Vesicare 1 mg/ml zawiesina doustna

1 ml zawiesiny doustnej zawiera 1 mg bursztynianu solifenacyny. Preparat zawiera: kwas benzoesowy (E210), parahydroksybenzoesan metylu (E218), glikol propylenowy (E1520), parahydroksybenzoesan propylu. Lek zawiera 48,4 mg alkoholu (etanolu) w maksymalnej dawce 10 ml; etanol pochodzi z naturalnego aromatu pomarańczowego.

Kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, podtypu M₃. Po podaniu doustnym u dorosłych C_max występuje po 4-12 h. C_max i AUC zwiększają się proporcjonalnie do dawki w zakresie od 5 mg do 40 mg. Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 90%. Lek w znacznym stopniu (ok. 98%) wiąże się z białkami osocza, przede wszystkim z kwaśną α₁-glikoproteiną. Solifenacyna w większości jest metabolizowana w wątrobie, przede wszystkim przez CYP3A4; istnieją również alternatywne szlaki metaboliczne. T_0,5 w fazie końcowej wynosi 45-68 h. Lek w ok. 70% wydalany jest w moczu, zaś 23% - w kale; w ok. 11% - w postaci niezmienionej.

Zespół pęcherza nadreaktywnego u dorosłych: leczenie objawowe naglącego nietrzymania moczu i (lub) częstomoczu oraz parcia naglącego, które mogą występować u pacjentów z zespołem pęcherza nadreaktywnego (OAB). Nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego: leczenie nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego (NDO) u dzieci w wieku od 2 do 18 lat.

Leczenie zespołu pęcherza nadreaktywnego: zatrzymanie moczu. Leczenie zespołu pęcherza nadreaktywnego lub nadreaktywności wypieracza pochodzenia neurogennego: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe (m.in. toksyczne rozdęcie okrężnicy), miastenia, jaskra z wąskim kątem przesączania, jak również ryzyko wystąpienia tych chorób; hemodializa; ciężkie zaburzenia czynności wątroby; ciężkie zaburzenia czynności nerek lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby i jednoczesne leczenie silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem.

Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego szkodliwego wpływu na płodność, rozwój zarodka i płodu lub przebieg porodu. Solifenacyny nie należy stosować u karmiących matek. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

Doustnie. Zespół pęcherza nadreaktywnego. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: 5 mg (5 ml) raz na dobę; w razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć do 10 mg (10 ml) raz na dobę. Dzieci i młodzież: nie określono skuteczności leku w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat - nie stosować. Nadreaktywność wypieracza pochodzenia neurogennego. Dzieci i młodzież (w wieku 2-18 lat): dawka zależy od masy ciała pacjenta. Leczenie należy rozpocząć od zalecanej dawki początkowej. Później dawkę tę można zwiększyć do najmniejszej skutecznej dawki. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki. W czasie długotrwałego leczenia należy okresowo kontrolować stan pacjenta w celu oceny potrzeby kontynuacji leczenia i ewentualego dostosowania dawki; co najmniej raz w roku lub częściej, jeśli wskazane. Zależność wielkości dawki od masy ciała pacjenta: mc. 9-15 kg - dawka początkowa 2 ml, dawka maksymalna 4 ml; mc. >15 do 30 kg - dawka początkowa 3 ml, dawka maksymalna 5 ml; mc. >30 do 45 kg - dawka początkowa 3 ml, dawka maksymalna 6 ml; mc. >45 do 60 kg - dawka początkowa 4 ml, dawka maksymalna 8 ml; mc. >60 kg - dawka początkowa 5 ml, dawka maksymalna 10 ml. Lek przyjmować raz dziennie. Nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 2 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (CCr >30 ml/min) nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤30 ml/min) należy zachować ostrożność i nie stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) raz na dobę (dorośli) i większej niż dawka początkowa (dzieci i młodzież). U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. W przypadku pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 wg skali Child-Pugh) należy zachować ostrożność i nie podawać dawki większej niż 5 mg raz na dobę (dorośli) i większej niż dawka początkowa (dzieci i młodzież). Podczas jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub terapeutycznych dawek innych, silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak rytonawir, nelfawir, itrakonazol, maksymalna dawka nie powinna być większa niż 5 mg (5 ml) dorośli i większa niż dawka początkowa (dzieci i młodzież). Sposób podania. Zawiesinę należy przyjmować doustnie, popijając szklanką wody. Nie należy przyjmować leku wraz z jedzeniem i (lub) innymi napojami. Spożywanie z jedzeniem i (lub) napojami może powodować uwalnianie się solifenacyny w jamie ustnej co może skutkować pojawieniem się gorzkiego smaku oraz uczuciem drętwienia w jamie ustnej. Należy użyć strzykawki i nasadki na butelkę dostarczonych wraz z lekiem w celu odmierzenia odpowiedniej dawki.

Przed rozpoczęciem leczenia solifenacyną należy uwzględnić inne przyczyny częstomoczu (niewydolność serca, choroby nerek). W razie zakażenia układu moczowego należy rozpocząć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. Solifenacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów: z istotnym klinicznie zwężeniem drogi odpływu moczu z pęcherza w przypadku braku przerywanego czystego cewnikowania z powodu ryzyka zatrzymania moczu; z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego; z ryzykiem zwolnionej perystaltyki przewodu pokarmowego; z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤30 ml/min) - nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży; z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 wg skali Child-Pugh) - nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży; jednocześnie leczonych silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem - nie należy stosować dawki większej niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub dawki większej niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży; z przepukliną rozworu przełykowego, refluksem żołądkowo-przełykowym i (lub) jednocześnie stosujących leki mogące spowodować zapalenie przełyku lub je zaostrzyć (takie jak bisfosfoniany); z neuropatią autonomicznego układu nerwowego. U pacjentów, u których występowały czynniki ryzyka, takie jak wcześniej stwierdzony zespół wydłużonego odstępu QT i hipokaliemia, obserwowano wydłużenie odstępu QT oraz Torsade de pointes. U niektórych pacjentów przyjmujących solifenacynę obserwowano obrzęk naczynioruchowy z obrzękiem dróg oddechowych. Jeżeli u pacjenta wystąpi obrzęk naczynioruchowy, należy przerwać leczenie solifenacyną i wdrożyć odpowiednie leczenie i (lub) stosowne środki zaradcze. Jeżeli u pacjenta rozwinie się reakcja anafilaktyczna, należy przerwać leczenie solifenacyną i wdrożyć odpowiednie leczenie i (lub) stosowne środki zaradcze. Maksymalne działanie solifenacyny występuje najwcześniej po 4 tyg. leczenia. Preparat zawiera parahydroksybenzoesan metylu i parahydroksybenzoesan propylu - substancje te mogą powodować reakcje alergicznie (prawdopodobnie opóźnione). Lek zawiera 48,4 mg alkoholu (etanol) w maksymalnej dawce 10 ml. Ilość etanolu zawarta w 10 ml leku odpowiada 1 ml piwa (4% w/v) lub mniej niż 1 ml wina (10% w/v). Niewielka ilość alkoholu znajdująca się w tym leku nie spowoduje żadnych zauważalnych skutków. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w 1 ml, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu". Preparat zawiera kwas benzoesowy (0,015 mg/ml) oraz glikol propylenowy (20 mg/ml).

Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: niewyraźne widzenie, zaparcia, nudności, niestrawność, ból brzucha. Niezbyt często: zakażenia układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, senność, zaburzenia smaku, zespół suchego oka, suchość w jamie nosowej, refluks żołądkowo-przełykowy, suchość w gardle, suchość skóry, trudności w oddawaniu moczu, zmęczenie, obrzęki obwodowe. Rzadko: zawroty głowy, ból głowy, niedrożność okrężnicy, zaklinowanie stolca, wymioty, świąd, wysypka, zatrzymanie moczu. Bardzo rzadko: omamy, splątanie, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, zmniejszony apetyt, hiperkaliemia, majaczenie, jaskra, Torsade de pointes, wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie, migotanie przedsionków, kołatanie serca, tachykardia, dysfonia, niedrożność jelita, dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, złuszczające zapalenie skóry, osłabienie mięśni, zaburzenia czynności nerek. Częste działania niepożądane obserwowane u dzieci i młodzieży z NDO: zaparcia, suchość w jamie ustnej, ból brzucha, senność, zakażenie dróg moczowych, pozytywny wynik testu na obecność bakterii oraz wydłużenie odstępu QT. Częstość występowania zaparć u pacjentów leczonych solifenacyną w postaci zawiesiny doustnej była większa w grupie otrzymującej największą dawkę w porównaniu z grupą leczoną dawką początkową. U dzieci i młodzieży z NDO nie obserwowano ciężkich działań niepożądanych. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym, prowadzącym do przerwania udziału w badaniu było wydłużenie odstępu QT. Ogólnie, profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży jest podobny do profilu u dorosłych.

Jednoczesne stosowanie innych leków o własnościach cholinolitycznych może prowadzić do nasilenia działania terapeutycznego i wystąpienia działań niepożądanych. Po zaprzestaniu podawania solifenacyny należy zachować ok. 1-tyg. przerwę przed podjęciem leczenia innym lekiem o działaniu cholinolitycznym. Działanie terapeutyczne solifenacyny może zmniejszać się w wyniku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Solifenacyna może osłabiać działanie leków nasilających perystaltykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. W badaniach in vitro wykazano, że terapeutyczne stężenia solifenacyny nie hamują aktywności CYP1A1/2, 2C9, 2C19, 2D6 lub 3A4, pochodzących z mikrosomów ludzkiej wątroby. Z tego względu jest mało prawdopodobne, aby solifenacyna wpływała na zmianę klirensu leków metabolizowanych przez wymienione enzymy. Solifenacyna jest metabolizowana przez CYP3A4. Jednocześnie podawany ketokonazol (200 mg/dobę), silny inhibitor CYP3A4, 2-krotnie zwiększał AUC solifenacyny, zaś ketokonazol w dawce 400 mg/dobę, powodował 3-krotne zwiększenie AUC solifenacyny. Z tego względu podczas podawania ketokonazolu lub innych silnych inhibitorów CYP3A4 (np. rytonawiru, nelfawiru, itrakonazolu) w dawkach terapeutycznych, największa stosowana jednocześnie dawka solifenacyny nie powinna być większa niż 5 mg (5 ml) u dorosłych lub większa niż dawka początkowa u dzieci i młodzieży. Jednoczesne stosowanie solifenacyny i silnych inhibitorów CYP3A4 jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano wpływu indukcji enzymów na farmakokinetykę solifenacyny i jej metabolitów, jak również wpływu substratów o większym powinowactwie do CYP3A4 na ekspozycję na solifenacynę. Możliwe są interakcje farmakokinetyczne solifenacyny z innymi substratami CYP3A4 o większym powinowactwie (np. werapamil, diltiazem) oraz ze związkami o działaniu indukującym CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina). Podczas stosowania solifenacyny nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych solifenacyny ze złożonymi, doustnymi antykoncepcyjnymi środkami leczniczymi (etynyloestradiol + lewonorgestrel). Podczas stosowania solifenacyny nie stwierdzono zmian farmakokinetyki R-warfaryny i S-warfaryny ani ich wpływu na czas protrombinowy. Stosowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę digoksyny.

Astellas Pharma Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16C
02-092 Warszawa
22-545-11-11
www.astellas.com/pl/