Adenuric 120 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 80 mg lub 120 mg febuksostatu; tabletki zawierają laktozę (jednowodną).

Lek hamujący wytwarzanie kwasu moczowego. Febuksostat jest silnym, niepurynowym, selektywnym inhibitorem oksydazy ksantynowej - XO (NP-SIXO) - enzymu katalizującego etapy metabolizmu puryny prowadzące do powstania kwasu moczowego. Febuksostat silnie hamuje zarówno utlenione, jak i zredukowane postacie XO. W stężeniach terapeutycznych nie hamuje innych enzymów biorących udział w metabolizmie puryny lub pirymidyny. Febuksostat szybko (T_max 1-1,5 h) i dobrze (co najmniej 84%) wchłania się z przewodu pokarmowego. Wiąże się z białkami osocza w ok. 99,2%; czynne metabolity - w ok. 82-91%. Febuksostat jest w znacznym stopniu metabolizowany: z udziałem UDP-glukuronozylotransferazy (głównie UGT1A1, 1A8 i 1A9) - koniugacja; z udziałem CYP450 (głównie CYP1A1, 1A2, 2C8) - utlenianie. Zidentyfikowano 4 farmakologicznie czynne metabolity hydroksylowe. Jest wydalany z moczem i kałem - w postaci metabolitów, częściowo w postaci niezmienionej.

Leczenie przewlekłej hiperurykemii w chorobach, w których wystąpiło już odkładanie się złogów moczanowych (w tym guzki dnawe i (lub) zapalenie stawów dnawe czynne lub w wywiadzie). Ponadto tabl. powl. 120 mg: zapobieganie i leczenie przewlekłej hiperurykemii u pacjentów poddawanych chemioterapii z powodu nowotworów krwi z umiarkowanym do wysokiego ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza (TLS). Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcję nie wykazano zależnego od dawki niekorzystnego wpływu na płodność.

Doustnie. Dorośli. Dna moczanowa: 80 mg raz na dobę; jeśli po 2-4 tyg. leczenia stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi wynosi >6 mg/dl (357 μmol/l), można rozważyć zastosowanie dawki 120 mg raz na dobę. Podczas rozpoczynania leczenia febuksostatem zaleca się profilaktykę przeciw zaostrzeniom dny moczanowej przez co najmniej 6 mies. Zespół rozpadu guza: 120 mg raz na dobę. Przyjmowanie febuksostatu należy rozpocząć 2 dni przed rozpoczęciem terapii lekami cytotoksycznymi i kontynuować przez przynajmniej 7 dni; jednakże leczenie można przedłużyć do 9 dni, zgodnie z czasem trwania chemioterapii i oceną kliniczną. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagana modyfikacja dawki u osób w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały w pełni ocenione u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały zbadane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C wg Childa-Pugha); w leczeniu dny moczanowej zalecana dawka u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami wątroby to 80 mg, dostępne są ograniczone informacje dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; w zespole rozpadu guza nie stosowano leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, u innych pacjentów nie dostosowywano dawkowania ze względu na zaburzenia czynności wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek można go przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Linia podziału na tabletce 80 mg tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.

Podczas opracowywania preparatu oraz w jednym badaniu po dopuszczeniu do obrotu u pacjentów z istniejącymi uprzednio ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. zawał mięśnia sercowego, udar lub niestabilna dławica piersiowa) leczonych febuksostatem obserwowano większą liczbę zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych w porównaniu do pacjentów leczonych allopurynolem. Jednakże w kolejnym badaniu po dopuszczeniu do obrotu, odsetek występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych zarówno nie prowadzących do zgonu jak i prowadzących do zgonu był podobny w przypadku febuksostatu oraz allopurynolu. Leczenie w tej grupie pacjentów należy prowadzić z zachowaniem ostrożności i regularnie ich monitorować. U pacjentów poddawanych chemioterapii z powodu nowotworów krwi z umiarkowanym do wysokiego ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza należy ściśle monitorować czynność serca, jeżeli jest to uzasadnione klinicznie. Leczenia febuksostatem nie należy rozpoczynać do chwili całkowitego ustąpienia ostrego napadu dny moczanowej. Podczas rozpoczynania leczenia febuksostatem zaleca się profilaktykę lekami z grupy NLPZ lub kolchicyną przeciw zaostrzeniom dny moczanowej przez co najmniej 6 mies., ponieważ w początkowej fazie leczenia może wystąpić zaostrzenie dny, wskutek zmian stężenia kwasu moczowego we krwi, wynikających z uwolnienia moczanu ze złogów w tkankach. W razie wystąpienia zaostrzenia dny w trakcie leczenia febuksostatem, leku nie należy odstawiać. Stałe leczenie febuksostatem zmniejsza częstość i nasilenie zaostrzeń dny. Nie zaleca się stosowania febuksostatu u pacjentów ze znacznie przyspieszonym tempem wytwarzania moczanów (np. nowotwór złośliwy i leczenie przeciwnowotworowe, zespół Lescha-Nyhana) - brak doświadczenia w tych populacjach, a bezwzględne stężenie ksantyny w moczu może w rzadkich przypadkach wzrosnąć na tyle, że możliwe będzie odkładanie się jej złogów w drogach moczowych. Nie zaleca się stosowania febuksostatu u pacjentów po przeszczepach narządów - brak doświadczenia. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy (ryzyko zwiększenia stężenia TSH). Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie okresowo w trakcie terapii należy kontrolować czynność wątroby. Pacjentów należy ściśle monitorować w kierunku wystąpienia objawów reakcji alergicznych; leczenie febuksostatem należy natychmiast przerwać w razie wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości i nie stosować febuksostatu ponownie. Nie zaleca się stosowania z merkaptopuryną/ azatiopryną. Jeśli nie można uniknąć równoczesnego stosowania obu tych leków, zaleca się zmniejszenie dawki merkaptopuryny/ azatiopryny do 20% poprzednio przepisanej dawki lub mniejszej, w celu uniknięcia możliwych reakcji hematologicznych. Pacjentów należy ściśle monitorować a dawki merkaptopuryny/ azatiopryny należy następnie dostosować na podstawie oceny odpowiedzi na leczenie i wystąpienia objawów toksyczności. Ze względu na zawartość laktozy leku nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespole złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy przerwać stosowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do
najbliższego oddziału ratunkowego, jeśli wystąpią następujące rzadkie (występujące u 1 na 1000
pacjentów) reakcje niepożądane ponieważ mogą one prowadzić do wystąpienia poważnych reakcji
alergicznych:
- reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość na lek (patrz też punkt 2 „Ostrzeżenia i środki
  ostrożności”).
- potencjalnie zagrażające życiu wysypki skórne charakteryzujące się tworzeniem się
  pęcherzyków i łuszczeniem się skóry i wewnętrznych powierzchni jam ciała np. jamy ustnej i
  narządów płciowych, bolesne owrzodzenie jamy ustnej i (lub) okolic narządów płciowych ze
  współistniejącą gorączką, bólem gardła i zmęczeniem (zespół Stevensa-Johnsona/toksyczne
  martwicze oddzielanie się naskórka) lub powiększeniem węzłów chłonnych, powiększeniem
  wątroby, zapaleniem wątroby (do niewydolności wątroby), podwyższeniem liczby białych
  krwinek (reakcje na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi – ang. - DRESS) (patrz
  punkt 2).
- uogólnione wysypki skórne

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 10 pacjentów):
- nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych,
- biegunka,
- ból głowy,
- wysypka (w tym różne rodzaje wysypki, patrz poniżej punkty „niezbyt często” i „rzadko”),
- nudności,
- zaostrzenie objawów dny,
- zlokalizowane obrzęki spowodowane gromadzeniem się płynu w tkankach (obrzęk),
- zawroty głowy,
- duszność,
- świąd,
- ból kończyn, ból mięśni lub stawów,
- zmęczenie.

Inne działania niepożądane niewymienione powyżej są wymienione poniżej.

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
- zmniejszenie apetytu, zmiana stężenia cukru we krwi (cukrzyca), której objawem może być
  nadmierne pragnienie, zwiększone stężenie tłuszczów we krwi, zwiększenie masy ciała
- zanik popędu płciowego,
- zaburzenia snu, senność,
- uczucie drętwienia, mrowienie, osłabienie lub zmiana czucia dotyku (niedoczulica, niedowład
  lub parestezje), zaburzenia smaku, osłabienie odczuwania zapachów (osłabienie węchu),
- nieprawidłowości w zapisie EKG pracy serca, nieregularne albo szybkie bicie serca, uczucie
  kołatania serca (palpitacja),
- uderzenia gorąca lub zaczerwienienie (np. zaczerwienienie twarzy lub szyi), podwyższone
  ciśnienie tętnicze krwi, krwawienie (krwotok, zaobserwowane tylko u pacjentów przyjmujących
  chemioterapię z powodu chorób krwi),
- kaszel, dyskomfort lub ból w klatce piersiowej, zapalenie przewodów nosowych i (lub) gardła
  (zakażenie górnych dróg oddechowych), zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg
  oddechowych,
- suchość w jamie ustnej, ból brzucha lub uczucie dyskomfortu w brzuchu albo oddawanie gazów,
  ból w górnej części brzucha, zgaga lub niestrawność, zaparcie, częstsze oddawanie stolców,
  wymioty, uczucie dyskomfortu w żołądku,
- swędząca wysypka, pokrzywka, zapalenie skóry, przebarwienie skóry, małe, czerwone lub
  fioletowe plamy na skórze, małe, płaskie czerwone plamy na skórze, płaskie, czerwone obszary
  na skórze pokryte niewielkimi guzkami, wysypka, miejscowe zaczerwienienie i plamy na
  skórze, nadmierne pocenie się, poty nocne, łysienie, zaczerwienienie skóry (rumień), łuszczyca,
  wyprysk, inne rodzaje zaburzeń skórnych,
- skurcz mięśni, osłabienie mięśni, zapalenie kaletki lub zapalenie stawów (zapalenie stawów,
  któremu zwykle towarzyszy ból, obrzęk i (lub) sztywność), ból pleców, kurcze mięśni,
  sztywność mięśni i (lub) stawów,
- krew w moczu, nieprawidłowe częste oddawanie moczu, nieprawidłowe wyniki analiz moczu
  (zwiększone stężenie białka w moczu), zmniejszenie zdolności nerek do prawidłowego
  funkcjonowania, zakażenie dróg moczowych,
- ból w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej,
- kamienie w pęcherzyku żółciowym lub drogach żółciowych (kamica żółciowa),
- wzrost stężenia TSH,
- zmiany składu chemicznego krwi lub liczby krwinek lub płytek (nieprawidłowe wyniki analizy
  krwi),
- kamienie nerkowe,
- zaburzenia erekcji,
- niedoczynność tarczycy,
- niewyraźne widzenie, zmiana widzenia,
- dzwonienie w uszach,
- katar,
- owrzodzenie jamy ustnej,
- zapalenie trzustki: częste objawy to ból brzucha, nudności i wymioty,
- nagłe parcie na mocz,
- ból,
- złe samopoczucie,
- zwiększenie INR,
- uraz,
- obrzęk warg.

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u 1 na 1000 pacjentów):
- uszkodzenie mięśni, stan, który w odosobnionych przypadkach może być ciężki. Mogą wystąpić
  zaburzenia ze strony mięśni, ze współistniejącym złym samopoczuciem lub wysoką gorączką,
  spowodowanymi uszkodzeniem mięśni. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w
  przypadku wystąpienia bólu mięśni, tkliwości lub osłabienia.
- ciężki obrzęk głębokich warstw skóry, szczególnie w obrębie warg, oczu, narządów płciowych,
  dłoni, stóp lub języka z możliwymi nagłymi trudnościami w oddychaniu
- wysoka gorączka z wysypką odropodobną, powiększeniem węzłów chłonnych, powiększeniem
  wątroby, zapaleniem wątroby (do niewydolności wątroby), podwyższeniem liczby białych
  krwinek (leukocytoza z lub bez eozynofilii)
- wysypki różnego rodzaju (np. z białymi plamami, z pęcherzami, z ropnymi pęcherzami, z
  łuszczeniem się skóry, wysypka odropodobna), rozlany rumień, martwica, pęcherze na skórze i
  błonach śluzowych powodujące rozwarstwianie się i możliwość wystąpienia posocznicy (zespół
  Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
- nerwowość
- odczuwanie pragnienia
- zmniejszenie masy ciała, zwiększenie apetytu, niekontrolowana utrata apetytu (anoreksja)
- nieprawidłowa, mała liczba krwinek (białych lub czerwonych krwinek lub płytek)
- zmiany w moczu lub zmniejszenie ilości wydalanego moczu związane z zapaleniem nerek
  (cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek)
- zapalenie wątroby
- zażółcenie skóry (żółtaczka)
- zakażenie pęcherza moczowego
- uszkodzenie wątroby
- zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi (wskaźnik uszkodzenia mięśni)
- nagły zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych
- mała liczba krwinek czerwonych (niedokrwistość)
- depresja
- zaburzenia snu
- utrata węchu
- uczucie pieczenia
- zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
- zapaść krążeniowa
- zakażenie płuc (zapalenie płuc)
- owrzodzenie jamy ustnej; zapalenie jamy ustnej
- perforacja przewodu pokarmowego
- zespół stożka rotatorów
- zespół bólu wielomięśniowego
- uczucie gorąca
- nagła utrata widzenia spowodowana niedrożnością tętnicy w oku

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania”
wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

W oparciu o mechanizm działania hamującego XO przez febuksostat, nie zaleca się równoczesnego stosowania merkaptopuryny/ azatiopryny. Hamowanie oksydazy ksantynowej (XO) przez febuksostat może powodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu, co prowadzi do miolotoksyczności. W przypadku łącznego stosowania z febuksostatem, dawkę merkaptopuryny/ azatiopryny należy zmniejszyć do 20% poprzednio przepisanej dawki lub mniejszej. Adekwatność proponowanego dostosowania dawki, w oparciu o modele i symulowaną analizę danych z badań przedklinicznych na szczurach, została potwierdzona wynikami badania klinicznego interakcji między lekami u zdrowych ochotników otrzymujących 100 mg azatiopryny w monoterapii i zmniejszoną dawkę azatiopryny (25 mg) w połączeniu z febuksostatem (40 lub 120 mg). Nie przeprowadzono badań interakcji febuksostatu z innymi cytotoksycznymi środkami chemoterapeutycznymi. Nie są dostępne żadne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania febuksostatu w trakcie innego leczenia cytotoksycznego. W badaniu głównym w zespole rozpadu guza podawano febuksostat w dawce 120 mg na dobę pacjentom poddawanym różnym rodzajom chemioterapii, w tym terapii przeciwciałami monoklonalnymi. Jednakże, w badaniu tym nie badano interakcji występujących pomiędzy lekami ani interakcji lek-choroba. Dlatego nie można wykluczyć wystąpienia interakcji podczas leczenia cytotoksycznego. Inhibitory XO mogą prowadzić do wzrostu stężenia teofiliny we krwi - nie obserwowano takiego działania w przypadku stosowania febuksostatu w dawce 80 mg (nie zaleca się zachowania specjalnej ostrożności); brak danych dla febuksostatu w dawce 120 mg. Febuksostat może być podawany jednocześnie z kolchicyną lub indometacyną bez konieczności modyfikacji dawki żadnego z leków. Nie jest wymagana modyfikacja dawki febuksostatu w przypadku jednoczesnego podawania z hydrochlorotiazydem. Febuksostat nie wpływa na farmakokinetykę warfaryny (brak zmian wskaźnika INR i aktywności czynnika krzepnięcia VII) - nie jest konieczna modyfikacja dawki warfaryny w przypadku jednoczesnego podawania z febuksostatem. Febuksostat in vivo nie hamuje CYP2C8 - nie jest wymagana jakakolwiek zmiana dawkowania podczas jednoczesnego podawania febuksostatu i rosiglitazonu lub innych substratów CYP2C8. Febuksostat jest słabym inhibitorem CYP2D6 - wydaje się, że modyfikacja dawkowania substratów CYP2D6 (np. dezypramina) nie jest wymagana. Leki hamujące glukuronidację (np. leki z grupy NLPZ i probenecyd) mogą teoretycznie wpływać na eliminację febuksostatu - obserwowano niewielkie zwiększenie ekspozycji na febuksostat (C_max 28%, AUC 41% i T_0,5 26%) podczas stosowania z naproksenem; stosowanie naproksenu lub innych leków z grupy NLPZ/inhibitorów COX-2 nie było związane z żadnym klinicznie istotnym zwiększeniem częstości zdarzeń niepożądanych; febuksostat może być podawany jednocześnie z naproksenem bez konieczności modyfikacji dawki któregokolwiek z leków. Leki silnie indukujące enzymy UGT mogą potencjalnie przyspieszać metabolizm i zmniejszać skuteczność febuksostatu - zaleca się kontrolowanie stężenia kwasu moczowego we krwi przez 1-2 tyg. po rozpoczęciu leczenia silnym induktorem glukuronidacji; przerwanie leczenia induktorem glukuronidacji może doprowadzić do zwiększonych stężeń febuksostatu we krwi. Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorotlenek magnezu i wodorotlenek glinu) opóźniają wchłanianie febuksostatu (o ok. 1 h) i zmniejszają C_max (o 32%), natomiast nie zaobserwowano znaczącej zmiany wartości AUC - febuksostat można przyjmować niezależnie od stosowania leków zobojętniających sok żołądkowy.

Berlin-Chemie/Menarini Polska Sp. z o.o.
ul. Słomińskiego 4
00-204 Warszawa
22-566-21-00
[email protected]
www.berlin-chemie.pl