Simvasterol 20 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg symwastatyny; tabletki zawierają laktozę.

Aktywny metabolit symwastatyny (beta-hydroksykwas) jest inhibitorem reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA). Enzym ten katalizuje konwersję HMG-CoA do mewalonianu, czyli wczesną reakcję i zarazem etap kontrolny biosyntezy cholesterolu. Symwastatyna zmniejsza zarówno prawidłowe, jak i zwiększone stężenie cholesterolu LDL. Mechanizm zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL przez symwastatynę może być wynikiem zarówno zmniejszenia stężenia cholesterolu VLDL, jak i indukcji receptora LDL, co prowadzi do zmniejszenia produkcji i zwiększonego katabolizmu cholesterolu LDL. Obserwuje się również znaczne zmniejszenie stężenia apolipoproteiny B. Ponadto, symwastatyna umiarkowanie zwiększa stężenie cholesterolu HDL i zmniejsza stężenie triglicerydów w osoczu. Po podaniu doustnym mniej niż 5% dawki dostaje się do krążenia ogólnego w postaci beta-hydroksykwasu. Maksymalne stężenie aktywnych inhibitorów w osoczu występują w ciągu ok. 1-2 h po podaniu. Lek i jego metabolity wiążą się z białkami osocza w ponad 95%. Symwastatyna jest substratem dla CYP3A4, głównymi metabolitami są: beta-hydroksykwas i 4 inne aktywne metabolity. 13% dawki wydalane jest z moczem, 60% z kałem.

Hipercholesterolemia. Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako uzupełnienie diety, kiedy reakcja na dietę lub inne niefarmakologiczne metody leczenia (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Leczenie homozygotycznej hipercholesterolemii rodzinnej, jako uzupełnienie diety i innego leczenia zmniejszającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub jeśli takie metody leczenia są niewłaściwe lub niedostępne. Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zmniejszenie zachorowań i umieralności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z jawną miażdżycą naczyń serca lub cukrzycą, z prawidłowym lub podwyższonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające stosowane wraz z działaniami mającymi na celu skorygowanie innych czynników ryzyka oraz innymi sposobami terapii zapobiegającej chorobom serca.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby lub utrzymujące się, niewyjaśnione zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 (leków, które zwiększają AUC symwastatyny około 5-krotnie lub więcej), takich jak: itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon oraz preparaty zawierające kobicystat. Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu, cyklosporyny lub danazolu. Ciąża. Okres karmienia piersią. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną stosujących lomitapid przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny w dawkach większych niż 40 mg na dobę.

Nie stosować u kobiet w ciąży, planujących ciążę lub tych, u których podejrzewana jest ciąża, ponieważ leczenie matki symwastatyną może zmniejszać u płodu stężenie mewalonianu, który jest prekursorem biosyntezy cholesterolu. Nie wiadomo, czy symwastatyna lub jej metabolity są wydzielane do mleka kobiecego - nie stosować w okresie karmienia piersią, ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowlęcia. Nie ma dostępnych danych z badań klinicznych dotyczących wpływu symwastatyny na płodność u człowieka. W badaniach na szczurach nie stwierdzono wpływu symwastatyny na płodność.

Doustnie. Dorośli. Zakres dawek to 5-80 mg/dobę. Jeśli jest to konieczne, dawkę należy korygować w odstępach co najmniej 4 tyg. do maksymalnie 80 mg/dobę. Dawka 80 mg na dobę jest zalecana tylko pacjentom z ciężką hipercholesterolemią i dużym ryzykiem powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego, którzy nie osiągnęli celów leczenia za pomocą mniejszej dawki. Pacjent powinien stosować standardową niskocholesterolową dietę, którą należy kontynuować podczas leczenia. Hipercholesterolemia: 10-20 mg raz na dobę; jeżeli konieczne jest zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL >45% dawka początkowa może wynosić 20-40 mg raz na dobę. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: 40 mg raz na dobę, wieczorem. U pacjentów przyjmujących lomitapid jednocześnie z symwastatyną, dawka symwastatyny nie może przekraczać 40 mg na dobę. Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: 20-40 mg raz na dobę. Leczenie skojarzone z innymi lekami zmniejszającymi stężenie lipidów: symwastatynę należy przyjmować nie mniej niż 2 h przed lub nie mniej niż 4 h po podaniu preparatów wiążących kwasy żółciowe. W przypadku jednoczesnego leczenia fibratami (z wyjątkiem gemfibrozylu - przeciwwskazany lub fenofibratu) dawka symwastatyny nie może wynosić >10 mg/dobę. Pacjenci przyjmujący jednocześnie z symwastatyną amiodaron, amlodypinę, werapamil, diltiazem, leki zawierające elbaswir lub grazoprewir, nie mogą stosować dawki symwastatyny >20 mg/dobę. Dzieci i młodzież 10-17 lat (chłopcy ≥IIst. wg skali Tannera i dziewczęta co najmniej rok od czasu wystąpienia pierwszej miesiączki) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę. Zalecany zakres dawki wynosi 10-40 mg na dobę. Największa zalecana dawka to 40 mg na dobę. Dawki należy dostosowywać indywidualnie zgodnie z zalecanym celem terapii wg zaleceń dotyczących leczenia dzieci i młodzieży. Dawkę należy dostosowywać w odstępach co najmniej 4 tyg. Należy stosować odpowiednią dietę. Doświadczenia dotyczące stosowania symwastatyny u dzieci przed okresem dojrzewania są ograniczone. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z ostrymi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min) należy bardzo starannie rozważyć stosowanie symwastatyny w dawce >10 mg/dobę i jeśli jest to niezbędne, bardzo ostrożnie rozpocząć leczenie. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Lek należy przyjmować raz na dobę, wieczorem. Lek można przyjmować w trakcie lub niezależnie od posiłków. Tabletkę 10 mg można podzielić na połowy.

W kilku przypadkach zaobserwowano, że statyny wywołują miastenię de novo lub nasilają już występującą miastenię lub miastenię oczną. Jeżeli nastąpi nasilenie objawów, należy przerwać stosowanie leku. Odnotowano nawroty choroby po podaniu (ponownym podaniu) tej samej lub innej statyny. Ostrożnie stosować u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy: u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), płci żeńskiej, z zaburzeniami czynności nerek, z oporną na leczenie lub nieleczoną niedoczynnością tarczycy, z dziedzicznymi zaburzeniami ze strony układu mięśniowego w wywiadzie (również rodzinnym), u pacjentów, u których w przeszłości podawanie statyn lub fibratów spowodowało działania toksyczne na mięśnie oraz u pacjentów nadużywających alkoholu. W tych grupach pacjentów należy oznaczać aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia - jeżeli aktywność CK jest wyższa niż 5-krotność GGN - nie należy rozpoczynać leczenia. Podawanie leku musi być przerwane, jeśli nastąpi zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (ponad 5-razy >GGN); należy rozważyć przerwanie leczenia jeżeli objawy ze strony mięśni są znacznie nasilone nawet gdy aktywność CK jest niższa niż 5-krotność GGN. W przypadku podejrzenia miopatii z jakiegokolwiek innego powodu lek należy odstawić. Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpią i wartość CK powróci do normy, można rozważyć ponowne podanie statyny w najmniejszej skutecznej dawce przy ścisłej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Leczenie należy przerwać na kilka dni przed planowanym dużym zabiegiem chirurgicznym lub jeśli konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których dochodzi do zwiększenia aktywności aminotransferaz w surowicy. Należy przerwać stosowanie leku jeżeli utrzymuje się stałe zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwłaszcza gdy osiągnie ono 3-krotność GGN i będzie się utrzymywać. Zaleca się wykonywanie badań oceniających czynność wątroby u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem stosowania leku, a następnie, gdy będzie to wskazane klinicznie. W przypadku wystąpienia ciężkiego uszkodzenia wątroby, hiperbilirubinemii lub żółtaczki, należy przerwać leczenie. Należy zachować ostrożność przepisując symwastatynę pacjentom pochodzenia azjatyckiego i stosować u nich najniższą konieczną dawkę. U pacjentów będących nosicielami allelu genu SLCO1B1 (c.521T>C), kodującego mniej aktywne białko OATP1B1, występuje zwiększona ogólnoustrojowa ekspozycja na symwastatynę i zwiększone ryzyko miopatii. Ponieważ statyny są lekami podnoszącymi stężenie glukozy we krwi, u osób z grup ryzyka (poziom glukozy na czczo 5,6 -6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m², podwyższony poziom triglicerydów, nadciśnienie) należy prowadzić obserwację i monitorować wyniki badań. U pacjentów, u których istnieje podejrzenie wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, leczenie statynami należy przerwać. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku 10-17 lat z rodzinną heterozygotyczną hipercholesterolemią zostało ocenione w kontrolowanych badaniach klinicznych u młodzieży: chłopców wg skali Tannera faza II i powyżej oraz dziewcząt co najmniej 1 rok po wystąpieniu pierwszej miesiączki. Dawki większe niż 40 mg nie były w tej populacji badane. Nie obserwowano mierzalnego wpływu na wzrost lub dojrzewanie płciowe u dorastających chłopców i dziewcząt ani nie odnotowano żadnego wpływu na długość cyklu miesiączkowego u dziewcząt. U pacjentów poniżej 18 lat bezpieczeństwo i skuteczność leczenia przez okres >48 tyg. nie było badane i efekty długotrwałego działania na dojrzewanie fizyczne, intelektualne oraz płciowe są nieznane. Symwastatyna nie była badana u pacjentów poniżej 10 lat ani u pacjentów niedojrzałych płciowo i dziewcząt przed wystąpieniem pierwszej miesiączki. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania możliwych działań niepożądanych, wymienionych poniżej, jest określona
przy użyciu następującej konwencji:
- Rzadko (występują u mniej niż 1 na 1 000 pacjentów)
- Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów)
- Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Poniżej wymieniono rzadko występujące ciężkie działania niepożądane.

Jeśli wystąpi którekolwiek z tych ciężkich działań niepożądanych, należy odstawić lek
i niezwłocznie powiadomić o tym lekarza prowadzącego lub zgłosić się do oddziału pomocy
doraźnej najbliższego szpitala:
- bóle mięśni, tkliwość, osłabienie lub kurcze mięśni;
  W rzadkich przypadkach dolegliwości te mogą mieć ciężką postać i wiązać się z rozpadem
  tkanki mięśniowej powodującym uszkodzenie nerek; odnotowywano bardzo rzadko przypadki
  zgonów.
- reakcje nadwrażliwości (alergiczne) w postaci:
   - obrzęku twarzy, języka i gardła mogącego spowodować trudności w oddychaniu (obrzęk
     naczynioruchowy);
   - silnego bólu mięśni, zazwyczaj w okolicy stawów barkowych i biodrowych;
   - wysypki z osłabieniem siły mięśni kończyn i szyi;
   - bólu lub zapalenia stawów (polimialgia reumatyczna);
   - stanów zapalnych naczyń krwionośnych (zapalenia naczyń);
   - nietypowych siniaków, wykwitów skórnych i obrzęków (zapalenia skórno-mięśniowe),
     pokrzywki, nadwrażliwości skóry na słońce, gorączki, uderzenia gorąca;
   - spłycenia oddechu (duszności) i złego samopoczucia;
   - objawów choroby toczniopodobnej (w tym wysypka, dolegliwości ze strony stawów
     i zmiany komórek krwi);
   - zwiększenia liczby eozynofilów - jednego z rodzajów białych krwinek;
   - podwyższonego OB;
- zapalenie wątroby z objawami zażółcenia skóry i białek oczu, świądem, ciemno zabarwionym
  moczem lub jasno zabarwionym stolcem, zmęczenie lub osłabienie, utrata apetytu;
- zapalenie trzustki często przebiegające z silnym bólem brzucha.

Zgłoszono następujące bardzo rzadko występujące ciężkie działanie niepożądane:
- ciężka reakcja alergiczna, która powoduje trudności w oddychaniu lub zawroty głowy
  (anafilaksja).

Inne działania niepożądane:

Rzadko:
- zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość);
- drętwienie lub osłabienie ramion lub nóg;
- bóle głowy, uczucie mrowienia, zawroty głowy;
- wysypka, świąd, wypadanie włosów;
- osłabienie;
- utrata pamięci, splątanie;
- podwyższenie aktywności enzymów mięśniowych (kinazy kreatynowej) we krwi
  i nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zwiększone stężenie fosfatazy
  zasadowej;
- dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia, niestrawność,
  biegunka, nudności, wymioty);
- niewyraźne widzenie oraz zaburzenia widzenia.

Bardzo rzadko:
- bezsenność;
- zaburzenia pamięci;
- niewydolność wątroby.
- wysypka mogąca występować na skórze lub owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej
  (polekowe zmiany liszajowate);
- uszkodzenie mięśni;
- ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzn).

Częstość nieznana:
- zaburzenia erekcji;
- depresja;
- zapalenie płuc powodujące zaburzenia oddychania, w tym utrzymujący się kaszel i (lub)
  duszność lub gorączka;
- zaburzenia ścięgien, czasami powikłane zerwaniem ścięgna;
- utrzymujące się osłabienie mięśni
- miastenia (choroba powodująca ogólne osłabienie mięśni, w tym w niektórych przypadkach
  mięśni biorących udział w oddychaniu)
- miastenia oczna (choroba powodująca osłabienie mięśni oka)
Należy porozmawiać z lekarzem, jeżeli u pacjenta występuje osłabienie rąk lub nóg, nasilające się po
okresach aktywności, podwójne widzenie lub opadanie powiek, trudności z połykaniem lub duszności.

Ponadto mogą wystąpić działania niepożądane, które występowały po niektórych statynach:
- zaburzenia snu, w tym koszmary senne;
- zaburzenia seksualne;
- cukrzyca. Większe prawdopodobieństwo rozwoju cukrzycy istnieje u osób, u których stwierdza
  się wysokie stężenie cukru i tłuszczów we krwi, nadwagę oraz wysokie ciśnienie krwi. Lekarz
  będzie prowadził obserwację stanu pacjenta podczas stosowania tego leku.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy, przeciwwskazane jest stosowanie symwastatyny z: silnymi inhibitorami CYP3A4: itrakonazolem, ketokonazolem, pozakonazolem, worykonazolem, erytromycyną, klarytromycyną, telitromycyną, inhibitorami proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir), boceprewirem, telaprewirem, nefazodonem, kobicystatem, cyklosporyną (wzrost AUC inhibitorów reduktazy HMG-CoA), danazolem i gemfibrozylem. Nie stosować dawki większej niż 10 mg symwastatyny na dobę z innymi fibratami (z wyjątkiem fenofibratu). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania symwastatyny z kwasem fusydowym; jeśli podawanie kwasu fusydowego jest konieczne, leczenie symwastatyną należy przerwać na cały okres przyjmowania kwasu fusydowego. Jednoczesne stosowanie symwastatyny z tikagrelorem powodowało zwiększenie C_max symwastatyny 81% i AUC o 56% oraz zwiększenie C_max kwasu symwastatyny o 64% i jego AUC o 52% z pojedynczymi przypadkami zwiększenia 2-lub 3-krotnego. Jednoczesne stosowanie tikagreloru i symwastatyny w dawce >40 mg na dobę mogłoby spowodować wystąpienie działań niepożądanych symwastatyny i dlatego należy je uwzględnić w ocenie potencjalnych korzyści tego skojarzenia. Nie stwierdzono wpływu symwastatyny na stężenie tikagreloru w osoczu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tikagreloru z symwastatyną w dawce >40 mg. U pacjentów pochodzenia azjatyckiego nie zaleca się jednoczesnego stosowania niacyny (kwasu nikotynowego) (≥1 g na dobę) z symwastatyną. Nie stosować dawki >20 mg symwastatyny na dobę w połączeniu z: amiodaronem, amlodypiną, werapamilem, diltiazemem, elbaswirem i grazoprewirem. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną nie należy stosować dawki większej niż 40 mg symwastatyny na dobę łącznie z lomitapidem. Podczas stosowania leku należy unikać picia soku grejpfrutowego. Jednoczesne leczenie symwastatyną i silnymi inhibitorami cytochromu P450 3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy wirusa HIV (np. nelfinawir, boceprewir, telaprewir, nefazodon oraz preparaty zawierające kobicystat) zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy. Ostrożnie należy stosować symwastatynę jednocześnie z innymi słabszymi inhibitorami CYP3A4: flukonazolem, werapamilem, diltiazemem. Jednoczesne podawanie produktów leczniczych będących inhibitorami białka transportowego OATP1B1 może prowadzić do podwyższonego stężenia kwasu symwastatyny w osoczu oraz podwyższonego ryzyka wystąpienia miopatii. Symwastatyna jest substratem transportera pompy lekowej - białka warunkującego oporność w raku piersi (BCRP). Jednoczesne podawanie produktów leczniczych będących inhibitorami BCRP (np. elbaswiru i grazoprewiru) może prowadzić do zwiększenia stężeń symwastatyny w osoczu oraz do zwiększenia ryzyka miopatii; w związku z tym, w zależności od przepisanej dawki konieczne może być dostosowanie dawki symwastatyny; u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki zawierające elbaswir lub grazoprewir, dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę. U pacjentów z niewydolnością nerek zgłaszano przypadki miopatii i rabdomiolizy podczas jednoczesnego stosowania kolchicyny i symwastatyny, zalecane jest uważne monitorowanie pacjentów. Jednoczesne przyjmowaie z ryfampicyną, obniża skuteczność leczenia symwastatyną. Symwastatyna nie wpływa hamująco na cytochrom P450 3A4, nie wpływa również na stężenie w osoczu innych substancji metabolizowanych przez cytochrom P450 3A4. Symwastatyna nieznacznie nasila działanie leków przeciwzakrzepowych (pochodnych kumaryny). U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe - pochodne kumaryny, należy oznaczyć czas protrombinowy przed rozpoczęciem leczenia symwastatyną oraz powtarzać oznaczenia dostatecznie często w trakcie terapii, w celu uniknięcia znaczących zmian czasu protrombinowego. Po potwierdzeniu stabilności czasu protrombinowego, oznaczenia tego parametru można przeprowadzać z częstością zalecaną dla pacjentów poddawanych leczeniu pochodnymi kumaryny. W razie zmiany dawkowania lub zakończenia leczenia symwastatyną należy przeprowadzić taką samą procedurę. Leczenie symwastatyną nie powodowało wystąpienia krwawień ani zmian w czasie protrombinowym u pacjentów nie przyjmujących leków przeciwzakrzepowych.

Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański