Visudyne 15 mg proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 15 mg werteporfiny. Po rozpuszczeniu 1 ml zawiera 2 mg werteporfiny a 7,5 ml roztworu po rekonstytucji zawiera 15 mg werteporfiny.

Werteporfina, określana także jako monokwasy pochodne benzoporfiryny (BPD-MA) składa się z mieszaniny równie aktywnych izomerów BPD-MA_C oraz BPD-MA_D w stosunku 1:1. Jest stosowana jako lek aktywowany światłem (uwrażliwiający na światło). W wyniku aktywacji powstaje nietrwały, bardzo reaktywny tlen w postaci atomowej, powodujący uszkodzenie struktur biologicznych w obszarze do którego może dyfundować, co prowadzi do miejscowego zamknięcia naczyń, uszkodzenia komórek, a w pewnych warunkach do śmierci komórek. Selektywność terapii fotodynamicznej (PDT) z zastosowaniem werteporfiny opiera się na zlokalizowanej ekspozycji na światło oraz na wybiórczym i szybkim wychwycie i retencji werteporfiny przez szybko dzielące się komórki, w tym komórki śródbłonka nowotworzących się naczyń naczyniówki. C_max we krwi po 10-minutowej infuzji, w dawce 6 mg/m² pc. lub 12 mg/m² pc., wyniosło odpowiednio 1,5 µg/ml i 3,5 µg/ml. 90% werteporfiny wiąże się z białkami osocza, a 10% z komórkami krwi, z czego bardzo mała część jest związana z błonami komórkowymi. Grupa estrowa werteporfiny jest hydrolizowana przez esterazy osoczowe i wątrobowe, co prowadzi do powstania dwukwasu pochodnego benzoporfiryny (BPD-DA). BPD-DA jest także fotouczulaczem, ale jego ekspozycja układowa jest mała. T_0,5 werteporfiny w fazie eliminacji z osocza wynosi 5-6 h. Lek jest wydalany z żółcią.

Leczenie dorosłych pacjentów z wysiękowym (mokrym) zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem (AMD) z dominująco klasyczną postacią poddołkowej neowaskularyzacji podsiatkówkowej (CNV) lub dorosłych pacjentów z poddołkową neowaskularyzacją podsiatkówkową występującą w przebiegu patologicznej krótkowzroczności.

Nadwrażliwość na werteporfinę lub pozostałe składniki preparatu. Porfiria. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy podawać preparatu matkom karmiącym lub należy przerwać karmienie piersią na okres 48 h po jego podaniu. Płodność. Brak danych dotyczących wpływu werteporfiny na płodność u ludzi. W badaniach przedklinicznych nie obserwowano upośledzenia płodności i genotoksyczności. Pacjenci w wieku rozrodczym powinni być świadomi braku danych na temat płodności, a preparat powinien być stosowany wyłącznie po indywidualnym rozważeniu korzyści i ryzyka.

Lek powinien być stosowany tylko przez lekarzy okulistów, mających doświadczenie w leczeniu pacjentów ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem lub patologiczną krótkowzrocznością. Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Terapia fotodynamiczna przebiega w 2 etapach. Pierwszy etap: 10-minutowa infuzja dożylna preparatu w dawce 6 mg/m² pc., rozcieńczonego w 30 ml roztworu do infuzji. Preparat należy rozpuścić w 7 ml wody do wstrzykiwań, aby uzyskać 7,5 ml roztworu o stężeniu 2 mg/ml. W celu uzyskania dawki 6 mg/m² pc., należy rozcieńczyć odpowiednią ilość roztworu preparatu 5% roztworem glukozy do wstrzykiwań do końcowej objętości 30 ml. Nie używać roztworu NaCl. Po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu roztwór należy chronić przed światłem do czasu podania; rozcieńczony roztwór należy podać w ciągu maksymalnie 4 h od sporządzenia. Drugi etap: aktywacja preparatu światłem dokładnie w 15 min od rozpoczęcia infuzji. W tym celu stosuje się laser diodowy, wytwarzający światło czerwone bez oddziaływania termicznego (długość fali 689 nm +/- 3 nm). Przy zalecanym natężeniu światła 600 mW/cm², wymagana dawka światła 50 J/cm² jest dostarczana w ciągu 83 s. Największy wymiar liniowy zmiany o charakterze neowaskularyzacji podsiatkówkowej określa się za pomocą angiografii fluoresceinowej i fotografii dna oka. Zaleca się stosowanie kamer do badania dna oka z powiększeniem w zakresie 2,4-2,6 raza. Ognisko leczenia powinno obejmować wszystkie zmiany o charakterze neowaskularyzacji, krew i (lub) zablokowaną fluorescencję. Aby zapewnić leczenie słabo zaznaczonych granic zmian, należy dodać 500 µm marginesu wokół widocznej zmiany. W kierunku donosowym ognisko leczenia musi być oddalone o co najmniej 200 µm od krawędzi skroniowej tarczy nerwu wzrokowego. Maksymalna wielkość ogniska stosowana w pierwszym cyklu leczenia w badaniach klinicznych wynosiła 6400 µm. W leczeniu zmian większych od maksymalnej wielkości ogniska leczenia, należy stosować światło na możliwie największy obszar czynnej zmiany. Badania kontrolne u pacjentów należy wykonywać co 3 miesiące. W przypadku nawrotów przecieku z nowoutworzonych naczyń naczyniówki, można powtarzać leczenie preparatem do 4 razy w roku. Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Należy ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością watroby lub niedrożnością dróg żółciowych. Werteporfina jest wydalana głównie przez drogi żółciowe (wątrobę), jest możliwe zwiększenie ekspozycji na werteporfinę. Ekspozycja na werteporfinę nie jest znacząco zwiększona u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby i nie wymaga dostosowania dawki. Sposób podania. Infuzja dożylna.

Pacjenci, którzy otrzymali lek stają się nadwrażliwi na światło przez 48 h po infuzji. W tym okresie powinni unikać ekspozycji nieosłoniętej skóry, oczu lub innych części ciała na światło słoneczne lub silne światło w pomieszczeniach, takich jak solarium, jaskrawe oświetlenie halogenowe lub oświetlenie o dużej mocy stosowane w salach operacyjnych lub gabinetach stomatologicznych. W ciągu 48 h po podaniu leku należy także unikać dłuższej ekspozycji na światło emitowane przez takie urządzenia medyczne jak np. oksymetry pulsacyjne. Jeśli pacjenci muszą przebywać na zewnątrz budynków w świetle dziennym w okresie pierwszych 48 h po zastosowaniu leku, muszą chronić skórę i oczy, nosząc odpowiednią ochraniającą odzież i ciemne okulary. Preparaty chroniące przed promieniowaniem UV światła słonecznego nie zabezpieczają przed wystąpieniem reakcji nadwrażliwości na światło. Rozproszone światło w pomieszczeniach nie stanowi zagrożenia. Pacjenci nie powinni przebywać w ciemności i należy ich zachęcać do ekspozycji skóry na działanie rozprosznego światła w pomieszczeniach, ponieważ sprzyja to szybkiej eliminacji leku przez skórę w procesie nazywanym "fotowybielaniem". Zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub niedrożnością dróg żółciowych - brak doświadczenia w leczeniu takich pacjentów; możliwe jest zwiększenie ekspozycji na werteporfinę. Nie należy ponownie stosować leku u pacjentów, u których występuje znaczne pogorszenie widzenia (odpowiednik 4 lub więcej linii) w okresie tygodnia od pierwszej kuracji, przynajmniej do czasu, kiedy widzenie poprawi się do stanu sprzed leczenia; należy starannie rozważyć potencjalne korzyści i ryzyko dalszego leczenia. W razie wystąpienia wynaczynienia należy natychmiast przerwać infuzję. W celu uniknięcia wynaczynienia należy przed rozpoczęciem monitorowanej infuzji założyć do największej dostępnej żyły przedramienia dostęp dożylny zapewniający swobodny przepływ, najlepiej do żyły pośrodkowej zgięcia łokciowego. Nie zaleca się wprowadzania kaniuli do małych żył na grzbiecie ręki. Reakcje wazowagalne jak i reakcje nadwrażliwości są związane z objawami ogólnymi, takimi jak omdlenie, pocenie się, zawroty głowy, osutka, duszność, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca oraz zmiany ciśnienia krwi i częstości akcji serca. U pacjentów przyjmujących lek obserwowano przypadki reakcji anafilaktycznych. Należy zachować ostrożność, jeżeli rozważa się stosowanie leku u pacjentów w znieczuleniu ogólnym. W czasie infuzji pacjenci powinni być pod ścisłym nadzorem medycznym. Lek zawiera butylohydroksytoluen, który może być drażniący dla oczu, skóry i błon śluzowych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10)
• Zaburzenia oka: znaczące obniżenie ostrości wzroku (utrata 4 linii lub więcej w ciągu 7 dni
  leczenia), zaburzenia widzenia, takie jak nieostre, zamglone lub niewyraźne widzenie, błyski
  światła, osłabione widzenie oraz zmiany w polu widzenia w leczonym oku w postaci szarych
  lub ciemnych cieni, niewidocznych lub czarnych punktów.
• Zaburzenia ogólne: nadwrażliwość (reakcje alergiczne), omdlenia, ból głowy, zawroty głowy,
  duszności.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 100)
• Zaburzenia oka: krwawienie śródsiatkówkowe lub do ciała szklistego (przejrzysta
  galaretowata substancja, która wypełnia gałkę oczną w przestrzeni poza soczewką),
  obrzęk lub zatrzymanie płynów w siatkówce oraz odwarstwienie siatkówki w leczonym oku.
• Działania niepożądane w miejscu infuzji: podobnie jak w przypadku innych wstrzyknięć, u
  niektórych pacjentów występowało krwawienie w miejscu infuzji, zmiany zabarwienia skóry
  i nadwrażliwość. Jeśli taka sytuacja będzie miała miejsce, pacjent może odczuwać wzmożoną
  wrażliwość tej partii skóry na światło, aż do czasu, gdy zielone przebarwienie skóry ustąpi.
• Zaburzenia ogólne: wysypka, pokrzywka, świąd.

Rzadko (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 1 000)
• Zaburzenia oka: brak przepływu krwi w siatkówce lub naczyniówce (warstwie naczyniowej
  oka) leczonego oka.
• Zaburzenia ogólne: złe samopoczucie.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• Zaburzenia oka: przedarcie nabłonka barwnikowego siatkówki, obrzęk lub zatrzymanie płynu
  w siatkówce lub plamce.
• Zaburzenia ogólne: reakcje wazowagalne (omdlenie), pocenie się, nagłe zaczerwienienie twarzy
  z uczuciem gorąca lub zmiany ciśnienia tętniczego krwi. W rzadkich przypadkach reakcje
  wazowagalne i nadwrażliwości mogą być ciężkie i mogą wystąpić drgawki.
• Zgłaszano występowanie zawału serca, szczególnie u pacjentów z chorobami serca w
  wywiadzie, czasami w ciągu 48 godzin po leczeniu lekiem Visudyne. W przypadku
  podejrzewania zawału serca, należy natychmiast zgłosić się po pomoc medyczną.
• Miejscowe obumarcie tkanek skóry (martwica).

Jeśli u pacjenta występują wymienione działania niepożądane, należy natychmiast powiedzieć
o tym lekarzowi.

Inne działania niepożądane:

Często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 10)
• Działania niepożądane w miejscu infuzji: podobnie jak w przypadku innych wstrzyknięć,
  niektórzy pacjenci odczuwali ból, obserwowali obrzmienie, stan zapalny oraz wyciek z miejsca
  infuzji.
• Zaburzenia ogólne: nudności, oparzenie przypominające oparzenie słoneczne, uczucie
  zmęczenia, reakcje związane z infuzją dożylną, głównie przedstawiane jako ból w klatce
  piersiowej lub ból pleców oraz zwiększenie stężenia cholesterolu.

Niezbyt często (może dotyczyć mniej niż 1 pacjenta na 100)
• Zaburzenia ogólne: ból, wzrost ciśnienia krwi, nadmierne odczuwanie bodźców i gorączka.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• Działania niepożądane w miejscu infuzji: podobnie jak w przypadku innych wstrzyknięć, u
  niektórych pacjentów występowały pęcherze na skórze.
• Zaburzenia ogólne: zmiany w rytmie serca. Reakcja związana z infuzją dożylną, która może
  promieniować na inne okolice ciała, włączając, lecz nie ograniczając się do miednicy, barków
  lub żeber.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Należy zachować ostrożność stosując werteporfinę jednocześnie z innymi lekami uwrażliwiającymi na światło (np. tetracyklinami, sulfonamidami, pochodnymi fenotiazyny, sulfonylomocznika, lekami przeciwcukrzycowymi, tiazydowymi lekami moczopędnymi, gryzeofulwiną), ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło. Blokery kanału wapniowego, polimyksyna B i radioterapia wywołują zmiany w śródbłonku naczyń - w oparciu o dane teoretyczne, mimo braku danych klinicznych, takie środki mogą spowodować zwiększenie wychwytu werteporfiny do tkanek podczas jednoczesnego stosowania. Dane teoretyczne sugerują, że antyoksydanty (np. β-karoten) lub zmiatacze wolnych rodników (np. dimetylosulfotlenek (DMSO), mrówczan, mannitol lub alkohol) mogą tłumić aktywność rodników tlenowych generowanych przez werteporfinę, powodując osłabienie działania werteporfiny. Ponieważ okluzja naczyń stanowi główny mechanizm działania werteporfiny istnieje teoretyczna możliwość, że leki rozszerzające naczynia lub zmniejszające krzepnięcie i agregację płytek (np. inhibitory tromboksanu A₂) mogą hamować działanie werteporfiny. Preparat wytrąca się w roztworach soli - nie używać roztworu fizjologicznego NaCl i innych roztworów do podawania pozajelitowego.

Komtur Polska Sp. z o.o.
Plac Farmacji 1
02-699 Warszawa
22-566-26-00
[email protected]