Adadox 2 mg tabletki

1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg doksazosyny. Preparat zawiera laktozę.

Doksazosyna jest silnym i selektywnym antagonistą postsynaptycznych receptorów alfa-1-adrenergicznych. Lek znacznie obniża ciśnienie krwi wskutek zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego. Jedna dawka dobowa prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi utrzymującego się przez 24 h. Na początku leczenia mogą wystąpić zaburzenia ortostatyczne. Największy spadek ciśnienia krwi jest po ok. 2 do 6 h od podania leku. W przeciwieństwie do nieselektywnych substancji blokujących receptory α-adrenergiczne, nie zaobserwowano tolerancji podczas długotrwałego leczenia doksazosyną. Wzrost aktywności reninowej osocza i tachykardię obserwowano tylko w rzadkich przypadkach podczas kontynuowania leczenia. W kontrolowanym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym terapia doksazosyną wiązała się z poprawą zaburzeń erekcji. Ponadto odnotowano mniej przypadków zaburzeń erekcji u pacjentów leczonych doksazosyną niż u pacjentów leczonych innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Doksazosyna w niewielkim stopniu obniża stężenia triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL w osoczu (niewielki wzrost stosunku HDL do cholesterolu całkowitego, ok. 4 do 13% wartości początkowej). Doksazosyna poprawia wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami wrażliwości na insulinę, a także poprawia wyniki badań urodynamicznych u pacjentów z objawowym BPH. Podczas leczenia doksazosyną u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ciśnienie krwi będzie równe w pozycji leżącej i stojącej. Doksazosyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym. Eliminacja z osocza zachodzi w dwóch fazach. Lek w ok. 98% doksazosyny wiąże się z białkami osocza. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana, mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej doksazosyny. Doksazosyna jest metabolizowana głównie poprzez O-demetylację i hydroksylację. Doksazosyna jest intensywnie metabolizowana u ludzi i u badanych gatunków zwierząt, przy czym wydalanie z kałem jest dominującą drogą wydalania. T_0,5 wynosi 22 h (można stosować raz na dobę). Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabilizowana w wątrobie. Badania in vitro sugerują, że główny szlak eliminacji odbywa się poprzez CYP 3A4; natomiast szlaki metaboliczne CYP 2D6 i CYP 2C9 są również włączone w eliminację, ale w mniejszym stopniu.

Pierwotne nadciśnienie tętnicze. Leku nie należy stosować w leczeniu pierwszego rzutu. Można go stosować w monoterapii u pacjentów, którzy nie reagują na inne leki lub występują u nich przeciwwskazania do ich stosowania. Stosowanie powinno być ewentualnie ograniczone do leczenia drugiego lub trzeciego rzutu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne pochodne chinazolin (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z zastojem w obrębie górnych dróg moczowych, przewlekłe zakażenia dróg moczowych lub kamica pęcherza moczowego. Karmienie piersią (tylko we wskazaniu w nadciśnieniu tętniczym). Niedociśnienie tętnicze (tylko we wskazaniu w łagodnym rozroście gruczołu krokowego). Stosowanie doksazosyny w monoterapii jest przeciwwskazane u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego lub bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.

Wskazanie w nadcisnieniu tętniczym: doksazosynę należy w okresie ciąży stosować jedynie wówczas, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Wprawdzie w badaniach na zwierzętach nie wykazano działania teratogennego, jednak po podaniu skrajnie dużych dawek obserwowano u nich zmniejszoną przeżywalność płodów. Przenikanie doksazosyny do mleka matki jest bardzo niskie (przy względnej dawce dla niemowląt poniżej 1%), jednak dane dotyczące badań u ludzi są bardzo ograniczone. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, dlatego doksazosynę należy stosować tylko wtedy, gdy w opinii lekarza potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. W łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Nie dotyczy.

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dawka początkowa: 1 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 2 mg po kolejnym 1 do 2 tyg. leczenia, a później do 4 mg. W razie potrzeby dawkowanie można zwiększyć do 8 mg lub maksymalnej dawki zalecanej 16 mg. Łagodny rozrost gruczołu krokowego. Dawka początkowa: 1 mg raz na dobę. W zależności od parametrów urodynamicznych i objawów występujących u pacjenta dawkowanie można zwiększyć do 2 mg, a później do 4 mg i do maksymalnej zalecanej dawki 8 mg. Zalecany odstęp przed kolejną zmianą dawki wynosi 1–2 tygodnie. Typowa zalecana dawka dobowa wynosi 2–4 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stosować dawkowanie jak u dorosłych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek właściwości farmakokinetyczne doksazosyny nie zmieniają się, dlatego zaleca się typowe dawkowanie. Ze względu na możliwość wystąpienia nadwrażliwości, należy zachować ostrożność na początku leczenia. Lek nie ulega dializie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ nie ma danych klinicznych w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, stosowanie doksazosyny u tych pacjentów nie jest zalecane. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone. Sposób podania. Lek może być przyjmowany rano lub wieczorem. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego z objawami zawrotów głowy i osłabienia oraz rzadko utratą przytomności (omdleniem), w szczególności na początku leczenia, wskazane jest  kontrolowanie ciśnienia tętniczego w początkowym okresie leczenia, aby zmniejszyć do minimum ryzyko efektów ortostatycznych. Należy ostrzec pacjentów, aby w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w których może dojść do urazu wskutek zawrotów głowy lub osłabienia. Pacjenci na diecie niskosodowej lub leczeni diuretykami wydają się bardziej wrażliwi na potencjalne zaburzenia posturalne. Zachować ostrożność podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami serca (obrzęk płuc wskutek zwężenia aorty lub zastawki dwudzielnej, niewydolność serca z dużą pojemnością minutową, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania). U pacjentów z ciężkim niedokrwieniem serca zbyt szybki lub znaczny spadek ciśnienia krwi może spowodować nasilenie dolegliwości dławicowych. Doksazosyna metabolizowana jest głównie przez wątrobę, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie leku nie jest zalecane. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy-5 (np. syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem). Oba leki rozszerzają naczynia krwionośne i mogą prowadzić do objawowego niedociśnienia. Zaleca się wprowadzanie inhibitorów PDE-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się doksazosynę. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów PDE-5 rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać 6 h przerwy po przyjęciu doksazosyny (nie przeprowadzono badań z doksazosyną o przedłużonym uwalnianiu). U pacjentów poddawanych operacji zaćmy, jednocześnie przyjmujących lek może wystąpić śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) - może powodować zwiększenie występowania powikłań podczas zabiegu operowania zaćmy. Przed operacją chirurg okulista powinien zostać powiadomiony o tym, że pacjent jest lub był leczony lekami blokującymi receptory alfa-1. Lek może powodować priapizm i przedłużać erekcję. Ze względu na ryzyko uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej i natychmiast rozpocząć leczenie priapizmu. Rak gruczołu krokowego powoduje wiele objawów związanych z łagodnym przerostem gruczołu krokowego i oba zaburzenia mogą współistnieć. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem terapii doksazyną w leczeniu objawów łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Lek zawiera laktozę (1 tabl. 2 mg zawiera 24 mg laktozy/1 tabl. 4 mg zawiera 48 mg laktozy) - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy zaprzestać stosowania leku Adadox i natychmiast skontaktować się z oddziałem ratunkowym
najbliższego szpitala w przypadku pojawienia się jednego z następujących działań niepożądanych:
- Zawał serca
- Osłabienie rąk, nóg lub problemy z mówieniem, które mogą być objawami udaru
- Obrzęk twarzy, języka lub gardła, który może być wynikiem reakcji alergicznej na ten lek

Należy natychmiast zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się jednego następujących
działań niepożądanych:
- Duszność, trudności w oddychaniu (często: może wystąpić u 1 na 10 osób)
- Zwiększona lub zmniejszona częstość akcji serca (często: może wystąpić u 1 na 10 osób)
- Uczucie nieregularnego rytmu serca (kołatanie) (często: może wystąpić u 1 na 10 osób)
- Ból w klatce piersiowej (dusznica bolesna) (rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 100
  osób)
- Nieregularne bicie serca (bardzo rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 osób)
- Żółknięcie skóry lub oczu (żółtaczka) (bardzo rzadko: może wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000
  osób)
- Mała liczba białych krwinek lub płytek krwi, co może skutkować zasinieniem lub łatwym
  krwawieniem (bardzo rzadko: może dotknąć do 1 na 10 000 osób)
- Trwały bolesny wzwód penisa. Należy zwrócić się pilnie po poradę lekarską (bardzo rzadko:
  może zaatakować do 1 na 10 000 osób)

Często: (może wystąpić u 1 na 10 osób):
- Zawroty głowy, uczucie wirowania lub rotacji otoczenia (zawroty głowy), ból głowy
- Niskie ciśnienie krwi
- Obrzęk stóp, kostek lub palców
- Zapalenie oskrzeli, kaszel, zakażenia dróg oddechowych (nosa, gardła, płuc)
- Zatkany nos, kichanie i (lub) katar spowodowany zakażeniem błony śluzowej nosa (nieżyt nosa)
- Ból brzucha, złe samopoczucie
- Zakażenie układu moczowego, nietrzymanie moczu (utrata kontroli nad oddawaniem moczu),
  zapalenie pęcherza moczowego
- Senność, ogólne osłabienie
- Niestrawność, zgaga, suchość w jamie ustnej
- Swędzenie
- Ból pleców, ból mięśni
- Objawy grypopodobne
- Zaburzenia akomodacji

Niezbyt często: (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000):
- Zaparcia, biegunka, zapalenie żołądka i jelit, które mogą powodować biegunkę i wymioty
- Ból lub dyskomfort przy oddawaniu moczu, zwiększona częstotliwośc oddawania moczu,
  obecność krwi w moczu
- Zapalenie stawów, ból stawów, uogólniony ból, pragnienie
- Obrzęk twarzy, uogólniony obrzęk, dreszcze, gorączka, bladość
- Bezsenność, pobudzenie, niepokój, depresja lub nerwowość, chwiejność emocjonalna, apatia
- Zmiejszone lub zmienione odczucia dotyku w dłoniach i stopach
- Zwiększenie apetytu lub utrata apetytu, przyrost masy ciała, obniżenie stężenia potasu we krwi
- Krwawienie z nosa, zapalenie gardła
- Wysypka skórna
- Dzwonienie lub szumy w uszach, drżenie
- Niezdolność do osiągnięcia erekcji
- Zwiększenie ilości enzymów wątrobowych, co może wpływac na niektóre badania medyczne
- Udar
- Łzawienie, światłowstręt

Rzadko (występują u mniej niż 1 na 1000 pacjentów):
- Zmniejszona częstotliwośc oddawania moczu
- Skurcze mięśni, osłabienie mięśni, sztywność mięśni
- Obniżenie stężenia cukru we krwi
- Zaburzenia mózgowo-naczyniowe
- Obrzęk krtani
- Obniżona temperatura ciała u pacjentów w podeszłym wieku

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):
- Osłabienie, zawroty głowy spowodowane wstawaniem z pozycji siedzącej lub leżącej
- Zapalenie wątroby lub zaburzenia wytwarzania żółci
- Pokrzywka, wypadanie włosów, czerwone lub fioletowe plamy na skórze, wybroczyny
- Mrowienie lub drętwienie rąk i stóp, koszmary senne, utrata pamięci, zaburzenia smaku
- Zmeczenie, ogólne złe samopoczucie
- Świszczący oddech
- Nieostre widzenie
- Uderzenia gorąca
- Zaburzenia oddawania moczu, konieczność oddawania moczu w nocy, zwiększona objętość
  oddawanego moczu
- Dyskomfort lub powiększenie piersi u mężczyzn

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- podczas operacji usuwania zaćmy (zmętnienia soczewki oka) mogą wystąpić zaburzenia oka.
  Patrz punkt „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek Adadox”
- niewielka ilość lub brak nasienia podczas wytrysku w czasie orgazmu, zmętnienie moczu po
  orgazmie (wytrysk wsteczny)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: 22 49 21 301, faks: 22 49 21 309, strona internetowa:
https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie doksazosyny z inhibitorem PDE-5 może u niektórych pacjentów powodować objawowe niedociśnienie. Doksazosyna nie ma wpływu na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny z białkami (badanie in vitro). W przypadku podawana jednocześnie doksazosyny z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, β-adrenolitykami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi nie stwierdzono interakcji lekowych. Nie ma jednak danych z formalnych badań interakcji lekowych. Badania in vitro sugerują, że doksazosyna jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP 3A4). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. Doksazosyna nasila działanie innych leków blokujących receptory alfa i innych leków przeciwnadciśnieniowych polegające na zmniejszaniu ciśnienia tętniczego. W otwartym, randomizowanym, badaniu z grupą kontrolną, z udziałem 22 zdrowych ochotników (mężczyzn) podawanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w 1. dniu trwającego cztery dni cyklu podawania doustnego cymetydyny (400 mg 2 razy na dobę) spowodowało 10% wzrost średniego pola pod krzywą (AUC) doksazosyny, przy braku znamiennych statystycznie zmian średniego C_max i średniego okresu półtrwania doksazosyny. Wzrost średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z cymetydyną o 10% mieści się w zakresie zmienności międzyosobniczej (27%) średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z placebo. Sympatykomimetyki mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie doksazosyny; doksazosyna może obniżać ciśnienie krwi i reakcje naczyniowe na dopaminę, efedrynę, epinefrynę, metaraminol, metoksaminę i fenylefrynę.

Adamed Pharma S.A.
Pieńków, ul. Mariana Adamkiewicza 6A
05-152 Czosnów k/Warszawy
22-732-77-00
[email protected]
www.adamed.com