Soliris 300 mg konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

Jedna fiolka (30 ml) zawiera 300 mg ekulizumabu. Preparat zawiera sód (5 mmol w fiolce).

Lek immunosupresyjny. Humanizowane, monoklonalne przeciwciało IgG_2/4K, wytwarzane w linii komórek NS0 techniką rekombinacji DNA. Ekulizumab jest inhibitorem końcowej fazy aktywacji dopełniacza, który w sposób swoisty i z wysokim powinowactwem wiąże się z białkiem C5 dopełniacza, hamując w ten sposób jego rozkład na C5a i C5b i zapobiegając wytwarzaniu końcowego kompleksu dopełniacza C5b-9. Ekulizumab nie wpływa na wcześniejsze etapy aktywacji dopełniacza, które mają zasadnicze znaczenie dla opsonizacji drobnoustrojów i usuwania kompleksów immunologicznych. U wszystkich pacjentów podawanie produktu zgodnie z zaleceniami, powodowało szybkie i trwałe zmniejszenie aktywacji końcowej fazy dopełniacza. Przeciwciała ludzkie ulegają endocytozie i rozkładowi w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego. Ekulizumab zawiera jedynie naturalnie występujące aminokwasy i nie ma znanych czynnych metabolitów. Przeciwciała ludzkie są katabolizowane głównie przez enzymy lizosomalne do niewielkich peptydów i aminokwasów. Nie przeprowadzono specjalnych badań mających na celu ocenę wątrobowej, nerkowej, oddechowej lub pokarmowej drogi wydalania (eliminacji) produktu. W prawidłowych nerkach przeciwciała nie są wydalane i nie podlegają przesączaniu ze względu na swój rozmiar. U 40 pacjentów z PNH użyto jednokompartmentowego modelu w celu oszacowania parametrów farmakokinetycznych po podaniu dawek wielokrotnych. Średni klirens wynosił 0,31 ± 0,12 ml/h/kg, średnia objętość dystrybucji wynosiła 110,3 ± 17,9 ml/kg, a okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił 11,3 ± 3,4 dni. Na podstawie tych danych można przewidywać, że stan stacjonarny wystąpi po około 49-56 dniach. U pacjentów z PNH aktywność farmakodynamiczna bezpośrednio koreluje ze stężeniem ekulizumabu w surowicy, a minimalne stężenia występujące pomiędzy dawkami ≥35 mikrogramów/ml zazwyczaj wystarczają do całkowitego zahamowania aktywności hemolitycznej u większości pacjentów z PNH. Klirens produktu u typowego pacjenta z aHUS o m.c. 70 kg, wynosił 0,0139 l/h, a objętość dystrybucji 5,6 l. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił 297 h (około 12,4 dni). U pacjentów z aHUS aktywność farmakodynamiczna bezpośrednio koreluje ze stężeniem ekulizumabu w surowicy, a minimalne stężenia występujące pomiędzy dawkami ok. 50-100 mikrogramów/ml zazwyczaj wystarczają do całkowitego zahamowania aktywności hemolitycznej u wszystkich pacjentów z aHUS. Parametry farmakokinetyczne obserwowane w populacji pacjentów z oporną na leczenie gMG są spójne z obserwowanymi w populacjach pacjentów z PNH i aHUS.

Leczenie dorosłych i dzieci z: napadową nocną hemoglobinurią (PNH), dowody klinicznych korzyści wykazano u pacjentów z hemolizą z jednym lub kilkoma objawami klinicznymi wskazującymi na dużą aktywność choroby, niezależnie od wcześniejszych przetoczeń lub bez przetoczeń; atypowym zespołem hemolityczno-mocznicowym (aHUS). Leczenie dorosłych: z oporną na leczenie uogólnioną miastenią rzekomoporaźną (gMG) u pacjentów z dodatnim wynikiem badań na obecność przeciwciał przeciwko receptorowi acetylocholinowemu (AChR); z chorobą ze spektrum zapalenia nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego (NMOSD) u pacjentów z dodatnim wynikiem badania na obecność przeciwciał przeciw akwaporynie 4 (AQP4) w przypadku rzutowego przebiegu choroby.

Nadwrażliwość na ekulizumab, białka mysie lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie rozpoczynać leczenia produktem u pacjentów: z niewyleczonym zakażeniem Neisseria meningitidis, którzy nie mają aktualnego szczepienia przeciwko Neisseria meningitidis (o ile nie otrzymują zapobiegawczo odpowiednich antybiotyków przez 2 tyg. po zaszczepieniu).

Preparatu nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne dla kobiety ciężarnej. Ludzkie IgG przenikają przez barierę łożyska, dlatego ekulizumab może potencjalnie doprowadzić do zahamowania końcowej fazy aktywacji dopełniacza w krążeniu płodowym. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie i do 5 miesięcy po okresie leczenia. Nie należy się spodziewać wpływu na organizm noworodków/dzieci karmionych piersią, ponieważ dostępne ograniczone dane wskazują, że ekulizumab nie przenika do mleka ludzkiego. Jednak ze względu na ograniczenia dostępnych danych należy rozważyć korzyści dla rozwoju i zdrowia dziecka wynikające z karmienia piersią w stosunku do klinicznej potrzeby podawania ekulizumabu matce oraz wszelkich potencjalnych działań niepożądanych u karmionego dziecka wynikających ze stosowania ekulizumabu lub choroby podstawowej matki.

Dożylnie. Dorośli. PNH. Początkowo 600 mg ekulizumabu, podawane w infuzji dożylnej trwającej 25 - 45 min., co tydzień przez pierwsze 4 tygodnie. Następnie 900 mg w piątym tygodniu, a potem 900 mg co 14 ± 2 dni. aHUS, gMG, NMOSD. Początkowo 900 mg ekulizumabu, podawane w infuzji dożylnej trwającej 25 - 45 min., co tydzień przez pierwsze 4 tygodnie. Następnie 1200 mg w piątym tygodniu, a potem 1200 mg co 14 ± 2 dni. Dostępne dane sugerują, że odpowiedź kliniczną podczas leczenia gMG uzyskuje się zwykle przed upływem 12 tygodni leczenia. Należy rozważyć przerwanie leczenia u pacjenta, u którego brak jest dowodów na występowanie korzyści terapeutycznej po upływie 12 tygodni. Dzieci i młodzież z PNH i z aHUS o m.c. ≥40 kg są leczone zgodnie z odpowiednimi zaleceniami dotyczącymi dawkowania jak w przypadku pacjentów dorosłych. Dzieci i młodzieży z PNH i z aHUS o m.c. poniżej 40 kg schemat dawkowania jest następujący: m.c. 30 do ≤40 kg początkowo 600 mg co tydzień x 2, następnie 900 mg w 3. tygodniu; następnie 900 mg co 2 tygodnie; m.c. 20 do ≤30 kg początkowo 600 mg co tydzień x 2, następnie 600 mg w 3. tygodniu; następnie 600 mg co 2 tygodnie; m.c. 10 do ≤20 kg początkowo 600 mg co tydzień x 1, następnie 300 mg w 2. tygodniu; następnie 300 mg co 2 tygodnie; m.c. 5 do ≤10 kg początkowo 300 mg co tydzień x 1, następnie 300 mg w 2. tygodniu; następnie 300 mg co 3 tygodnie. Infuzja dożylna u dzieci i młodzieży powinna trwać 1-4 h. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania preparatu u pacjentów z PNH o m.c. poniżej 40 kg. Dawkowanie u pacjentów z PNH o m.c. poniżej 40 kg opiera się na dawkowaniu u pacjentów z aHUS o m.c. poniżej 40 kg. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu u dzieci i młodzieży z oporną na leczenie gMG lub NMOSD. W przypadku dorosłych pacjentów z aHUS i z oporną na leczenie gMG i z NMOSD oraz dzieci i młodzieży z aHUS uzupełniające podanie ekulizumabu jest konieczne podczas równoczesnego leczenia z zastosowaniem osocza (plazmafereza lub przetaczanie osocza lub infuzja świeżego, mrożonego osocza). W ciągu 60 min. po każdej plazmaferezie lub po przetoczeniu krwi należy uzupełnić dawkę preparatu: jeżeli ostatnia dawka wynosiła 300 mg ekulizumabu należy zastosować 300 mg na każdą sesję plazmaferezy lub przetoczenia osocza; po dawce ≥600 mg należy zastosować 600 mg na każdą sesję. 60 min. przed infuzją świeżego, mrożonego osocza należy uzupełnić dawkę ekulizumabu: jeżeli ostatnia dawka wynosiła ≥300 mg, należy zastosować 300 mg na każdą infuzję osocza. Należy obserwować, czy u pacjentów z aHUS nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe mikroangiopatii zakrzepowej. Zaleca się stosowanie ekulizumabu przez cały okres życia pacjenta, chyba że przerwanie leczenia jest wskazane ze względów klinicznych. Sposób podania. Nie należy podawać leku w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Preparat należy podawać jedynie w infuzji dożylnej trwającej 25-45 min. w przypadku dorosłych pacjentów oraz 1-4 h w przypadku dzieci i młodzieży, we wlewie grawitacyjnym, za pomocą pompy strzykawkowej lub pompy infuzyjnej. Preparat należy rozcieńczyć do końcowego stężenia 5 mg/ml, dodając do worka infuzyjnego roztwór chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%) do wstrzykiwań, roztwór chlorku sodu 4,5 mg/ml (0,45%) do wstrzykiwań lub 5% roztwór wodny dekstrozy, jako rozcieńczalnik. Pacjenta należy obserwować przez godzinę po zakończeniu infuzji dożylnej. W razie wystąpienia zdarzenia niepożądanego, infuzję można spowolnić lub przerwać. W przypadku spowolnienia infuzji dożylnej całkowity czas podawania leku nie może przekraczać 2 h u dorosłych i młodzieży (w wieku od 12 do poniżej 18 lat) oraz 4 h u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Nie przypuszcza się, aby lek miał wpływ na aplastyczną składową niedokrwistości u pacjentów z PNH. Ze względu na mechanizm działania, stosowanie preparatu zwiększa podatność pacjentów na zakażenie dwoinkami zapalenia opon mózgowych (Neisseria meningitidis). W celu zmniejszenia ryzyka zakażenia każdego pacjenta należy zaszczepić przeciwko zakażeniu meningokokami na co najmniej 2 tyg. przed podaniem preparatu, chyba że ryzyko wynikające z opóźnienia leczenia ekulizumabem przeważa nad ryzykiem rozwinięcia się zakażenia meningokokowego. Pacjentom, u których rozpoczęto leczenie wcześniej niż po 2 tyg. od momentu zaszczepienia przeciwko meningokokom, należy podawać zapobiegawczo odpowiedni antybiotyk przez 2 tyg. od momentu zaszczepienia. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się rozpoczęcie immunizacji pacjentów z PNH, aHUS i oporną na leczenie gMG i NMOSD, zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi immunizacji. Pacjentów w wieku poniżej 18 lat należy zaszczepić przeciwko Haemophilus influenzae i przeciwko zakażeniom pneumokokami. Szczepienie może powodować dalszą aktywację dopełniacza, w związku z tym po wykonaniu zalecanego szczepienia pacjentów należy uważnie monitorować pod kątem objawów chorobowych. Ze względu na mechanizm działania leku, należy zachować ostrożność podczas podawania go pacjentom z czynnymi zakażeniami układowymi (może występować zwiększona podatność na zakażenia, zwłaszcza na infekcje spowodowane bakteriami otoczkowymi). W przypadku wystąpienia u pacjenta ciężkich reakcji na infuzję dożylną, należy przerwać podawanie i zastosować odpowiednie leczenie. Należy obserwować, czy u pacjentów z PNH nie występują objawy przedmiotowe i podmiotowe hemolizy wewnątrznaczyniowej, w tym kontrolować aktywność LDH w surowicy. Może być również konieczne skorygowanie dawki w zakresie zalecanego schematu dawkowania co 14 ±2 dni w fazie leczenia podtrzymującego (maksymalnie co 12 dni). U pacjentów z aHUS kontroluje się zakrzepową mikroangiopatię mierząc liczbę płytek krwi, aktywność LDH i stężenie kreatyniny w surowicy. Może być również konieczne skorygowanie dawki w zakresie zalecanego schematu dawkowania co 14 ±2 dni w fazie leczenia podtrzymującego (maksymalnie co 12 dni). Należy uważnie obserwować czy u pacjentów z PNH, którzy przerwą leczenie, nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy ciężkiej hemolizy wewnątrznaczyniowej. Ciężką hemolizę rozpoznaje się, gdy aktywność LDH w surowicy jest większa niż przed leczeniem i występuje jedno z poniższych zjawisk: bezwzględne zmniejszenie wielkości klonu komórek PNH przekraczające 25% (przy braku rozcieńczenia związanego z przetoczeniem) w ciągu jednego tygodnia lub w czasie krótszym, stężenie hemoglobiny <5 g/dl lub zmniejszenie o >4 g/dl w ciągu tygodnia lub w czasie krótszym, dusznica bolesna, zmiana stanu psychicznego, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy o 50% lub zakrzepica. W celu wykrycia ciężkiej hemolizy i innych reakcji, każdego pacjenta odstawiającego produkt należy obserwować przez co najmniej 8 tygodni. Jeżeli po odstawieniu leku wystąpi ciężka hemoliza, należy rozważyć następujące sposoby postępowania (leczenia): przetoczenie krwi (masy erytrocytarnej) lub transfuzja wymienna, jeżeli odsetek komórek PNH oznaczany metodą cytometrii przepływowej wynosi >50% wszystkich krwinek czerwonych, podawanie leków przeciwzakrzepowych, stosowanie kortykosteroidów lub ponowne zastosowanie leku. Należy uważnie obserwować, czy u pacjentów z aHUS, którzy przerwą leczenie, nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy ciężkiej zakrzepowej mikroangiopatii. Wystąpienie poważnych powikłań po przerwaniu leczenia, związanych z ciężką zakrzepową mikroangiopatią, można stwierdzić na podstawie (i) zmiany jakichkolwiek dwóch lub powtarzającej się zmiany któregokolwiek z następujących parametrów: zmniejszenie liczby płytek krwi o co najmniej 25% w porównaniu do stanu początkowego lub maksymalnej liczby płytek krwi podczas leczenia, lub zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy o co najmniej 25% w porównaniu do stanu początkowego lub minimum obserwowanego podczas leczenia; lub zwiększenia aktywności LDH o co najmniej 25% w porównaniu ze stanem początkowym lub z minimum obserwowanym podczas leczenia; lub (ii) któregokolwiek z następujących: zmiana stanu psychicznego lub drgawki; dusznica bolesna lub duszności; lub zakrzepica. Jeżeli po przerwaniu leczenia wystąpi powikłanie w postaci zakrzepowej mikroangiopatii, należy rozważyć: ponowne zastosowanie leczenia, podtrzymujące leczenie z zastosowaniem osocza lub odpowiednie dla danego narządu metody podtrzymujące, w tym podtrzymywanie czynności nerek za pomocą dializ, czynności oddechowych za pomocą mechanicznej wentylacji lub podawania leków przeciwzakrzepowych. Stosowanie w opornej na leczenie gMG badano tylko w warunkach długotrwałego podawania. Pacjentów, którzy przerwą leczenie, należy uważnie monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych pogorszenia przebiegu choroby. Stosowanie w NMOSD badano tylko w warunkach długotrwałego podawania, a skutki przerwania leczenia nie zostały opisane. Pacjentów, którzy przerwą leczenie należy uważnie monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych możliwego rzutu NMOSD. Doświadczenia ze stosowaniem u pacjentów w wieku 65 lat i starszych są wciąż ograniczone. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów z niewydolnością wątroby. Jedna fiolka preparatu zawiera 5 mmol sodu. Należy to uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz omówi z pacjentem możliwe działania
niepożądane oraz wyjaśni zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem leku Soliris.
Najpoważniejszym działaniem niepożądanym była posocznica meningokokowa.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy zakażenia meningokokowego (patrz punkt 2
Ostrzeżenie dotyczące zakażeń meningokokowych i innych zakażeń wywoływanych przez
bakterie z rodzaju Neisseria), należy natychmiast zwrócić się do lekarza.

W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących wymienionych poniżej działań
niepożądanych należy zwrócić się do lekarza o wyjaśnienie.

Bardzo częste (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów): ból głowy.

Częste (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów):
• zakażenie płuc (zapalenie płuc), przeziębienie (zapalenie nosa i gardła), zakażenie
  układu moczowego (dróg moczowych);
• mała liczba białych krwinek (leukopenia), zmniejszenie liczby czerwonych krwinek
  powodujące bladość skóry, osłabienie lub zadyszkę;
• bezsenność;
• zawroty głowy, wysokie ciśnienie krwi;
• zakażenia górnych dróg oddechowych, kaszel, ból gardła (ból gardła i krtani), zapalenie
  oskrzeli, opryszczka (zakażenia wirusem opryszczki);
• biegunka, wymioty, nudności, bóle brzucha, wysypka, utrata włosów (łysienie),
  swędzenie skóry (świąd);
• bóle stawów (rąk i nóg), bóle kończyn (rąk i nóg);
• gorączka, dreszcze, uczucie zmęczenia, dolegliwości grypopodobne;
• reakcje związane z infuzją.

Niezbyt częste (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
• ciężkie zakażenia (zakażenia meningokokowe), posocznica, wstrząs septyczny, zakażenia
  wirusowe, zakażenie dolnych dróg oddechowych, grypa żołądkowa (zakażenie wobrębie
  żołądka i jelit), zapalenie pęcherza;
• zakażenie, zakażenie grzybicze, zbieranie się ropy (ropień), zapalenie tkanki
  łącznej, grypa, zapalenie zatok, zakażenie zęba (ropień), zakażenie dziąseł;
• stosunkowo mała liczba płytek krwi (małopłytkowość), mała liczba limfocytów -
  szczególnego rodzaju białych krwinek (limfopenia), uczucie kołatania serca;
• ciężkie reakcje alergiczne powodujące trudności w oddychaniu i zawroty głowy
  (reakcja anafilaktyczna), nadwrażliwość;
• utrata apetytu;
• depresja, niepokój, wahania nastroju, zaburzenia snu;
• uczucie mrowienia w różnych częściach ciała (parestezje), drżenie, zaburzenia smaku,
  omdlenia;
• niewyraźne widzenie;
• dzwonienie w uszach, zawroty głowy;
• nagłe i szybkie pojawienie się bardzo wysokiego ciśnienia krwi, niskie ciśnienie krwi,
  uderzenia gorąca, zaburzenia żylne;
• duszność (trudności z oddychaniem), krwawienie z nosa, zatkany nos (przekrwienie
  błony śluzowej nosa), podrażnienie gardła, katar (wodnisty katar);
• zapalenie otrzewnej (tkanki, która pokrywa większość narządów w brzuchu), zaparcia,
  dolegliwości żołądkowe po posiłkach (niestrawność), wzdęcia brzucha;
• pokrzywka, zaczerwienienie skóry, sucha skóra, czerwone lub purpurowe plamy pod skórą,
  nadmierna potliwość, zapalenie skóry;
• kurcze mięśni, bóle mięśni, bóle pleców i szyi, bóle kości;
• zaburzenia czynności nerek, trudności lub ból w czasie oddawania moczu (dyzuria),
  krew w moczu;
• samoistna erekcja prącia;
• obrzęk, dolegliwości w obrębie klatki piersiowej, uczucie osłabienia (astenia), ból w
  klatce piersiowej, ból w miejscu infuzji, dreszcze;
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zmniejszenie proporcji objętości
  krwi zajmowanej przez czerwone krwinki, zmniejszenie w czerwonych krwinkach
  zawartości białka, które przenosi tlen.

Rzadkie (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):
• zakażenie grzybicze (zakażenie wywołane przez Aspergillus), zakażenia stawów
  (bakteryjne zapalenie stawów), zakażenie wywołane przez Haemophilus influenzae,
  liszajec, choroba bakteryjna przenoszona drogą płciową (rzeżączka);
• nowotwór skóry (czerniak), zaburzenie czynności szpiku kostnego;
• rozpad krwinek czerwonych (hemoliza), zlepianie się komórek, nieprawidłowy czynnik
 krzepnięcia;
• choroba z nadczynnością tarczycy (choroba Basedowa);
• niezwykłe sny;
• podrażnienie oczu;
• siniaki;
• nieprawidłowy przepływ treści pokarmowej z żołądka z powrotem do przełyku, ból dziąseł;
• zażółcenie skóry i (lub) oczu (żółtaczka);
• przebarwienia skóry;
• kurcze mięśni ust, obrzęk stawów;
• zaburzenia miesiączkowania;
• nieprawidłowy wyciek podawanego leku poza żyłę, nieprawidłowe czucie w miejscu
  infuzji, uczucie gorąca.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub
pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu
zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można
będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Ze względu na potencjalny hamujący wpływ ekulizumabu na zależną od układu dopełniacza cytotoksyczność rytuksymabu, ekulizumab może zmniejszać spodziewane efekty farmakodynamiczne rytuksymabu. Przewlekłe leczenie dożylną immunoglobuliną ludzką (IVIg) może wpływać na związany z noworodkowym receptorem Fc (FcRn) endosomalny mechanizm recyklingu przeciwciał monoklonalnych, takich jak ekulizumab, i tym samym zmniejszać stężenia ekulizumabu w surowicy. Nie prowadzono badań dotyczących interakcji ekulizumabu z innymi produktami leczniczymi u pacjentów leczonych za pomocą IVIg.

AstraZeneca Pharma Poland Sp. z o.o.
ul. Postępu 14
02-676 Warszawa
22-245-73-00
www.astrazeneca.pl