Simulect 20 mg proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań i (lub) infuzji

1 fiolka zawiera 20 mg bazyliksymabu.

Bazyliksymab jest mysio-ludzkim przeciwciałem monoklonalnym (IgG_1κ) (chimerą), skierowanym przeciwko łańcuchowi α-receptora dla interleukiny-2 (antygen CD25), który w czasie odpowiedzi na działanie antygenu ulega ekspresji na powierzchni limfocytów T. Bazyliksymab z dużym powinowactwem wybiórczo wiąże się z antygenem CD25 na aktywowanych limfocytach T, przejawiając wysokie powinowactwo do receptora dla interleukiny-2 (IL-2R). W ten sposób blokuje przyłączenie interleukiny-2, stanowiące decydujący sygnał do proliferacji limfocytów T w komórkowej odpowiedzi immunologicznej towarzyszącej odrzucaniu aloprzeszczepu. Całkowite i stałe blokowanie receptora dla interleukiny-2 utrzymuje się tak długo, jak długo stężenie bazyliksymabu w surowicy wynosi >0,2 µg/ml (co zwykle następuje do 4-6 tyg. po podaniu). Jeżeli stężenie leku zmniejszy się poniżej tego poziomu, ekspresja antygenu CD25 w ciągu 1-2 tyg. powraca do wartości sprzed leczenia. Bazyliksymab nie działa supresyjnie na szpik kostny. Po podaniu dożylnym C_max osiąga we krwi w ciągu 30 min; ulega związaniu wyłącznie z aktywowanymi limfocytami oraz makrofagami/monocytami. T_0,5 wynosi 7,2+/-3,2 dnia.

Zapobieganie ostremu odrzucaniu przeszczepu po de novo allogenicznej transplantacji nerki u dorosłych i dzieci (1-17 lat). Jest przeznaczony do jednoczesnego stosowania z leczeniem immunosupresyjnym cyklosporyną w postaci mikroemulsji i kortykosteroidami u pacjentów z panelem przeciwciał reaktywnych poniżej 80% lub w trójlekowej podtrzymującej terapii immunosupresyjnej, w skład której wchodzą: cyklosporyna w postaci mikroemulsji, kortykosteroidy oraz azatiopryna lub mykofenolan mofetylu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancje pomocniczą. Ciąża i okres karmienia piersią.

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Bazyliksymab może wywierać niebezpieczne działanie imminosupresyjne w okresie ciąży oraz na noworodki karmione piersią. Bazyliksymab jest IgG₁ i należy oczekiwać, że będzie przenikał do mleka. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i do 16 tyg. po okresie leczenia.

Dożylnie. Lek powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy mających doświadczenie w terapii immunosupresyjnej po przeszczepieniu narządu. Podawanie preparatu powinno być prowadzone pod nadzorem wykwalifikowanego personelu medycznego, w ośrodkach mających laboratorium oraz oddział intensywnej opieki wyposażony w środki do leczenia ciężkich reakcji nadwrażliwości. Preparat stosuje w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi (cyklosporyna, kortykosteroidy, aztiopryna, mykofenolan mofetylu). Dorośli: całkowita dawka standardowa wynosi 40 mg (2 razy po 20 mg). Dzieci (1-17 lat): o mc. <35 kg zalecana dawka całkowita wynosi 20 mg (2 razy po 10 mg); o mc. ≥35 kg dawka całkowita wynosi 40 mg (2 razy po 20 mg). Pierwszą dawkę należy podać w ciągu 2 h przed zabiegiem transplantacji. Drugą dawkę należy podać 4 dni po transplantacji. Nie należy podawać drugiej dawki leku w przypadku ciężkiej reakcji nadwrażliwości lub powikłań pooperacyjnych, takich jak utrata przeszczepu. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania. Sposób podania. Roztwór może być podawany jako wstrzyknięcie dożylne (bolus) lub w 20–30 minutowej infuzji dożylnej.

Preparatu nie wolno podawać dopóki nie ma całkowitej pewności, że pacjent zostanie poddany transplantacji i równoczesnej immunosupresji. Nie wykazano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w zapobieganiu ostremu odrzucaniu allogenicznych transplantacji narządów litych z wyjątkiem nerek. W kilku badaniach klinicznych z udziałem niewielkiej grupy pacjentów po przeszczepie serca ciężkie działania niepożądane dotyczące serca, takie jak zatrzymanie serca, trzepotanie przedsionków i kołatania serca były zgłaszane częściej po zastosowaniu bazyliksymabu niż innych leków indukcyjnych. Leczenie immunosupresyjne, włączając leczenie z zastosowaniem kombinacji leków zwiększa skłonność do zakażeń, w tym zakażeń oportunistycznych, zakażeń prowadzących do zgonów oraz posocznic: ryzyko zwiększa się wraz z całkowitą siłą immunosupresji. Jeśli wystąpi reakcja ciężkiej nadwrażliwości, leczenie musi być przerwane i nie należy podawać kolejnych dawek. Należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie u pacjentów, którzy wcześniej przyjmowali ten lek, ponieważ w pewnej podgrupie pacjentów istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości. Do grupy tej należą pacjenci, u których po pierwszym podaniu leku, przedwcześnie przerwano podawanie drugiego leku immunosupresyjnego z powodu, np. zaniechania transplantacji lub ze względu na wczesną utratę przeszczepu. U niektórych z tych pacjentów, po ponownym podaniu preparatu przed kolejnym przeszczepieniem obserwowano ostre reakcje nadwrażliwości. Pacjenci po transplantacji otrzymujący leczenie immunosupresyjne skojarzone, w tym bazyliksymab lub bez bazyliksymabu, są w grupie podwyższonego ryzyka rozwoju chorób proliferacyjnych układu chłonnego (LPDs), takich jak chłoniak oraz zakażeń oportunistycznych (m.in. zakażenie wirusem cytomegalii - CMV). Podczas leczenia preparatem, należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek. Szczepionki nieaktywne mogą być podawane pacjentom z immunosupresją, jednak odpowiedź na szczepienie może zależeć od stopnia immunosupresji u danego pacjenta, dlatego szczepienie podczas terapii bazyliksymabem może być mniej skuteczne. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (39 mg) potasu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od potasu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Możliwie jak najszybciej należy poinformować lekarza prowadzącego lub pielęgniarkę w
przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieoczekiwanych objawów w trakcie przyjmowania
leku Simulect lub w czasie 8 tygodni od jego przyjęcia, nawet jeśli uważa się, że nie są one
związane z tym lekiem.

U pacjentów leczonych lekiem Simulect zgłaszano występowanie nagłych ciężkich reakcji
alergicznych. Jeśli pacjent stwierdzi u siebie nagłe objawy uczulenia, takie jak wysypka,
swędzenie lub pokrzywka na skórze, opuchnięcie twarzy, warg, języka lub innych części ciała,
szybkie bicie serca, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, duszności, kichanie, sapanie lub
trudności w oddychaniu, bardzo zmniejszone wydalanie moczu lub gorączka i objawy
grypopodobne, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.

U dorosłych najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaparcie, nudności,
biegunka, zwiększenie masy ciała, bóle głowy, ból, obrzęki rąk, kostek lub stóp, wysokie
ciśnienie krwi, niedokrwistość, zmiany niektórych parametrów biochemicznych krwi
(np. potasu, cholesterolu, fosforanów, kreatyniny), powikłania ze strony rany operacyjnej
i różne rodzaje zakażeń.

U dzieci, najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były zaparcie, nadmierny
wzrost włosów, nieżyt błony śluzowej nosa, gorączka, wysokie ciśnienie krwi i różne rodzaje zakażeń.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, pielęgniarce lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić
więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie należy oczekiwać żadnych interakcji metabolicznych z innymi lekami ponieważ bazyliksymab jest immunoglobuliną. W trakcie badań klinicznych oprócz cyklosporyny w postaci mikroemulsji, steroidów, azatiopryny i mykofenolanu mofetylu podawano, bez zwiększania ilości działań niepożądanych, działające układowo leki przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwbólowe, β-adrenolityki, antagonistów wapnia i leki moczopędne. Zastosowanie bazyliksymabu nie wyklucza późniejszego leczenia za pomocą preparatów zawierających mysie przeciwciała antylimfocytowe. U pacjentów otrzymujących bazyliksymab, u których wystąpiło ostre odrzucanie przeszczepu, stosowano przeciwciała (OKT3 lub globulina antytymocytarna/globulina antylimfocytarna (ATG/ALG), bez zwiększenia częstości działań niepożądanych lub zakażeń. W połączeniu z trójlekową terapią immunosupresyjną, zawierającą azatioprynę lub mykofenolan mofetylu, całkowity klirens bazyliksymabu był zmniejszony średnio o 22% kiedy do cyklosporyny w postaci mikroemulsji i kortykosteroidów dołączono azatioprynę oraz o 51% kiedy do cyklosporyny w postaci mikroemulsji i kortykosteroidów dołączono mykofenolan mofetylu, nie obserwowano zwiększenia ilości działań niepożądanych.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/