Ultibro Breezhaler (85 µg+43 µg)/dawkę proszek do inhalacji w kapsułkach twardych

1 kaps. zawiera 143 µg maleinianu indakaterolu, co odpowiada 110 µg indakaterolu oraz 63 µg bromku glikopironiowego, co odpowiada 50 µg glikopironium. 1 dostarczona dawka (dawka, która wydostaje się z ustnika inhalatora) zawiera 110 µg maleinianu indakaterolu, co odpowiada 85 µg indakaterolu oraz 54 µg bromku glikopironiowego, co odpowiada 43 µg glikopironium. Preparat zawiera laktozę.

Preparat do stosowania wziewnego zawierający długo działającego agonistę receptorów β₂-adrenergicznych i długo działającego antagonistę receptorów muskarynowych. Gdy indakaterol i glikopironium są podawane jednocześnie, skuteczność obu związków sumuje się ze względu na różne sposoby ich działania ukierunkowanego na różne receptory i mechanizmy prowadzące do relaksacji mięśni gładkich. Agoniści receptorów β₂ są bardziej skuteczni w relaksacji obwodowych dróg oddechowych, natomiast związek o działaniu przeciwcholinergicznym może skuteczniej oddziaływać na centralne drogi oddechowe. Skojarzenie indakaterolu i glikopironium wykazuje szybki początek działania w ciągu 5 min po podaniu dawki. Działanie to utrzymuje się na stałym poziomie przez cały 24 h okres dawkowania. Po inhalacji preparatu mediana czasu do wystąpienia maksymalnego stężenia indakaterolu i glikopironium w osoczu wyniosła odpowiednio ok. 15 min i 5 min. Bezwzględna biodostępność indakaterolu po inhalacji preparatu wynosi 61-85% dostarczonej dawki, a bezwzględna biodostępność glikopironium - ok. 47% dostarczonej dawki. Stężenia indakaterolu w stanie stacjonarnym osiągane były w ciągu 12-15 dni po podaniu raz na dobę; w przypadku glikopironium - w ciągu 1 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Wiązanie indakaterolu z białkami ludzkiej surowicy i osocza wynosi ok. 95%, glikopironium - 38-41%. UGT1A1 jest główną izoformą, która metabolizuje indakaterol; CYP3A4 jest dominującym izoenzymem odpowiedzialnym za hydroksylację indakaterolu. Liczne izoenzymy CYP uczestniczą w przemianach oksydacyjnych glikopironium. Stężenie indakaterolu w surowicy krwi zmniejsza się w sposób wielofazowy ze średnim końcowym T_0,5 wynoszącym 45,5-126 h; efektywny T_0,5, obliczany na podstawie kumulacji indakaterolu po podaniu wielokrotnym wynosi 40-52 h. Stężenia glikopironium w osoczu zmniejszały się w sposób wielofazowy; średni T_0,5 w fazie końcowej wynosi 33-57 h.

Leczenie podtrzymujące rozszerzające oskrzela, w celu złagodzenia objawów choroby u dorosłych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Lek można stosować w czasie ciąży jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję w
przypadku klinicznie istotnej ekspozycji. Indakaterol może hamować czynność porodową z powodu działania rozkurczającego na mięśnie gładkie macicy. Stosowanie leku u kobiet karmiących piersią należy rozważyć wyłącznie w sytuacji, gdy spodziewane korzyści dla kobiety przewyższają możliwe ryzyko dla dziecka. Nie wiadomo, czy indakaterol, glikopironium i ich metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych farmakokinetycznych i toksykologicznych stwierdzono przenikanie indakaterolu, glikopironium i ich metabolitów do mleka karmiących samic szczurów.  Badania wpływu na reprodukcję oraz inne dane uzyskane podczas badań na zwierzętach nie dają podstaw do obaw dotyczących wpływu leku na płodność samców lub samic.

Wziewnie. Dorośli: zalecana dawka to inhalacja zawartości 1 kaps. raz na dobę za pomocą inhalatora Ultibro Breezhaler. Zaleca się, by preparat podawać o tej samej porze każdego dnia. W razie pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko, jak to możliwe tego samego dnia. Nie przyjmować więcej niż 1 dawkę na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku (≥75 lat), u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek wymagających dializoterapii stosować wyłącznie, gdy korzyści przewyższają ryzyko, ponieważ ogólnoustrojowa ekspozycja na glikopironium może być zwiększona. Nie ma danych dotyczących stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby - zachować ostrożność. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży (w wieku <18 lat) nie jest właściwe we wskazaniu POChP. Sposób podania. Kapsułki należy podawać wyłącznie za pomocą inhalatora Ultibro Breezhaler, nie wolno ich połykać. Należy stosować inhalator dostarczany z każdym nowym opakowaniem. Należy poinstruować pacjentów, jak prawidłowo przyjmować lek. Pacjentów, u których nie wystąpi poprawa czynności układu oddechowego należy zapytać, czy nie połykają leku zamiast przyjmować go wziewnie.

Preparatu nie należy podawać jednocześnie z lekami zawierającymi inne leki z grupy długo działających agonistów receptorów β-adrenergicznych lub długo działających antagonistów receptorów muskarynowych (leków z grup farmakoterapeutycznych, do których należą składniki preparatu). Astma. Leku nie należy stosować w leczeniu astmy ze względu na brak danych w tym wskazaniu. Długo działający agoniści receptorów β₂-adrenergicznych mogą zwiększać ryzyko ciężkich zdarzeń niepożądanych związanych z astmą, w tym zgonów związanych z astmą, jeśli leki te są stosowane w leczeniu astmy. Lek nie jest wskazany w leczeniu ostrych epizodów skurczu oskrzeli. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy sugerujące reakcje alergiczne lub paradoksalny skurcz oskrzeli, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i zastosować alternatywne leczenie. Działanie przeciwcholinergiczne związane z glikopironium. Brak danych dotyczących pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania, dlatego należy zachować ostrożność stosując lek u tych pacjentów. Należy poinformować pacjentów o przedmiotowych i podmiotowych objawach ostrej jaskry z wąskim kątem przesączania oraz o konieczności przerwania leczenia preparatem w razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów przedmiotowych i podmiotowych. Brak danych dotyczących pacjentów z zatrzymaniem moczu, dlatego należy zachować ostrożność stosując lek u tych pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek obserwowano umiarkowane zwiększenie całkowitej ogólnoustrojowej ekspozycji na glikopironium stanowiące maksymalnie 1,4-krotność wartości u osób bez choroby nerek, a u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i schyłkową niewydolnością nerek ekspozycja ta zwiększyła się maksymalnie 2,2- krotnie. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR poniżej 30 ml/min/1,73 m² pc.), w tym u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek wymagających dializ, lek należy stosować tylko w sytuacji, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Pacjentów tych należy ściśle monitorować, czy nie występują u nich działania niepożądane. Wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego (choroba wieńcowa, ostry zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze). U niektórych pacjentów agoniści receptorów β₂-adrenergicznych mogą powodować klinicznie istotne działanie na układ sercowo-naczyniowy, co wyraża się zwiększeniem częstości pracy serca, ciśnienia krwi i (lub) innymi objawami. W przypadku wystąpienia takiego działania w czasie stosowania leku, może być konieczne przerwanie leczenia. Ponadto, zgłaszano, że agoniści receptorów β-adrenergicznych mogą powodować zmiany w zapisie EKG, takie jak spłaszczenie załamka T, wydłużenie odstępu QT oraz obniżenie odcinka ST, chociaż znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Z tego względu długo działający agoniści receptora β₂-adrenergicznego (LABA) lub leki złożone zawierające LABA powinny być stosowane z zachowaniem ostrożności u pacjentów ze znanym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT lub u pacjentów leczonych lekami wpływającymi na odstęp QT. Z udziału w badaniach klinicznych wyłączono pacjentów z niestabilną chorobą niedokrwienną serca, niewydolnością lewej komory, zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie, arytmią (inną niż przewlekłe, stabilne migotanie przedsionków), zespołem wydłużonego odstępu QT w wywiadzie lub pacjentów, u których QTc (oznaczane metodą Fridericia) był wydłużony (wynosił >450 ms) i dlatego brak doświadczenia dotyczącego stosowania leku w tych grupach pacjentów; należy zachować ostrożność stosując lek w tych grupach pacjentów. Hipokaliemia. U niektórych pacjentów agoniści receptorów β₂-adrenergicznych mogą powodować istotną klinicznie hipokaliemię, co może wpływać niekorzystnie na układ sercowo-naczyniowy. Zmniejszenie stężenia potasu w surowicy jest zwykle przemijające i nie jest konieczne stosowanie suplementacji. U pacjentów z ciężką postacią POChP, niedotlenienie oraz równocześnie stosowane leki mogą nasilać hipokaliemię, która może zwiększać podatność na wystąpienie zaburzeń rytmu serca. W badaniach klinicznych z zastosowaniem preparatu w zalecanej dawce terapeutycznej nie zaobserwowano istotnej klinicznie hipokaliemii. Hiperglikemia. Inhalacja dużych dawek agonistów receptorów β₂-adrenergicznych może powodować zwiększenie stężenia glukozy w osoczu. Po rozpoczęciu leczenia preparatem u pacjentów z cukrzycą, należy jeszcze uważniej kontrolować stężenie glukozy w osoczu. W trakcie długoterminowych badań klinicznych, znaczące klinicznie zmiany stężenia glukozy we krwi występowały u większej liczby pacjentów leczonych preparatemr w zalecanej dawce (4,9%) niż w grupie placebo (2,7%). Nie badano leku u pacjentów z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą, dlatego też należy zachować ostrożność i wprowadzić właściwe monitorowanie takich pacjentów. Zaburzenia ogólne. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z drgawkami lub tyreotoksykozą, oraz u pacjentów, którzy są bardzo wrażliwi na działanie agonistów receptorów β₂-adrenergicznych. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie:

Często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 osób)
- trudności w oddychaniu lub przełykaniu, obrzęk języka, warg lub twarzy, pokrzywka, wysypka
  skórna – mogą to być objawy reakcji alergicznej.
- uczucie zmęczenia lub silnego pragnienia, zwiększony apetyt bez zwiększenia masy ciała i
  częstsze niż zwykle oddawanie moczu – mogą to być objawy wysokiego stężenia cukru we krwi
  (hiperglikemia).

Niezbyt często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 osób)
- gniotący ból w klatce piersiowej ze wzmożonym poceniem się – może to być ciężkie schorzenie
  serca (choroba niedokrwienna serca).
- obrzęk, głównie języka, warg, twarzy lub gardła (mogą to być objawy obrzęku
  naczynioruchowego).
- trudności w oddychaniu ze świszczącym oddechem lub kaszlem.
- ból lub dyskomfort oczu, przemijające zaburzenia ostrości widzenia, widzenie kolorowych
  obwódek wokół obiektów lub barwnych obrazów, którym towarzyszy zaczerwienienie oczu –
  mogą to być objawy jaskry.
- nieregularne bicie serca.

Jeśli u pacjenta wystąpi którekolwiek z tych ciężkich działań niepożądanych, należy natychmiast
zwrócic się po pomoc lekarską.

Do innych działań niepożądanych mogą należeć:

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
- zatkany nos, kichanie, kaszel, ból głowy z gorączką lub bez gorączki – mogą to być objawy
  zakażenia górnych dróg oddechowych.

Często
- ból gardła razem z katarem – mogą to być objawy zapalenia części nosowej gardła.
- bolesne i częste oddawanie moczu – mogą to być objawy zakażenia układu moczowego
  zwanego zapaleniem pęcherza moczowego.
- uczucie ucisku lub bólu policzków i czoła – mogą to być objawy stanu zapalnego zatok
  zwanego zapaleniem zatok.
- katar lub zatkany nos.
- zawroty głowy.
- ból głowy.
- kaszel.
- ból gardła.
- rozstrój żołądka, niestrawność.
- próchnica zębów.
- trudności i ból podczas oddawania moczu –mogą to być objawy problemów z opróżnianiem
  pęcherza lub zatrzymania moczu.
- gorączka.
- ból w klatce piersiowej.

Niezbyt często
- trudności ze snem.
- przyspieszone bicie serca.
- kołatanie serca – objawy nieprawidłowego bicia serca.
- zmiana barwy głosu (chrypka).
- krwawienie z nosa.
- biegunka lub ból brzucha.
- suchość w obrębie jamy ustnej.
- świąd lub wysypka.
- ból mięśni, wiązadeł, ścięgien, stawów i kości.
- kurcze mięśni.
- ból lub tkliwość mięśni.
- ból rąk lub nóg.
- obrzęk rąk, kostek i stóp.
- zmęczenie.

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób)
- mrowienie lub drętwienie.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne podawanie doustnych inhalacji indakaterolu i glikopironium w stanie stacjonarnym obu substancji czynnych nie miało wpływu na farmakokinetykę obu substancji czynnych. Nie przeprowadzono specyficznych badań interakcji z preparatem Ultibro Breezhaler. Informacje o możliwych interakcjach są na podstawie danych o potencjalnych interakcjach każdej z dwóch substancji czynnych. Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą osłabiać lub znosić działanie agonistów receptorów β₂-adrenergicznych - preparatu nie należy stosować jednocześnie z lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne (w tym w postaci kropli do oczu), chyba że występują ważne powody do ich stosowania. Jeśli to konieczne, preferowane jest stosowanie β-adrenolityków o działaniu kardioselektywnym, chociaż podczas ich stosowania należy zachować ostrożność. Jednoczesne podawanie preparatu i innych leków zawierających substancje o działaniu przeciwcholinergicznym nie było badane i dlatego nie jest zalecane. Jednoczesne podawanie innych sympatykomimetyków (w monoterapii lub jako część terapii skojarzonej) może nasilać działania niepożądane związane ze stosowaniem indakaterolu. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Leczenie hipokaliemii stosowane jednocześnie z pochodnymi metyloksantyn, steroidami lub lekami moczopędnymi nie oszczędzającymi potasu może nasilać potencjalne działanie hipokaliemiczne agonistów receptorów β₂-adrenergicznych, dlatego należy zachować ostrożność podczas ich stosowania. Należy wziąć pod uwagę podczas jednoczesnego stosowania. Blokowanie głównych czynników inaktywacji indakaterolu, CYP3A4 oraz glikoproteiny P (P-gp) zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na indakaterol nawet 2-krotnie. Stopień ekspozycji, zwiększający się z powodu interakcji, nie wzbudzał żadnych zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa stosowania, biorąc pod uwagę doświadczenie dotyczące bezpieczeństwa leczenia indakaterolem w badaniach klinicznych obejmujących okres maksymalnie 1 roku z zastosowaniem dawek maksymalnie 2-krotnie większych niż maksymalna zalecana dawka indakaterolu. W badaniu klinicznym z udziałem zdrowych ochotników cymetydyna, inhibitor transportu kationów organicznych, uważana za mającą udział w wydalaniu glikopironium przez nerki, powodowała zwiększenie całkowitej ekspozycji na glikopironium (AUC) o 22% oraz zmniejszenie klirensu nerkowego o 23%. Na podstawie nasilenia tych zmian nie należy spodziewać się klinicznie istotnych interakcji podczas jednoczesnego stosowania glikopironium z cymetydyną lub innymi inhibitorami transportu kationów organicznych.

Novartis Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-375-48-88
www.novartis.com/pl-pl/