Tamiflu 75 mg kapsułki twarde

1 kaps. zawiera 30 mg, 45 mg lub 75 mg oseltamiwiru (w postaci fosforanu).

Lek przeciwwirusowy - inhibitor neuraminidazy. Fosforan oseltamiwiru jest prekursorem aktywnego metabolitu - karboksylanu oseltamiwiru. Aktywny metabolit jest selektywnym inhibitorem enzymów neuraminidazowych wirusa grypy. Aktywność neuraminidazy wirusowej ma istotny wpływ zarówno na wniknięcie cząstki wirusa do niezakażonych komórek, jak i na uwolnienie świeżo wytworzonych cząstek wirusa z zakażonych komórek i dalsze rozprzestrzenianie się zakaźnych wirusów w organizmie. Lek hamuje replikację i patogenność wirusa grypy A i B. Fosforan oseltamiwiru (prolek) łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego i ulega wydajnemu przekształcaniu, głównie przez esterazy wątrobowe, do aktywnego metabolitu (karboksylanu oseltamiwiru). Związek ten nie podlega dalszemu metabolizmowi i jest wydalany z moczem. Poniżej 20 % dawki doustnej wydala się z kałem. Wiązanie karboksylanu oseltamiwiru z białkami ludzkiego osocza jest znikome (3 %). T_0,5 karboksylanu oseltamiwiru wynosi 6-10 h.

Leczenie grypy. Do stosowania u osób dorosłych i dzieci, w tym u noworodków urodzonych w terminie, u których występują objawy typowe dla grypy, kiedy wirus grypy krąży w danym środowisku. Skuteczność leczenia wykazano wtedy, gdy rozpoczyna się je w ciągu dwóch dni od wystąpienia pierwszych objawów. Zapobieganie grypie. Zapobieganie po ekspozycji u osób w wieku 1 roku lub starszych po kontakcie z przypadkiem klinicznie rozpoznanej grypy, kiedy wirus grypy występuje w danym środowisku. Właściwe stosowanie leku do zapobiegania grypie powinno wynikać z indywidualnej analizy każdego przypadku, uwzględniającej okoliczności i specyfikę populacji wymagającej ochrony. W wyjątkowych sytuacjach (np. w przypadku, gdy szczepy krążące nie odpowiadają szczepom wirusa zawartym w szczepionce lub w przypadku pandemii) można rozważyć sezonową profilaktykę u osób w wieku 1 roku lub starszych. Zapobieganie grypie po ekspozycji u niemowląt w wieku poniżej 1 roku podczas pandemii grypy. Oseltamowir nie zastępuje szczepienia przeciw grypie. Stosowanie leków przeciwwirusowych do leczenia grypy i zapobiegania jej powinno się opierać na oficjalnych zaleceniach. Decyzja dotycząca użycia oseltamiwiru do leczenia i profilaktyki powinna być podjęta po uwzględnieniu charakterystyki krążących wirusów grypy, dostępnych informacji dotyczących wrażliwości na leki szczepów wirusa w danym sezonie oraz skutków choroby w różnych obszarach geograficznych i w różnych populacjach pacjentów.

Nadwrażliwość na fosforan oseltamiwiru lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie preparatu może być rozważane w czasie ciąży jeśli jest niezbędne i po rozważeniu dostępnych informacji o bezpieczeństwie i korzyściach oraz patogenności krążącego szczepu wirusa grypy. Wyniki z analiz farmakokinetycznych wskazują obniżoną ekspozycję na aktywny metabolit, nie zaleca się jednak korekty dawki w leczeniu lub profilaktyce grypy u kobiet w ciąży. Dane pochodzące z badań po wprowadzeniu leku do obrotu i badań obserwacyjnych wskazują na korzyści wynikające z niższej zachorowalności/śmiertelności podczas stosowania leku w opisanym schemacie dawkowania, w tej populacji. Dane dotyczące ekspozycji na oseltamiwir kobiet w ciąży po wprowadzeniu leku do obrotu i z badań obserwacyjnych wskazują na brak toksyczności oseltamiwiru powodującej wady wrodzone płodu/noworodka. Jednak w jednym badaniu obserwacyjnym, mimo braku zwiększenia całkowitego ryzyka wad wrodzonych, wyniki dotyczące występowania poważnych wrodzonych wad serca diagnozowanych w ciągu 12 miesięcy po urodzeniu nie były jednoznaczne (częstość występowania poważnych wrodzonych wad serca po narażeniu na oseltamiwir w I trymestrze ciąży wyniosła 1,76% w porównaniu z 1,01% w ciążach z populacji ogólnej bez narażenia na lek), znaczenie kliniczne tych wyników nie jest jasne. Ograniczone dane wskazują, że oseltamiwir i aktywny metabolit są wydzielane do mleka matki, jednak ich stężenia są na tyle małe, że dawka u niemowlęcia karmionego piersią jest subterapeutyczna. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, patogenność krążącego wirusa grypy oraz chorobę zasadniczą kobiety karmiącej piersią, można rozważyć podawanie oseltamiwiru, jeśli istnieją istotne potencjalne korzyści dla karmiącej piersią matki. Dane przedkliniczne nie dowodzą , aby lek wywierał wpływ na płodność u kobiet lub mężczyzn.

Doustnie. Dorośli i młodzież w wieku 13-17 lat, o mc. >40 kg. Leczenie grypy: 75 mg 2 razy na dobę przez 5 dni. Pacjenci z obniżoną odpornością: 75 mg 2 razy na dobę przez 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych 2 dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus: 75 mg raz na dobę przez 10 dni. Pacjenci z obniżoną odpornością: 75 mg 2 razy na dobę przez 10 dni. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych 2 dni od kontaktu z zarażoną osobą. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: 75 mg raz na dobę przez okres do 6 tyg. (lub do 12 tyg. u pacjentów z obniżoną odpornością). Dzieci w wieku od 1 roku do 12 lat. Leczenie grypy: mc. 10-15 kg: 30 mg 2 razy na dobę przez 5 dni lub przez 10 dni u pacjentów z obniżoną odpornością; mc. >15 do 23 kg: 45 mg 2 razy na dobę przez 5 dni lub przez 10 dni u pacjentów z obniżoną odpornością; mc. >23 do 40 kg: 60 mg 2 razy na dobę przez 5 dni lub przez 10 dni u pacjentów z obniżoną odpornością; mc. >40 kg: 75 mg 2 razy na dobę przez 5 dni lub przez 10 dni u pacjentów z obniżoną odpornością. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych dwóch dni od wystąpienia objawów grypy. Profilaktyka po ekspozycji na wirus (również u pacjentów z obniżoną odpornością): mc. 10-15 kg: 30 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >15 do 23 kg: 45 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >23 do 40 kg: 60 mg raz na dobę przez 10 dni; mc. >40 kg: 75 mg raz na dobę przez 10 dni. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci w wieku <12 lat. Niemowlęta w wieku 0-12 mż. Leczenie: 3 mg/kg mc. 2 razy na dobę przez 5 dni lub przez 10 dni u pacjentów z obniżoną odpornością. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej w ciągu pierwszych dwóch dni od wystąpienia objawów grypy. Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków to jest dzieci <36. tygodnia licząc od dnia po zapłodnieniu. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Profilaktyka po ekspozycji na wirus (również u pacjentów z obniżoną odpornością): połowa dobowej dawki leczniczej, tj. 3 mg/kg mc. raz na dobę przez 10 dni. Powyższe zalecenia dotyczące dawkowania nie są przeznaczone dla wcześniaków to jest dzieci <36. tygodnia wieku postkoncepcyjnego. Nie są dostępne wystarczające dane dla tych pacjentów, u których może być wymagane inne dawkowanie ze względu na niedojrzałość czynności fizjologicznych. Profilaktyka podczas epidemii grypy w danym środowisku: badania profilaktyki podczas epidemii grypy nie były przeprowadzone u dzieci w wieku 0-12 mż. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów w podeszłym wieku, ani u dorosłych pacjentów z niewydolnością wątroby. Nie prowadzono badań u dzieci z zaburzeniami wątroby. Brak jest wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania u niemowląt i dzieci (w wieku 12 lat i młodszych) z niewydolnością nerek, by można było określić zalecane dawkowanie w tej grupie pacjentów. Niewydolność nerek u dorosłych i młodzieży w wieku 13-17 lat. Leczenie grypy - klirens kreatyniny (CCr) >60 ml/min: 75 mg 2 razy na dobę; CCr >30 do 60 ml/min: 30 mg 2 razy na dobę; CCr >10 do 30 ml/min: 30 mg raz na dobę; CCr ≤10 ml/min: nie zaleca się podawania, ze względu na brak dostępnych danych; pacjenci hemodializowani: 30 mg po każdej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo: 30 mg pojedyncza dawka (dane pochodzą z badań pacjentów poddawanych CAPD; należy się spodziewać, iż karboksylan oseltamiwiru zostanie w większym stopniu usunięty przy użyciu APD; jeśli nefrolog uzna za konieczne można dokonać zmiany sposobu leczenia z APD na CAPD). Zapobieganie grypie - CCr >60 ml/min: 75 mg raz na dobę; CCr >30 do 60 ml/min: 30 mg raz na dobę; CCr >10 do 30 ml/min: 30 mg co drugi dzień; CCr ≤10 ml/min: nie zaleca się podawania, ze względu na brak dostępnych danych; pacjenci hemodializowani: 30 mg po co drugiej hemodializie; pacjenci dializowani otrzewnowo: 30 mg raz w tygodniu (dane pochodzą z badań pacjentów poddawanych CAPD; należy się spodziewać, iż karboksylan oseltamiwiru zostanie w większym stopniu usunięty przy użyciu APD; jeśli nefrolog uzna za konieczne można dokonać zmiany sposobu leczenia z APD na CAPD). Sposób podania. Pacjenci którzy nie są w stanie połykać kapsułek, mogą przyjmować odpowiednie dawki zawiesiny. Jeśli nie jest dostępny na rynku lek w postaci proszku do przygotowania zawiesiny doustnej, można przygotować zawiesinę z kapsułek w aptece (preferowane) lub w domu. Szczegółowy sposób przygotowania zawiesiny z kapsułek podaje producent w zarejestrowanych dokumentach (Charakterystyka Produktu Leczniczego, Ulotka).

Oseltamiwir jest skuteczny tylko w przypadku choroby spowodowanej przez wirusy grypy. Ochrona przed grypą trwa jedynie tak długo, jak długo podaje się preparat. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności oseltamiwiru u osób z chorobami na tyle ciężkimi lub niestabilnymi, że są uważane za wskazanie do natychmiastowej hospitalizacji. Nie ustalono skuteczności oseltamiwiru zarówno w celach leczniczych, jak i profilaktycznych u osób z obniżoną odpornością ani u osób z przewlekłymi chorobami serca i (lub) układu oddechowego. Brak jest danych klinicznych pozwalających na określenia dawkowania oseltamiwiru dla wcześniaków (< 36 tygodni wieku postkoncepcyjnego). U dorosłych pacjentów oraz młodzieży (13-17 lat) z ciężką niewydolnością nerek konieczna jest redukcja dawki leku. Brak jest wystarczających danych klinicznych pozwalających na określenia dawkowania u niemowląt i dzieci (w wieku 1 roku lub starszych) z niewydolnością nerek. Z uwagi na ryzyko wystąpienia incydentów neuropsychiatrycznych (udział oseltamiwiru w tych zdarzeniach jest nieznany), należy ściśle obserwować pacjentów, czy nie występują u nich zmiany zachowania oraz rozważyć zagrożenia i korzyści z dalszego leczenia indywidualnie dla każdego pacjenta.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Przyczyną wielu z niżej wymienionych działań niepożądanych może być również grypa.

Następujące poważne działania niepożądane były zgłaszane rzadko po dopuszczeniu oseltamiwiru do
obrotu:
- reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne: ciężkie reakcje alergiczne przebiegające
  z obrzękiem twarzy i skóry, swędząca wysypka, niskie ciśnienie krwi i trudności z
  oddychaniem
- zaburzenia wątroby (piorunujące zapalenie wątroby, zaburzenia czynnościowe
  wątroby i żółtaczka): zażółcenie skóry i białek oczu, zmiana koloru stolca, zmiany w
  zachowaniu
- obrzęk naczynioruchowy: pojawiający się nagle znaczny obrzęk skóry zlokalizowany
  głównie w okolicy głowy i szyi, obejmujący także oczy i język, przebiegający z
  trudnościami w oddychaniu
- zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna martwica naskórka: złożona, mogąca być
  zagrożeniem dla życia reakcja alergiczna, ciężkie stany zapalne zewnętrznych, a nawet
  wewnętrznych warstw skóry, rozpoczynające się gorączką, bólem gardła i zmęczeniem,
  wysypki skórne, przechodzące w pęcherze, łuszczenie się, złuszczanie dużych obszarów
  skóry, którym mogą towarzyszyć trudności z oddychaniem i niskie ciśnienie krwi
- krwawienie z przewodu pokarmowego: przedłużone krwawienie z jelita grubego lub
  krwioplucie
- zaburzenia neuropsychiatryczne, jak opisano poniżej.

W razie zauważenia któregokolwiek z tych objawów, należy natychmiast wezwać pomoc
lekarską.

Najczęściej (bardzo często i często) zgłaszane działania niepożądane leku Tamiflu to: nudności,
wymioty, ból żołądka, rozstrój żołądka, ból głowy i ból. Takie objawy występują najczęściej tylko po
pierwszej dawce leku i zwykle ustępują, w trakcie dalszego zażywania leku. Częstość tych działań
niepożądanych zmniejsza się, jeśli przyjmuje się lek razem z pożywieniem.

Rzadkie, lecz poważne działania niepożądane: należy natychmiast zgłosić się do lekarza
(mogą wystąpić u 1 na 1000 osób)
Podczas stosowania leku Tamiflu zgłaszano rzadkie przypadki
- drgawek i majaczenia w tym przypadki zmian świadomości
- zmieszania, nienormalnego zachowania
- omamów, halucynacji, poruszenia, niepokoju, koszmarów
  Powyższe zdarzenia, których wystąpienie i ustąpienie miało często charakter nagły, obserwowano
  przede wszystkim u dzieci i młodzieży. W sporadycznych przypadkach bywały one przyczyną
  samookaleczeń, czasami zakończonych zgonem. Podobne zdarzenia neuropsychiatryczne
  zaobserwowano również u chorych na grypę, którzy nie przyjmowali leku Tamiflu.
- Pacjentów, zwłaszcza dzieci i młodzież, należy ściśle obserwować, czy nie występują u
  nich zmiany w zachowaniu jak opisano powyżej.
W przypadku zauważenia któregokolwiek z tych objawów, zwłaszcza u osób młodych, należy
natychmiast zgłosić się do lekarza.

Dorośli i młodzież w wieku od 13 lat i powyżej

Bardzo częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u więcej niż 1 na 10 osób)
- Ból głowy
- Nudności.

Częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u 1 na 10 osób)
- Zapalenie oskrzeli
- Wirus opryszczki
- Kaszel
- Zawroty głowy
- Gorączka
- Ból
- Ból kończyn
- Wodnista wydzielina z nosa
- Trudności ze spaniem
- Ból gardła
- Ból żołądka
- Zmęczenie
- Uczucie pełności w nadbrzuszu
- Zakażenia górnych dróg oddechowych (zapalenie nosa, gardła i zatok)
- Rozstrój żołądka
- Wymioty.

Niezbyt częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u 1 na 100 osób)
- Reakcje alergiczne
- Zmieniony poziom świadomości
- Drgawki
- Zaburzenia rytmu serca
- Łagodne do ciężkich zaburzenia czynności wątroby
- Reakcje skórne (zapalenie skóry, zaczerwieniona i swędząca wysypka, łuszczenie się skóry).

Rzadkie działania niepożądane
(mogą się pojawić u 1 na 1000 osób)
- Małopłytkowość (niska liczba płytek krwi)
- Zaburzenia widzenia.

Dzieci w wieku od 1 do 12 lat

Bardzo częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u więcej niż 1 na 10 osób)
- Kaszel
- Przekrwienie błony śluzowej nosa
- Wymioty.

Częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u 1 na 10 osób)
- Zapalenie spojówek (czerwone oczy i wydzielina lub ból w oku)
- Zapalenie ucha i inne choroby uszu
- Ból głowy
- Nudności
- Wodnista wydzielina z nosa
- Ból żołądka
- Uczucie pełności w nadbrzuszu
- Rozstrój żołądka.

Niezbyt częste działania niepożądane
(mogą się pojawić u 1 na 100 osób)
- Zapalenie skóry
- Zaburzenia błony bębenkowej.

Niemowlęta w wieku poniżej 1. roku
Odnotowane działania niepożądane u niemowląt w wieku od 0 do 12 miesięcy są najczęściej podobne
do działań niepożądanych zgłaszanych u dzieci starszych (w wieku 1 roku lub starszych). Ponadto
zgłaszano biegunkę i wysypkę pieluszkową.

Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
- jeśli pacjent lub jego dziecko wielokrotnie wymiotuje, lub
- jeśli objawy grypy nasilą się lub nadal utrzymuje się gorączka należy jak najszybciej
  poinformować o tym lekarza.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań
niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Właściwości farmakokinetyczne oseltamiwiru, takie jak niski stopień wiązania z białkami i metabolizm niezależny od CYP450 i glukuronidazy sugerują, że wystąpienie znaczących klinicznie interakcji lekowych za pośrednictwem tych mechanizmów jest mało prawdopodobne. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, przyjmujących jednocześnie probenecyd, nie jest konieczna zmiana dawki. Jednoczesne stosowanie probenecydu, który jest silnym inhibitorem anionowej drogi wydzielania w cewkach nerkowych, prowadzi do około 2-krotnego wzrostu ekspozycji na aktywny metabolit oseltamiwiru. Oseltamiwir nie wykazuje interakcji kinetycznych z amoksycyliną, która jest wydalana tą samą drogą, co sugeruje, że interakcje oseltamiwiru zachodzące tą drogą są słabe. Wystąpienie znaczących klinicznie interakcji, spowodowanych konkurowaniem o wydzielanie cewkowe w nerkach jest mało prawdopodobne, ze względu na znany margines bezpieczeństwa dla większości takich substancji, sposób eliminacji aktywnego metabolitu (przesączanie kłębuszkowe i anionowe, wydzielanie kanalikowe) oraz pojemność tych dróg wydalania. Należy jednak zachować ostrożność, przepisując oseltamiwir osobom przyjmującym jednocześnie wydalane tą samą drogą substancje o wąskim marginesie terapeutycznym, takie jak: chlorpropamid, metotreksat, fenylobutazon. Nie stwierdzono żadnych interakcji farmakokinetycznych oseltamiwiru ani jego głównych metabolitów podczas jednoczesnego podawania z paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym, cymetydyną ani lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy (wodorotlenkami magnezu i glinu, węglanem wapnia), rymantadyną lub warfaryną (u osób stabilnych leczonych warfaryną i niechorujących na grypę).

Roche Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 28
02-672 Warszawa
22-345-18-88
[email protected]
www.roche.pl