Urimper 4 mg kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

1 kaps. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 2 mg lub 4 mg winianu tolterodyny (oraz odpowiednio 32,7-34,5 mg lub 65,41-68,99 mg laktozy jednowodnej).

Kompetycyjny agonista receptorów muskarynowych o większym wybiórczym działaniu na pęcherz moczowy niż na ślinianki. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylowa) wykazuje profil farmakologiczny zbliżony do związku macierzystego. Metabolit ten ma znaczący udział w działaniu leczniczym u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku. Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tyg. Po podaniu preparatu w postaci kaps. o przedł. uwalnianiu maksymalne stężenia w surowicy są obserwowane po 4 h (2-6 h). T_0,5 wynosi ok. 6 h u pacjentów z nasilonym metabolizmem oraz ok. 10 h u pacjentów ze słabym metabolizmem leku (z niedoborem cytochromu CYP2D6). Stan stacjonarny stężenia w osoczu osiągany jest w ciągu 4 dni. Pokarm nie wpływa na biodostępność kapsułek. Bezwzględna dostępność biologiczna tolterodyny wynosi 17% u pacjentów z nasilonym metabolizmem oraz 65% u pacjentów ze słabym metabolizmem leku. Tolterodyna i jej 5-hydroksymetylowy metabolit wiążą się głównie z orozomukoidem. Frakcja niezwiązana tolterodyny stanowi 3,7%, a jej metabolitu 36%. Po podaniu doustnym tolterodyna jest metabolizowana przez CYP2D6 w trakcie metabolizmu "pierwszego przejścia" w wątrobie, co prowadzi do powstania pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego metabolitu o równoważnej sile działania farmakologicznego. Pewna podgrupa populacji (ok. 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6. Zidentyfikowanym szlakiem metabolizmu u tych osób (słabo metabolizujących) jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wykazuje działania klinicznego. Pozostałą część populacji określa się jako osoby intensywnie metabolizujące. U osób słabo metabolizujących obniżony klirens prowadzi do znacznego zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy (ok. 7-krotnego), przy nieznacznym stężeniu pochodnej 5-hydroksymetylowej. Z uwagi na różnice w profilu wiązania z białkami osocza pomiędzy tolterodyną, a jej pochodną 5-hydroksymetylową, ekspozycja (AUC) na niezwiązaną tolterodynę u osób słabo metabolizujących jest zbliżona do łącznej ekspozycji na niezwiązaną tolterodynę i pochodną 5-hydroksymetylową u pacjentów z aktywnym CYP2D6, otrzymujących taką samą dawkę leku. Bezpieczeństwo, tolerancja i odpowiedź kliniczna są podobne, niezależnie od fenotypu. Tolterodyna jest wydalana w ok. 77% z moczem i 17% z kałem. Mniej niż 1% dawki jest wydalane w postaci niezmienionego leku, a ok. 4% w postaci pochodnej 5-hydroksymetylowej. Metabolit karboksylowany i odpowiadający mu metabolit dealkilowany stanowią odpowiednio ok. 51% i 29% ilości leku wydalanej z moczem.

Leczenie objawowe nadreaktywnego pęcherza moczowego z objawami naglącego nietrzymania moczu i (lub) częstego i naglącego oddawania moczu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Jaskra z wąskim kątem przesączania. Myasthenia gravis. Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Nie zaleca się stosowania tolterodyny w okresie ciąży. Należy unikać stosowania w okresie karmienia piersią.

Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): zalecana dawka wynosi 4 mg raz na dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min): zalecana dawka wynosi 2 mg raz na dobę. W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz na dobę. Efekt leczenia należy ocenić po 2–3 mies. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały określone w tej grupie wiekowej. Sposób podawania. Kaps. mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku i muszą być połykane w całości.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów: ze znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. zwężenie odźwiernika; z zaburzeniem czynności nerek; z chorobami wątroby; z neuropatią układu wegetatywnego; z przepukliną rozworu przełykowego; z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym z: wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT; zaburzeniami elektrolitowymi (takimi jak: hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia); bradykardią; istniejącą ciężką chorobą serca (tj. kardiomiopatią, niedokrwieniem mięśnia sercowego, arytmią, zastoinową niewydolnością serca); jednoczesnym stosowaniem leków o działaniu wydłużającym odstęp QT, w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć przyczyny organiczne parcia na mocz i nietrzymania moczu. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub szpitalnym oddziałem ratunkowym w przypadku
wystąpienia następujących objawów obrzęku naczynioruchowego:
˗ obrzęk twarzy, języka lub gardła
˗ trudności w przełykaniu
˗ pokrzywka i utrudnione oddychanie.

Należy także szukać pomocy medycznej w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości (np. świąd,
wysypka, pokrzywka, utrudnione oddychanie). Objawy te występują niezbyt często (u mniej niż 1 na
100 pacjentów).

Należy skontaktować się z lekarzem lub szpitalnym oddziałem ratunkowym w przypadku wystąpienia
któregokolwiek z następujących objawów:
˗ ból w klatce piersiowej, utrudnione oddychanie lub szybkie męczenie się (nawet podczas
  odpoczynku), utrudnione oddychanie w porze nocnej, obrzęki nóg.
Powyższe objawy mogą świadczyć o niewydolności serca. Jest to działanie niepożądane występujące
niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów).

Następujące działania niepożądane obserwowano podczas stosowania leku Urimper i sklasyfikowano
zgodnie z poniższą częstością występowania:

Bardzo często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów):
- Suchość w jamie ustnej.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów ):
- Zapalenie zatok
- Zawroty głowy, senność, ból głowy
- Suchość oczu, zaburzenia widzenia
- Zaburzenia trawienia (dyspersja), zaparcie, bóle brzucha, gromadzenie się nadmiernych ilości
  gazów w żołądku lub jelitach,
- Bolesne lub trudne oddawanie moczu
- Biegunka
- Gromadzenie się płynów w organizmie powodujące obrzęk (np. wokół kostek)
- Zmęczenie

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100
pacjentów):
- Reakcje alergiczne
- Niewydolność serca
- Nerwowość
- Nieregularna akcja serca, palpitacje
- Ból w klatce piersiowej
- Niemożność opróżnienia pęcherza moczowego
- Uczucie mrowienia w palcach rąk i nóg
- Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
- Zaburzenia pamięci

Dodatkowo odnotowano następujące działania niepożądane: ciężkie reakcje alergiczne, splątanie,
omamy, przyspieszone tętno, zaczerwienienie skóry, zgagę, wymioty, obrzęk naczynioruchowy,
suchość skóry i dezorientację. Ponadto donoszono również o przypadkach nasilenia objawów
otępienia u pacjentów leczonych z powodu otępienia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Nie zaleca się jednoczesnego układowego stosowania silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy z powodu zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi u pacjentów ze słabym metabolizmem z udziałem CYP2D6 oraz wynikającego z tego ryzyka przedawkowania. Jednoczesne stosowanie leków o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może spowodować silniejsze działanie lecznicze oraz działania niepożądane. Przeciwnie do tego, działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione przez jednoczesne stosowanie agonistów muskarynowego receptora cholinergicznego. Zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego spowodowane przez leki przeciwmuskarynowe może wpływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor CYP2D6) nie prowadzi do klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit, 5-hydroksymetylotolterodyna mają równoważną siłę działania. Nie wykazano interakcji z warfaryną oraz złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 lub 1A2 - nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te izoenzymy stosowanych jednocześnie z tolterodyną.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z.o.o.
ul. Osmańska 12
02-823 Warszawa
22-345-93-00
[email protected]
www.teva.pl