Cardura 2 mg tabletki

1 tabl. zawiera 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny w postaci metanosulfonianu; tabletki zawierają laktozę.

Selektywny i kompetycyjny antagonista postsynaptycznych receptorów α₁-adrenergicznych. Doksazosyna powoduje zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Po podaniu jednorazowej dawki istotne klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego utrzymuje się przez 24 h. Korzystnie wpływa na profil lipidowy: zmniejsza stężenia trójglicerydów i cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL, zwiększa stosunek HDL do cholesterolu całkowitego. Leczenie doksazosyną pozwala zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby wieńcowej, przyczynia się do zahamowania przerostu lewej komory serca, hamowania agregacji płytek krwi oraz zwiększenia aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu. U pacjentów z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę. U pacjentów z łagodnym przerostem gruczołu krokowego poprawia wyniki badań urodynamicznych i zmniejsza dolegliwości. Mechanizm działania polega prawdopodobnie na wybiórczym blokowaniu receptorów α₁-adrenergicznych w zrębie mięśniowym i torebce gruczołu krokowego oraz szyi pęcherza moczowego. Skutecznie blokuje podtyp 1A adrenoreceptora α₁, który stanowi ponad 70% ogółu podtypów występujących w gruczole krokowym. Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana, osiągając C_max po 2 h. W ok. 98% wiąże się z białkami osocza. Jest intensywnie metabolizowana w wątrobie (przez demetylację i hydroksylację) do nieaktywnych metabolitów, które są wydalane z kałem. Mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Eliminacja leku jest dwufazowa, T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 22 h.

Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego. Leczenie objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Nadwrażliwość na substancję czynną, inne pochodne chinazoliny (prazosyna, terazosyna) lub jakąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego. Niedociśnienie tętnicze. Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza, bezmoczem bez postępującej niewydolności nerek lub z nią.

Bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Doksazosynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w wypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, zaobserwowano jednak zmniejszoną przeżywalność płodów po zastosowaniu wyjątkowo dużych dawek. Doksazosyna przenika do mleka ludzkiego w bardzo niewielkich ilościach (dawka przyjęta przez dziecko stanowi < 1% stężenia we krwi matki), jednak dane uzyskane u ludzi są bardzo ograniczone. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, doksazosyna może być stosowana wyłącznie, jeśli w ocenie lekarza potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla dziecka.

Doustnie. Samoistne nadciśnienie tętnicze: początkowo 1 mg raz na dobę. W zależności od efektu terapeutycznego dawkę można zwiększać po 1-2 tyg. do 2 mg raz na dobę, następnie do 4 mg i 8 mg raz na dobę. Średnia dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 2-4 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 16 mg. Do rozpoczęcia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1-8: rano - 1 mg doksazosyny; dzień 9-14: rano - 2 mg doksazosyny. Następnie zaleca się zwiększanie dawki do skutecznej dawki podtrzymującej. Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH): początkowo 1 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć po 1-2 tyg. do 2 mg raz na dobę, następnie do 4 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 8 mg. Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania: dzień 1-8: 1 tabl. (1 mg doksazosyny) raz na dobę; dzień 9-14: 2 tabl. (2 mg doksazosyny) raz na dobę. Następnie można indywidualnie zwiększać dawkę do skutecznej dawki podtrzymującej. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku, jednakże dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna wiąże się w dużym stopniu z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.

Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego na początku leczenia doksazosyną, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z następującymi ciężkimi chorobami serca: obrzęk płuc spowodowany zwężeniem aorty lub zwężeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi może powodować zaostrzenie objawów dławicowych. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną niewydolnością wątroby; nie zaleca się stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Z uwagi na ryzyko wystąpienia objawowej hipotonii, ostrożnie stosować w połączeniu z inhibitorem PDE-5 (np. syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem). Lek rozszerza naczynia krwionośne i może prowadzić do objawowego niedociśnienia. Zaleca się wprowadzanie inhibitorów PDE-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się doksazosynę. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów PDE-5 rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać 6 h przerwy po przyjęciu doksazosyny (nie przeprowadzono badań z doksazosyną o przedłużonym uwalnianiu). Przed zabiegiem usunięcia zaćmy należy poinformować okulistę o stosowaniu leków α-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości, z uwagi na ryzyko wystąpienia śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS). Należy wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem stosowania doksazosyny w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, ponieważ rak gruczołu krokowego powoduje wystąpienie wielu objawów obserwowanych także w przypadku łagodnego rozrostu gruczołu krokowego; obie te choroby mogą występować jednocześnie. Po zastosowaniu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny może wystąpić przedłużona erekcja i priapizm. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, pacjent powinien natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, np. z galaktozemią lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. Tabl. zawierają mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 100 pacjentów)
Zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, senność, zawroty głowy, ból głowy,
zaburzenia akomodacji, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, ból
w klatce piersiowej, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki, zapalenie oskrzeli,
kaszel, duszność, nieżyt nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności, świąd, ból
pleców, ból mięśni, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, odczuwanie zwiększonej potrzeby
oddawania moczu, częstomocz, osłabienie, objawy podobne do objawów grypy, obrzęk uogólniony,
obrzęk obwodowy.

Niezbyt częste działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 1000 pacjentów)
Reakcje alergiczne, anoreksja, skaza moczanowa, pragnienie, zwiększony apetyt, niepokój,
bezsenność, nerwowość, pobudzenie, depresja, chwiejność emocjonalna, udar naczyniowy mózgu,
niedoczulica, omdlenia, drżenie, apatia, łzawienie, światłowstręt, szum w uszach, zawał mięśnia
sercowego, omdlenia, dławica piersiowa, niedokrwienie obwodowe, zapalenie gardła, krwawienie z
nosa, zaparcia, wzdęcia i oddawanie wiatrów, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka,
nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych,
wysypka, ból stawów, dyzuria, zaburzenia częstości oddawania moczu, krwiomocz, impotencja, ból,
gorączka, dreszcze, obrzęk twarzy, uderzenia gorąca, bladość, hipokaliemia, zwiększenie masy ciała.

Rzadko zgłaszane działania niepożądane (które mogą występować częściej niż u 1 na 10 000
pacjentów)
Zaburzenia mózgowo-naczyniowe, obrzęk krtani, wielomocz, hipoglikemia.

Bardzo rzadko zgłaszane działania niepożądane (które mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000
pacjentów)
Leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, przeczulica, sztywność mięśni, zaburzenia smaku,
koszmary nocne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezja, niewyraźne widzenie,
bradykardia, arytmie serca, uderzenie krwi do głowy, skurcz oskrzeli, zapalenie wątroby, zastój żółci,
żółtaczka, pokrzywka, łysienie, plamica, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, zaburzenia w oddawaniu
moczu, zwiększone stężenie kreatyniny w moczu i osoczu, zwiększona diureza, oddawanie moczu
w nocy, ginekomastia, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, obniżona temperatura ciała u pacjentów
w podeszłym wieku.
Długo utrzymujący się, bolesny wzwód. Należy pilnie zasięgnąć porady lekarskiej.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wsteczna ejakulacja.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być nasilone przez: inne leki obniżające ciśnienie, leki rozszerzające naczynia lub azotany, inhibitory PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil, wardenafil). Aby zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego, rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami α-adrenolitycznymi; ponadto zaleca się rozpoczęcie leczenia inhibitorem PDE-5 od najmniejszej możliwej dawki; należy również przestrzegać 6-godzinnego odstępu przed przyjęciem doksazosyny (nie przeprowadzono badań dotyczących doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu). Działanie przeciwnadciśnieniowe doksazosyny może być osłabione przez: leki z grupy NLPZ, estrogeny, sympatykomimetyki. Doksazosyna może osłabiać działanie dopaminy, efedryny, epinefryny, metaraminolu, metoksaminy oraz fenylefryny na ciśnienie tętnicze krwi oraz naczynia. Ponieważ nie ma danych dotyczących interakcji z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy (m.in. cymetydyna), zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy podawaniu tych leków z doksazosyną. Doksazosyna nasila działanie hipotensyjne innych leków α-adrenolitycznych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. Nie stwierdzono, aby doksazosyna wpływała na wiązanie z białkami osocza digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny. Nie obserwowano interakcji standardowej postaci doksazosyny z tiazydowymi lekami moczopędnymi, furosemidem, β-blokerami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi (jednakże brak jest danych z oficjalnych badań nad interakcjami leków). Badania in vitro sugerują, że doksazosyna jest substratem izoenzymu CYP 3A4 cytochromu P 450. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol.

Viatris Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
[email protected]
www.viatris.pl