Symflusal (50 µg + 500 mcg)/dawkę proszek do inhalacji

1 dawka odmierzona zawiera 50 µg salmeterolu (w postaci ksynafonianu) oraz 250 µg lub 500 µg propionianu flutykazonu. Preparat zawiera laktozę jednowodną.

Fluticasone propionate, Salmeterol

Preparat zawiera salmeterol i propionian flutykazonu, substancje o różnych mechanizmach działania. Salmeterol jest wybiórczym, długo działającym (12 h) agonistą receptorów β₂-adrenergicznych, o długim łańcuchu bocznym, który wiąże się z miejscem pozareceptorowym. Powoduje rozszerzenie oskrzeli, które trwa dłużej (przynajmniej 12 h) niż po zastosowaniu zalecanych dawek zwykle stosowanych krótko działających β₂-agonistów. Propionian flutykazonu - glikokortykosteroid podawany wziewnie w zalecanych dawkach ma działanie przeciwzapalne w obrębie płuc, którego wynikiem jest zmniejszenie nasilenia objawów i częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej z mniejszą ilością działań niepożądanych niż kortykosteroidy podawane ogólnie. Salmeterol działa miejscowo w płucach, dlatego stężenia w osoczu nie są wskaźnikiem jego działania leczniczego. Całkowita biodostępność propionianu flutykazonu u zdrowych osób po podaniu wziewnym pojedynczej dawki stanowi ok. 5-11% dawki nominalnej, zależnie od rodzaju użytego inhalatora. U pacjentów z astmą oskrzelową lub POChP obserwowano mniejszą ekspozycję ogólnoustrojową na stosowany wziewnie propionian flutykazonu. Wchłanianie ogólnoustrojowe odbywa się głównie z płuc i jest początkowo szybkie, a następnie powolne. Pozostała część wziewnej dawki leku może być połknięta, ale ma minimalny udział w ekspozycji ogólnej ze względu na słabą rozpuszczalność leku w wodzie i metabolizm pierwszego przejścia. Dostępność leku po podaniu doustnym wynosi mniej niż 1%. Ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększa się liniowo wraz ze zwiększeniem dawki inhalacyjnej. Końcowy T_0,5 wynosi ok. 8 h. Propionian flutykazonu jest szybko usuwany z krążenia ogólnego i głównie metabolizowany do nieaktywnej pochodnej kwasu karboksylowego z udziałem CYP3A4. W kale wykrywa się również inne, niezidentyfikowane metabolity. Mniej niż 5% dawki wydalane jest w moczu, głównie w postaci metabolitów. Zasadnicza część dawki jest wydalana z kałem w postaci metabolitów i niezmienionego leku.

Lek jest wskazany do stosowania wyłącznie u dorosłych. Astma oskrzelowa. Systematyczne leczenie astmy oskrzelowej, gdy zalecane jest jednoczesne stosowanie długo działającego β₂-mimetyku i wziewnego kortykosteroidu: u pacjentów, u których objawów astmy nie można opanować mimo stosowania kortykosteroidu wziewnego oraz stosowania doraźnie krótko działającego β₂-mimetyku; lub u pacjentów, u których uzyskano już kontrolę objawów astmy stosując łącznie kortykosteroid wziewny i długo działający β₂-mimetyk. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Objawowe leczenie pacjentów z POChP, z FEV₁ <60% wartości należnej (przed zastosowaniem leku rozszerzającego oskrzela), z powtarzającymi się zaostrzeniami choroby w wywiadzie, u których występują istotne objawy choroby pomimo regularnego leczenia lekami rozszerzającymi oskrzela.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży należy rozważać tylko w przypadku, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. U kobiet w ciąży należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę propionianu flutykazonu zapewniającą odpowiednią kontrolę objawów astmy. Dane otrzymane z dużej liczby zastosowań leku w okresie ciąży (więcej niż 1000 kobiet w ciąży) nie wskazują na to, aby salmeterol i propionian flutykazonu powodowały wady rozwojowe lub działały szkodliwie na płód lub noworodka. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość po podaniu agonistów receptorów β₂-adrenergicznych i glikokortykosteroidów.  Nie wiadomo, czy salmeterol i propionian flutykazonu lub ich metabolity przenikają do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt karmionych piersią. Decyzję o tym, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie preparatu, należy podjąć na podstawie oceny korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu salmeterolu lub flutykazonu propionianu na płodność.

Wziewnie. W celu uzyskania optymalnej skuteczności lek należy stosować codziennie, nawet gdy objawy nie występują. Stan pacjenta należy kontrolować regularnie, aby stosowana dawka była optymalna. Należy stosować najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów astmy. Jeśli kontrolę objawów uzyskano po zastosowaniu 2 razy na dobę leku złożonego o najmniejszej mocy, należy podjąć próbę dalszego leczenia samym wziewnym kortykosteroidem. Jako postępowanie alternatywne, u pacjentów wymagających leczenia długo działającym β₂-mimetykiem można zastosować raz na dobę preparat złożony zawierający salmeterol i propionian flutykazonu, jeśli w opinii lekarza pozwoli to na utrzymanie odpowiedniej kontroli objawów choroby. Jeśli lek stosowany jest raz na dobę, a u pacjenta występowały w wywiadzie dolegliwości nocne - dawkę należy podawać wieczorem, zaś w przypadku dolegliwości występujących głównie w ciągu dnia - dawkę należy podawać rano. Jeżeli u pacjenta konieczne jest stosowanie leku w dawkach, których podanie nie jest możliwe z zastosowaniem preparatu Symflusal, należy mu przepisać odpowiednie dawki β₂-agonisty i (lub) kortykosteroidu. Astma oskrzelowa. Dorośli: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 250 µg 2 razy na dobę lub 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. U dorosłych z przewlekłą, umiarkowaną astmą (określanych jako pacjenci z objawami występującymi w ciągu dnia, stosujący lek w razie potrzeby, z umiarkowanym do dużego ograniczeniem przepływu w drogach oddechowych), u których szybka kontrola astmy ma duże znaczenie, można rozważyć krótkotrwałe stosowanie leku złożonego zawierającego salmeterol i propionian flutykazonu, jako początkowe leczenie podtrzymujące. W takich przypadkach zalecaną dawką początkową jest 1 dawka 50 µg salmeterolu i 100 µg propionianu flutykazonu (podawanych osobno lub w preparacie złożonym) 2 razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy leczenie należy zweryfikować i rozważyć, czy pacjent może stosować tylko wziewny kortykosteroid. Ważna jest systematyczna ocena stanu pacjenta po ograniczeniu leczenia do samego wziewnego kortykosteroidu. W przypadku braku jednego lub dwóch kryteriów określających ciężkość choroby, nie wykazano jednoznacznej korzyści w porównaniu ze stosowaniem samego wziewnego propionianu flutykazonu w początkowym leczeniu podtrzymującym. U większości pacjentów wziewne kortykosteroidy pozostają zazwyczaj lekami „pierwszego rzutu”. Preparat nie jest przeznaczony do stosowania w początkowym leczeniu łagodnej astmy. Salmeterol z propionianem flutykazonu o mocy 50 µg + 100 µg nie jest odpowiedni do stosowania u dorosłych i dzieci z ciężką astmą. U pacjentów z ciężką astmą zalecane jest ustalenie odpowiedniej dawki wziewnego kortykosteroidu przed zastosowaniem leku złożonego. POChP. Dorośli: 1 dawka inhalacyjna o mocy 50 µg + 500 µg 2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Nie są dostępne dane dotyczące stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Leku nie należy stosować w leczeniu ostrych objawów astmy, w których konieczne jest zastosowanie szybko i krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu pacjentów w czasie zaostrzenia astmy lub gdy nastąpiło znaczące lub nagłe pogorszenie przebiegu choroby. W razie nieuzyskania kontroli objawów lub pogorszenia objawów astmy po rozpoczęciu stosowania preparatu, pacjenci powinni kontynuować leczenie i zasięgnąć porady lekarskiej. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy można rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki preparatu przy regularnej kontroli stanu pacjenta. U pacjentów, u których następuje zaostrzenie objawów POChP, zwykle wskazane jest leczenie kortykosteroidami o działaniu ogólnoustrojowym, dlatego pacjentom należy zalecić zwrócenie się o pomoc medyczną, jeśli w czasie stosowania preparatu nasilą się objawy choroby. U pacjentów z astmą nie należy nagle przerywać stosowania preparatu ze względu na ryzyko zaostrzenia choroby. Dawkę należy zmniejszać stopniowo pod kontrolą lekarza. U pacjentów z POChP przerwanie leczenia może także powodować nasilenie objawów choroby i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynną lub przebytą gruźlicą płuc oraz grzybiczymi, wirusowymi lub innego rodzaju infekcjami dróg oddechowych. Jeśli to wskazane, należy niezwłocznie wdrożyć odpowiednie leczenie. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami sercowo-naczyniowymi lub z zaburzeniami rytmu serca i u pacjentów z cukrzycą, z nadczynnością tarczycy, niewyrównaną hipokaliemią lub u pacjentów ze skłonnością do występowania małych stężeń potasu w surowicy. Przepisując lek pacjentom z cukrzycą w wywiadzie należy wziąć to pod uwagę ryzyko zwiększenia stężenia glukozy we krwi. W przypadku wystąpienia paradoksalnego skurczu oskrzeli należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu, ocenić stan pacjenta i, w razie konieczności, wdrożyć inne leczenie. W przypadku stosowania kortykosteroidów wziewnych w dużych dawkach przez długi czas istnieje ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych - ważne, aby regularnie oceniać stan pacjenta i zmniejszyć dawkę wziewnego kortykosteroidu do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów astmy. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów wziewnych może spowodować zahamowanie czynności kory nadnerczy i ostry przełom nadnerczowy. Do sytuacji, które mogłyby wywołać ostry przełom nadnerczowy, należą: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku. W okresie stresu lub przed planowaną operacją należy rozważyć dodatkowe doustne podanie kortykosteroidów. Korzyści z leczenia propionianem flutykazonu obejmują zminimalizowanie zapotrzebowania na steroidy doustne, ale u pacjentów, u których steroidy doustne zamieniono na leczenie wziewne, należy liczyć się z ryzykiem zmniejszenia rezerwy nadnerczowej przez dłuższy czas. Dlatego pacjentów tych należy leczyć z zachowaniem szczególnej ostrożności i z regularną kontrolą czynności kory nadnerczy. Ryzyko to może także dotyczyć pacjentów, u których w przeszłości konieczne było ratunkowe stosowanie dużych dawek kortykosteroidów. Możliwość zaburzeń czynności kory nadnerczy należy zawsze brać pod uwagę w stanach nagłych oraz w planowych sytuacjach stresogennych i rozważyć podanie odpowiedniej dawki uzupełniającej kortykosteroidów. Przed planowanymi zabiegami może być konieczna konsultacja specjalistyczna w celu oceny stopnia niewydolności kory nadnerczy. Należy unikać jednoczesnego stosowania propionianu flutykazonu z rytonawirem, chyba że możliwa korzyść dla pacjenta przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów. W takim wypadku należy obserwować, czy u pacjenta nie występują ogólnoustrojowe działania niepożądane kortykosteroidów. Zwiększone ryzyko działań ogólnoustrojowych istnieje również podczas jednoczesnego stosowania propionianu flutykazonu z innymi silnymi inhibitorami CYP3A. U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach. Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych potwierdzających różnice w obrębie grupy leków zawierających wziewny kortykosteroid w odniesieniu do stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc. Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają. Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.  Należy unikać jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub innych silnych inhibitorów CYP3A4, chyba że korzyści z leczenia salmeterolem przeważają nad potencjalnym zwiększeniem ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn. Mogą to być: zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnym i miejscowym zastosowaniu kortykosteroidów. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. 1 dawka preparatu 50 µg + 250 µg zawiera 24,677 mg laktozy, 1 dawka preparatu 50 µg + 500 µg zawiera 24,427 mg laktozy - takie ilości laktozy nie powodują zwykle żadnych problemów u osób z nietolerancją laktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, lekarz zaleci najmniejszą dawkę leku
Symflusal zapewniającą kontrolę astmy lub POChP.

Reakcje alergiczne: u pacjenta mogą wystąpić nagłe trudności w oddychaniu bezpośrednio po
przyjęciu leku Symflusal. Może wystąpić świszczący oddech i kaszel lub duszność. Ponadto, może
wystąpić świąd, wysypka (pokrzywka) i obrzęki (zwykle twarzy, warg, języka lub gardła) lub uczucie
bardzo szybkiego bicia serca, osłabienia, pustki w głowie (co może prowadzić do upadku lub utraty
przytomności). W przypadku wystąpienia któregokolwiek z powyższych objawów lub gdy
wystąpią one nagle po użyciu leku Symflusal, należy przerwać stosowanie leku Symflusal
i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Reakcje alergiczne po zastosowaniu leku Symflusal
występują niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 100).

Zapalenie płuc (zakażenie płuc) u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP)
(częste działanie niepożądane)
Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli którykolwiek z poniższych objawów wystąpi podczas stosowania
leku Symflusal - mogą to być objawy zakażenia płuc:
- gorączka lub dreszcze,
- zwiększenie wytwarzania śluzu, zmiana barwy śluzu,
- nasilenie kaszlu lub zwiększone trudności w oddychaniu.

Inne działania niepożądane opisane są poniżej:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 pacjenta na 10):
- ból głowy - zmniejsza się on zazwyczaj w czasie kontynuowania leczenia;
- donoszono o zwiększonej częstości występowania przeziębień u pacjentów z POChP.

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 10):
- pleśniawki (bolesne, kremowo-żółte wypukłe wykwity) w jamie ustnej i gardle, a także ból języka,
  chrypka i podrażnienie gardła. Pomocne może być płukanie jamy ustnej wodą i wyplucie jej oraz
  (lub) szczotkowanie zębów bezpośrednio po każdej inhalacji. Lekarz może zalecić lek
  przeciwgrzybiczy do leczenia pleśniawek;
- bóle, obrzęk stawów i bóle mięśni;
- skurcze mięśni.

U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) obserwowano również następujące
działania niepożądane:
- powstawanie siniaków i złamania;
- zapalenie zatok (uczucie napięcia i pełności w nosie, policzkach i za oczami, czasami
  z pulsującym bólem);
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi (u pacjenta może wystąpić nierównomierne bicie serca,
  osłabienie mięśni, skurcze).

Niezbyt często (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 100):
- zwiększenie stężenia cukru (glukozy) we krwi (hiperglikemia). U pacjentów z cukrzycą może być
  konieczne częstsze kontrolowanie stężenia cukru we krwi oraz dostosowanie dawki leków
  przeciwcukrzycowych przyjmowanych dotychczas;
- zaćma (zmętnienie soczewki oka);
- bardzo szybkie bicie serca (tachykardia);
- uczucie roztrzęsienia (drżenie) i szybkie lub nieregularne bicie serca (kołatanie serca) – objawy te
  są zazwyczaj niegroźne i ustępują w trakcie leczenia;
- ból w klatce piersiowej;
- uczucie niepokoju (efekt ten występuje głównie u dzieci);
- zaburzenia snu;
- wysypka alergiczna na skórze.

Rzadko (mogą wystąpić u mniej niż 1 pacjenta na 1000):
- trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, nasilające się bezpośrednio po przyjęciu leku
  Symflusal. W takim przypadku należy przerwać stosowanie leku Symflusal, zastosować szybko
  działający, wziewny lek ułatwiający oddychanie i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem;
- lek Symflusal może wpływać na prawidłowe wytwarzanie hormonów steroidowych przez
  organizm, w szczególności w przypadku przyjmowania dużych dawek leku przez dłuższy czas,
  powodując:
  • spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży;
  • zmniejszenie masy kostnej;
  • jaskrę;
  • przyrost masy ciała;
  • zaokrąglenie (kształt księżycowaty) twarzy (zespół Cushinga).
  Lekarz będzie regularne sprawdzał, czy u pacjenta nie występuje którekolwiek z powyższych
  działań niepożądanych oraz upewni się, że pacjent stosuje najmniejszą dawkę leku Symflusal
  zapewniającą kontrolę astmy;
- zmiany w zachowaniu, takie jak nadmierne pobudzenie i drażliwość (te objawy występują głównie
  u dzieci);
- nierówne bicie serca lub występowanie skurczów dodatkowych (zaburzenia rytmu serca - arytmia);
  Należy poinformować o tym lekarza, lecz nie należy przerywać stosowania leku Symflusal, chyba
  że tak zaleci lekarz;
- zakażenie grzybicze przełyku, które może powodować trudności w połykaniu.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- depresja lub agresja. Wystąpienie tych działań jest bardziej prawdopodobne u dzieci;
- nieostre widzenie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
e-mail: [email protected].
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki β-adrenolityczne mogą osłabiać lub hamować działanie salmeterolu. Należy unikać podawania zarówno niewybiórczych, jak i wybiórczych β-adrenolityków, chyba że istnieją uzasadnione podstawy do ich zastosowania. Stosowanie β₂-agonisty może wywołać potencjalnie ciężką hipokaliemię. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z ostrą, ciężką astmą, gdyż to działanie może być nasilone przez jednoczesne leczenie pochodnymi ksantyny, steroidami i lekami moczopędnymi. Jednoczesne stosowanie innych β-adrenolityków może powodować działanie addycyjne. Propionian flutykazonu. W normalnych warunkach propionian flutykazonu podany wziewnie osiąga w osoczu małe stężenie na skutek nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia oraz dużego klirensu osoczowego, w którym uczestniczy CYP3A4 w jelicie i wątrobie. Dlatego znaczące klinicznie interakcje propionianu flutykazonu są mało prawdopodobne. Rytonawir (bardzo silny inhibitor CYP3A4) w dawce 100 mg 2 razy na dobę zwiększa kilkaset razy stężenie propionianu flutykazonu w osoczu, w wyniku czego następuje znaczące zmniejszenie stężenia kortyzolu w surowicy. Brak informacji o tej interakcji w odniesieniu do propionianu flutykazonu podawanego wziewnie, ale można spodziewać się znacznego zwiększenia jego stężenia w osoczu. Odnotowano przypadki zespołu Cushinga i zahamowania czynności kory nadnerczy. Należy unikać stosowania takiego skojarzenia leków, chyba że korzyść przewyższa ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Nieco słabszy od rytonawiru inhibitor CYP3A, ketokonazol, zwiększa o 150% ekspozycję na propionian flutykazonu po podaniu wziewnym pojedynczej dawki. Spowodowało to większe zmniejszenie stężenia kortyzolu w osoczu niż podanie samego propionianu flutykazonu. Jednoczesne stosowanie z innymi silnymi inhibitorami CYP3A (takimi jak itrakonazol lub leki zawierające kobicystat) i umiarkowanymi inhibitorami CYP3A (takimi jak erytromycyna) może także spowodować zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na propionian flutykazonu z oraz zwiększenie ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań kortykosteroidów. Salmeterol. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu (doustnie 400 mg raz na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) przez 7 dni u 15 zdrowych osób powodowało znaczne zwiększenie stężenia salmeterolu w surowicy (1,4-krotne zwiększenie C_max i 15-krotne zwiększenie AUC). Może to prowadzić do zwiększenia częstości innych objawów ogólnoustrojowych salmeterolu (np. wydłużenia odstępu QTc i kołatania serca) w porównaniu z monoterapią salmeterolem lub ketokonazolem. Nie obserwowano znaczącego klinicznie wpływu na ciśnienie tętnicze krwi, częstość akcji serca, glikemię i stężenie potasu we krwi. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu nie wydłużało T_0,5 salmeterolu w fazie eliminacji ani nie zwiększało kumulacji salmeterolu po wielokrotnym dawkowaniu. Należy unikać jednoczesnego stosowania ketokonazolu, chyba że korzyści przeważają nad potencjalnym zwiększonym ryzykiem ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu. Prawdopodobne jest zbliżone ryzyko interakcji z innymi silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. itrakonazolem, telitromycyną, rytonawirem). Jednoczesne stosowanie erytromycyny (doustnie 500 mg 3 razy na dobę) i salmeterolu (wziewnie 50 µg 2 razy na dobę) u 15 zdrowych osób przez 6 dni spowodowało niewielkie, nieistotne statystycznie zwiększenie ekspozycji na salmeterol (C_max 1,4-krotne i AUC 1,2-krotne). Jednoczesne stosowanie z erytromycyną nie wiązało się z żadnymi ciężkimi działaniami niepożądanymi.

Farmak International Sp. z o.o.
ul. Koszykowa 65
00-667 Warszawa
22-822-93-06
[email protected]
farmakinternational.pl