Sirdalud MR 6 mg kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

1 tabl. (podzielna) zawiera 4 mg tyzanidyny w postaci chlorowodorku. Lek zawiera laktozę. Tabl. można podzielić na dwie równe części. 1 kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu (MR) zawiera 6 mg tyzanidyny w postaci chlorowodorku. Kaps. zawierają sacharozę.

Lek o ośrodkowym działaniu zmniejszającym napięcie mięśni szkieletowych. Głównym miejscem działania tyzanidyny jest rdzeń kręgowy, gdzie poprzez stymulację presynaptycznych receptorów α₂ hamuje uwalnianie aminokwasów pobudzających receptory N-metylo-D-asparaginianowe (NMDA). Zahamowanie sygnałów polisynaptycznych na poziomie rdzeniowych neuronów wstawkowych prowadzi do zmniejszenia wzmożonego napięcia mięśni. Tyzanidyna wywiera również umiarkowane ośrodkowe działanie przeciwbólowe. Wykazuje korzystne działanie zarówno w ostrych bolesnych skurczach mięśni, jak i w przewlekłej spastyczności pochodzenia rdzeniowego lub mózgowego. Zmniejsza opór w stosunku do ruchów biernych, zmniejsza wzmożone napięcie mięśni i klonus, poprawia siłę mięśni zależną od woli. Po podaniu doustnym tyzanidyna wchłania się szybko i prawie całkowicie, osiągając maksymalne stężenie we krwi po ok. 1 h od przyjęcia leku. Średnia biodostępność tabletki wynosi ok. 34% w związku ze znacznym efektem pierwszego przejścia. W efekcie spowolnionego uwalniania tyzanidyny z kapsułek MR - maksymalne średnie stężenia we krwi osiągane w ciągu ok. 8,5 h stanowią w przybliżeniu połowę stężeń, uzyskiwanych w czasie stosowania porównywalnych dawek dobowych preparatu w postaci tabletek podawanych w 3 dawkach, podczas gdy całkowita ilość leku nie ulega zmianie. Lek ok. 30% wiąże się z białkami osocza. Tyzanidyna jest metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. T_0,5 wynosi 2-4 h po podaniu tabl. i 8-9 h po podaniu kaps. o przedłużonym uwalnianiu. Jest wydalana głównie z moczem (ok. 70%) w postaci metabolitów, ok. 4,5% leku jest wydalane w postaci niezmienionej. U pacjentów z niewydolnością nerek (CCr <25 ml/min) maksymalne stężenia we krwi są dwukrotnie większe, a T_0,5 ulega wydłużeniu do ok. 14 h.

Tabletki: bolesne skurcze mięśni związane ze statycznymi i czynnościowymi schorzeniami kręgosłupa (zespoły szyjne i lędźwiowe) lub w następstwie zabiegu chirurgicznego, np. przepukliny jądra miażdżystego lub zapalenia stawu biodrowego. Tabletki i kapsułki MR: zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych, np. stwardnieniu rozsianym, przewlekłych chorobach rdzenia kręgowego, chorobach zwyrodnieniowych rdzenia kręgowego, w następstwie udaru mózgu oraz w mózgowym porażeniu dziecięcym (u dorosłych, u których wcześniej rozpoznano tą chorobę).

Nadwrażliwość na tyzanidynę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenie czynności wątroby, trwałe zwiększenie aktywności aminotransferaz (3 razy >GGN). Równoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP1A2 (takich jak fluwoksaminy lub cyprofloksacyny ze względu na ciężkie działania niepożądane, w tym nasilone niedociśnienie tętnicze).

Nie zaleca się stosowania leku w ciąży, chyba że korzyści terapii przewyższają ryzyko wynikające ze stosowania preparatu. Nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Badania zdolności rozrodczych szczurów po podaniu dawki 3 mg/kg mc. na dobę oraz królików po podaniu dawki 30 mg/kg mc. na dobę nie wykazały działania teratogennego. U samic szczurów zastosowanie dawek 10 mg i 30 mg/kg mc./dobę spowodowało przedłużenie ciąży. Zaobserwowano zwiększoną przed- i pourodzeniową utratę potomstwa oraz opóźnienie rozwoju. Po zastosowaniu tych dawek samice wykazywały wyraźne oznaki rozluźnienia mięśni oraz uspokojenia. Zaleca się, by aktywne seksualnie kobiety w wieku rozrodczym stosowały skuteczną antykoncepcję (metodą o wskaźniku poczęć wynoszącym mniej niż 1%) podczas leczenia i przez 1 dzień (tabl.) oraz 2 dni (kaps.) po zakończeniu jego stosowania. Zaleca się, by aktywne seksualnie kobiety w wieku rozrodczym wykonały test ciążowy przed rozpoczęciem leczenia. Płodność. Nie stwierdzono zaburzeń płodności u samców szczurów po zastosowaniu dawki 10 mg/kg mc. na dobę oraz u samic szczurów po zastosowaniu dawki 3mg/kg mc. na dobę. Płodność została zmniejszona u samców szczurów otrzymujących dawkę 30 mg/kg mc. na dobę oraz u samic szczurów otrzymujących dawkę 10 mg/kg mc. na dobę. W przeliczeniu na masę ciała, dawki te stanowiły 6,7- oraz 2,2-krotność maksymalnej dawki zlecanej u ludzi, wynoszącej 0,72 mg/kg mc. Brak danych dotyczących wpływu leku na płodność u ludzi.

Doustnie. Dorośli: Bolesne skurcze mięśni: tabletki 2-4 mg 3 razy na dobę; w ciężkich przypadkach można przyjąć dodatkową dawkę 2 mg lub 4 mg przed snem. Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych: tabl. - początkowo nie więcej niż 6 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych, dawka dobowa może być stopniowo zwiększana (w odstępach półtygodniowych lub tygodniowych) o 2-4 mg; nie należy stosować dawki dobowej większej niż 36 mg, optymalną reakcję pacjenta uzyskuje się po podaniu 12-24 mg na dobę w 3-4 dawkach; kaps. MR - początkowo 6 mg raz na dobę, dawka dobowa może być stopniowo zwiększana (w odstępach półtygodniowych lub tygodniowych) o 6 mg, zazwyczaj stosuje się 6-24 mg raz na dobę, optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 12 mg raz na dobę (2 kaps. po 6 mg), stosowanie dawki 24 mg jest rzadko konieczne. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek (CCr <25 ml/min) zaleca się rozpoczynanie leczenia od 2 mg raz na dobę (nie stosować postaci MR, ze względu na niepodzielność kapsułki); u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lek jest przeciwwskazany; u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i pacjentów w podeszłym wieku stosować najmniejszą dawkę. Dawkę należy zwiększać powoli, w zależności od tolerancji i skuteczności leku (zaleca się zwiększenie jednorazowej dawki dobowej, a następnie zwiększenie częstości podawania preparatu). Nie zaleca się stosowania u dzieci - doświadczenie dotyczące stosowania w tej grupie u pacjentów jest ograniczone. Przerwanie leczenia. Jeśli jest to konieczne dawkę należy zmniejszać stopniowo, szczególnie u pacjentów, którzy długotrwale otrzymywali duże dawki leku, w celu uniknięcia lub zminimalizowania ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego lub tachykardii z odbicia. Sposób podania. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki (z rowkiem w kształcie krzyżyka), można podzielić na dwie równe części.

Ostrożnie stosować z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym ciężkiego niedociśnienia należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących inhibitory CYP1A2 i (lub) leki hipotensyjne. Po nagłym odstawieniu tyzanidyny, stosowanej przewlekle i (lub) w dużych dawkach i (lub) równocześnie z innymi lekami hipotensyjnymi, obserwowano nadciśnienie tętnicze i tachykardię z odbicia. W skrajnych przypadkach, nadciśnienie tętnicze z odbicia może prowadzić do udaru mózgu, nie należy przerywać stosowania tyzanidyny w sposób nagły. Lek należy odstawiać stopniowo. Ze względu na ryzyko zaburzenia czynności wątroby zaleca się kontrolowanie czynności wątroby co miesiąc w okresie pierwszych 4 mies. leczenia u pacjentów otrzymujących dawki ≥ 12 mg oraz u pacjentów, u których pojawią się kliniczne objawy sugerujące zaburzenia czynności wątroby, takie jak niewyjaśnione nudności, brak łaknienia lub zmęczenie. Leczenie preparatem należy przerwać jeżeli aktywność AlAT lub AspAT w surowicy przekracza 3x GGN. U pacjentów z CCr < niż 25 ml/min ogólnoustrojowa ekspozycja na tyzanidynę może zwiększyć się nawet 6-krotnie w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Z tego względu zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 2 mg raz na dobę. Dawkę należy zwiększać powoli, w zależności od tolerancji i skuteczności leku. W celu poprawy skuteczności leku zaleca się zwiększenie jednorazowej dawki dobowej, a następnie zwiększenie częstości podawania leku. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku łącznie z innymi inhibitorami CYP1A2. Stosowanie leku łącznie z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną jest przeciwwskazane. W związku ze stosowaniem tyzanidyny zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości, w tym anafilaksji, obrzęku naczynioruchowego, zapalenia skóry, wysypki, pokrzywki, świądu i rumienia. Zaleca się uważną obserwację pacjenta przez 1-2 dni po podaniu pierwszej dawki. Jeśli wystąpi anafilaksja lub obrzęk naczynioruchowy ze wstrząsem anafilaktycznym lub trudnościami w oddychaniu, leczenie należy natychmiast przerwać i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lek w postaci tabletek zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek w postaci kapsułek zawiera sacharozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy-izomerazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Po zastosowaniu mniejszych dawek, zalecanych m.in. w celu złagodzenia bolesnych skurczów
mięśniowych, działania niepożądane takie jak uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy, suchość
błony śluzowej jamy ustnej, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, nudności, zaburzenia żołądkowo-
jelitowe, zwiększenie aktywności aminotransferaz były zwykle łagodne i przemijające.

Po podaniu większych dawek, zalecanych w celu leczenia wzmożonego napięcia mięśni, działania
niepożądane, które notowano po zastosowaniu małych dawek występowały częściej i były bardziej
nasilone. Rzadko miały jednak na tyle ciężki przebieg aby konieczne było odstawienie leku. Ponadto,
mogą wystąpić następujące działania niepożądane: wydłużenie odcinka QT i torsade de pointes,
niedociśnienie tętnicze, bradykardia, osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia snu, omamy i ostre
zapalenie wątroby.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów lub jakichkolwiek innych
działań niepożądanych należy poinformować o nich lekarza.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie:
− zapalenie wątroby, niewydolność wątroby, omamy, stan splątania, ciężkie reakcje alergiczne, w
   tym trudności w oddychaniu, zawroty głowy (anafilaksja) i obrzęk, głównie twarzy i gardła
   (obrzęk naczynioruchowy).
Jeśli nasili się którekolwiek z wyżej wymienionych ciężkich działań niepożądanych należy
powiedzieć o tym lekarzowi.

Inne możliwe działania niepożądane
Do innych działań niepożądanych należą te wymienione poniżej. Jeśli nasili się którekolwiek z niżej
wymienionych działań niepożądanych należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub
pielęgniarce.
Działania niepożądane występujące:
bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
− uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, suchość błony
   śluzowej jamy ustnej, osłabienie mięśni

często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób):
− bezsenność, zaburzenia snu, zmniejszenie ciśnienia tętniczego (również znaczne), nudności,
   zwiększenie aktywności aminotransferaz

niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób):
− bradykardia (zmniejszenie liczby skurczów serca)

z częstością nieznaną (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
− omdlenie, nieostre widzenie, wysypka, zaczerwienienie skóry (rumień), zapalenie skóry,
   osłabienie, objawy po odstawieniu leku (takie jak nadciśnienie tętnicze i przyspieszenie
   czynności serca – tzw. tachykardia), ból brzucha, wymioty, swędzenie, zaburzenia mowy, reakcje
   alergiczne, utrata energii

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki będące inhibitorami CYP1A2 mogą zwiększać stężenie tyzanidyny we krwi. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną (silne inhibitory CYP1A2) jest przeciwwskazane, ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym ciężkiego niedociśnienia tętniczego, które może wywołać senność, zawroty głowy i zaburzenie czynności psychomotorycznych, łącznie ze śpiączką. Równoczesne podawanie tyzanidyny z innymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak leki przeciwarytmiczne (amiodaron, meksyletyna, propafenon), cymetydyna, fluorochinolony (enoksacyna, pefloksacyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna), rofekoksyb, doustne leki antykoncepcyjne i tiklopidyna nie jest zalecane. Nie zaleca się równoczesnego stosowania tyzanidyny (w wysokich dawkach) z innymi lekami (np. cyzaprydem, amitryptyliną, azytromycyną), które mogą powodować wydłużenie odstępu QTc. Równoczesne podawanie leków indukujących aktywność cytochromu CYP1A2 może powodować zmniejszenie stężenia tyzanidyny w osoczu. Zmniejszone stężenie tyzanidyny w osoczu może zmniejszać jej działanie terapeutyczne. Jednoczesne stosowanie z lekami hipotensyjnymi, w tym z lekami moczopędnymi, może sporadycznie powodować niedociśnienie tętnicze i bradykardię. Jednoczesne stosowanie z ryfampicyną powoduje 50% zmniejszenie stężenia tyzanidyny. Należy unikać długotrwałego, jednoczesnego podawania leku i ryfampicyny lub ostrożnie dostosować (zwiększyć) jego dawkę. Stosowanie u mężczyzn palących papierosy (powyżej 10 papierosów na dobę) powodowało 30% zmniejszenie ogólnoustrojowej ekspozycji na tyzanidynę. Długotrwałe leczenie tyzanidyną u osób palących duże ilości papierosów może wymagać podawania dawek większych, niż zwykle stosowane. Podczas leczenia preparatem należy ograniczyć lub unikać spożywania alkoholu, gdyż alkohol może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie uspokajające lub niedociśnienie tętnicze). Alkohol może nasilać działanie hamujące preparatu na OUN. Leki uspokajające, nasenne (np. benzodiazepina), baklofen oraz inne preparaty takie, jak leki przeciwhistaminowe również mogą nasilić działanie sedatywne tyzanidyny. Nie należy stosować tyzanidyny podczas przyjmowania innych agonistów receptorów α-2 adrenergicznych (takich jak klonidyna) z powodu potencjalnego addytywnego działania hipotensyjnego.

Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
22-209-70-00
www.sandoz.pl