Syntarpen 2 g proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji

1 fiolka zawiera 1 g lub 2 g kloksacyliny w postaci soli sodowej. Preparat zawiera sód.

Penicylina półsyntetyczna, pochodna izoksazolu. Mechanizm działania bakteriobójczego kloksacyliny polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Antybiotyk ten charakteryzuje się opornością na penicylinazy gronkowcowe. Zakres działania przeciwbakteryjnego kloksacyliny in vitro obejmuje bakterie Gram-dodatnie Staphylococcus spp. - kloksacylina najsilniej działa na gronkowce, również na szczepy oporne na penicylinę benzylową; wykazuje 4-8 razy wyższą aktywność wobec Staphylococcus aureus niż metycylina; nie działa na szczepy metycylinooporne. Ponadto działa na paciorkowce β-hemolizujące, Streptococcus pneumoniae oraz na beztlenowe ziarniaki. Kloksacylina działa na ziarniaki Gram-ujemne znacznie słabiej niż na gronkowce. Wrażliwe na nią są dwoinki z rodzaju Neisseria (np. N. gonorrhoeae, N. meningitidis). Mimo iż w warunkach in vitro kloksacylina działa na różne szczepy bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, to w klinice stosowana jest najczęściej w zakażeniach wywoływanych przez gronkowce. W zakażeniach wywołanych przez pałeczki Gram-ujemne i drobnoustroje z rodzaju Enterococcus kloksacylina jest nieskuteczna. Szczepy gronkowców oporne na kloksacylinę wykazują również oporność na inne penicyliny i cefalosporyny (całkowita oporność krzyżowa). Kloksacylina zachowuje stabilność w środowisku kwaśnym, co umożliwia jej podawanie również w postaci doustnej. Po podaniu domięśniowym 500 mg kloksacyliny C_max w surowicy krwi występuje po ok. 30 min. Po podaniu w infuzji dożylnej C max występuje po 20 min. Kloksacylina wiąże się z białkami krwi w ok. 95%. Kloksacylina dobrze przenika do zmienionych zapalnie kości i stawów, płynu opłucnowego, maziowego, jam surowiczych, ropy. Przenika przez łożysko i do mleka. Do płynu mózgowo-rdzeniowego kloksacylina przenika tylko w stanach zapalnych. Wydalana jest głównie przez nerki (ok. 40-60%), w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydalania kanalikowego, oraz w niewielkiej ilości z żółcią (ok. 10%). T_0,5 wynosi 30-45 min. U pacjentów z niewydolnością nerek zwiększa się do 1-2 h. U pacjentów z mukowiscydozą eliminacja kloksacyliny następuje 3 razy szybciej niż u zdrowych pacjentów. W tej grupie pacjentów stosuje się większe dawki przy jednoczesnym monitorowaniu stężenia w surowicy.

Zakażenia wywołane przez gronkowce: zakażenia skóry i tkanek miękkich (czyraczność); zapalenie wsierdzia, zakażenia ośrodkowego układu nerwowego; zakażenia dolnych dróg oddechowych; ropne powikłania pooparzeniowe i pooperacyjne; zapalenie kości i stawów, głównie pourazowe (w późniejszym etapie leczenia podaje się postać doustną); posocznica. Przed rozpoczęciem leczenia kloksacyliną należy przeprowadzić badanie lekowrażliwości wyizolowanego drobnoustroju, wywołującego zakażenie. Leczenie może być wdrożone przed uzyskaniem wyniku lekowrażliwości drobnoustroju. Po uzyskaniu wyniku antybiogramu może być konieczna odpowiednia zmiana leku. W przypadku, kiedy szczep wrażliwy na kloksacylinę jest także wrażliwy na penicylinę, należy stosować penicylinę benzylową, która wykazuje wyższą aktywność od kloksacyliny w stosunku do wrażliwych szczepów gronkowców. Podając kloksacylinę należy uwzględnić oficjalne wytyczne, dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Nadwrażliwość substancję czynną lub inne antybiotyki β-laktamowe.

Preparat można podawać w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Należy zachować ostrożność podczas podawania preparatu w okresie karmienia piersią, gdyż lek przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane u karmionego dziecka (uczulenie, biegunkę, zakażenie drożdżakami).

Domięśniowo, dożylnie lub do jamy opłucnej. Dorośli: w zależności od rodzaju i nasilenia zakażenia domięśniowo lub dożylnie 1-2 g co 4-6 h. Maksymalna dawka dobowa wynosi 12 g. Dzieci i młodzież: mc. do 20 kg: 25 do 50 mg/kg mc. na dobę dożylnie lub domięśniowo w 4 dawkach podzielonych, co 6 h; mc. >20 kg: 100 do 200 mg/kg mc. na dobę dożylnie lub domięśniowo w 4 dawkach podzielonych, co 6 h. W ciężkich zakażeniach takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia spowodowane przez Staphylococcus spp dawkę można zwiększyć do 300 mg/kg mc. na dobę w 4-6 dawkach podzielonych. Zapalenie płuc wywołane przez Staphylococcus aureus. Dorośli: 1-2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 10 do 14 dni. Dzieci >5 lat: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 10-14 dni. Dzieci od 2 mies. do 5 lat: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 6 h, w skojarzeniu z gentamycyną w dawce 7,5 mg/kg mc. podawaną dożylnie w 1-3 podzielonych dawkach przez co najmniej 3 tyg. Szpitalne zapalenie płuc. Dorośli: 1-2 g dożylnie co 6 h, w skojarzeniu z gentamycyną 5-7 mg/kg mc. w dawkach podzielonych przez 7 dni. Dzieci: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 6 h, w skojarzeniu z gentamycyną w dawce 7,5 mg/kg mc. w 1-3 dawkach podzielonych przez 7 dni. W szpitalach o dużym rozpowszechnieniu szczepów metycylinoopornych Staphylococcus aureus stosuje się wankomycynę. Ropne zapalenie mięśni. Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 5-10 dni (jeśli wystąpi poprawa kliniczna, można zmienić na podanie doustne 500 mg co 6 h). Dzieci: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 5-10 dni. Jeśli wystąpi poprawa można zmienić na podanie doustne 12,5-25 mg/kg mc. (maksymalnie 500 mg) co 6 h. Septyczne zapalenie stawów - leczenie empiryczne. Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 h, w skojarzeniu z ceftriaksonem, 1-2 g dożylnie lub domięśniowo co 24 h. Dzieci >2 mies.: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 h, w skojarzeniu z ceftriaksonem, podawanym dożylnie lub domięśniowo w dawce 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) co 24 h. Noworodki: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 6 h, w skojarzeniu z cefotaksymem, podawanym dożylnie w dawce 50-75 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) co 8 h. Septyczne zapalenie stawów wywołane przez Staphylococcus aureus. Dorośli: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 2-3 tyg. (gdy czas trwania leczenia pozajelitowego jest krótszy niż 2-3 tyg., dodatkowo należy zastosować 1 g doustnie co 6 h). Dzieci >5 lat: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 4-6 h przez 4-6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 25 mg/kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie, co 6 h do zakończenia 2-3 tygodniowego okresu leczenia, lub 25 mg/kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie co 6 h, do zakończenia 2-3 tygodniowego cyklu leczenia, po zastosowaniu ceftriaksonu dożylnie lub domięśniowo w dawce 50-75 mg/kg mc. (maksymalnie 1 g) co 24 h przez 4-6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej). Dzieci od 2 mies. do 5 lat: 25-50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 4-6 h, w skojarzeniu z ceftriaksonem podawanym dożylnie lub domięśniowo 50-75 mg/kg mc. (maksymalnie 1 g) co 24 h przez 4-6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 12,5 mg/kg mc. (maksymalnie 500 mg) doustnie, raz na 6 h do zakończenia okresu leczenia 2-3 tyg. Noworodki: 25-50 mg/kg mc. dożylnie lub domięśniowo (maksymalnie 2 g) co 4-6 h, w skojarzeniu z cefotaksymem 50-75 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) co 8 h przez 4-6 dni (lub do wystąpienia poprawy klinicznej), a następnie 12,5 mg/kg mc. doustnie (maksymalnie 500 mg), co 6 h do zakończenia 2-3 tygodniowego okresu leczenia. Zapalenie szpiku wywołane przez szczepy metycylinowrażliwe Staphylococcus aureus: 2 g dożylnie lub domięśniowo co 6 h przez 4 - 6 tyg. Infekcyjne zapalenia wsierdzia - początkowe leczenie empiryczne. Dorośli: 2 g dożylnie co 4 h, w skojarzeniu z benzylopenicyliną podawaną w dawce 3 mln j.m. co 4 h i gentamycyną 2 mg/kg mc. co 8 h, dożylnie. Dzieci: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 h, w skojarzeniu z benzylopenicyliną 50 000 j.m. kg mc. (maksymalnie 3 mln j.m.) co 4 h i gentamycyną 2,5 mg/kg mc. (maksymalnie 80 mg) co 8 h, dożylnie. Zapalenie wsierdzia wywołane przez szczepy metycylinowrażliwe Staphylococcus aureus. Dorośli: zastawka natywna: 12 g na dobę dożylnie w 4-6 dawkach podzielonych przez 4-6 tyg., zastawka sztuczna: 12 g na dobę dożylnie w 4-6 dawkach podzielonych przez ≥6 tyg. razem z gentamycyną w dawce 3 mg/kg mc. na dobę, dożylnie lub domięśniowo, w 1-2 dawkach przez 2 tyg. i ryfampicyną w dawce 900-1200 mg na dobę w 2-3 dawkach podzielonych, dożylnie lub doustnie, przez ≥6 tyg. Dzieci: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4 h w ciągu 6 tyg. Dodatkowo należy przez pierwsze 7 dni zastosować gentamycynę w dawce 1 mg/kg mc. co 8 h, w podaniu dożylnym. Posocznica - początkowe leczenie empiryczne. Dorośli i dzieci >5 lat: 2 g dożylnie co 4-6 h, alternatywnie w skojarzeniu z gentamycyną podawaną dożylnie w dawce 5-7 mg/kg mc. co 24 h lub gentamycyną 1,5 mg/kg mc., podawaną dożylnie lub domięśniowo co 8 h. Dzieci od 2 mies. do 5 lat: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4-6 h, w skojarzeniu z ceftriaksonem 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie lub domięśniowo co 24 h. Noworodki: 50 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 4-6 h, w skojarzeniu z cefotaksymem 50-75 mg/kg mc. (maksymalnie 2 g) dożylnie co 8 h. Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. Antybiotyk należy podawać jeszcze przez 2-4 dni po ustąpieniu objawów. Szczególne grupy pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku lub wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami. Sposób podania. Przed podaniem leku należy sprawdzić wygląd roztworu. Roztwór można podać tylko wtedy, jeśli jest przezroczysty i jest praktycznie wolny od cząstek widocznych gołym okiem. Kloksacylinę można podawać we wstrzyknięciach domięśniowych lub dożylnych, w infuzji dożylnej lub w postaci wstrzyknięć do jamy opłucnej. Roztwory należy przygotowywać tuż przed podaniem. Wstrzyknięcie domięśniowe: 1 g proszku rozpuścić w 4 ml wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu. Wstrzyknięcie dożylne: 2 g proszku rozpuścić w 20 ml wody do wstrzykiwań lub 0,9% roztworu chlorku sodu. Wstrzykiwać powoli w ciągu 2 do 10 min. Infuzja dożylna: zawartość fiolki należy rozpuścić w ok. 500 ml 0,9% roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy i podawać przez 30 do 40 min.

Przed podaniem kloksacyliny należy przeprowadzić dokładny wywiad z pacjentem odnośnie występowania w przeszłości nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne leki. Bardzo rzadko w czasie leczenia kloksacyliną mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postaci reakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniu antybiotyku drogą parenteralną. Prawdopodobieństwo reakcji nadwrażliwości jest większe u osób ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji oraz u pacjentów z astmą oskrzelową. Reakcje takie opisywano u osób z alergią na penicylinę. Jeśli u pacjenta wystąpi wstrząs anafilaktyczny lub obrzęk naczynioruchowy, w pierwszej kolejności należy podać adrenalinę, następnie lek przeciwhistaminowy, a jako ostatni – kortykosteroid. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). Zaburzenia nerek i dróg moczowych występują najczęściej u pacjentów otrzymujących duże dawki leku i (lub) z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek i ustępują po odstawieniu leku. Z tego powodu w trakcie długotrwałego stosowania kloksacyliny należy okresowo kontrolować czynność nerek, wątroby oraz morfologię krwi obwodowej. W przypadku wystąpienia niewydolności nerek powiązanej z zaburzeniami czynności wątroby należy regularnie monitorować stężenia kloksacyliny w surowicy krwi. Przedłużone stosowanie kloksacyliny, może sporadycznie powodować nadmierny wzrost opornych bakterii lub drożdżaków. Należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują objawy nadkażenia. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać stosowanie kloksacyliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Podawanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. U pacjentów z mukowiscydozą należy kontrolować stężenie kloksacyliny w surowicy krwi i rozważyć podanie większej dawki. Substancje pomocnicze. Proszek 1 g: każdy g preparatu zawiera 55,01 mg sodu co odpowiada 2,75% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Biorąc pod uwagę schemat dawkowania maksymalna ilość sodu, która może zostać podana pacjentowi w maksymalnej dawce jednorazowej wynosi 110,02 mg, co odpowiada 5,5% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Zaś w maksymalnej dawce dobowej 660,11 mg, co odpowiada 33% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy uwzględnić to w przypadku konieczności utrzymywania diety niskosodowej. Proszek 2 g: każdy gram preparatu zawiera 50,5 mg sodu, co odpowiada 2,5% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy uwzględnić to w przypadku konieczności utrzymywania diety niskosodowej. Zawartość sodu pochodzącego z rozpuszczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu preparatu. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia, należy zapoznać się z charakterystyką produktu leczniczego stosowanego rozpuszczalnika.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane
Jeśli wystąpi którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy niezwłocznie
poinformować o tym lekarza.

Następujące ciężkie działania niepożądane występują bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
Reakcje uczuleniowe, natychmiastowe reakcje alergiczne takie jak nagła duszność i ucisk w klatce
piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust, ciężkie wysypki skórne, które mogą przebiegać z powstawaniem
pęcherzy obejmujących oczy, jamę ustną, gardło i narządy płciowe, utrata przytomności (omdlenie).
Opóźnione reakcje alergiczne (mogą pojawić się 48 godzin do 2 a nawet do 4 tygodni po rozpoczęciu
leczenia) takie jak gorączka, złe samopoczucie, pokrzywka, bóle mięśni, bóle stawów, bóle brzucha,
wysypki skórne, rumień wielopostaciowy, szybko rozwijająca się ciężka wysypka, z pęcherzami lub
łuszczeniem się skóry i możliwymi pęcherzami w jamie ustnej (zespół Stevensa-Johnsona), powstawanie
pęcherzy, które po pęknięciu tworzą sączące nadżerki, a naskórek schodzi całymi płatami (toksyczna
nekroliza naskórka; zespół Lyella), objawy choroby posurowiczej takie jak pokrzywka na skórze z uczuciem
pieczenia, alergiczne zapalenie naczyń.

Biegunka o znacznym nasileniu, utrzymująca się przez dłuższy czas lub zawierająca krew, przebiegająca z
bólem brzucha lub gorączką. Może ona być objawem ciężkiego zapalenia jelit (nazywanego
rzekomobłoniastym zapaleniem jelit), mogącego występować po zastosowaniu antybiotyków.

Inne działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia
Następujące działania niepożądane występują często (nie częściej niż u 1 na 10 osób):
• biegunka.

Następujące działania niepożądane występują rzadko (rzadziej niż u 1 na 1000 osób):
• zaczerwienienie skóry w miejscu podania lub zakrzepowe zapalenie żył.

Następujące działania niepożądane występują bardzo rzadko (rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):
• zwiększenie lub zmniejszenie liczby niektórych rodzajów krwinek białych lub czerwonych oraz płytek
  krwi, nieprawidłowy rozpad krwinek czerwonych, zahamowanie czynności szpiku kostnego;
• nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, czarne zabarwienie języka;
• bezmocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności kanalików nerkowych. Objawami tych
  zaburzeń są najczęściej wysypka, gorączka, zwiększenie liczby jednego z rodzajów granulocytów we
  krwi, krwiomocz, białkomocz. Występują one z reguły u pacjentów otrzymujących duże dawki leku i
  (lub) z istniejącymi zaburzeniami czynności nerek i ustępują po odstawieniu leku;
• przemijająca nadmierna ruchliwość, pobudzenie, niepokój, senność, stan dezorientacji i (lub) zawroty głowy.
  Objawy te z reguły pojawiają się u pacjentów z niewydolnością nerek otrzymujących duże dawki leku;
• podwyższona aktywność enzymów wątrobowych, w pojedynczych przypadkach może wystąpić zapalenie
  wątroby, zażółcenie skóry i białek oczu (objaw żółtaczki cholestatycznej spowodowanej zastojem żółci).
  Objawy te mijają po odstawieniu leku;
• gorączka, ból i zawroty głowy – mijają po odstawieniu leku.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Pacjenci uczuleni na cefalosporyny mogą wykazywać nadwrażliwość również na kloksacylinę (alergia krzyżowa). Probenecyd zwiększa stężenie kloksacyliny w surowicy oraz wydłuża jej okres półtrwania. Kloksacylina nasila działanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryna), co może prowadzić do krwotoku. Kloksacylina może powodować zwolnienie eliminacji metotreksatu przez kanaliki nerkowe, co prowadzi do wzrostu toksyczności metotreksatu. Kloksacylina może zmniejszać skuteczność doustnych hormonalnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny; zaleca się stosowanie dodatkowo niehormonalnych metod antykoncepcji. Kloksacylina wykazuje synergizm z ampicyliną i kwasem fusydynowym. Erytromycyna, tetracykliny, chloramfenikol wraz z kloksacyliną działają antagonistycznie. Prokwanil może obniżać stężenie kloksacyliny w surowicy i zmniejszać skuteczność leczenia. Antybiotyki aminoglikozydowe i kloksacycylina są niezgodne fizykochemicznie, należy unikać stosowania jednoczesnego stosowania tych antybiotyków.

Polfa Tarchomin S.A.
ul. Aleksandra Fleminga 2
03-176 Warszawa
22-510-80-02
[email protected]
www.polfa-tarchomin.com.pl