Aerrane 100% płyn do anest. wziew.

1 butelka zawiera 100 ml lub 250 ml izofluranu.

Anestetyk wziewny z grupy pochodnych halogenowych eteru metylowo-etylowego. Wywołuje zależną od dawki przemijającą utratę świadomości, zniesienie bólu, modyfikację odruchów autonomicznych, hamowanie czynności układu oddechowego i krążenia. Współczynniki rozdziału krew/gaz dla izofluranu wynosi 1,4. Pozwala na wprowadzenie do znieczulenia w ciągu 7-10 min., względnie szybkie budzenie i powrót świadomości. Na układ oddechowy działa drażniąco (przy wprowadzeniu wziewnym przez maskę może wyzwolić kurcz krtani), powoduje silną depresję oddechową; umiarkowanie stymuluje wydzielanie śliny i wydzieliny drzewa oskrzelowego; osłabia odruchy krtaniowe i gardłowe. Zależnie od dawki hamuje oddychanie przez zmniejszenie objętości oddechowej przy niezmienionej lub nieznacznie zwiększonej częstości oddechów. Wpływa na układ krążenia proporcjonalnie do użytych stężeń: zmniejsza naczyniowy opór obwodowy, powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nie zmienia lub przyspiesza akcję serca, nie powoduje bradykardii. Na modelach zwierzęcych w niektórych przypadkach obserwowano rozkurcz naczyń wieńcowych i zespół podkradania wieńcowego z obszarów o upośledzonej perfuzji. Dotychczasowe badania kliniczne nie potwierdziły występowania u ludzi zespołu podkradania wieńcowego ani niedokrwienia mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą wieńcową w następstwie stosowania izofluranu. Zwiększa przepływ mózgowy. Zmniejsza napięcie mięśniowe. Jest wydalany z organizmu z powietrzem wydechowym, w minimalnym stopniu metabolizowany w organizmie, m.in. do kwasu trójfluorooctowego. Średnie stężenie fluorków nieorganicznych we krwi podczas stosowania izofluranu wynosi 3-4 mmol/l.

Wziewne znieczulenie ogólne.

Nadwrażliwość na halogenowe środki znieczulające. Zagrożenie zespołem hipertermii złośliwej (HM w wywiadzie, znana lub podejrzewana skłonność genetyczna do HM). Zaburzenia czynności wątroby (marskość, wirusowe zapalenie lub inne choroby wątroby), żółtaczka, gorączka niewyjaśnionego pochodzenia, leukocytoza lub eozynofilia występująca po uprzednim stosowaniu anestetyków halogenowych. Nieleczona niewydolność krążenia.

Brak lub ograniczona liczba danych dotyczących stosowania izofluranu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na rozrodczość. Izofluran można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści są większe niż potencjalne ryzyko. Izofluran powoduje zwiotczenie mięśnia macicy i dlatego w operacjach położniczych należy stosować możliwie najmniejsze stężenie. W opublikowanych badaniach prowadzonych na zwierzętach dotyczących niektórych leków znieczulenia ogólnego/sedacyjnych informowano o działaniach niepożądanych na rozwój mózgu we wczesnym okresie życia. Wykazano, że izofluran w stężeniu nie większym niż 0,75% jest bezpiecznym lekiem do podtrzymywania znieczulenia w cięciu cesarskim. Nie wiadomo, czy izofluran lub jego metabolity przenikają do mleka kobiecego. Ponieważ wiele leków przenika do mleka kobiecego, należy zachować ostrożność podając izofluran u kobiet karmiących piersią.

Do wprowadzenia do znieczulenia: początkowo 0,5% obj., następnie 1,3-3,0% obj. Preparat nie jest zalecany do stosowania jako wziewny środek do wprowadzenia do znieczulenia u niemowląt i dzieci. Podtrzymanie znieczulenia: 1,0-2,5% obj. podając z N₂O i z O_2; z czystym tlenem zwiększyć stężenie o 0,5% do 1,0% (w zależności od rodzaju znieczulenia); u osób w podeszłym wieku należy stosować mniejsze stężenia izofluranu. Minimalne stężenia pęcherzykowe (MAC) zmieniają się wraz z wiekiem: wcześniaki <32 tygodnia wieku ciążowego - 1,28%, wcześniaki 32-37 tygodnia wieku ciążowego - 1,41%, noworodki -1,6%, niemowlęta 1-6 mies. - 1,87%, niemowlęta 6-12 mies. - 1,8%, dzieci 1-5 lat - 1,6%; dorośli w wieku 26 +/- 4 - 1,28%, 44 +/- 7 - 1,15%, 64 +/- 5 - 1,05% (podano wartości w czystym tlenie). W fazie wybudzania - przy końcu operacji stężenie izofluranu należy zmniejszyć do 0,5%, a podczas zaszywania rany - do 0%. Po zakończeniu podawania wszystkich gazów anestetycznych drogi oddechowe pacjenta należy przewentylować 100% tlenem aż do całkowitego wybudzenia.

Jak każdy silny środek do znieczulenia ogólnego, izofluran powinien być podawany wyłącznie w miejscu odpowiednio wyposażonym do przeprowadzenia znieczulenia, przez personel znający właściwości farmakologiczne produktu leczniczego oraz posiadający odpowiednie przeszkolenie i doświadczenie w postępowaniu ze znieczulonym pacjentem. Dla dokładnej kontroli stężenia dostarczanego anestetyku należy używać parowników specjalnie kalibrowanych dla izofluranu. Hipotensja i depresja oddechowa nasilają się wraz z pogłębianiem się znieczulenia. Poziomy znieczulenia przy użyciu izofluranu mogą zmieniać się szybko i łatwo, dlatego należy używać jedynie parowników z możliwym do przewidzenia przepływem i dostateczną dokładnością lub stosować techniki umożliwiające monitorowanie stężenia preparatu w powietrzu wdychanym i wydychanym. Stopień obniżenia ciśnienia tętniczego i depresji oddechowej może być wskaźnikiem głębokości znieczulenia. Zgłaszano przypadki wystąpienia wydłużonego odstępu QT, związanego z zaburzeniami rytmu typu torsade de pointes (w wyjątkowych przypadkach ze skutkiem śmiertelnym). Należy zachować ostrożność podając izofluran pacjentom z ryzykiem wystąpienia wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas podawania znieczulenia ogólnego, w tym izofluranu, pacjentom z zaburzeniami mitochondrialnymi. Informowano, że izofluran może powodować uszkodzenie wątroby, od umiarkowanego, przejściowego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych do bardzo rzadkich śmiertelnych przypadków martwicy wątroby. Odnotowano, że uprzednia ekspozycja na halogenowane wodorowęglanowe anestetyki, zwłaszcza w odstępie krótszym niż 3 miesiące, może zwiększyć ryzyko uszkodzenia wątroby. W przypadku marskości, wirusowego zapalenia wątroby lub innej występującej wcześniej choroby wątroby, należy zastosować inny anestetyk niż anestetyk halogenowy. Izofluran może powodować depresję oddechową, która może ulec nasileniu w wyniku premedykacji narkotycznymi lekami przeciwbólowymi lub innymi preparatami powodującymi depresję oddechową. Tak jak w przypadku wszystkich halogenowych anestetyków, należy zachować ostrożność w przypadku powtórnego znieczulenia w krótkim odstępie czasu. U pacjentów z chorobami mięśniowo-nerwowymi, takimi jak miastenia gravis, może wystąpić zwiększenie uczucia męczliwości mięśni. U tych pacjentów izofluran należy stosować ostrożnie. Izofluran należy stosować ostrożnie u pacjentów ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym. W takich przypadkach potrzebna może być hiperwentylacja. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów, u których dochodzi do zwężenia oskrzeli, ponieważ może wystąpić u nich skurcz oskrzeli. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania izofluranu u pacjentów z hipowolemią, niedociśnieniem tętniczym i w złym stanie ogólnym. Zaleca się stosowanie u tych pacjentów mniejszych stężeń izofluranu. Niezależnie od podanego anestetyku, utrzymanie normalnej hemodynamiki jest istotne, w celu uniknięcia zawału mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych. Ponieważ preparat działa drażniąco na błony śluzowe, trudno jest go używać we wziewnym znieczuleniu przez maskę. Podczas indukcji znieczulenia może zwiększyć się wydzielanie śliny i wydzieliny tchawiczo-oskrzelikowej, co może spowodować skurcz krtani, szczególnie u dzieci. Odnotowano zwiększoną utratę krwi u pacjentek poddanych zabiegowi przerwania ciąży, w porównaniu z utratą krwi następującą po znieczuleniu przy użyciu innych środków wziewnych. Izofluran rozluźnia mięśnie macicy, dlatego przy operacjach położniczych należy stosować najmniejsze możliwe stężenia. U genetycznie predysponowanych pacjentów znieczulenie preparatem może wyzwalać zwiększony metabolizm mięśni szkieletowych prowadzący do zwiększenia zapotrzebowania na tlen oraz zespół objawów klinicznych zwany hipertermią złośliwą (należy odstawić izofluran, podać dożylnie sól sodową dantrolenu i zastosować leczenie podtrzymujące czynności życiowe w celu przywrócenia prawidłowej ciepłoty ciała, wspomagać oddychanie i krążenie oraz wyrównać zaburzenia równowagi płynowo-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej; należy monitorować niewydolność nerek i podtrzymywać diurezę). W pojedynczych przypadkach podczas stosowania halogenowych środków wziewnych zawierających grupę -CF2H (tj. desfluran, enfluran i izofluran) odnotowano zwiększenie stężenia karboksyhemoglobiny. Stosowanie prawidłowo nawodnionych pochłaniaczy zapobiega wytworzeniu klinicznie istotnych stężeń tlenku węgla. Pochłaniacze CO² należy stosować zgodnie z zaleceniami producentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z utajonym oraz jawnym schorzeniem nerwowo-mięśniowym, zwłaszcza dystrofią Duchenne`a, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia potasu w surowicy krwi po zastosowaniu wziewnych leków znieczulających, które może prowadzić do zaburzeń rytmu serca i zgonów. U pacjentów tych może również wystąpić znaczne zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi oraz zmiany wskazujące na mioglobinurię - zaleca się wczesną i energiczną interwencję w celu wyrównania hiperkaliemii i leczenia utrzymujących się zaburzeń rytmu serca, a następnie przeprowadzenie badań w kierunku utajonego schorzenia nerwowo-mięśniowego. Należy zachować ostrożność, stosując izofluran u małych dzieci (poniżej 2 lat) ze względu na ograniczone doświadczenie w stosowaniu w tej grupie pacjentów.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Większość działań niepożądanych ma nasilenie łagodne do umiarkowanego i występuje przez
krótki czas, ale mogą również wystąpić pewne ciężkie działania niepożądane.

Jeśli pacjent dorosły lub dziecko cierpi z powodu nietypowych lub niespodziewanych objawów
występujących po operacji, należy NATYCHMIAST powiadomić lekarza lub anestezjologa.

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są:
- skurcz oskrzeli, skurcz krtani, co powoduje trudności w oddychaniu,
- zwiększenie stężenia glukozy lub potasu we krwi. Odnotowano rzadkie przypadki
  nieprawidłowego bicia serca (arytmii) i zgonu u dzieci krótko po zabiegu chirurgicznym,
  związane ze stosowaniem wziewnych środków znieczulających.

Należy jak najszybciej poinformować lekarza, pielęgniarkę lub farmaceutę, jeśli wystąpi
którekolwiek z poniższych działań niepożądanych, które mogą być ciężkie.

Działania niepożądane o nieznanej częstości (tj. częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych):
- reakcje anafilaktyczne,
- nadwrażliwość,
- kontaktowe zapalenie skóry,
- obrzęk twarzy,
- wysypka,
- pobudzenie,
- majaczenie,
- zmiany nastroju, czasami skrajne,
- drgawki,
- zaburzenie sprawności intelektualnej,
- zaburzenia rytmu serca, w tym zagrażające życiu typu torsade de pointes,
- nieprawidłowy zapis elektrokardiogramu (EKG), zmiany rytmu i częstości akcji serca,
- zatrzymanie akcji serca,
- zbyt wolne lub zbyt szybkie bicie serca,
- niedociśnienie tętnicze,
- krwotok (niekontrolowane krwawienie),
- uszkodzenie wątroby (martwica wątroby) lub nieprawidłowe jej funkcjonowanie (uszkodzenie
  wątrobowokomórkowe),
- nudności i wymioty,
- powolny, płytki oddech (depresja oddechowa), duszność, świszczący oddech,
- uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej,
- zwiększenie ilości białych krwinek,
- nieprawidłowe stężenia pewnych substancji we krwi (zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi,
  zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zmniejszenie stężenia mocznika we krwi,
  zmniejszenie stężenia cholesterolu),
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
- zwiększenie stężenia fluoru (powstałego w wyniku rozpadu izofluranu) lub tlenku węgla we
  krwi,
- hipertermia złośliwa objawiająca się m.in. wysoką temperaturą ciała,
- uczucie zimna, dreszcze,
- czasowe zaprzestanie pracy mięśni jelit (niedrożność jelit), powodujące dyskomfort, wzdęcia
  oraz wymioty,
- nieprawidłowe wyniki badania EEG (elektroencefalogramu),
- obecność mioglobiny (białko występujące w mięśniach) w moczu,
- rozpad mięśni.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301
faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: [email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Nie stosować jednocześnie z nieselektywnymi inhibitorami MAO ze względu na ryzyko wystąpienia przełomu - inhibitory MAO należy odstawić minimum 15 dni przed planowanym znieczuleniem. Nie zaleca się jednoczesnego z izofluranem stosowania β-sympatykomimetyków (izoprenalina) oraz α- i β-sympatykomimetyków (adrenalina, noradrenalina) ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych komorowych zaburzeń rytmu i tachyarytmii. Zastosowanie β-adrenolityków jednoczesne z izofluranem wiąże się z ryzykiem zablokowania kompensacyjnego mechanizmu sercowo-naczyniowego i nasilenia ujemnego efektu inotropowego. Przyjmuje się, że leki zawierające β-adrenolityki nie muszą być odstawione przed znieczuleniem, ale należy unikać gwałtownego zmniejszania ich dawki. Izoniazyd - zwiększa się ryzyko jego toksycznego działania na wątrobę oraz zwiększenia tworzenia toksycznych metabolitów izoniazydu - izoniazyd należy odstawić 7 dni przed znieczuleniem i można wznowić jego podawanie 15 dni po znieczuleniu. Adrenalina - podawana również miejscowo (np. podskórnie, dodziąsłowo, celem zmniejszenia krwawienia) powinna być użyta w mniejszej dawce (u dorosłych: 0,1 mg/10 min lub 0,3 mg/h) ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych komorowych zaburzeń rytmu. Sympatykomimetyki o działaniu pośrednim (amfetamina, efedryna i ich pochodne, psychostymulanty, leki zmniejszające łaknienie) - zaleca się odstawienie tych leków kilka dni przed znieczuleniem. Antagoniści wapnia zwiększają ryzyko hipotensji. Izofluran nasila działanie środków zwiotczających mięśnie - zaleca się zmniejszenie (o 50-66%) dawek tych leków. U pacjentów otrzymujących opioidy, benzodiazepiny, leki uspokajające należy zmniejszyć dawkę izofluranu i zachować ostrożność ze względu na nasilone hamowanie ośrodka oddechowego.

Baxter Polska Sp. z o.o.
ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa
22-488-37-77
www.baxter.com.pl