Simvastatin Genoptim 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 20 mg lub 40 mg symwastatyny (oraz odpowiednio 149 mg lub 298 mg laktozy).

Aktywny metabolit symwastatyny (beta-hydroksykwas) jest inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA). Enzym ten katalizuje konwersję HMG-CoA do mewalonianu, czyli wczesną reakcję i zarazem etap kontrolny biosyntezy cholesterolu. Symwastatyna zmniejsza zarówno prawidłowe, jak i zwiększone stężenie cholesterolu LDL. Mechanizm zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL przez symwastatynę może być wynikiem zarówno zmniejszenia stężenia cholesterolu VLDL, jak i indukcji receptora LDL, co prowadzi do zmniejszenia produkcji i zwiększonego katabolizmu cholesterolu LDL. Obserwuje się również znaczne zmniejszenie stężenia apolipoproteiny B. Ponadto, symwastatyna umiarkowanie zwiększa stężenie cholesterolu HDL i zmniejsza stężenie triglicerydów w osoczu. Po podaniu doustnym mniej niż 5% dawki dostaje się do krążenia ogólnego w postaci beta-hydroksykwasu. Maksymalne stężenie aktywnych inhibitorów w osoczu występują w ciągu ok. 1-2 h po podaniu. Lek i jego metabolity wiążą się z białkami osocza w ponad 95%. Symwastatyna jest substratem dla CYP3A4, głównymi metabolitami są: beta-hydroksykwas i 4 inne aktywne metabolity. 13% dawki wydalane jest z moczem, 60% z kałem.

Hipercholesterolemia. Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako uzupełnienie diety, kiedy reakcja na dietę lub inne niefarmakologiczne leczenie (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Leczenie rodzinnej homozygotycznej hipercholesterolemii jako uzupełnienie diety i innego leczenia obniżającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub jeśli takie leczenie jest niewłaściwe lub niedostępne. Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zmniejszenie zachorowań i umieralności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z jawną miażdżycą naczyń serca lub cukrzycą, z prawidłowym lub podwyższonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające, mające na celu skorygowanie innych czynników ryzyka lub uzupełnienie innej terapii zapobiegającej chorobom serca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub utrzymujące się, niewyjaśnione zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (leków, które zwiększają AUC symwastatyny około 5-krotnie lub więcej), takich jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon. Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu, cyklosporyny lub danazolu. Ciąża. Okres karmienia piersią.

Nie stosować u kobiet w ciąży, planujących ciążę lub tych, u których podejrzewana jest ciąża, ponieważ leczenie matki symwastatyną może zmniejszać u płodu stężenie mewalonianu, który jest prekursorem biosyntezy cholesterolu. Nie wiadomo, czy symwastatyna lub jej metabolity są wydzielane do mleka kobiecego - nie stosować w okresie karmienia piersią, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowlęcia.

Doustnie. Zakres dawek to 5-80 mg/dobę. Jeśli jest to konieczne, dawkę należy korygować w odstępach co najmniej 4 tyg. do maksymalnie 80 mg/dobę. Dawka 80 mg na dobę jest zalecana tylko pacjentom z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, którzy nie osiągnęli celów leczenia za pomocą mniejszej dawki. Pacjent powinien stosować standardową niskocholesterolową dietę, którą należy kontynuować podczas leczenia. Hipercholesterolemia: 10-20 mg raz na dobę; jeżeli konieczne jest zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL >45% dawka początkowa może wynosić 20-40 mg raz na dobę. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: 40 mg raz na dobę. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: 20-40 mg raz na dobę. Leczenie skojarzone z innymi lekami: symwastatynę należy przyjmować nie mniej niż 2 h przed lub nie mniej niż 4 h po podaniu preparatów wiążących kwasy żółciowe. W przypadku jednoczesnego leczenia fibratami (z wyjątkiem gemfibrozylu - przeciwwskazany lub fenofibratu) dawka symwastatyny nie może wynosić >10 mg/dobę. Pacjenci przyjmujący jednocześnie z symwastatyną amiodaron, werapamil, diltiazem lub amlodypinę, nie mogą stosować dawki symwastatyny >20 mg/dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) należy bardzo starannie rozważyć stosowanie symwastatyny w dawce >10 mg/dobę i jeśli jest to niezbędne, bardzo ostrożnie rozpocząć leczenie. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież 10-17 lat (chłopcy ≥IIst. wg skali Tannera i dziewczęta co najmniej rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę. Zalecany zakres dawki wynosi 10-40 mg na dobę. Największa zalecana dawka to 40 mg na dobę. Dawki należy dostosowywać indywidualnie zgodnie z zalecanym celem terapii wg zaleceń dotyczących leczenia dzieci i młodzieży. Dawkę należy dostosowywać w odstępach co najmniej 4 tyg. Należy stosować odpowiednią dietę. Doświadczenia dotyczące stosowania symwastatyny u dzieci przed okresem dojrzewania są ograniczone. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, wieczorem. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Podczas stosowania symwastatyny istnieje ryzyko wystąpienia miopatii. Ryzyko to jest większe u pacjentów leczonych symwastatyną w dawce 80 mg w porównaniu z innymi terapiami statynami wykazującymi taką samą skuteczność obniżenia poziomu LDL. U pacjentów przyjmujących symwastatynę w dawce 80 mg, u których jest konieczne podanie także innego leku, powinno się stosować mniejsze dawki symwastatyny lub stosować leczenie innymi statynami oparte na mniej prawdopodobnym wystąpieniu interakcji. Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiczej (IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy kreatynowej w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia statynami. Przed rozpoczęciem stosowania symwastatyny lub w przypadku zwiększenia dawki symwastatyny, należy poinformować wszystkich pacjentów o możliwości wystąpienia miopatii i zalecić szybkie zgłoszenie się do lekarza w razie odczuwania trudnych do wyjaśnienia bólów mięśni, ich nadmiernej wrażliwości na dotyk lub osłabienia. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy (u tych pacjentów należy oznaczać aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia): podeszły wiek (≥65 lat), płeć żeńska, zaburzenia czynności nerek, oporna na leczenie lub nieleczona niedoczynność tarczycy, indywidualny lub rodzinny wywiad świadczący o dziedzicznych zaburzeniach ze strony układu mięśniowego, pacjenci, u których w przeszłości wystąpiło toksyczne działanie statyn lub fibratów na mięśnie, uzależnienie od alkoholu. W powyższych przypadkach należy rozważyć spodziewane korzyści leczenia i związane z tym ryzyko. Zalecane jest monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił szkodliwy wpływ statyn lub fibratów na mięśnie, leczenie innym lekiem z tej grupy należy rozpocząć bardzo ostrożnie. Jeśli aktywność CK jest znacznie powyżej górnej granicy wartości uznanej za prawidłową (5-krotnie powyżej górnej wartości uznanej za prawidłową), nie należy rozpoczynać leczenia symwastatyną. Jeśli podczas leczenia wystąpią bóle mięśni, osłabienie lub kurcze mięśni, należy oznaczyć aktywność CK. Podawanie statyny należy przerwać, jeśli aktywność CK badana u pacjenta, który nie był po forsownym wysiłku fizycznym, jest znacznie podwyższona (ponad 5-krotnie powyżej GGN). Należy rozważyć odstawienie symwastatyny, nawet jeśli aktywność CK nie przekracza 5-krotnie GGN, ale niepożądane objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują codzienny dyskomfort. Jeśli z jakichkolwiek powodów podejrzewana jest miopatia, lek należy odstawić. Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpiły i wartość CK powróciła do normy, można rozważyć powtórne podanie statyny w najmniejszej skutecznej dawce przy ścisłej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Więcej przypadków miopatii obserwowano u pacjentów podczas stopniowego zwiększania dawki do 80 mg/dobę. Zaleca się okresowe oznaczanie stężenia CK ponieważ może być to przydatne do identyfikacji subklinicznych przypadków miopatii. Nie ma pewności, że takie postępowanie zapobiegnie miopatii. Leczenie symwastatyną należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub w przypadku wystąpienia poważnej choroby wymagającej leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Ze względu na zwiększone ryzyko miopatii należy zachować ostrożność u pacjentów z Chin stosujących symwastatynę (zwłaszcza w dawce 40 mg lub wyższej) jednocześnie z niacyną w dawkach obniżających stężenie lipidów (≥ 1 g/dobę) lub preparatami zawierającymi niacynę; nie zaleca się stosowania symwastatyny w dawce 80 mg w takim skojarzeniu u pacjentów z Chin (nie wiadomo, czy u innych pacjentów z Azji ryzyko rozwoju miopatii jest zwiększone). Zaleca się wykonywanie testów określających czynność wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem stosowania leku, a następnie gdy będzie to wskazane klinicznie. U pacjentów, u których wymagane jest stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg należy wykonać dodatkowy test przed zmianą dawkowania, 3 mies. po zmianie dawkowania na 80 mg, a następnie co pewien czas (np. co pół roku) w 1. roku leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz. U tych pacjentów należy niezwłocznie powtórzyć badania, a następnie przeprowadzać je częściej. Jeśli następuje dalsze zwiększanie aktywności aminotransferaz, zwłaszcza do wartości 3-krotnie powyżej GGN i utrzymuje się, lek należy odstawić. Jeśli w trakcie leczenia symwastatyną  wystąpi poważne uszkodzenie wątroby z objawami klinicznymi i (lub) hiperbilirubinemią lub żółtaczką, terapię należy  natychmiast przerwać. Jeżeli nie zostanie znaleziona inna przyczyna, nie należy ponownie rozpoczynać podawania symwastatyny. Lek należy stosować ostrożnie u osób pijących znaczne ilości alkoholu. Osłabienie funkcji białek transportowych OATP w wątrobie może zwiększyć narażenie ogólnoustrojowe na symwastatynę i zwiększyć ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Osłabienie funkcji białek transportowych może wystąpić w wyniku hamującego oddziaływania innych leków (np. cyklosporyny) lub u pacjentów, którzy są nosicielami genotypu SLCO1B1 c.521T> C. U pacjentów, u których nie przeprowadzono wcześniej badań genetycznych ryzyko wystąpienia miopatii podczas stosowania wysokiej dawki (80 mg) symwastatyny wynosi ok. 1%. Ryzyko wystąpienia miopatii w ciągu roku u homozygotycznych nosicieli alleli C (określanej również genotypem CC), którym podawano dawkę 80 mg symwastatyny wynosi 15%, podczas gdy ryzyko u heterozygotycznych nosicieli allelu C (genotyp CT) wynosi 1,5%. Ryzyko u pacjentów z najczęściej występującym genotypem (TT) wynosi 0,3%. Jeśli są dostępne wyniki badania genotypu na obecność allelu C, powinny być one uwzględnione przed zastosowaniem dawki 80 mg symwastatyny indywidualnie u każdego pacjenta podczas oceny stosunku korzyści do ryzyka. Należy unikać stosowania wysokich dawek u pacjentów będących nosicielami genotypu CC. Jednakże brak tego genu po przeprowadzeniu genotypowania nie wyklucza ryzyka wystąpienia miopatii. Statyny mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju cukrzycy, mogą powodować hiperglikemię. Z uwagi na to, że redukcja ryzyka zaburzeń naczyniowych jest większa niż ryzyko hiperglikemii, nie powinno to być powodem przerwania leczenia statynami. Pacjenci z ryzykiem (stężenie glukozy na czczo 5.6-6.9 mmol/L, BMI>30 kg/m², zwiększone stężenie trójglicerydów, nadciśnienie) powinni być monitorowani zarówno klinicznie jak i biochemicznie zgodnie z narodowymi wytycznymi. Jeśli w trakcie leczenia istnieje podejrzenie, że rozwinęła się u pacjenta śródmiąższowa choroba płuc, należy zakończyć leczenie statyną. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku 10-17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną oceniano w kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem chłopców w fazie II i powyżej wg skali Tannera oraz dziewcząt, u których minął co najmniej 1 rok od pierwszej miesiączki. Profil działań niepożądanych u pacjentów leczonych symwastatyną był na ogół podobny do profilu u pacjentów, którym podawano placebo. Dawek większych niż 40 mg nie badano w tej populacji. Nie stwierdzono wykrywalnego wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u chłopców i dziewcząt ani jakiegokolwiek wpływu na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. Dziewczęta należy poinformować o odpowiednich metodach zapobiegania ciąży podczas leczenia symwastatyną. U pacjentów w wieku <18 lat nie przeprowadzono badań skuteczności ani bezpieczeństwa w odniesieniu do okresu leczenia >48 tyg. i długotrwały wpływ leku na dojrzewanie fizyczne, umysłowe i płciowe jest nieznany. Nie badano stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku poniżej 10 lat ani dzieci w wieku przed dojrzewaniem i dziewcząt przed pierwszą miesiączką. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane.



Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Następujące określenia są stosowane, aby opisać, jak często zgłaszano występowanie działań
niepożądanych:

• rzadko (występowały u co najmniej 1 na 10 000, ale u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów),
• bardzo rzadko (występowały u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów),
• częstość nieznana

Poniżej wymieniono rzadko występujące ciężkie działania niepożądane.
Jeśli wystąpi którekolwiek z tych ciężkich działań niepożądanych, należy odstawić lek
i niezwłocznie powiadomić o tym lekarza prowadzącego lub zgłosić się do oddziału ratunkowego
najbliższego szpitala.

• bóle mięśniowe, tkliwość, osłabienie lub kurcze mięśni. W rzadkich przypadkach dolegliwości
te mogą mieć ciężką postać i wiązać się z rozpadem tkanki mięśniowej powodującym
uszkodzenie nerek; bardzo rzadko odnotowywano przypadki zgonów;
• reakcje nadwrażliwości (alergiczne) w tym:
• obrzęk twarzy, języka i gardła mogący spowodować trudności w oddychaniu,
• silny ból mięśni, zazwyczaj w okolicy stawów barkowych i biodrowych,
• wysypka z osłabieniem siły mięśni kończyn i szyi,
• ból lub zapalenie stawów,
• stan zapalny naczyń krwionośnych,
• nietypowe siniaki, wykwity skórne i obrzęki, pokrzywka, nadwrażliwość skóry na słońce,
gorączka, uderzenia gorąca,
• duszność i złe samopoczucie,
• objawy choroby toczniopodobnej (w tym wysypka, dolegliwości ze strony stawów
i zmiany komórek krwi);
• zapalenie wątroby z zażółceniem skóry i białek oczu, świądem, ciemno zabarwionym moczem
lub jasno zabarwionym stolcem, niewydolność wątroby (bardzo rzadko);
• zapalenie trzustki często przebiegające z silnym bólem brzucha.

Rzadko zgłaszano także występowanie następujących działań niepożądanych:
• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość),
• drętwienie lub osłabienie ramion lub nóg,
• bóle głowy, uczucie mrowienia, zawroty głowy,
• dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia, niestrawność,
biegunka, nudności, wymioty),
• wysypka, świąd, wypadanie włosów,
• osłabienie,
• zaburzenia snu (bardzo rzadko),
• słaba pamięć (bardzo rzadko).

Następujące działania niepożądane były zgłaszane ale częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych informacji (częstość nie znana):
• zaburzenia seksualne,
• depresja,
• zapalenie płuc powodujące problemy z oddychaniem, w tym długotrwały kaszel i (lub)
duszność lub gorączka.

Inne możliwe działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania niektórych statyn:
• zaburzenia snu, w tym koszmary senne,
• utrata pamięci,
• zaburzenia seksualne.

Cukrzyca
Istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy u pacjentów ze zwiększonym stężeniem
cukru i tłuszczów we krwi, nadwagą i zwiększonym ciśnieniem tętniczym krwi. Lekarz będzie
monitorował stan pacjenta podczas stosowania tego leku.

Wyniki badań laboratoryjnych
W niektórych laboratoryjnych badaniach krwi obserwowano zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych i aktywności enzymów mięśniowych (kinazy kreatynowej).

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, pozakonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy HIV (tj. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, nefazodon, cyklosporyna, danazol, gemfibrozyl). Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu symwastatyny ze słabszymi inhibitorami CYP3A4, na.: flukonazolem, werapamilem lub diltiazemem. U pacjentów stosujących amiodaron, amlodypinę, werapamil lub diltiazem dawka symwastatyny nie może być większa niż 20 mg na dobę. Nie zaleca się stosowania kwasu fusydowego jednocześnie z symwastatyną (zwiększone ryzyko miopatii). Jeśli podawanie kwasu fusydowego jest konieczne, leczenie symwastatyną należy przerwać na cały okres przyjmowania  kwasu fusydowego. Statyny mogą być ponownie wprowadzone 7 dni po podaniu ostatniej dawki kwasu fusydowego. W wyjątkowych okolicznościach, w których jest konieczne długotrwałe stosowanie kwas u fusydowego, np. w leczeniu ciężkich zakażeń, konieczność jednoczesnego stosowania symwastatyny i kwasu fusydowego powinna być rozpatrywana indywidualnie dla każdego przypadku i pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania fenofibratu z symwastatyną, gdyż każdy z tych leków podawany w monoterapii może spowodować miopatię. Przy jednoczesnym stosowaniu symwawstatyny z innymi firbratam (z wyjątkiem fenofibratu) dawka symwastatyny nie może być większa niż 10 mg. Obserwowano przypadki rozwoju miopatii/rabdomiolizy podczas przyjmowania symwastatyny jednocześnie z niacyną (kwasem nikotynowym) w dawkach modyfikujących stężenie lipidów (≥1 g/dobę). Rozważając leczenie skojarzone symwastatyny z niacyną w dawkach obniżających stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub preparatami zawierającymi niacynę należy wziąć pod uwagę potencjalne korzyści i ryzyko oraz dokładnie monitorować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych bólu mięśni, tkliwości lub osłabienia, szczególnie podczas pierwszych miesięcy leczenia oraz w przypadku zwiększenia dawki jednego z leków. Częstość występowania miopatii jest wyższa u pacjentów z Chin leczonych symwastatyną w dawce 40 mg w skojarzeniu z kwasem nikotynowym/laropiprantem w dawkach wynoszących 2000 mg/40 mg. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania symwastatyny u pacjentów z Chin (zwłaszcza w dawce wynoszącej 40 mg lub wyższej) jednocześnie z niacyną w dawkach obniżających stężenie lipidów lub preparatami zawierającymi niacynę. Nie zaleca się stosowania symwastatyny w dawce 80 mg jednocześnie z niacyną (kwasem nikotynowym) w dawkach obniżających stężenie lipidów (≥1 g/dobę) lub prepratami zawierającymi niacynę u pacjentów z Chin. Nie wiadomo, czy u innych pacjentów z Azji ryzyko rozwoju miopatii jest zwiększone. Należy unikać picia soku grejpfrutowego podczas stosowania symwastatyny. Przy jednoczesnym stosowaniu symwastatyny i kolchicyny zalecane jest dokładne monitorowanie pacjentów. Ryfampicyna jest silnym induktorem CYP3A4; u pacjentów długotrwale przyjmujących ryfampicynę (np. leczonych na gruźlicę) może prowadzić do zmniejszenia skuteczności symwastatyny. W badaniu farmakokinetyki u zdrowych ochotników stwierdzono zmniejszenie AUC dla kwasu symwastatyny o 93% przy jednoczesnym stosowaniu ryfampicyny. Symwastatyna nie wpływa hamująco na CYP3A4 - nie wpływa na stężenie w osoczu innych substancji metabolizowanych z udziałem CYP3A4. Symwastatyna umiarkowanie nasila działanie leków przeciwzakrzepowych, pochodnych kumaryny. U pacjentów przyjmujących te leki należy oznaczyć czas protrombinowy przed rozpoczęciem leczenia symwastatyną oraz powtarzać oznaczenia odpowiednio często w początkowym okresie terapii, w celu uniknięcia znaczących zmian czasu protrombinowego. Po stwierdzeniu stabilności czasu protrombinowego, należy oceniać go z częstością zalecaną podczas terapii pochodnymi kumaryny. Powyższą procedurę należy powtórzyć w przypadku zmiany dawki symwastatyny lub przerwania stosowania tego leku. Leczenie symwastatyną nie powodowało wystąpienia krwawień ani zmian w czasie protrombinowym u pacjentów nieprzyjmujących leków przeciwzakrzepowych.

Synoptis Pharma Sp z o.o.
ul. Krakowiaków 65
02-255 Warszawa
22-321-62-40
[email protected]
www.synoptispharma.pl