Taxotere 20 mg/ml konc. do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka 0,5 ml (2 ml) zawiera roztwór docetakselu w postaci trójwodzianu, co odpowiada 20 mg (80 mg) docetakselu (bezwodnego). 1 fiolka zawiera 1 ml (4 ml, 8 ml) koncentratu, co odpowiada 20 mg (80 mg, 160 mg) docetakselu. Preparat zawiera etanol.

Lek przeciwnowotworowy. Działa poprzez pobudzanie łączenia tubuliny w trwałe mikrotubule i hamowanie ich rozpadu, co powoduje znaczne zmniejszenie ilości wolnej tubuliny. Docetaksel przerywa w komórkach sieć mikrotubularną, która jest niezbędna do czynności życiowych w komórce w fazie mitozy i interfazy. Docetaksel działa cytotoksycznie na komórki mysich i ludzkich różnych linii nowotworowych, również na komórki pochodzące ze świeżo usuniętych guzów nowotworowych u ludzi. Ponadto docetaksel jest aktywny w wielu liniach komórkowych wyrażających nadmierną ekspresję p-glikoproteiny kodowanej przez gen oporności wielolekowej. Kinetyka leku jest niezależna od dawki i odpowiada farmakodynamicznemu modelowi trójkompartmentowemu z T_0,5 dla faz α, β i γ odpowiednio 4 min, 36 min i 11,1 h. Długi okres trwania fazy późnej wynika częściowo ze względnie powolnego uwalniania docetakselu z kompartmentu obwodowego. Docetaksel wiąże się w ponad 95% z białkami osocza. Klirens całkowity wynosi 21 l/h/m², a objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym średnio 113 l. W niewydolności wątroby (aktywność aminotransferaz 1,5-krotnie większa, a fosfatazy alkalicznej 2,5-krotnie większa powyżej górnej granicy normy) klirens całkowity leku był zmniejszony o 27%. Jest metabolizowany z udziałem cytochromu P-450 i wydalany w ciągu 7 dni w moczu i z kałem. Około 80% substancji radioaktywnej w kale zostało wydalone w ciągu pierwszych 48 h w postaci nieaktywnych metabolitów.

Rak piersi: w połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi z przerzutami lub bez przerzutów do węzłów chłonnych (leczenie uzupełniające u pacjentów z operacyjnym rakiem piersi bez przerzutów do węzłów chłonnych powinno być ograniczone do pacjentów kwalifikujących się do otrzymania chemioterapii zgodnie z międzynarodowymi kryteriami dotyczącymi leczenia wczesnego raka piersi); w skojarzeniu z doksorubicyną w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka piersi lub raka piersi z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali poprzednio leków cytotoksycznych w tym wskazaniu; w monoterapii w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanych leków cytotoksycznych, poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny lub lek alkilujący; w połączeniu z trastuzumabem w leczeniu raka piersi z przerzutami u pacjentów, u których guzy wykazują nadekspresję genu HER2 i którzy uprzednio nie otrzymywali chemioterapii w leczeniu przerzutów; w skojarzeniu z kapecytabiną jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem piersi miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii, poprzednie leczenie powinno zawierać antracykliny. Niedrobnokomórkowy rak płuc: w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami, po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii; w skojarzeniu z cisplatyną jest wskazany w leczeniu pacjentów z nieresekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami u pacjentów, którzy nie otrzymywali poprzednio chemioterapii w tym wskazaniu. Rak gruczołu krokowego: w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem do leczenia pacjentów z opornym na kastrację rakiem gruczołu krokowego z przerzutami; w skojarzeniu z terapią supresji androgenowej (ADT), z prednizonem lub prednizolonem lub bez niego do leczenia pacjentów z rakiem gruczołu krokowego wrażliwym na hormony z przerzutami. Gruczolakorak żołądka: w połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka z przerzutami, w tym gruczolakoraka wpustu żołądka u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej chemioterapii w celu leczenia przerzutów. Rak głowy i szyi: w połączeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem do leczenia indukcyjnego pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi.

Nadwrażliwość na docetaksel lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Liczba neutrofilów <1500 komórek/mm³ oznaczona przed rozpoczęciem podawania leku. Ciężka niewydolność wątroby. Obowiązują także przeciwwskazania do stosowania innych leków, podawanych w leczeniu skojarzonym z docetakselem.

Docetaksel jest embriotoksyczny i fetotoksyczny u królików i szczurów oraz wpływa na zmniejszenie płodności u szczurów. Podobnie jak inne leki cytotoksyczne, docetaksel stosowany u kobiet ciężarnych może spowodować uszkodzenie płodu, dlatego nie wolno stosować docetakselu w ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety wymaga jego podawania. W czasie leczenia docetakselem należy przerwać karmienie piersią ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. Kobiety w wieku rozrodczym otrzymujące docetaksel należy poinformować o konieczności zapobiegania ciąży i zobowiązać do natychmiastowego poinformowania lekarza prowadzącego leczenie o zajściu w ciążę. Podczas leczenia należy stosować skuteczną metodę antykoncepcji. W badaniach nieklinicznych stwierdzono, że docetaksel wykazuje działanie genotoksyczne i może zmieniać płodność u mężczyzn, dlatego zaleca się, aby mężczyźni otrzymujący docetaksel nie płodzili dzieci w trakcie i do 6 mies. po okresie leczenia, a przed rozpoczęciem leczenia powinni uzyskać poradę w sprawie przechowania ich nasienia.

Lek należy podawać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w chemioterapii nowotworów i wyłącznie w warunkach szpitalnych. Docetaksel podaje się w postaci jednogodzinnego wlewu, raz na 3 tygodnie. W przypadku raka piersi, niedrobnokomórkowego raka płuc, raka żołądka oraz raka głowy i szyi może być zastosowana premedykcja (doustnie kortykosteroid, np. deksametazon 16 mg/dobę przez 3 dni, od 1-szego dnia przed rozpoczęciem podawania docetakselu). W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia objawów toksyczności hematologicznej, można profilaktycznie podać G-CSF. W przypadku opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami, przy równoczesnym podawaniu prednizonu lub prednizolonu zalecanym schematem premedykacji jest doustnie podawany deksametazon w dawce 8 mg na 12 h, 3 h i 1 h przed wlewem docetakselu. W przypadku raka gruczołu krokowego wrażliwego na hormony z przerzutami, niezależnie od jednoczesnego stosowania prednizonu lub prednizolonu, zalecanym schematem premedykacji jest doustny deksametazon w dawce 8 mg 12 h, 3 h i 1 h przed infuzją docetakselu. Rak piersi: leczenie uzupełniające operacyjnego raka piersi z przerzutami i bez przerzutów do węzłów chłonnych: 75 mg/m² pc. w 1 h po podaniu doksorubicyny w dawce 50 mg/m² i cyklofosfamidzie w dawce 500 mg/m² pc., co 3 tyg. przez 6 cykli (schemat TAC); miejscowo zaawansowany rak piersi lub rak piersi z przerzutami: 100 mg/m² w monoterapii w leczeniu pierwszego rzutu docetaksel podaje się w dawce 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m² pc.); w skojarzeniu z trastuzumabem: docetaksel w dawce 100 mg/m² pc. co 3 tyg., z trastuzumabem podawanym raz na tydzień; w skojarzeniu z kapecytabiną: docetaksel w dawce 75 mg/m² pc. co 3 tyg., (kapecytabina 1250 mg/m² pc. 2 razy na dobę w ciągu 30 min po jedzeniu, przez 2 tyg., następnie tydzień przerwy). Niedrobnokomórkowy rak płuc: u pacjentów niepoddawanych dotychczas chemioterapii - 75 mg/m² pc. jednocześnie z cisplatyną w dawce 75 mg/m² przez 30-60 min.; po niepowodzeniu uprzednio stosowanej chemioterapii preparatami platyny: 75 mg/m² pc. w monoterapii. Rak gruczołu krokowego: oporny na kastrację rak gruczołu krokowego z przerzutami: 75 mg/m² pc., równocześnie podaje się doustnie 5 mg prednizonu lub prednizolonu, 2 razy na dobę; hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami: 75 mg/m² co 3 tyg. przez 6 cykli. Prednizon lub prednizolon 5 mg doustnie 2 razy na dobę można podawać w sposób ciągły. Gruczolakorak żołądka: 75 mg/m² pc. we wlewie 1-godzinnym, następnie cisplatyna w dawce 75 mg/m² pc. podawana w 1-3 godzinnym wlewie, (oba leki podaje się wyłącznie w 1-szej dobie); następnie 5-fluorouracyl podawany w dawce 750 mg/m², w ciągłym wlewie trwającym 24 h, przez 5 dni, po zakończeniu podawania cisplatyny w dawce dobowej; cykl terapii powtarza się co 21 dni. Rak głowy i szyi: pacjenci muszą otrzymać leki przeciwwymiotne jako premedykację. Konieczne jest także odpowiednie nawodnienie (przed i po podaniu cisplatyny). Wskazane jest profilaktyczne stosowanie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka działania toksycznego na układ krwiotwórczy. Wszyscy pacjenci uczestniczący w badaniach klinicznych TAX 323 i TAX 324 otrzymywali profilaktycznie antybiotyki. Chemioterapia indukcyjna, a następnie radioterapia (TAX 323): zalecana dawka leku docetakselu w leczeniu indukcyjnym nieoperacyjnego miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN) wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h, a następnie podanie cisplatyny w dawce 75 mg/m² pc. w pierwszej dobie cyklu terapii. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 750 mg/m² pc. na dobę, przez 5 dni. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 4 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać radioterapię. Chemioterapia indukcyjna, a następnie chemioradioterapia (TAX 324): w leczeniu indukcyjnym miejscowo zaawansowanego raka płaskonabłonkowego głowy i szyi (SCCHN), zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w postaci wlewu trwającego 1 h w pierwszej dobie, a następnie cisplatyna w dawce 100 mg/m² pc. we wlewie trwającym od 30 min do 3 h. Następnie podaje się 5-fluorouracyl w postaci ciągłego wlewu, w dawce 1000 mg/m² pc. na dobę, od pierwszej do czwartej doby. Ten schemat podaje się co 3 tyg., przez 3 kolejne cykle. Po chemioterapii pacjenci powinni otrzymywać chemioradioterapię. Zmiany dawek cisplatyny oraz 5-fluorouracylu przedstawiono w odpowiednich charakterystykach produktu leczniczego. Dostosowanie dawki w trakcie leczenia. Pacjentów, u których w czasie stosowania leku wystąpi gorączka w przebiegu neutropenii, liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/mm³ przez okres dłuższy niż tydzień, występują ciężkie lub masywne odczyny skórne lub objawy ciężkiej neuropatii obwodowej, dawkę leku należy zmniejszyć ze 100 mg/m² pc. do 75 mg/m² pc. lub z 75 mg/m² pc. do 60 mg/m² pc. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki leku do 60 mg/m² pc. powyższe objawy utrzymują się, docetaksel należy odstawić. U pacjentów otrzymujących docetaksel, doksorubicynę i cyklofosfamid (TAC) w leczeniu uzupełniającym raka piersi, należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF. U pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna i (lub) zakażenie z neutropenią, należy zmniejszyć dawkę docetakselu do 60 mg/m² pc. we wszystkich kolejnych cyklach. U pacjentów, u których występowało zapalenie jamy ustnej w stopniu 3. lub 4. należy zmniejszyć dawkę leku do 60 mg/m² pc. U pacjentów, którym podano początkową dawkę docetakselu 75 mg/m² pc. w skojarzeniu z cisplatyną i u których najmniejsza liczba płytek krwi oznaczona podczas poprzedniego kursu chemioterapii wynosiła poniżej 25000 komórek/mm³ lub u pacjentów, u których wystąpiła gorączka w przebiegu neutropenii lub u pacjentów z ciężką niehematologiczną toksycznością w późniejszych cyklach, dawkę docetakselu należy zmniejszyć do 65 mg/m² pc. W leczeniu skojarzonym z kapecytabiną: u pacjentów, u których wystąpił po raz pierwszy 2. stopień toksyczności, który utrzymywał się w czasie następnego cyklu leczenia docetaksel/kapecytabina, należy opóźnić leczenie do momentu powrotu do stopnia 0-1 i kontynuować leczenie dawkami początkowymi; u pacjentów, u których wystąpił po raz drugi 2. stopień toksyczności lub po raz pierwszy 3. stopień toksyczności, należy opóźnić leczenie aż do powrotu do stopnia 0-1, a następnie kontynuować leczenie docetakselem w dawce 55 mg/m² pc.; w przypadku wystąpienia po raz kolejny któregokolwiek stopnia toksyczności lub w przypadku wystąpienia 4. stopnia toksyczności, należy przerwać podawanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem w razie wystąpienia neutropenii z gorączką, przedłużającej się neutropenii albo zakażenia z neutropenią, pomimo podawania G-CSF, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. Gdyby pojawiały się kolejne epizody neutropenii z powikłaniami, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 60 do 45 mg/m² pc. W razie stwierdzenia małopłytkowości 4. stopnia, należy zmniejszyć dawkę docetakselu z 75 do 60 mg/m² pc. W następnych cyklach nie należy pacjentom podawać docetakselu do czasu, aż liczba neutrofilów nie zwiększy się do >1500/mm³ a płytek do >100 000/mm³. W razie utrzymywania się działania toksycznego na układ krwiotwórczy, należy całkowicie zakończyć stosowanie docetakselu. W leczeniu skojarzonym z cisplatyną i 5-fluorouracylem w razie wystąpienia biegunki 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; biegunki 4. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę docetakselu i 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać terapię; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 3. stopnia: przy pierwszym epizodzie należy zmniejszyć dawkę 5-FU o 20%, przy drugim epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy trzecim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%; w razie wystąpienia zapalenia jamy ustnej/zapalenia błony śluzowej 4. stopnia przy pierwszym epizodzie przerwać jedynie podawanie 5-FU we wszystkich kolejnych cyklach, przy drugim epizodzie zmniejszyć dawkę docetakselu o 20%. U pacjentów z neutropenią z powikłaniami (w tym długo utrzymującą się neutropenią, z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem), zaleca się stosowanie G-CSF w celu uzyskania najlepszego działania ochronnego (np. w dobach 6–15), we wszystkich kolejnych cyklach. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku ≥60 lat leczonych docetakselem w skojarzeniu z kapecytabiną, zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 75% dawki zalecanej (patrz: ChPL zawierającego kapecytabinę). U pacjentów, u których aktywność aminotransferaz we krwi przekracza 1,5-krotnie wartości GGN i aktywność fosfatazy alkalicznej we krwi przewyższa 2,5-krotnie wartości GGN, zalecana dawka leku wynosi 75 mg/m² pc. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; w trakcie leczenia docetakselem należy często kontrolować morfologię krwi oraz czynność wątroby i w zależności od wyników tych badań modyfikować dawki w trakcie leczenia. W monoterapii u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby - ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >1,5-krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN, zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U pacjentów ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy >GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) >3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej >6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. U pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, ze zwiększeniem aktywności aminotransferaz >1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej >2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny >GGN, nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać leku, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane.

Neutropenia jest najczęściej występującym działaniem niepożądanym. Podczas leczenia zaleca się częste wykonywanie badania morfologii krwi. Kolejnego cyklu leczenia nie należy stosować, dopóki liczba neutrofilów nie osiągnie wartości ≥1500 komórek/mm³. W przypadku ciężkiej neutropenii (<500 komórek/mm³ przez 7 dni lub dłużej) podczas leczenia docetakselem zalecane jest zmniejszenie dawki leku w kolejnych cyklach leczenia lub rozpoczęcie odpowiedniego leczenia objawowego. Pacjenci leczeni docetakselem z cisplatyną i 5-fluorouracylem (TCF) powinni otrzymywać profilaktycznie G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami. U pacjentów z rakiem piersi, otrzymujących leczenie uzupełniające schematem TAC (docetaksel w skojarzeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem), należy rozważyć zastosowanie pierwotnej profilaktyki G-CSF w celu zmniejszenia ryzyka neutropenii z powikłaniami. Pacjenci otrzymujący schemat leczenia TCF lub schemat TAC powinni być ściśle monitorowani. Pacjentów należy uważnie obserwować w celu wykrycia wczesnych objawów ciężkiej toksyczności żołądkowo-jelitowej. Należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie występują reakcje nadwrażliwości, zwłaszcza w trakcie pierwszego lub drugiego wlewu dożylnego. Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić w ciągu kilku minut po rozpoczęciu wlewu dożylnego docetakselu. Z tego powodu lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy dysponuje się odpowiednim wyposażeniem zapewniającym możliwość leczenia niedociśnienia lub skurczu oskrzeli. Jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości o niewielkim nasileniu takie jak zaczerwienienie lub miejscowe odczyny skórne, nie jest konieczne przerwanie leczenia docetakselem. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów, takich jak niedociśnienie, skurcz oskrzeli, uogólniona wysypka lub rumień, należy natychmiast przerwać podawanie docetakselu i zastosować odpowiednie leczenie. Obserwowano występowanie miejscowego rumienia kończyn (dłoni i podeszew stóp) z obrzękiem i następującym po nim złuszczaniem. Zgłaszano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCARs), w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN) oraz ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP). W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych sugerujących występowanie tych reakcji, należy rozważyć przerwanie leczenia docetakselem. Pacjentom, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości, nie należy ponownie podawać docetakselu. Należy dokładnie monitorować pacjentów, u których występuje ciężkie zatrzymanie płynów takie jak wysięk opłucnowy, wysięk osierdziowy lub wodobrzusze. Zgłaszano występowanie zespołu ostrej niewydolności oddechowej, śródmiąższowego zapalenia płuc, śródmiąższowej choroby płuc, zwłóknienia płuc oraz niewydolności oddechowej, które mogą być związane się zgonem. U pacjentów otrzymujących równocześnie radioterapię zgłaszano przypadki występowania popromiennego zapalenia płuc. W przypadku wystąpienia nowych lub pogorszenia istniejących objawów ze strony układu oddechowego, pacjentów należy uważnie monitorować, niezwłocznie zbadać oraz poddać właściwemu leczeniu. Przerwanie terapii docetakselem jest zalecane do czasu otrzymanie diagnozy. Wczesne zastosowanie środków podtrzymujących może pomóc poprawić stan pacjenta. Należy uważnie rozważyć korzyści wynikające z wznowienia terapii docetakselem. U pacjentów leczonych docetakselem w monoterapii w dawce 100 mg/m² pc., u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT i (lub) AspAT) powyżej 1,5-krotnej wartości GGN jednocześnie ze zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej - powyżej 2,5-krotnej wartości GGN, zwiększa się ryzyko wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych, takich jak zagrażająca życiu posocznica, zagrażające życiu krwawienie z przewodu pokarmowego, gorączka neutropenicza, zakażenia, trombocytopenia, zapalenie jamy ustnej i osłabienie. Dlatego u pacjentów, u których występuje zwiększenie wartości wyników testów czynności wątroby zalecana dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc., a parametry czynności wątroby należy oznaczać przed rozpoczęciem leczenia docetakselem oraz przed rozpoczęciem każdego kolejnego cyklu leczenia. U chorych ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy powyżej GGN i (lub) ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz (AlAT i AspAT) powyżej 3,5-krotnej wartości GGN oraz ze zwiększoną aktywnością fosfatazy zasadowej powyżej 6-krotnej wartości GGN, nie zaleca się zmniejszania dawki leku i nie należy stosować docetakselu, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie zaleca się zmniejszenia dawki i nie należy podawać docetakselu, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to ściśle wskazane u pacjentów stosujących docetaksel w skojarzeniu z cisplatyną i 5-fluorouracylem w leczeniu gruczolakoraka żołądka, u których wystąpiło zwiększenie aktywności aminotransferaz (AlAT lub AspAT) powyżej 1,5-krotnej wartości GGN, z jednoczesnym zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej powyżej 2,5-krotnej wartości GGN oraz zwiększeniem stężenia bilirubiny powyżej GGN. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w chemioterapii skojarzonej w innych wskazaniach. Brak danych dotyczących stosowania docetakselu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. W przypadku wystąpienia objawów ciężkich zaburzeń obwodowego układu nerwowego konieczne jest zmniejszenie dawki leku. Ze względu na ryzyko wystąpienia niewydolności serca pacjentów będących kandydatami do leczenia skojarzonego docetaksel z trastuzumabem należy poddać podstawowej ocenie kardiologicznej. U pacjentów leczonych takim schematem, należy oceniać następnie w trakcie leczenia czynność serca (np. co 3 mies.), tak aby wykryć ewentualnie rozwijające się zaburzenia czynności serca. U pacjentów leczonych docetakselem zgłaszano występowanie torbielowatego obrzęku plamki żółtej. U pacjentów z zaburzeniami widzenia należy niezwłocznie przeprowadzić pełne badanie okulistyczne. W przypadku zdiagnozowania torbielowatego obrzęku plamki żółtej, należy zakończyć leczenie docetakselem oraz zastosować odpowiednie leczenie. Pacjentów należy monitorować w celu wykrycia wtórnych nowotworów złośliwych. Zgłaszano przypadki wystąpienia zespołu rozpadu guza podczas stosowania docetakselu, po I. lub II. cyklu leczenia. Pacjentów z ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza (np. z zaburzeniami czynności nerek, hiperurykemią, guzem o znacznej masie, szybką progersją) należy uważnie obserwować. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się skorygowanie odwodnienia i leczenie wysokiego stężenia kwasu moczowego. Dodatkowe ostrzeżenia dotyczące stosowania w leczeniu uzupełniającym w raku piersi. U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia powikłana (przedłużająca się neutropenia z gorączką neutropeniczną lub zakażeniem) należy rozważyć podanie G-CSF i zmniejszenie dawki leku. Wczesne objawy takie jak ból brzucha i tkliwość, gorączka, biegunka z neutropenią i bez neutropenii, mogą być wczesnymi objawami ciężkiej toksyczności żołądkowo-jelitowej - należy je monitorować i wdrożyć szybko odpowiednie leczenie. Pacjentów należy monitorować podczas leczenia i w okresie obserwacji po leczeniu w zakresie objawów zastoinowej niewydolności serca. U pacjentów z rakiem piersi z przerzutami do węzłów chłonnych leczonych schematem TAC, ryzyko CHF było większe w 1. roku po zakończeniu leczenia. W grupie pacjentek leczonych schematem TAC ryzyko opóźnionej mielodysplazji lub białaczki szpikowej wymaga wykonywania kontrolnych testów hematologicznych. Ponieważ korzyść w przeżyciu bez nawrotu choroby (DFS) oraz całkowitym czasie przeżycia (OS) obserwowana u pacjentów z liczbą węzłów zajętych 4+ nie była istotna statystycznie, pozytywny współczynnik korzyści do ryzyka u pacjentów z liczbą zajętych węzłów 4+ leczonych schematem TAC nie został całkowicie wykazany w końcowej analizie. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania docetakselu w połączeniu z doksorubicyną i cyklofosfamidem u pacjentów w wieku >70 lat. U pacjentów w podeszłym wieku częstość występowania niektórych rodzajów działań niepożądanych może być zwiększona (badanie dotyczące raka gruczołu krokowego - częściej występowały: zmiany w obrębie paznokci, gorączka, biegunka, jadłowstręt, obrzęki obwodowe; badanie dotyczące raka żołądka (schemat TCF) - częściej występowały: letarg, zapalenie jamy ustnej, neutropenia z zakażeniem. Należy ściśle monitorować pacjentów w wieku podeszłym, leczonych z zastosowaniem schematu TCF. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu w leczeniu raka nosogardzieli u dzieci w wieku od 1. miesiąca życia do poniżej 18 lat. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniach: rak piersi, niedrobnokomórkowy rak płuc, rak gruczołu krokowego, gruczolakorak żołądka i rak głowy i szyi, wyłączając mało zróżnicowanego raka nosogardzieli typu II i III. Fiolka 20 mg/1 ml zawiera 0,5 ml etanolu bezwodnego (395 mg); fiolka 80 mg/4 ml zawiera 2 ml etanolu bezwodnego (1,58 g); fiolka 160 mg/8 ml zawiera 4 ml etanolu bezwodnego (3,16 g). Fiolka jednorazowego użytku z rozpuszczalnikiem zawiera 13% (m/m) etanolu 95%.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zwrócić się do lekarza w celu wyjaśnienia możliwego ryzyka i korzyści wynikających
z leczenia.

Najczęściej zgłaszanymi objawami niepożądanymi po stosowaniu wyłącznie leku TAXOTERE są:
zmniejszenie liczby krwinek czerwonych lub krwinek białych, utrata włosów, nudności, wymioty,
owrzodzenia w jamie ustnej, biegunka i zmęczenie.

W razie przyjmowania leku TAXOTERE w skojarzeniu z innymi chemioterapeutykami działania
niepożądane mogą być bardziej nasilone.

Podczas wlewu dożylnego w szpitalu mogą wystąpić następujące reakcje uczuleniowe
(mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
- zaczerwienienie, odczyny skórne, swędzenie
- ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu
- gorączka lub dreszcze
- ból pleców
- obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Mogą wystąpić cięższe reakcje.

Jeżeli u pacjenta wystąpiły reakcje uczuleniowe na paklitaksel, pacjent może także doświadczyć
reakcji alergicznej na docetaksel, która może być bardziej nasilona.

Z tego powodu stan pacjenta będzie ściśle monitorowany podczas leczenia. Należy natychmiast
poinformować personel szpitala, jeśli zaobserwuje się którykolwiek z tych objawów.

Pomiędzy wlewami dożylnymi leku TAXOTERE mogą wystąpić następujące objawy niepożądane,
a częstość ich występowania może być różna, w zależności od przyjmowanego schematu leczenia:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób):
- zakażenia, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość) lub białych krwinek

(które są konieczne do zwalczania zakażeń) oraz zmniejszenie liczby płytek krwi
- gorączka: w przypadku wzrostu temperatury należy natychmiast poinformować lekarza
- reakcje alergiczne jak opisane powyżej
- utrata apetytu (jadłowstręt)
- bezsenność
- uczucie drętwienia lub mrowienia oraz ból stawów lub mięśni
- ból głowy
- zmiana odczuwania smaku
- zapalenie oka lub nasilone łzawienie oczu
- obrzęk spowodowany przez nieprawidłowy odpływ chłonki
- duszność
- upośledzenie drożności nosa; zapalenie gardła i nosa; kaszel
- krwawienie z nosa
- owrzodzenie jamy ustnej
- rozstrój żołądka włączając nudności, wymioty oraz biegunkę, zaparcia
- ból brzucha
- niestrawność
- utrata włosów: w większości przypadków prawidłowy wzrost włosów powinien powrócić.
  W niektórych przypadkach (z częstością nieznaną) obserwowano trwałą utratę włosów
- zaczerwienienie i obrzęk dłoni i podeszew stóp, co może powodować łuszczenie się skóry
  (może to także wystąpić na ramionach, twarzy lub na tułowiu)
- zmiana koloru paznokci, które mogą następnie oddzielać się od łożyska
- ból mięśni, ból pleców lub ból kości
- zmiana cyklu lub brak miesiączki
- obrzęk rąk, stóp, kończyn dolnych
- zmęczenie lub objawy przypominające grypę
- zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała
- zakażenie górnych dróg oddechowych.

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 osób):
- grzybica jamy ustnej
- odwodnienie
- zawroty głowy
- zaburzenia słuchu
- obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nierówne lub szybkie bicie serca
- niewydolność serca
- zapalenie przełyku
- suchość w ustach
- trudności lub ból podczas przełykania
- krwotok
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (konieczne jest regularne wykonywanie testów
  krwi)
- zwiększenie poziomu glukozy we krwi (cukrzyca)
- zmniejszenie stężenia potasu, wapnia i (lub) fosforanów we krwi.

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 osób):
- omdlenie
- odczyny skórne, zapalenie żył lub obrzęk w miejscu podania
- skrzepy krwi
- ostra białaczka szpikowa i zespół mielodysplastyczny (rodzaje nowotworów krwi) mogą
  wystąpić u pacjentów leczonych docetakselem w połączeniu z niektórymi innymi terapiami
  przeciwnowotworowymi.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 osób):
• zapalenie okrężnicy, jelita cienkiego, które mogą prowadzić do zgonu (częstość nieznana);
  perforacja jelita

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- śródmiąższowa choroba płuc (stan zapalny płuc powodujący kaszel oraz utrudnienia
  w oddychaniu. Stan zapalny płuc może także wystąpić u pacjentów, u których trapia
  docetakselem jest stosowana razem z radioterapią)
- zapalenie płuc (zakażenie płuc)
- zwłóknienie płuc (bliznowacenie oraz pogrubienie w płucach wraz ze skróceniem oddechu)
- niewyraźne widzenie z powodu obrzęku siatkówki w oku (torbielowaty obrzęk plamki żółtej)
- zmniejszenie stężenia sodu i (lub) magnezu we krwi (zaburzenia równowagi elektrolitowej)
- komorowe zaburzenia rytmu serca lub częstoskurcz komorowy (objawiające się nieregularnym
  i (lub) szybkim biciem serca, ciężką dusznością, zawrotami głowy i (lub) omdleniami). Niektóre
  z tych objawów mogą być bardzo poważne. Jeśli tego typu objawy wystąpią, należy o nich
  niezwłocznie powiadomić lekarza
- reakcje w miejscu wstrzyknięcia w miejscu poprzedniej reakcji
- chłoniak nieziarniczy (nowotwór wpływający na układ odpornościowy) i inne nowotwory mogą
  wystąpić u pacjentów leczonych docetakselem w połączeniu z niektórymi innymi terapiami
  przeciwnowotworowymi
- zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i martwica toksyczno-rozpływna naskórka (TEN)
  (powstawanie pęcherzy, złuszczanie się lub krwawienie z jakiejkolwiek części ciała (w tym
  z ust, oczu, jamy ustnej, nosa, narządów płciowych, dłoni lub stóp) z wysypką lub bez. Mogą
  wystąpić jednocześnie objawy grypopodobne, takie jak gorączka, dreszcze lub bóle mięśni)
- ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) (czerwona, rozlegle łuszcząca się wysypka
  z guzkami pod opuchniętą skórą (w tym fałdy skórne, tułów i kończyny górne) i pęcherzami,
  której towarzyszy gorączka).
- zespół rozpadu guza jest poważnym stanem ujawniającym się zmianami wyników badania krwi,
  podwyższeniem stężenia kwasu moczowego, potasu, fosforu i zmniejszeniem stężenia wapnia;
  z wystąpieniem objawów, takich jak drgawki, niewydolność nerek (zmniejszona ilość lub
  ciemne zabarwienie moczu) i zaburzenia rytmu serca. W takim przypadku należy natychmiast
  powiedzieć o tym lekarzowi.
- zapalenie mięśni (zapalenie mięśni – gorące, zaczerwienione i opuchnięte - co powoduje ból i
  osłabienie mięśni).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Metabolizm docetakselu może być zmieniony przez jednoczesne podawanie leków, które indukują lub hamują aktywność cytochromu P450-3A lub są przez niego metabolizowane (i mogą hamować kompetycyjnie aktywność enzymu), takich jak: cyklosporyna, terfenadyna, ketokonazol, erytromycyna i troleandomycyna - należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania docetakselu równocześnie z tymi lekami. Docetaksel wiąże się silnie z białkami (powyżej 95%). Brak udokumentowanych badań dotyczących interakcji docetakselu z innymi lekami w warunkach in vivo, jakkolwiek interakcje takie są możliwe. Badania in vitro wykazały, że interakcje z środkami silnie wiążącymi się z białkami, takimi jak: erytromycyna, difenhydramina, propranolol, propafenon, fenytoina, salicylany, sulfametoksazol oraz walproinian sodu nie wpływają na stopień wiązania docetakselu z białkami. Także deksametazon nie wpływa na wiązanie docetakselu z białkami. Docetaksel nie wpływa na stopień wiązania digoksyny. Jednoczesne stosowanie docetakselu, doksorubicyny i cyklofosfamidu nie wpływa na farmakokinetykę podawanych leków. Ograniczone dane wykazały możliwość występowania interakcji pomiędzy docetakselem i karboplatyną. Klirens karboplatyny był ok. 50% większy po podawaniu w leczeniu skojarzonym z docetakselem w porównaniu z wartościami dla karboplatyny podawanej w monoterapii. Docetaksel jest metabolizowany z udziałem CYP3A4, a prednizon jest lekiem o znanym działaniu indukującym CYP3A4. Nie zaobserwowano statystycznie znamiennego wpływu prednizonu na farmakokinetykę docetakselu. Zgłaszano kliniczne przypadki zwiększonej toksyczności docetakselu podczas jednoczesnego stosowania z rytonawirem. (rytonawir hamuje CYP3A4). Należy rozważyć zmniejszenie dawki docetakselu o 50% u pacjentów wymagających jednoczesnego podania silnego inhibitora CYP3A4, takiego jak: azolowe leki przeciwgrzybicze, rytonawir i niektóre antybiotyki makrolidowe (klarytromycyna, erytromycyna).

Sanofi Sp. z o.o.
ul. Marcina Kasprzaka 6
01-211 Warszawa
22-280-00-00
www.sanofi.pl