Zofenil 7,5 7,5 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 7,5 mg lub 30 mg soli wapniowej zofenoprylu; lek zawiera laktozę.

Inhibitor ACE (enzymu katalizującego przemianę angiotensyny I do wazopresyjnej angiotensyny II, jak również rozpad bradykininy). Zahamowanie ACE prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a tym samym zmniejszenia zwężenia naczyń i wydzielania aldosteronu. Zmniejszenie wydzielania aldosteronu może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi, przy jednoczesnej utracie sodu i wody. W wyniku zmniejszenia stężenia angiotensyny II dochodzi do przerwania ujemnego sprzężenia zwrotnego z reniną i do zwiększenia aktywności reninowej osocza. Następstwem zahamowania aktywności ACE jest zwiększenie aktywności tkankowych i osoczowych układów kalikreina-kinina, przyczyniających się, na drodze aktywacji układu prostaglandyn, do rozkurczu mięśniówki gładkiej ścian naczyń i ich rozszerzenia (wazodylatacji). Możliwe, że mechanizm ten powoduje dodatkowe działanie przeciwnadciśnieniowe soli wapniowej zofenoprylu i odpowiada za wystąpienie niektórych działań niepożądanych. Sól wapniowa zofenoprylu po podaniu doustnym wchłania się szybko i całkowicie, po czym niemal w całości ulega konwersji do zofenoprylatu (postaci aktywnej), który osiąga C_max po 1,5 h od doustnego podania preparatu. Zidentyfikowano 8 metabolitów zofenoprylu, głównym jest zofenoprylat (22%), który ulega następnie dalszym przemianom na różnych szlakach metabolicznych. T_0,5 zofenoprylatu wynosi 5,5 h. Lek jest wydalany z moczem (69%) i kałem (26%).

Leczenie łagodnego i umiarkowanego samoistnego nadciśnienia tętniczego. Leczenie wczesnej fazy ostrego zawału serca z objawami niewydolności serca lub bez nich (podawanie zofenoprylu należy rozpocząć w ciągu pierwszych 24 h od wystąpienia objawów u stabilnych hemodynamicznie pacjentów, u których nie wdrożono leczenia trombolitycznego).

Nadwrażliwość na zofenopryl, inne inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Obrzęk naczynioruchowy związany z leczeniem inhibitorem ACE w wywiadzie. Jednoczesne stosowanie z sakubitrylem z walsartanem. Nie rozpoczynać leczenia preparatem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. Dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Ciężka niewydolność wątroby. Obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne zwężenie tętnicy nerkowej w przypadku jedynej czynnej nerki. Jednoczesne stosowanie z aliskirenem u pacjentów z cukrzycą lub z zaburzeniami czynności nerek (GFR <60 ml/min/1,73 m²). II i III trymestr ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym, jeśli nie stosują skutecznej antykoncepcji.

Stosowanie zofenoprylu w I trymestrze ciąży nie jest zalecane (istnieje ryzyko działania teratogennego). U pacjentek planujących ciążę, z wyjątkiem sytuacji, w których leczenie inhibitorami ACE jest uznane za niezbędne, należy zmienić terapię na alternatywną terapię przeciwnadciśnieniową o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży. Stosowanie w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Zofenopryl stosowany w II i III trymestrze ciąży działa toksycznie na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) - w przypadku, gdy ekspozycja na lek miała miejsce od II trymestru ciąży, zaleca się wykonanie badania USG czaszki i nerek płodu; dzieci, których matki przyjmowały lek podczas ciąży powinny być poddane dokładnej obserwacji w kierunku niedociśnienia. Nie zaleca się stosowania zofenoprylu w okresie karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków lub wcześniaków.

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dawkowanie należy ustalić na podstawie wyników pomiarów ciśnienia tętniczego krwi, wykonywanych bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki. W razie potrzeby dawki należy stopniowo zwiększać zachowując co najmniej 4-tygodniowe odstępy pomiędzy kolejnymi zmianami dawkowania. Leczenie należy rozpocząć od dawki 15 mg raz na dobę, zwiększając ją stopniowo do czasu uzyskania optymalnej kontroli ciśnienia tętniczego. Skuteczna dawka wynosi zwykle 30 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg, jednorazowo lub w 2 dawkach podzielonych. W przypadku braku zadowalającego efektu można dołączyć inny lek przeciwnadciśnieniowy. Pacjenci zagrożeni niedociśnieniem (w tym z niedoborem płynów lub sodu; także pacjenci z dławicą piersiową i chorobami naczyń mózgowych): należy wyrównać niedobory płynów i (lub) sodu oraz odstawić leki moczopędne na 2-3 dni przed rozpoczęciem podawania inhibitora ACE. Leczenie zofenoprylem należy rozpocząć od dawki 15 mg na dobę, najlepiej w warunkach szpitalnych. Jeśli okresowe odstawienie leków moczopędnych nie jest możliwe, leczenie zofenoprylem należy rozpocząć od dawki 7,5 mg na dobę. Pacjenci z niewydolnością nerek: klirens kreatyniny (CCr) >45 ml/min - lek można podawać w takich samych dawkach i według takiego samego schematu (raz na dobę) jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek; CCr <45 ml/min - dawkę leku zmniejszyć o połowę, podawać w schemacie raz na dobę; pacjenci dializowani - dawki (początkową i podtrzymującą) zmniejszyć do 1/4. Pacjenci z niewydolnością wątroby: u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby dawkę początkową leku należy zmniejszyć o połowę; nie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku: w przypadku prawidłowej czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Dzieci i młodzież (<18 lat): nie zaleca się stosowania. Ostry zawał serca. Jeśli występują wskazania, należy równocześnie stosować inne leki: azotany, kwas acetylosalicylowy lub β-blokery. Leczenie zofenoprylem należy rozpocząć w ciągu 24 h od wystąpienia objawów ostrego zawału serca i następnie kontynuować przez 6 tyg.: 1. i 2. dnia leczenia podawać dawkę 7,5 mg co 12 h; 3. i 4. dnia - 15 mg co 12 h; od 5. dnia - 30 mg co 12 h. Jeżeli w chwili rozpoczynania leczenia lub w ciągu 3 kolejnych dni od zawału ciśnienie skurczowe krwi wynosi ≤120 mmHg, nie należy zwiększać dawki dobowej. W przypadku wystąpienia hipotonii (≤100 mmHg) można kontynuować podawanie leku w dawce, która była wcześniej dobrze tolerowana. W razie stwierdzenia ciężkiego niedociśnienia (skurczowe ciśnienie tętnicze <90 mmHg w 2 kolejnych pomiarach, wykonanych w odstępie co najmniej 1 h) należy przerwać podawanie zofenoprylu. Po 6 tyg. leczenia należy ocenić stan pacjenta; jeśli nie stwierdza się objawów dysfunkcji lewej komory, ani niewydolności serca leczenie należy przerwać; jeśli natomiast objawy te występują leczenie należy kontynuować długoterminowo. Pacjenci z niewydolnością wątroby lub nerek: nie stosować w leczeniu zawału. Sposób podania. Lek może być przyjmowany przed, w trakcie lub po posiłku.

Ze względu na ryzyko wystąpienia znaczącego niedociśnienia szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów: odwodnionych, z niedoborami elektrolitowymi (w wyniku leczenia moczopędnego, dializ, ograniczenia ilości soli w diecie, biegunki lub wymiotów); z ciężkim nadciśnieniem tętniczym renino-zależnym; z niewydolnością serca ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub bez - leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim, najlepiej w warunkach szpitalnych, od małej dawki, którą należy ostrożnie dostosowywać; jeżeli to możliwe, na początku leczenia należy na pewien czas przerwać podawanie leków moczopędnych. Podobne zalecenia powinny być zastosowane u pacjentów z dusznicą bolesną lub chorobami naczyń mózgowych, u których nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał serca lub incydent naczyniowo-mózgowy. Jeżeli wystąpi niedociśnienie w trakcie leczenia zofenoprylem, pacjenta należy ułożyć w pozycji na plecach i w razie konieczności podać we wlewie dożylnym roztwór soli fizjologicznej. Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do podawania następnych dawek zofenoprylu, gdy zwiększy się ciśnienie tętnicze po zwiększeniu objętości płynów. Jeśli niedociśnienie stanie się objawowe, może być konieczne zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia zofenorylem. Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub w czasie znieczulenia ogólnego lekami powodującymi niedociśnienie (ryzyko wystąpienia wstrząsu) - jeśli nie jest możliwe odstawienie inhibitora ACE, w okresie okołooperacyjnym należy monitorować objętość wewnątrznaczyniową i objętość osocza. Niedociśnienie w ostrym zawale serca. Nie należy rozpoczynać leczenia zofenoprylem w ostrej fazie zawału serca, jeżeli występuje zwiększone ryzyko nasilenia ciężkich zaburzeń hemodynamicznych w następstwie podania leku rozszerzającego naczynia; dotyczy to pacjentów z ciśnieniem skurczowym ≤100 mmHg lub we wstrząsie kardiogennym. W przypadku przedłużającego się niedociśnienia (utrzymywanie się skurczowego ciśnienia tętniczego <90 mmHg przez ponad godzinę) należy przerwać podawanie zofenoprylu. W przypadku ciężkiej niewydolności serca po zawale serca, lek można podawać wyłącznie, jeśli pacjent jest stabilny hemodynamicznie. Zachować ostrożność w leczeniu zawału serca u pacjentów >75 lat. Nie stosować u pacjentów z zawałem serca i zaburzeniami czynności wątroby, ani u pacjentów z zawałem serca i zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny we krwi ≥2,1 mg/dl i białkomocz ≥500 mg/dobę), w tym u pacjentów hemodializowanych. U pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym i obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej czynnej nerki stosowanie inhibitorów ACE wiąże się z podwyższonym ryzykiem wystąpienia ciężkiej hipotonii i niewydolności nerek; dodatkowo ryzyko to wzrasta, gdy jednocześnie stosowane są leki moczopędne. Do upośledzenia czynności nerek z nieznacznym zwiększeniem stężenia kreatyniny we krwi może dojść również u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej. Jeśli podanie zofenoprylu w tej grupie pacjentów jest konieczne, leczenie należy rozpoczynać w warunkach szpitalnych pod ścisłym nadzorem lekarskim, rozpoczynając od małych dawek leku, które następnie należy powoli i ostrożnie zwiększać do najmniejszej skutecznej dawki; w czasie wdrażania terapii zofenoprylem należy przerwać podawanie leków moczopędnych i ściśle monitorować czynność nerek w ciągu pierwszych kilku tygodni podawania inhibitora ACE. Ostrożnie stosować pacjentów z niewydolnością nerek (odpowiednio często kontrolować czynność nerek - stężenie mocznika i kreatyniny we krwi), zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania leków moczopędnych - może być konieczne zmniejszenie dawki inhibitora ACE i (lub) odstawienie leków moczopędnych. Brak danych na temat stosowania zofenoprylu u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Ze względu na ryzyko niedociśnienia, omdleń, hiperkaliemii i zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek), nie zaleca się stosowania podwójnej blokady układu RAA (np. poprzez łączne stosowanie inhibitora ACE z antagonistą receptora angiotensyny II lub aliskirenem); jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, łącznie z monitorowaniem parametrów życiowych pacjenta (czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi). U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. Nie stosować u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem, gdyż nie reagują oni na podawanie leków przeciwnadciśnieniowych działających na drodze hamowania układu renina-angiotensyna. Białkomocz może wystąpić zwłaszcza u pacjentów ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek oraz w przypadku stosowania relatywnie dużych dawek inhibitorów ACE - u pacjentów z wcześniej występującymi chorobami nerek należy wykonać badanie stężenia białka w moczu (test z pierwszego, porannego moczu) przed rozpoczęciem leczenia, a następnie okresowo. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) u pacjentów przyjmujących suplementy potasu (w tym substytuty soli), leki moczopędne oszczędzające potas, heparynę, trimetoprym lub ko-trimoksazol (znany także jako trimetoprim z sulfametoksazolem), a zwłaszcza leczonych antagonistami aldosteronu lub blokerami receptora angiotensyny, może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas i blokery receptora angiotensyny należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących inhibitory ACE oraz należy kontrolować stężenie potasu w surowicy i czynność nerek. Zachować ostrożność u pacjentów: z łuszczycą; ze zwężeniem zastawki dwudzielnej i z utrudnionym odpływem krwi z lewej komory; z cukrzycą, leczonych doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną - należy ściśle monitorować stężenie glukozy we krwi podczas pierwszego miesiąca stosowania inhibitora ACE; z kolagenozą naczyń (toczeń rumieniowaty układowy, twardzina), stosujących leki immunosupresyjne, przyjmujących allopurynol lub prokainamid lub u pacjentów, u których współistnieją te czynniki, w szczególności współistnienia upośledzenia czynności nerek (ryzyko wystąpienia neutropenii) - zaleca się kontrolowanie liczby leukocytów przed rozpoczęciem leczenia, następnie co 2 tyg. w trakcie 3-miesięcznego leczenia zofenoprylem, a następnie okresowo, a pacjenci powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania wszelkich oznak zakażenia, tj. ból gardła, gorączka; w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia neutropenii (liczba neutrofili mniejsza <1000/mm³), należy przerwać przyjmowanie zofenoprylu i innych jednocześnie stosowanych leków. Inhibitory ACE mogą być mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej, niż u pacjentów innych ras. Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Przebyty obrzęk naczynioruchowy o innej etiologii (niezwiązany z przyjmowaniem inhibitorów ACE) potencjalnie zwiększa ryzyko wystąpienia tej reakcji po zastosowaniu leków z tej grupy. W razie wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego twarzy, kończyn, warg, błon śluzowych, języka, głośni i (lub) krtani, leczenie należy natychmiast przerwać, a pacjenta pozostawić pod obserwacją (z wdrożeniem odpowiedniego leczenia, w razie potrzeby), aż do całkowitego ustąpienia objawów. Obrzęk naczynioruchowy jelit powinien być uwzględniany w diagnostyce różnicowej bólów brzucha u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane z powodu zwiększonego ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Nie rozpoczynać leczenia sakubitrylem z walsartanem wcześniej niż po upływie 36 h od przyjęcia ostatniej dawki preparatu. Nie rozpoczynać leczenia preparatem wcześniej niż po upływie 36  h od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem. Jednoczesne przyjmowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) oraz wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego (np. obrzęk dróg oddechowych lub języka, z zaburzeniami oddychania lub bez takich zaburzeń). Jeśli pacjent przyjmuje już jakikolwiek inhibitor ACE, należy zachować ostrożność rozpoczynając leczenie racekadotrylem, inhibitorami mTOR (np. syrolimusem, ewerolimusem, temsyrolimusem) lub wildagliptyną. Reakcje rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i poddawanych jednocześnie dializie z zastosowaniem błon wysokoprzepływowych, np. AN 69 (należy zastosować inny rodzaj błon lub lek przeciwnadciśnieniowy z innej grupy), podczas aferezy LDL z siarczanem dekstranu (zalecane jest stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych z innej grupy) lub u pacjentów poddawanych terapii odczulającej jadem owadów błonkoskrzydłych (należy czasowo odstawić inhibitor ACE przed odczulaniem). W razie wystąpienia kaszlu, należy rozważyć etiologię jatrogenną. W przypadku wystąpienia żółtaczki lub znacznego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać stosowanie zofenoprylu i zastosować odpowiednie leczenie. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w każdej tabl. powl., to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, Zofenil 7,5 może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Działania niepożądane związane z przyjmowaniem inhibitorów ACE są w większości przemijające i
ustępują po zakończeniu leczenia.

Często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów):
- zmęczenie
- nudności i (lub) wymioty
- zawroty głowy
- ból głowy
- kaszel

Niezbyt często występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 pacjentów):
- ogólne osłabienie
- kurcze mięśni
- wysypka na skórze

Rzadko występujące działania niepożądane (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów):
- nagła opuchlizna i swędzenie, zwłaszcza w okolicach twarzy, jamy ustnej i gardła, którym mogą
  towarzyszyć trudności w oddychaniu.
- omdlenie (krótkotrwała utrata przytomności)
- silne bicie serca, które może być szybkie lub nieregularne (kołatanie serca)
- niskie ciśnienie krwi
- pokrzywka (drobna wysypka)
- świąd
- zwiększone stężenie potasu we krwi

Oprócz działań niepożądanych leku Zofenil 7,5, obserwowane są następujące działania niepożądane,
typowe dla inhibitorów ACE:
- Znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki, z
  towarzyszącymi zawrotami głowy, zaburzeniami widzenia.
- Przyspieszona lub nieregularna czynność serca i ból w klatce piersiowej (zawał serca lub dławica
  piersiowa).
- Zaburzenia świadomości, nagłe zawroty głowy, nagłe zaburzenia widzenia lub uczucie słabości i
  (lub) utrata czucia dotyku po jednej stronie ciała (przemijający napad niedokrwienny lub udar).
- Obrzęki obwodowe (gromadzenie wody w kończynach), ból w klatce piersiowej, ból i (lub)
  kurcze mięśni.
- Zaburzenia czynności nerek, zmiany dobowej ilości moczu, obecność białek w moczu
  (białkomocz), impotencja.
- Ból brzucha, biegunka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
- Reakcje alergiczne, np. wysypka, łuszczenie się skóry, zaczerwienienie, rozluźnienie warstw
  skóry i powstawanie pęcherzy na skórze (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), zaostrzenie
  łuszczycy (choroba skóry charakteryzująca się różowymi, łuszczącymi plamami), wypadanie włosów
  (łysienie).
- Nadmierna potliwość i nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy).
- Zmiany nastroju, depresja, zaburzenia snu, nietypowe odczucia na skórze, np. pieczenie, kłucie
  lub mrowienie (parestezja), zaburzenia równowagi, dezorientacja, dzwonienie w uszach (szum uszny),
  zaburzenia smaku, niewyraźne widzenie.
- Trudności w oddychaniu, zwężenie dróg oddechowych w płucach (skurcz oskrzeli), zapalenie
  zatok, wyciek lub niedrożność nosa (nieżyt błony śluzowej nosa), zapalenie języka, zapalenie oskrzeli.
- Zażółcenie skóry (żółtaczka), zapalenie wątroby lub trzustki, niedrożność jelit.
- Zmiany w wynikach badań krwi, dotyczących np. liczby krwinek czerwonych, krwinek białych
  lub płytek krwi lub zmniejszenie liczby wszystkich typów krwinek (pancytopenia). Jeśli wystąpi
  skłonność do powstawania siniaków lub ból gardła albo gorączka bez znanej przyczyny, należy
  skontaktować się z lekarzem.
- Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferazy) i stężenia bilirubiny we krwi,
  zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi
- Niedokrwistość w związku z rozpadem krwinek czerwonych (niedokrwistość hemolityczna), która
  może wystąpić u osób z niedoborem G6PD (dehydrogenaza glukozo-6-fosforanowa).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i sakubitrylu z walsartanem jest przeciwwskazane, ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimusu, ewerolimusu, temsyrolimusu) lub wildagliptyny może prowadzić do zwiększenia ryzyka obrzęku naczynioruchowego. Podwójna blokada układu RAA, np. poprzez zastosowanie inhibitara ACE z antagonistą receptora angiotensyny II lub aliskirenem zwiększa częstość występowania niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzeń czynności nerek, w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii - takie połączenie nie jest zalecane; jeśli takie skojarzenie jest konieczne, powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty łącznie z dokładnym monitorowaniem czynności nerek, stężenia elektrolitów oraz ciśnienia krwi. Inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II nie należy stosować jednocześnie u pacjentów z nefropatią cukrzycową. Stosowanie zofenoprylu z aliskirenem jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zburzeniem czynności nerek (GFR <60ml/min/1,73 m²). U niektórych pacjentów leczonych zofenoprylem może wystąpić hiperkaliemia. Leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren lub amiloryd), suplementy potasu lub substytuty soli kuchennej zawierające potas mogą być przyczyną znacznego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Należy zachować ostrożność podając zofenopryl jednocześnie z innymi lekami zwiększającymi stężenie potasu w surowicy, takimi jak trimetoprym i ko-trimoksazol (trimetoprym z sulfametoksazolem), ponieważ wiadomo, że trimetoprym działa jak lek moczopędny oszczędzający potas, taki jak amiloryd. Z tego względu, leczenie skojarzone zofenoprylem i wymienionymi wyżej lekami nie jest zalecane; jeżeli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, należy zachować ostrożność i monitorować stężenie potasu w surowicy. Stosowanie z lekami moczopędnymi (diuretyki tiazydowe lub pętlowe) zwiększa ryzyko niedociśnienia podczas rozpoczynania leczenia zofenoprylem - działanie hipotensyjne można zmniejszyć przez odstawienie leku moczopędnego, zwiększenie objętości płynów lub spożycia soli lub przez rozpoczęcie leczenia od małej dawki zofenoprylu. Ponadto działanie hipotensyjne zofenoprylu nasilają: inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki blokujące receptory β-adrenergiczne, leki blokujące receptory α-adrenergiczne, antagoniści wapnia), nitrogliceryna i inne azotany lub inne leki rozszerzające naczynia, pewne leki znieczulające. Stosowanie zofenoprylu z opioidami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, lekami przeciwpsychotycznymi, barbituranami może powodować niedociśnienie ortostatyczne. Cymetydyna może zwiększać ryzyko działania hipotensyjnego. Zofenopryl zwiększa stężenie litu we krwi i nasila jego toksyczność - nie zaleca się łącznego stosowania, a jeżeli to konieczne należy systematycznie kontrolować stężenie litu. Jednoczesne stosowanie z tiazydowymi lekami moczopędnymi dodatkowo nasila toksyczność litu. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, po podaniu preparatów złota w postaci iniekcji (np. aurotiojabczanu sodu) rzadko zgłaszano objawy azotynopodobne (zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie). Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i cyklosporyny lub heparyny może wystąpić hiperkaliemia, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w surowicy. Stosowanie z cyklosporyną zwiększa ryzyko nefrotoksyczności; z allopurynolem,  lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami działającymi ogólnoustrojowo lub prokainamidem - zwiększenie ryzyka wystąpienia reakcji nadwrażliwości lub leukopenii. Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE i leków przeciwcukrzycowych (insulinia, doustne leki hipoglikemizujące) może nasilać działanie hipoglikemizujące z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, może być konieczne zmniejszenie dawki leków przeciwcukrzycowych. Reakcje rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić u pacjentów przyjmujących inhibitory ACE i poddawanych jednocześnie dializie z zastosowaniem błon wysokoprzepływowych. Stosowanie zofenoprylu z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym w dawkach przeciwzapalnych) może osłabiać hipotensyjne działanie inhibitora ACE, ponadto zwiększa się ryzyko hiperkaliemii oraz niewydolności nerek - należy zachować ostrożność (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym); pacjenta należy nawodnić oraz kontrolować czynność nerek po rozpoczęciu leczenia, w trakcie oraz po jego zakończeniu. Sympatykomimetyki mogą osłabić przeciwnadciśnieniowe działanie inhibitorów ACE. Leki zobojętniające treść żołądkową zmniejszają wchłanianie i biodostępność inhibitorów ACE. Pokarm może spowolniać, ale nie zmienia stopnia wchłaniania zofenoprylu. Badania in vitro wykazały brak istotnych interakcji zofenoprylu z lekami metabolizowanymi z udziałem enzymów cytochromu P-450.

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa
22-566-21-00
[email protected]
www.berlin-chemie.pl