VPRIV 400 j. proszek do sporządzenia roztworu do infuzji

1 fiolka zawiera 400 j. welaglucerazy alfa (po rekonstytucji 1 ml roztworu zawiera 100 j. welaglucerazy alfa). Preparat zawiera sód.

Welagluceraza alfa wytwarzana w linii komórek ludzkiego fibroblastu HT-1080 za pomocą technologii rekombinacji DNA. Jest glikoproteiną, której monomer ma masę około 63 kDa, posiada 497 aminokwasów i taką samą sekwencję aminokwasów co występujący naturalnie ludzki enzym - glukocerebrozydaza. Istnieje 5 potencjalnych miejsc N-glikozylacji, z których cztery są zajęte. Welagluceraza alfa jest wytwarzana tak, aby zawierała głównie glikany bogate w mannozę i wspomagała internalizację enzymu przez docelowe komórki fagocytarne za pośrednictwem receptora mannozy. Welagluceraza alfa uzupełnia niedobór lub zastępuje beta-glukocerebrozydazę, enzym, który jest katalizatorem hydrolizy glukocerebrozydu do glukozy i ceramidu w lizosomie, obniżając w ten sposób ilość nagromadzonego glukocerebrozydu i korygując patofizjologię leżącą u podstaw choroby Gauchera. Welagluceraza alfa podwyższa stężenie hemoglobiny i liczbę płytek krwi oraz zmniejsza objętość wątroby i śledziony u pacjentów z rozpoznaniem choroby Gauchera typu I. Stężenie welaglucerazy alfa w surowicy wzrasta gwałtownie przez pierwsze 20 min 60-minutowej infuzji, a następnie osiąga poziom stały, natomiast stężenie maksymalne (C_max) jest zwykle osiągane między 40 a 60 min od rozpoczęcia infuzji. Po zakończeniu wlewu, stężenie welaglucerazy alfa w surowicy gwałtownie spada według jednofazowego lub dwufazowego schematu, a średni okres półtrwania mieści się w przedziale od 5 do 12 min dla dawek 15, 30, 45 i 60 j./kg. Wysoki klirens welaglucerazy alfa z surowicy (średnio od 6,7 do 7,6 ml/min/kg) jest zgodny z gwałtownym wychwytem welaglucerazy alfa do makrofagów poprzez receptory mannozy. Zakres klirensu welaglucerazy alfa u pacjentów pediatrycznych (wiek od 4 do 17 lat) mieści się w zakresie wartości klirensu u pacjentów dorosłych (wiek od 19 do 62 lat).

Długotrwała enzymatyczna terapia zastępcza u pacjentów z rozpoznaniem choroby Gauchera typu I.

Ciężka reakcja uczuleniowa na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocnicą.

Pacjentki z chorobą Gauchera, które zajdą w ciążę mogą doświadczyć okresowego zwiększenia aktywności choroby podczas ciąży i połogu. W przypadku kobiet z chorobą Gauchera planujących ciążę, zaleca się przeprowadzenie analizy ryzyka i korzyści. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu leku na ciążę, rozwój embrionalny/zarodkowy, poród lub rozwój poporodowy; brak danych dotyczących stosowania welaglucerazy alfa u kobiet w ciąży. Należy zachować ostrożność podczas przepisywania leku kobietom w ciąży. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania welaglucerazy alfa lub jej metabolitów do mleka ludzkiego. Welagluceraza jest syntetyczną formą β-glukocerebrozydazy, która jest naturalnym składnikiem mleka ludzkiego. Badania innych form tego enzymu wykazały ich bardzo niskie poziomy w mleku ludzkim. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie preparatu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści wynikające z leczenia dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płodność.

Dożylnie. Terapia preparatem powinna być nadzorowana przez lekarza doświadczonego w leczeniu pacjentów z chorobą Gauchera. Zalecana dawka preparatu wynosi 60 jednostek/kg mc. i jest podawana co 2 tygodnie. Dawka leku może być zmodyfikowana indywidualnie dla każdego pacjenta w oparciu o osiągnięte i utrzymane cele terapeutyczne. W badaniach klinicznych stosowano dawki od 15 do 60 j./kg mc. podawane co 2 tygodnie. Dawek >60 j./kg mc. nie badano. Pacjenci aktualnie leczeni w związku z chorobą Gauchera typu I za pomocą enzymatycznej terapii zastępczej z zastosowaniem imiglucerazy mogą przejść na terapię welaglucerazą alfa stosując taką samą dawkę i taką samą częstość dawkowania. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się dostosowania dawki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. U pacjentów w podeszłym wieku (w wieku ≥65 lat) oraz u dzieci i młodzieży (w wieku od 4 do 17 lat) lek można stosować w takiej samej dawce i z taką samą częstością jak u dorosłych pacjentów. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania welaglucerazy alfa u dzieci w wieku do 4 lat. Sposób podania. Lek należy podawać w postaci 60-minutowej infuzji dożylnej po rozcieńczeniu wymaganej dawki w 100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu przez filtr o średnicy porów 0,2 lub 0,22 μm.

Nadwrażliwość. U pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych oraz po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym objawy reakcji anafilaktycznej. Większość reakcji nadwrażliwości zwykle występuje w ciągu 12 h od infuzji. Najczęściej zgłaszanymi objawami reakcji nadwrażliwości są nudności, wysypka, duszność, ból pleców, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej (w tym uczucie ucisku w klatce piersiowej), pokrzywka, ból stawów oraz ból głowy. Reakcje związane z podaniem infuzji. Reakcję związaną z podaniem infuzji definiuje się jako każde działanie niepożądane występujące w ciągu 24 h od rozpoczęcia infuzji welaglucerazy alfa. Reakcje związane z podaniem infuzji (IRR) były najczęściej obserwowanymi reakcjami niepożądanymi u pacjentów leczonych podczas badań klinicznych. Reakcje IRR mają zazwyczaj charakter nadwrażliwości. Oprócz objawów charakterystycznych dla reakcji nadwrażliwości, IRR może objawiać się zmęczeniem, zawrotami głowy, gorączką, podwyższonym ciśnieniem krwi, świądem, niewyraźnym widzeniem lub wymiotami. U pacjentów uprzednio nieleczonych, większość reakcji związanych z podaniem infuzji występowała w ciągu pierwszych 6 miesięcy terapii. Zapobieganie reakcjom związanym z podaniem infuzji, w tym reakcjom nadwrażliwości i ich leczenie. Leczenie tych reakcji powinno być uzależnione od ciężkości danej reakcji i powinno obejmować: spowolnienie szybkości wlewu, terapię lekami takimi jak antyhistaminowe, przeciwgorączkowe i (lub) kortykosteroidy, i (lub) przerwanie i ponowne rozpoczęcie leczenia z wydłużonym czasem podawania infuzji. Leczenie zapobiegawcze lekami antyhistaminowymi i (lub) kortykosteroidami może zapobiec kolejnym reakcjom w przypadkach, w których konieczne było zastosowanie leczenia objawowego. Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości, w tym reakcji anafilaktycznych, podczas podawania welaglucerazy alfa należy zapewnić odpowiednie zaplecze medyczne, w tym obecność personelu odpowiednio przeszkolonego w zakresie czynności ratunkowych. Jeśli wystąpi reakcja anafilaktyczna lub inna ostra reakcja, w szpitalu lub w domu, należy natychmiast przerwać infuzję i rozpocząć odpowiednie leczenie. Jeśli reakcja anafilaktyczna wystąpiła podczas podawania leku w domu, należy rozważyć możliwość kontynuowania leczenia w szpitalu. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów, u których wcześniej wystąpiły objawy nadwrażliwości podczas stosowania welaglucerazy alfa lub innej enzymatycznej terapii zastępczej. Leczenie zapobiegawcze lekami antyhistaminowymi i (lub) kortykosteroidami może zapobiec kolejnym reakcjom w przypadkach, w których konieczne było zastosowanie leczenia objawowego. Immunogenność. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji wywołanej podaniem infuzji oraz w przypadku braku lub zaniku działania leku należy wykonać badania na obecność przeciwciał przeciw welaglucerazie alfa, a wyniki zgłosić do podmiotu odpowiedzialnego. Podczas badań klinicznych przed wydaniem pozwolenia na dopuszczenie do obrotu u jednego spośród 94 pacjentów (1%) wykształciły się przeciwciała klasy IgG przeciw welaglucerazie alfa. W tym pojedynczym przypadku, przeciwciała te zostały określone jako neutralizujące w badaniu in vitro. U żadnego z pacjentów nie wykształciły się przeciwciała klasy IgE przeciw welaglucerazie alfa. Nie zgłaszano żadnych reakcji związanych z podaniem infuzji. W trakcie przedłużonego badania po wprowadzeniu do obrotu u jednego pacjenta wykształciły się przeciwciała IgG przeciwko welaglucerazie alfa. Ponadto po wprowadzeniu leku do obrotu zgłoszono kilka przypadków wykształcenia się przeciwciał neutralizujących i braku działania. Preparat zawiera 12,15 mg sodu w 1 fiolce, co odpowiada 0,6% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często (może dotyczyć do 1 na 10 osób) u pacjentów występowała ciężka reakcja uczuleniowa,
objawiająca się utrudnionym oddychaniem, uczuciem dyskomfortu w klatce piersiowej (uczucie
ucisku w klatce piersiowej), mdłościami (nudnościami), opuchlizną twarzy, ust, języka lub gardła
(reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne). Częsta jest także reakcja alergiczna na skórze, taka jak
pokrzywka, ciężka postać wysypki lub świądu. Jeśli wystąpią którekolwiek z tych objawów, należy
natychmiast powiadomić lekarza.

Większość działań niepożądanych, w tym reakcje alergiczne, obserwowano podczas podawania infuzji
lub krótko po jej zakończeniu. Takie reakcje nazywa się reakcjami związanymi z podaniem infuzji. Do
innych reakcji związanych z podaniem infuzji, które występowały bardzo często (mogą dotyczyć
więcej niż 1 na 10 osób), należą ból głowy, zawroty głowy, gorączka/podwyższona temperatura ciała,
ból pleców, bóle stawów i zmęczenie, a także podwyższone ciśnienie krwi (zgłaszane często), nieostre
widzenie i wymioty (zgłaszane niezbyt często). Jeśli wystąpią którekolwiek z tych objawów, należy
natychmiast powiadomić lekarza.

Do innych działań niepożądanych należą:

Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób):
- ból kości;
- osłabienie/utrata siły;
- ból brzucha.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób):
- wydłużenie czasu, po jakim następuje zatrzymanie krwawienia w przypadku zranienia, może
  prowadzić do łatwego/samoczynnego powstawania krwawień/krwawych wybroczyn;
- zaczerwienienie skóry;
- przyspieszone bicie serca;
- wykształcenie się przeciwciał przeciw lekowi VPRIV (patrz punkt 2);
- obniżone ciśnienie krwi.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Shire Human Genetic Therapies
Strawinskylaan 659, Amsterdam
1077 XX Holandia
+31 0 (20) 364-00-74
[email protected]