Yselty 100 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 100 mg lub 200 mg linzagoliksu (w postaci soli cholinowej). Preparat zawiera laktozę.

Linzagolix choline

Selektywny, niepeptydowy antagonista receptora hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH), który hamuje sygnalizację endogennego GnRH poprzez konkurencyjne wiązanie się z receptorami GnRH w przysadce mózgowej i modulowanie w ten sposób osi podwzgórze–przysadka–gonady. Podanie linzagoliksu powoduje zależną od dawki supresję hormonu luteinizującego i hormonu folikulotropowego, co prowadzi do zmniejszenia stężenia estradiolu i progesteronu we krwi. Po doustnym podaniu pojedynczej dawki 100 mg lub 200 mg linzagoliks jest szybko wchłaniany, a wartość C_max osiągana jest ok. 2 h po podaniu. Wykazuje farmakokinetykę liniową zależną od dawki i nie stwierdza się istotnej kumulacji leku w stanie równowagi dynamicznej. Wiąże się w znacznym stopniu (>99%) z białkami osocza, zwłaszcza z albuminą, nie przenika do czerwonych krwinek. Po podaniu wielokrotnych dawek T_0,5 wynosi ok. 15 h. Linzagoliks jest wydalany głównie z moczem, a tylko w ok. 1/3 - z kałem; głównie w postaci niezmienionej.

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych kobiet w wieku rozrodczym do: leczenia objawów mięśniaków macicy o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego; leczenia objawowego endometriozy u kobiet z wcześniejszą medyczną lub chirurgiczną terapią endometriozy w wywiadzie.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Potwierdzona osteoporoza. Krwawienia z narządów płciowych o nieznanej etiologii. Ciąża lub karmienie piersią. Należy przestrzegać przeciwwskazań dotyczących terapii ABT w przypadku jednoczesnego stosowania ABT.

Lek jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią. W przypadku potwierdzenia ciąży należy przerwać leczenie. Nie wykazano, by linzagoliks stosowany jednocześnie z terapią ABT lub bez niej zapewniał działanie antykoncepcyjne. Kobiety w wieku rozrodczym, u których istnieje ryzyko zajścia w ciążę, muszą stosować skuteczną niehormonalną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia preparatem.

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza mającego doświadczenie w diagnostyce i leczeniu mięśniaków macicy i (lub) endometriozy. Mięśniaki macicy: 100 mg lub, w razie potrzeby, 200 mg raz na dobę ze stosowaną jednocześnie równoległą terapią hormonalną (ABT, tabletka zawierająca estradiol w dawce 1 mg i octan noretysteronu w dawce 0,5 mg raz na dobę); 100 mg raz na dobę u kobiet, u których nie zaleca się stosowania ABT lub które wolą unikać leczenia hormonalnego; 200 mg raz na dobę do krótkotrwałego stosowania (<6 mies.) w sytuacjach klinicznych, w których pożądane jest zmniejszenie objętości macicy i mięśniaków macicy. Po przerwaniu leczenia rozmiar mięśniaków może się zwiększyć. Ze względu na ryzyko zmniejszenia gęstości mineralnej kości (BMD) w przypadku długotrwałego stosowania, nie należy przepisywać dawki 200 mg bez jednoczesnej terapii ABT na okres dłuższy niż 6 mies. Endometrioza: 200 mg raz na dobę ze stosowaną jednocześnie równoległą terapią hormonalną. Przed włączeniem leczenia linzagoliksem należy wykluczyć ciążę. Lek najlepiej włączyć w pierwszym tygodniu cyklu menstruacyjnego i przyjmować w sposób ciągły, raz na dobę. U pacjentek z czynnikami ryzyka wystąpienia osteoporozy lub utraty masy kostnej przed rozpoczęciem leczenia linzagoliksem zaleca się wykonanie badań obrazowych metodą absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o dwóch energiach (DXA). Lek można przyjmować bez przerwy. U wszystkich kobiet zaleca się wykonanie badania DXA po 1 roku leczenia, a po tym czasie konieczne jest ciągłe monitorowanie BMD. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć lek możliwie najszybciej, a później kontynuować leczenie następnego dnia o zwykłej porze. Szczególne grupy pacjentów. U kobiet z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasy A lub B wg klasyfikacji Childa-Pugha) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Należy unikać stosowania leku u kobiet z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasy C wg klasyfikacji Childa-Pugha). Zaleca się monitorowanie pacjentek z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (eGFR 60-89 ml/min) pod kątem występowania działań niepożądanych, chociaż dostosowanie dawki leku nie jest wymagane. Należy unikać stosowania leku u kobiet z umiarkowanymi (eGFR 30-59 ml/min) i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR <30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek. Stosowanie leku u dzieci w wieku poniżej 18 lat nie jest właściwe we wskazaniu dotyczącym leczenia objawów mięśniaków macicy o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci poniżej 18 lat we wskazaniu do leczenia endometriozy. Sposób podania. Lek można przyjmować w czasie posiłku lub niezależnie od posiłków. Dawkę 200 mg można przyjmować jako jedną tabletkę 200 mg lub dwa razy po tabletce 100 mg.

Badanie/konsultacja medyczna. Przed pierwszym lub ponownym rozpoczęciem stosowania leku należy sporządzić pełną historię medyczną (w tym wywiad rodzinny). Należy dokonać pomiaru ciśnienia krwi oraz przeprowadzić badanie fizykalne pod kątem przeciwwskazań i ostrzeżeń dotyczących stosowania. Podczas leczenia należy dokonywać okresowych kontroli zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zaprzestać przyjmowania wszelkiego rodzaju antykoncepcji hormonalnej. Przed ponownym rozpoczęciem stosowania leku należy wykluczyć ciążę. Gęstość mineralna kości. U niektórych kobiet leczonych linzagoliksem, u których w momencie rozpoczęcia leczenia gęstość mineralna kości (BMD) była prawidłowa, zgłaszano zmniejszenie BMD wahające się w zakresie od >3 do 8%. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem leku u pacjentek ze złamaniem niskoenergetycznym w wywiadzie albo z innymi czynnikami ryzyka osteoporozy lub utraty masy kostnej (takimi jak przewlekłe spożywanie alkoholu i (lub) używanie wyrobów tytoniowych, bardzo obciążający wywiad rodzinny w kierunku osteoporozy i niska masa ciała), w tym u osób przyjmujących leki, które mogą wpływać na BMD (np. kortykosteroidy układowe, leki przeciwdrgawkowe). U tych pacjentek z grupy wysokiego ryzyka zaleca się wykonanie badania DXA przed rozpoczęciem leczenia linzagoliksem. Ponadto po upływie 1 roku leczenia zaleca się wykonanie badania DXA u wszystkich kobiet, aby potwierdzić, że nie doszło do utraty BMD w niepożądanym stopniu. Następnie, w zależności od przepisanej dawki leku, zalecana jest ocena BMD raz w roku (linzagoliks w dawce 100 mg) lub z częstotliwością określoną przez lekarza prowadzącego na podstawie indywidualnego ryzyka oraz wyników wcześniejszej oceny BMD u danej pacjentki (linzagoliks w dawce 100 mg z jednoczesną terapią ABT oraz linzagoliks w dawce 200 mg z jednoczesną terapią ABT). Jeśli ryzyko zmniejszenia BMD przekracza potencjalne korzyści z leczenia linzagoliksem, należy przerwać leczenie. Zaburzenia czynności wątroby. Należy unikać stosowania leku u kobiet z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasy C wg klasyfikacji Childa-Pugha). U kobiet z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasy A lub B wg klasyfikacji Childa-Pugha) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Zaburzenia czynności nerek. Należy unikać stosowania leku u kobiet z umiarkowanymi (eGFR 30-59 ml/min) i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR <30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek. Lekarzom zaleca się monitorowanie pacjentek z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (eGFR 60-89 ml/min) pod kątem występowania działań niepożądanych, chociaż dostosowanie dawki leku nie jest wymagane. Zaburzenia sercowo-naczyniowe / wydłużenie odstępu QT. Linzagoliks nieznacznie wydłuża odstęp QT, ale nie wykazano cech istotnego klinicznie ryzyka wydłużenia odstępu QT ani wystąpienia częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes. Należy zachować ostrożność u pacjentek, u których stwierdzono chorobę układu sercowo-naczyniowego, wydłużenie odstępu QT w wywiadzie rodzinnym lub hipokaliemię, a także w przypadku jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi powodującymi wydłużenie odstępu QT. Należy również zachować ostrożność u pacjentek ze współistniejącymi zaburzeniami prowadzącymi do zwiększenia stężenia linzagoliksu w osoczu. Antykoncepcja. Nie wykazano, by linzagoliks stosowany jednocześnie z terapią ABT lub bez niej zapewniał działanie antykoncepcyjne. Kobiety w wieku rozrodczym, u których istnieje ryzyko zajścia w ciążę, muszą stosować skuteczną niehormonalną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia preparatem. Zmiana schematu krwawienia miesiączkowego i ograniczenie możliwości rozpoznania ciąży. Kobiety należy poinformować, że leczenie linzagoliksem zazwyczaj prowadzi do znacznego zmniejszenia utraty krwi w czasie miesiączki i często powoduje brak miesiączki, co może ograniczać możliwość rozpoznania ciąży w odpowiednim czasie. W przypadku podejrzenia ciąży należy wykonać test ciążowy, a w razie potwierdzenia ciąży należy przerwać leczenie. Enzymy wątrobowe. Pacjentki należy pouczyć, aby bezzwłocznie zgłosiły się do lekarza w przypadku wystąpienia przedmiotowych lub podmiotowych objawów, które mogą wskazywać na uszkodzenie wątroby, takich jak żółtaczka. Jeśli pojawi się żółtaczka, należy przerwać leczenie. Poważne nieprawidłowości w badaniach czynności wątroby mogą wymagać przerwania leczenia linzagoliksem do czasu powrotu do normy wyników badań czynności wątroby. Z badań prowadzonych z zastosowaniem linzagoliksu wykluczono kobiety z nieprawidłowymi parametrami czynności wątroby (wartości ≥2-krotnie przekraczające GGN). Dlatego u kobiet z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie należy oznaczyć wyjściowe parametry w badaniach czynności wątroby i kontrolować je dodatkowo w regularnych odstępach. U tych pacjentek należy zachować ostrożność w trakcie leczenia. Stężenia lipidów. W czasie leczenia linzagoliksem obserwowano wzrost stężeń lipidów; na ogół bez znaczenia klinicznego. U kobiet ze stwierdzonymi wcześniej podwyższonymi wartościami w profilu lipidowym zaleca się jednak monitorowanie stężeń lipidów. Zaburzenia nastroju. W trakcie leczenia antagonistami GnRH, w tym także linzagoliksem, obserwowano zaburzenia nastroju włącznie z depresją, zmianami nastroju i labilnością emocjonalną. Należy zachować ostrożność u kobiet, u których stwierdzono depresję i (lub) wyobrażenia samobójcze w wywiadzie. Pacjentki z rozpoznaną depresją lub depresją w wywiadzie należy uważnie monitorować w trakcie leczenia. Leczenie należy przerwać, jeśli nastąpi nawrót depresji w ciężkiej postaci. Substraty CYP2C8. Należy unikać stosowania linzagoliksu u pacjentek przyjmujących leki będące substratami wrażliwymi na CYP2C8 o wąskim indeksie terapeutycznym (jak np. paklitaksel, sorafenib i repaglinid). Zaleca się kontrole pod kątem nasilenia działań niepożądanych związanych z innymi substratami CYP2C8 w przypadku ich jednoczesnego podawania z linzagoliksem. Jednoczesna terapia ABT. Jeśli jednocześnie przepisano terapię ABT, należy wziąć pod uwagę wszystkie ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące ABT. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadkimi, dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce, to znaczy że uznaje się go zasadniczo za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, także ten lek może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane mogą występować z następującą częstością:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentek)
• uderzenia gorąca

Często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 10 pacjentek)
• zaburzenia nastroju, takie jak wahania nastroju, chwiejny afekt (tj. szybkie zmiany emocji), lęk, depresja,
  drażliwość, zaburzenia emocjonalne
• nadmierne, nieregularne lub długotrwałe krwawienie z macicy
• suchość pochwy
• ból miednicy
• bóle stawów
• ból głowy
• zmniejszenie gęstości mineralnej kości lub wytrzymałości kości
• wzrost aktywności enzymów wątrobowych we krwi
• nudności (mdłości), wymioty, ból w okolicy żołądka
• zaparcia
• zmniejszenie popędu płciowego (libido)
• osłabienie
• wzmożona potliwość
• poty nocne

Niezbyt często (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 pacjentek)
• wysokie ciśnienie krwi

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce,
należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do
„krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można
będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

U zdrowych osób linzagoliks zwiększa średnią ekspozycję na repaglinid (wrażliwy substrat CYP2C8) mniej niż 2-krotnie. Należy unikać jednoczesnego podawania linzagoliksu i leków usuwanych głównie w wyniku metabolizmu CYP2C8 oraz z wąskim indeksem terapeutycznym, takich jak paklitaksel, sorafenib i repaglinid, ze względu na ryzyko zwiększenia ich stężeń w osoczu. Lekarzom przepisującym lek zaleca się monitorowanie pacjentek pod kątem nasilenia działań niepożądanych związanych z innymi substratami CYP2C8 w przypadku ich jednoczesnego podawania z linzagoliksem.

Theramex Polska S.p. z o.o.
ul. Poleczki 35
02-822 Warszawa
22-307-71-66
[email protected]
www.theramex.com/pl/