujących się do intensywnej chemioterapii indukcyjnej, o odpowiednim stanie sprawności i bez istotnych chorób współistniejących. Doświadczenie kliniczne u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone. Brak jest dostępnych danych od pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. Ekspozycja na midostaurynę i jej aktywny metabolit CGP62221 jest znacznie mniejsza u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Jednak dane dotyczące skuteczności u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są niewystarczające, by sugerować konieczność dostosowania dawki. Lek nie był badany u pacjentów z ostrą białaczką promielocytową; nie zaleca się stosowania w tej populacji pacjentów. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Nie należy ich otwierać, rozgryzać ani żuć.

Neutropenia i zakażenia. Należy regularnie kontrolować liczbę białych krwinek, zwłaszcza na początku leczenia, z powodu ryzyka neutropenii. U pacjentów, u których wystąpi ciężka neutropenia o niewyjaśnionej etiologii, leczenie produktem należy przerwać do czasu, gdy ANC (bezwzględna liczba neutrofilów) wyniesie ≥1,0 x 10⁹/l. Preparat należy odstawić u pacjentów, u których wystąpi nawracająca lub przedłużająca się ciężka neutropenia, podejrzewana o związek z produktem. Przed rozpoczęciem podawania produktu w monoterapii należy opanować wszelkie czynne, ciężkie zakażenia. Należy monitorować pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażenia, w tym wszelkich zakażeń związanych ze stosowaniem aparatury medycznej, a w przypadku rozpoznania zakażenia, należy szybko wdrożyć odpowiednie leczenie, w tym w razie konieczności, odstawić produkt. Zaburzenia czynności serca. Pacjenci z objawową zastoinową niewydolnością serca byli wykluczeni z badań klinicznych. W badaniach z ASM, SM-AHN i MCL występowały zaburzenia czynności serca, takie jak zastoinowa niewydolność serca (CHF), w tym przypadki śmiertelne i przejściowe obniżenie frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF). U pacjentów z czynnikami ryzyka lek należy stosować z zachowaniem ostrożności, a pacjenci wymagają ścisłego monitorowania poprzez ocenę LVEF, jeśli wystąpią wskazania kliniczne (na początku leczenia i w czasie jego trwania). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ryzykiem wydłużenia QTc (np. spowodowanym jednoczesnym stosowaniem produktów leczniczych i (lub) zaburzeniami równowagi elektrolitowej). Należy rozważyć ocenę odstępu QT w badaniu EKG, jeśli lek jest przyjmowany jednocześnie z produktami leczniczymi, które mogą wydłużać odstęp QT. Toksyczność płucna. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów płucnych oraz odstawić produkt u pacjentów z objawami płucnymi wskazującymi na chorobę śródmiąższową płuc lub zapalenie płuc bez etiologii zakaźnej, o nasileniu ≥ stopnia 3. Należy poinformować kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu; należy doradzić kobietom w wieku rozrodczym wykonanie testu ciążowego w okresie 7 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia i przez co najmniej 4 mies. po jego zakończeniu. Z uwagi na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych leku u dzieci karmionych piersią, kobiety powinny zaprzestać karmienia piersią podczas leczenia i przez co najmniej 4 mies. po zakończeniu leczenia. Lek nie powinien być stosowany w skojarzeniu ze schematami intensywnej chemioterapii skojarzonej przeznaczonymi dla dzieci i młodzieży z AML, obejmującymi antracykliny, fludarabinę i cytarabinę z uwagi na ryzyko przedłużającej się normalizacji parametrów hematologicznych (np. przedłużającą się ciężką neutropenię i małopłytkowość). Należy zachować ostrożność rozważając podanie midostauryny pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek i starannie ich monitorować w kierunku działań toksycznych. Interakcje. Wymaga się zachowania ostrożności, gdy midostauryna jest przepisywana jednocześnie z lekami będącymi silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak m.in. leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol), pewne leki antywirusowe (np. rytonawir), antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna) i nefazodon, ponieważ mogą one zwiększać stężenie midostauryny w osoczu, zwłaszcza w przypadku (ponownego) rozpoczynania leczenia midostauryną. Należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych nieposiadających silnego działania hamującego na CYP3A4. W sytuacji braku zadowalającej alternatywy terapeutycznej należy uważnie monitorować pacjentów pod kątem działań toksycznych midostauryny. Substancje pomocnicze. Lek zawiera hydroksystearynian makrogologlicerolu, który może powodować dyskomfort żołądkowy i biegunkę. Preparat zawiera 666 mg alkoholu (etanolu) w każdej 200 mg dawce (maksymalnej dawce dobowej), co jest równoważne 14% obj. bezwodnego etanolu. Ilość alkoholu w 200 mg dawce tego preparatu jest równoważna 17 ml piwa lub 7 ml wina. Mała ilość alkoholu w tym produkcie nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Alkoholu może być szkodliwy dla pacjentów z problemem alkoholowym, padaczką lub chorobami wątroby, bądź podczas ciąży lub karmienia piersią.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać przyjmowanie leku Rydapt i natychmiast skontaktować się z lekarzem w
przypadku zauważenia któregokolwiek z następujących objawów, ponieważ mogą to być objawy
reakcji alergicznej:
- trudności w oddychaniu lub przełykaniu
- zawrotów głowy
- obrzęku twarzy, warg, języka lub gardła
- silnego swędzenia skóry z czerwoną wysypką lub wystającymi guzkami

Niektóre działania niepożądane u pacjentów z AML mogą być ciężkie.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką w przypadku
stwierdzenia któregokolwiek z następujących objawów:
- osłabienie, samoistne krwawienie lub powstawanie siniaków, częste zakażenia z takimi
  objawami jak gorączka, dreszcze, ból gardła lub owrzodzenie jamy ustnej (objawy małej liczby
  komórek krwi)
- gorączka, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny lub bez, ból w klatce piersiowej, trudności w
  oddychaniu lub duszność (objawy niezakaźnej choroby śródmiąższowej płuc lub zapalenia płuc)
- ciężka duszność, wysiłek przy oddychaniu i nieprawidłowo szybkie oddychanie, zawroty głowy,
  uczucie pustki w głowie, splątanie ze skrajnym zmęczeniem (objawy zespołu ostrych zaburzeń
  oddechowych)
- zakażenia, gorączka, obniżone ciśnienie krwi, zmniejszone oddawanie moczu, szybkie tętno,
  szybki oddech (objawy posocznicy lub posocznicy z neutropenią)

Inne możliwe działania niepożądane u pacjentów z AML
Inne możliwe działania niepożądane zostały wymienione niżej. Jeśli którekolwiek z tych działań nasili
się, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Większość działań niepożądanych ma nasilenie łagodne do umiarkowanego i na ogół ustępuje po kilku
tygodniach leczenia.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- zakażenie w miejscu założenia cewnika
- płaskie, czerwone lub fioletowe plamki podskórne wielkości główki od szpilki (wybroczyny)
- trudności z zasypianiem (bezsenność)
- ból głowy
- duszność, wysiłek podczas oddychania (duszność)
- nieprawidłowe wyniki badania elektrokardiograficznego, które mogą wskazywać lekarzowi na
  występowanie u pacjenta nieprawidłowości w czynności elektrycznej serca zwanej
  wydłużeniem odstępu QT
- zawroty głowy, uczucie pustki w głowie (obniżone ciśnienie krwi)
- krwawienie z nosa
- ból gardła (ból krtani)
- owrzodzenia w jamie ustnej (zapalenie jamy ustnej)
- nudności, wymioty
- ból w górnej części brzucha
- guzki krwawnicze (hemoroidy)
- nadmierne pocenie się
- wysypka skórna z odchodzeniem płatów skóry lub łuszczeniem się skóry (złuszczające
  zapalenie skóry)
- ból pleców
- ból stawów
- gorączka
- uczucie pragnienia, duża ilość wydalanego moczu, ciemne zabarwienie moczu, sucha
  zaczerwieniona skóra (objawy dużego stężenia cukru we krwi zwane także hiperglikemią)
- osłabienie mięśni, senność, splątanie, drgawki, zaburzenia świadomości (objawy dużego
  stężenia sodu we krwi zwane hipernatremią)
- osłabienie mięśni, skurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca (objawy małego stężenia potasu
  we krwi zwane hipokaliemią)
- powstawanie siniaków i krwotoki (zaburzenia krzepnięcia krwi)
- nieprawidłowe wyniki badań krwi mogące świadczyć o funkcjonowaniu różnych części ciała
  pacjenta: duża aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i (lub) aminotransferazy
  asparaginianowej (AST) (świadczące o czynności wątroby)

Częste (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 osób)
- zakażenie górnych dróg oddechowych
- nudności, wymioty, zaparcie, ból żołądka, częste oddawanie moczu, uczucie pragnienia,
  osłabienie mięśni i skurcze (objawy dużego stężenia wapnia we krwi zwanego hiperkalcemią)
- omdlenie
- mimowolne drżenie ciała
- ból głowy, zawroty głowy (duże ciśnienie krwi)
- szybkie bicie serca (częstoskurcz zatokowy)
- gromadzenie się płynu wokół serca, które, w przypadku dużego nasilenia może osłabić zdolność
  serca do pompowania krwi (wysięk osierdziowy)
- gromadzenie się płynu w płucach/jamie klatki piersiowej, które, w przypadku dużego nasilenia
  może powodować duszności (wysięk opłucnowy)
- ból gardła i wodnista wydzielina z nosa
- obrzęk powiek
- dyskomfort w obrębie odbytnicy i odbytu
- ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcie (dyskomfort w obrębie jamy brzusznej)
- suchość skóry
- ból oka, nieostre widzenie, nietolerancja światła (zapalenie rogówki)
- ból szyi
- ból kości
- ból kończyn
- zwiększenie masy ciała
- skrzepy krwi w cewniku
- nieprawidłowe wyniki badań krwi mogące świadczyć o funkcjonowaniu różnych części ciała
  pacjenta: duże stężenie kwasu moczowego

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Wypukłe, bolesne plamy lub owrzodzenia na skórze w kolorze od czerwonego do
  czerwonofioletowego, występujące głównie na ramionach, nogach, twarzy i szyi, którym
  towarzyszy gorączka (objawy ostrej gorączkowej dermatozy neutrofilowej)

Niektóre działania niepożądane u pacjentów z ASM, SM-AHN i MCL mogą być cięzkie.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką w przypadku
stwierdzenia któregokolwiek z następujących objawów:
- osłabienie, samoistne krwawienie lub powstawanie siniaków, częste zakażenia z takimi
  objawami, jak gorączka, dreszcze, ból gardła lub owrzodzenia jamy ustnej (objawy małej liczby
  krwinek)
- gorączka, kaszel, utrudnione lub bolesne oddychanie, świszczący oddech, ból w klatce
  piersiowej podczas oddychania (objawy zapalenia płuc)
- gorączka, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny lub bez, ból w klatce piersiowej, trudności w
  oddychaniu lub duszność (objawy niezakaźnej choroby śródmiąższowej płuc lub zapalenia płuc)
- zakażenia, gorączka, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, zmniejszone oddawanie moczu,
  szybkie tętno, przyspieszony oddech (objawy posocznicy lub posocznicy neutropenicznej)
- krwawe wymioty, czarne lub krwawe stolce (objawy krwawienia z przewodu pokarmowego)

Inne możliwe działania niepożądane u pacjentów z ASM, SM-AHN i MCL
Inne możliwe działania niepożądane zostały wymienione niżej. Jeśli którekolwiek z tych działań nasili
się, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Większość działań niepożądanych ma nasilenie łagodne do umiarkowanego i na ogół ustępuje po kilku
tygodniach leczenia.

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób)
- zakażenie układu moczowego
- zakażenie górnych dróg oddechowych
- ból głowy
- zawroty głowy
- duszność, utrudnione oddychanie (duszność)
- kaszel
- gromadzenie się płynu w płucach /jamie klatki piersiowej, które, w przypadku dużego nasilenia
  może powodować duszności (wysięk opłucnowy)
- nieprawidłowe wyniki badania elektrokardiograficznego, które mogą wskazywać lekarzowi na
  występowanie u pacjenta nieprawidłowości w czynności elektrycznej serca zwanej
  wydłużeniem odstępu QT
- krwawienie z nosa
- nudności, wymioty
- biegunka
- zaparcie
- opuchnięcie kończyn (łydek, kostek)
- uczucie dużego zmęczenia (uczucie zmęczenia)
- gorączka
- pragnienie, duża ilość oddawanego moczu, ciemne zabarwienie moczu, sucha zaczerwieniona
  skóra (objawy dużego stężenia cukru we krwi zwane hiperglikemią)
- zażółcenie skóry i oczu (objawy dużego stężenia bilirubiny we krwi)
- nieprawidłowe wyniki badań krwi świadczące o możliwych zaburzeniach trzustki (duża
  aktywność lipazy lub amylazy) i wątroby (duża aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT)
  lub aminotransferazy asparaginianowej (AST))

Często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na każdych 10 pacjentów)
- mimowolne drżenie ciała
- kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny, ból w klatce piersiowej, gorączka (zapalenie oskrzeli)
- opryszczka jamy ustnej spowodowana zakażeniem wirusowym (opryszczka jamy ustnej)
- bolesne i częste oddawanie moczu (zapalenie pęcherza moczowego)
- uczucie ucisku lub bólu w policzkach i czole (zapalenie zatok)
- czerwona, bolesna wysypka z obrzękiem w dowolnym miejscu skóry (róża)
- półpasiec
- zaburzenia koncentracji uwagi
- zawroty głowy z uczuciem wirowania
- wylewy podskórne (krwiak)
- rozstrój żołądka, niestrawność
- osłabienie
- dreszcze
- obrzęk uogólniony (obrzęk)
- przyrost masy ciała
- stłuczenie (siniaki)
- upadki
- zawroty głowy, uczucie pustki w głowie (niskie ciśnienie krwi)
- ból gardła
- szybki przyrost masy ciała

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Midostauryna jest intensywnie metabolizowana w wątrobie głównie przez enzymy CYP3A4. Stosowanie jednocześnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepiną, ryfampicyną, enzalutamidem, fenytoiną, zielem dziurawca) jest przeciwwskazane - zmniejszają ekspozycję na midostaurynę i jej aktywne metabolity. Silne inhibitory CYP3A4 (np. ketokonazol, rytonawir, klarytromycyna, nefazodon) mogą zwiększać stężenie midostauryny we krwi – należy unikać takiego połączenia. Należy zachować ostrożność, gdy preparaty o wąskim zakresie terapeutycznym będące substratami CYP2B6 (np. bupropion lub efawirenz) są podawane jednocześnie z midostauryną; może zajść potrzeba dostosowania dawki w celu utrzymania optymalnej ekspozycji. Dane z badań in vitro wskazują, że midostauryna i jej aktywne metabolity CGP52421 i CGP62221 są inhibitorami CYP1A2 i CYP2E1 oraz induktorami CYP1A2; należy zachować ostrożność, gdy preparaty o wąskim zakresie terapeutycznym będące substratami CYP1A2 (np. tyzanidyna) i CYP2E1 (np. chlorzoksazon) są podawane jednocześnie z midostauryną; może zajść potrzeba dostosowania dawki w celu utrzymania optymalnej ekspozycji. Midostauryna wywiera łagodne działanie hamujące na substraty BCRP. Należy zachować ostrożność, gdy preparaty o wąskim zakresie terapeutycznym będące substratami transportera BCRP (np. rozuwastatyna lub atorwastatyna) są podawane jednocześnie z midostauryną; może zajść potrzeba dostosowania dawki w celu utrzymania optymalnej ekspozycji. Nie obserwowano klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych typu lek-lek pomiędzy wielokrotnymi dawkami midostauryny (50 mg 2 razy na dobę) w stanie stacjonarnym a doustnymi środkami antykoncepcyjnymi zawierającymi etynyloestradiol i lewonorgestrel u zdrowych kobiet; nie przewiduje się, by niezawodność antykoncepcyjna tego skojarzenia zmniejszyła się pod wpływem jednoczesnego podawania midostauryny. U osób zdrowych wchłanianie midostauryny (AUC) zwiększyło się przeciętnie o 22%, gdy lek był podawany jednocześnie ze standardowym posiłkiem oraz przeciętnie o 59%, gdy był on podawany z posiłkiem bogatotłuszczowym – zaleca się podawanie leku z pokarmem.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/