Amitriptylinum VP 10 mg tabletki powlekane

1 tabl. powl. zawiera 10 mg lub 25 mg chlorowodorku amitryptyliny.

Trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny (TLPD) - nieselektywny inhibitor wychwytu zwrotnego monoamin. Amitryptylina jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym i lekiem przeciwbólowym. Wykazuje wyraźne właściwości przeciwcholinergiczne i uspokajające. Zapobiega wychwytowi zwrotnemu i tym samym inaktywacji noradrenaliny i serotoniny w zakończeniach nerwowych. Zapobieganie wychwytowi zwrotnemu tych neuroprzekaźników monoaminowych nasila ich działanie w mózgu. Wydaje się to powiązane z działaniem przeciwdepresyjnym. Mechanizm działania obejmuje również działanie blokujące kanały jonowe: kanał sodowy, potasowy i NMDA na poziomie ośrodkowym i rdzenia kręgowego. Wpływ na noradrenalinę, sód i NMDA to znane mechanizmy uczestniczące w zmniejszaniu bólu neuropatycznego, leczeniu profilaktycznym przewlekłych napięciowych bólów głowy i leczeniu profilaktycznym migreny. Działanie amitryptyliny zmniejszające ból nie jest związane z jej właściwościami przeciwdepresyjnymi. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne wykazują w różnym stopniu powinowactwo do receptorów muskarynowych i histaminowych H₁. Po podaniu doustnym C_max w surowicy występuje po ok. 4 h. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 53%. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok. 95%. In vitro metabolizm amitryptyliny odbywa się głównie poprzez demetylację (CYP2C19, CYP3A4) i hydroksylację (CYP2D6), a następnie wiązanie z kwasem glukuronowym. Innymi zaangażowanymi izoenzymami są CYP1A2 i CYP2C9. Metabolizm podlega polimorfizmowi genetycznemu. Głównym aktywnym metabolitem jest amina drugorzędowa, nortryptylina. Nortryptylina jest silniejszym inhibitorem wychwytu noradrenaliny niż serotoniny, podczas gdy amitryptylina hamuje w takim samym stopniu wychwyt noradrenaliny i serotoniny. Inne metabolity, takie jak cis- i trans-10-hydroksyamitryptylina oraz cis- i trans-10-hydroksynortryptylina, mają taki sam profil jak nortryptylina, ale są znacznie słabsze. T_0,5 w fazie eliminacji amitryptyliny po podaniu doustnym wynosi ok.  25 h. Wydalanie następuje głównie z moczem. Eliminacja niezmienionej amitryptyliny przez nerki jest nieznaczna (ok. 2%). Stężenie amitryptyliny + nortryptyliny w osoczu w stanie stacjonarnym jest osiągane w ciągu 1 tyg. u większości pacjentów.

Leczenie dużych zaburzeń depresyjnych u dorosłych. Leczenie bólu neuropatycznego u dorosłych. Profilaktyka przewlekłych napięciowych bólów głowy (NBG) u dorosłych. Profilaktyczne leczenie migreny u dorosłych. Leczenie moczenia nocnego u dzieci w wieku 6 lat i starszych w przypadku wykluczenia patologii organicznej, takiej jak rozszczep kręgosłupa, i wobec braku odpowiedzi na inne terapie niefarmakologiczne i farmakologiczne, w tym leki przeciwskurczowe oraz wazopresynę i produkty powiązane; lek może przepisywać tylko lekarz dysponujący doświadczeniem w zakresie leczenia przetrwałej enurezy.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego. Każdy stopień bloku serca lub zaburzenia rytmu serca i niewydolność tętnic wieńcowych. Jednoczesne leczenie inhibitorami MAO (ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego); leczenie amitryptyliną można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania nieodwracalnych nieselektywnych inhibitorów MAO i przynajmniej 1 dzień po przerwaniu stosowania odwracalnego moklobemidu; leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania amitryptyliny. Ciężka choroba wątroby. Dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Amitryptylina nie jest zalecana do stosowania w okresie ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne i tylko po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. Podczas długotrwałego stosowania i po podawaniu w końcowych tygodniach ciąży u noworodka mogą wystąpić objawy odstawienia. Mogą one obejmować drażliwość, wzmożone napięcie mięśni, drżenie, nieregularny oddech, słabe picie i głośny płacz i ewentualnie objawy przeciwcholinergiczne (zatrzymanie moczu, zaparcia). Amitryptylina i jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego (w ilościach odpowiadających 0,6-1% dawki przyjętej przez matkę). Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie amitryptyliny, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Amitryptylina zmniejszała wskaźnik ciąż u szczurów. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu amitryptyliny na płodność u ludzi.

Doustnie. Duże zaburzenia depresyjne. Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki i zwiększać ją stopniowo, obserwując uważnie odpowiedź kliniczną i wszelkie objawy nietolerancji. Dorośli. Początkowo 25 mg 2 razy na dobę (50 mg dziennie). W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 25 mg co drugi dzień, maksymalnie do 150 mg na dobę, podzielone na dwie dawki. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka. Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia. Początkowo 10-25 mg na dobę. Dawkę dobową można zwiększać do 100-150 mg, podzielonych na dwie dawki, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawkę podtrzymującą stanowi najmniejsza skuteczna dawka. Dzieci i młodzież. Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w tej grupie wiekowej. Czas trwania leczenia. Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tygodniach. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo, zazwyczaj przez 6 mies. po wyleczeniu, aby zapobiec nawrotowi. Ból neuropatyczny, zapobieganie przewlekłym napięciowym bólom głowy i profilaktyka migreny. Należy indywidualnie zwiększać pacjentowi dawkę, aż do osiągnięcia dawki zapewniającej odpowiednie znieczulenie z tolerowanymi działaniami niepożądanymi. Zazwyczaj należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do leczenia objawów. Dorośli. Zalecane dawki to 25-75 mg na dobę, wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 100 mg. Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Dawki można zwiększać w porcjach po 10-25 mg co 3-7 dni, zgodnie z tolerancją. Dawkę można przyjmować raz na dobę lub podzielić na dwie dawki. Nie jest zalecana dawka pojedyncza powyżej 100 mg. Działanie przeciwbólowe zazwyczaj obserwuje się po 2-4 tyg. podawania. Pacjenci w podeszłym wieku powyżej 65 lat i pacjenci z chorobą układu krążenia. Dawka początkowa powinna wynosić 10-25 mg wieczorem. Należy zachować ostrożność podczas stosowania dawek powyżej 75 mg. Ogólnie zaleca się rozpoczynanie leczenia od niższego zakresu dawek zalecanego dla dorosłych. Dawkę można zwiększać w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta i tolerancji. Dzieci i młodzież. Amitryptylina nie powinna być stosowana u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku w tej grupie wiekowej. Czas trwania leczenia. Ból neuropatyczny: leczenie jest objawowe i dlatego należy je kontynuować wystarczająco długo; wielu pacjentów może potrzebować kilkuletniego leczenia. Zalecana jest regularna ponowna ocena stanu pacjenta w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest u niego nadal właściwe. Profilaktyczne leczenie przewlekłych napięciowych bólów głowy i profilaktyczne leczenie migreny u dorosłych: leczenie należy kontynuować wystarczająco długo. Zalecana jest regularna ponowna ocena w celu potwierdzenia, że kontynuowanie terapii jest nadal właściwe dla danego pacjenta. Moczenie nocne. Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku 11 lat i starsze: 25-50 mg na dobę. Dzieci w wieku od 6 do 10 lat: 10-20 mg. Należy zastosować najbardziej odpowiednią postać dawkowania dla tej grupy wiekowej. Dawkę należy zwiększać stopniowo. Dawki należy podawać 1-1,5 h przed snem. Przed rozpoczęciem leczenia amitryptyliną należy wykonać EKG, aby wykluczyć obecność zespołu długiego QT. Maksymalny czas trwania cyklu leczenia nie powinien przekraczać 3 mies. Jeśli konieczne są wielokrotne cykle podawania amitryptyliny, co 3 mies. należy przeprowadzać ocenę medyczną. Podczas kończenia leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę amitryptyliny. Przerwanie leczenia. Podczas kończenia leczenia należy stopniowo, przez kilka tygodni, zmniejszać dawkę leku. Szczególne grupy pacjentów. Lek można podawać pacjentom z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się ostrożne dawkowanie i w miarę możliwości oznaczanie stężenia w surowicy. Jeśli silny inhibitor CYP2D6 (np. bupropion, chinidyna, fluoksetyna, paroksetyna) jest dodawany do leczenia amitryptyliną należy rozważyć mniejszą dawkę amitryptyliny w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta. U pacjentów ze stwierdzonym wolnym metabolizmem CYP2D6 lub CYP2C19 może występować większe stężenie amitryptyliny i jej aktywnego metabolitu nortryptyliny w osoczu. Należy rozważyć zmniejszenie zalecanej dawki początkowej o 50%. Sposób podania. Tabletki należy połykać, popijając wodą, niezależnie od posiłków.

Po dużych dawkach prawdopodobne jest wystąpienie zaburzeń rytmu serca i ciężkiego niedociśnienia. Mogą one również wystąpić u pacjentów z uprzednio istniejącą chorobą serca, przyjmujących typowe dawki. Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu długiego QT i arytmii zaleca się ostrożność podczas stosowania u pacjentów ze znaczną bradykardią, pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca oraz u pacjentów stosujących jednocześnie leki wydłużające odstęp QT. Ze zwiększonym ryzykiem arytmii wiążą się też zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia). Środki znieczulające podawane podczas leczenia trój-/czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi mogą zwiększać ryzyko arytmii i niedociśnienia. W miarę możliwości należy przerwać stosowanie leku kilka dni przed zabiegiem chirurgicznym. Jeśli konieczny jest zabieg w trybie nagłym, należy poinformować lekarza anestezjologa, że pacjent jest leczony tym lekiem. Konieczne jest zachowanie dużej ostrożności podczas podawania amitryptyliny pacjentom z nadczynnością tarczycy lub otrzymującym leki na tarczycę, ponieważ mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca. Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie podatni na występowanie niedociśnienia ortostatycznego. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi, zatrzymaniem moczu, przerostem gruczołu krokowego, nadczynnością tarczycy, objawami paranoi i zaawansowaną chorobą wątroby lub układu krążenia, zwężeniem odźwiernika i porażenną niedrożnością jelita. U pacjentów z płytką komorą przednią i wąskim kątem komory oka stosowanie leku może wywołać napad ostrej jaskry z powodu rozszerzenia źrenicy. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia i samobójstw (zachowania samobójcze). Ryzyko utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej poprawy klinicznej. Należy uważnie kontrolować stan pacjentów do czasu uzyskania poprawy oraz we wczesnym etapie uzyskiwania poprawy (zwiększone ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych). Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia, szczególnie pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Leczenie pacjentów, w szczególności tych z grupy wysokiego ryzyka, powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza, głównie w początkowym etapie leczenia i po zmianie stosowanej dawki. Pacjenci (i ich opiekunowie) powinni być powiadomieni o potrzebie monitorowania występowania pogorszenia stanu klinicznego, występowania prób lub myśli samobójczych i nietypowych zmian w zachowaniu i konieczności zgłoszenia się do lekarza, jeśli pojawią się takie objawy. U pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi może wystąpić przesunięcie stanu w kierunku fazy maniakalnej. Jeśli pacjent wejdzie w fazę maniakalną, należy przerwać stosowanie amitryptyliny. Amitryptylina może wpływać na stężenie insuliny i glukozy we krwi, co wymaga korekty leczenia przeciwcukrzycowego u pacjentów chorujących na cukrzycę. Ponadto sama depresja może wpływać na równowagę poziomu glukozy pacjenta. Zgłaszano występowanie wysokiej gorączki podczas podawania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych z lekami przeciwcholinergicznymi lub neuroleptycznymi, zwłaszcza w czasie upałów. Po długotrwałym podawaniu nagłe przerwanie leczenia może spowodować objawy odstawienia, takie jak ból głowy, złe samopoczucie, bezsenność i drażliwość. Amitryptylinę należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących SSRI. W przypadku stosowania leku we wskazaniu moczenie nocne przed rozpoczęciem leczenia amitryptyliną należy wykonać EKG, aby wykluczyć obecność zespołu długiego QT. Amitryptyliny stosowanej w enurezie nie należy łączyć z lekiem przeciwcholinergicznym. Myśli i zachowania samobójcze mogą rozwinąć się również podczas wczesnego leczenia lekami przeciwdepresyjnymi innych zaburzeń niż depresja - podczas leczenia pacjentów z enurezą należy przestrzegać takich samych środków ostrożności jak podczas leczenia pacjentów z depresją. Brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży, odnośnie wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy natychmiast
udać się do lekarza:

• Napady przerywanego niewyraźnego widzenia, widzenia tęczowego i ból oka. Konieczne jest
  natychmiast badanie oka przed dalszą kontynuacją leczenia tym lekiem. Stan taki może być objawem
  ostrej jaskry. Rzadkie działanie niepożądane, może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 osób.

• Problem z sercem określany jako zespół długiego QT (widoczny w zapisie
  elektrokardiograficznym, EKG). Częste działanie niepożądane, może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10
  osób.

• Zaparcia, wzdęty brzuch, gorączka i wymioty.
  Objawy te mogą być spowodowane porażeniem części jelita. Rzadkie działanie niepożądane, może
  dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 osób.

• Zażółcenie skóry lub gałek ocznych (żółtaczka).
  Lek może wpływać na wątrobę. Rzadkie działanie niepożądane, może dotyczyć nie więcej niż 1 na
  1 000 osób.

• Siniaki, krwawienie, bladość lub uporczywy ból gardła i gorączka.
  Objawy te mogą być pierwszymi oznakami wpływu na szpik i krew.
  Wpływ na krew może polegać na zmniejszeniu liczby czerwonych krwinek (które transportują tlen w
  organizmie), białych krwinek (które pomagają zwalczać infekcje) i płytek (które pomagają w
  krzepnięciu). Rzadkie działanie niepożądane, może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 osób.

• Myśli lub zachowania samobójcze. Rzadkie działanie niepożądane, może dotyczyć nie więcej niż 1
  na 1 000 osób.

Poniżej wymienione działania niepożądane zgłaszano z następującą częstością:

Bardzo często: może dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób
• senność/ospałość
• drżenie rąk lub innych części ciała
• zawroty głowy
• ból głowy
• nieregularne, silne lub szybkie bicia serca
• zawroty głowy po wstaniu z powodu niskiego ciśnienia krwi (niedociśnienie ortostatyczne)
• suchość w ustach
• zaparcia
• nudności
• nadmierne pocenie się
• zwiększenie masy ciała
• niewyraźna lub wolna mowa
• agresja
• zatkany nos.

Często: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób
• splątanie
• zaburzenia seksualne (zmniejszony popęd płciowy, problemy ze wzwodem)
• zaburzenia uwagi
• zmiany smaku
• drętwienie lub mrowienie w rękach lub nogach
• zaburzenia koordynacji
• niewyraźna lub wolna mowa
• rozszerzone źrenice
• blok serca
• zmęczenie
• niskie stężenie sodu we krwi
• pobudzenie
• zaburzenia układu moczowego
• odczuwanie pragnienia.

Niezbyt często: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób
• niepokój, lęk, trudności ze snem, koszmary senne
• drgawki
• szum w uszach
• podwyższone ciśnienie krwi
• biegunka, wymioty
• zwiększona produkcja mleka lub wypływ mleka bez karmienia piersią
• zwiększone ciśnienie w gałce ocznej
• pogorszenia się stanu klinicznego pacjenta
• nasilenie się niewydolności serca
• zaburzenia czynności wątroby (np. cholestatyczna choroba wątroby).

Rzadko: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 1 000 osób
• zahamowanie czynności szpiku kostnego, zmiany krwi (mogą występować np. siniaki,
  krwawienie, bladość lub utrzymujący się ból gardła i gorączka)
• zmniejszenie apetytu
• majaczenie (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku), omamy
• myśli lub zachowania samobójcze
• zaburzenia rytmu serca lub wzorca tętna
• obrzęk ślinianek
• niedrożność jelita cienkiego powodująca zaparcia
• zażółcenie skóry lub gałek ocznych (żółtaczka)
• wypadanie włosów
• zwiększona wrażliwość na światło słoneczne
• powiększenie piersi u mężczyzn
• gorączka
• zmniejszenie masy ciała
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.

Bardzo rzadko: może dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób
• choroba mięśnia sercowego
• uczucie wewnętrznego niepokoju z towarzyszącą potrzebą ciągłego ruchu
• zaburzenia nerwów obwodowych
• nagłe zwiększenie ciśnienia w oku
• szczególny rodzaj nieregularnego rytmu serca (nazywany torsades de pointes)
• alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych i tkanki płucnej.

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• brak łaknienia
• wahania poziomu cukru we krwi
• paranoja
• zaburzenia ruchowe (niekontrolowane ruchy lub zmniejszenie ruchliwości)
• zapalenie mięśnia sercowego
• zapalenie wątroby
• uderzenia gorąca
• suchość oka.

U pacjentów przyjmujących ten rodzaj leków obserwowano większe ryzyko złamań kości.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona
internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Możliwy wpływ amitryptyliny na inne leki. Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone amitryptyliną i inhibitorami MAO (nieselektywne i selektywne A (moklobemid) i B (selegilina)), ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego. Leczenie amitryptyliną można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania nieodwracalnych nieselektywnych inhibitorów MAO i przynajmniej 1 dzień po przerwaniu stosowania odwracalnego moklobemidu; leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 14 dni po przerwaniu stosowania amitryptyliny. Niezalecane leczenie skojarzone: leki sympatykomimetyczne - amitryptylina może nasilać działanie na układ krążenia adrenaliny, efedryny, izoprenaliny, noradrenaliny, fenylefryny i fenylopropanolaminy (np. wchodzących w skład środków do znieczulenia miejscowego i ogólnego oraz środków obkurczających do nosa); blokery neuronów adrenergicznych - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) mogą przeciwdziałać przeciwnadciśnieniowym działaniom ośrodkowo działających leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak guanetydyna, betanidyna, rezerpina, klonidyna i metyldopa - podczas leczenia TLPD zaleca się przegląd wszystkich stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych; leki przeciwcholinergiczne - TLPD mogą nasilać działanie tych leków na oczy, OUN, jelita i pęcherz moczowy - należy unikać jednoczesnego stosowania z powodu zwiększonego ryzyka porażennej niedrożności jelita, wysokiej gorączki itp.; leki wydłużające odstęp QT, w tym leki przeciwarytmiczne, takie jak chinidyna, leki przeciwhistaminowe astemizol i terfenadyna, niektóre leki przeciwpsychotyczne (zwłaszcza pimozyd i sertindol), cyzapryd, halofantryna i sotalol - mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia arytmii komorowych podczas przyjmowania z TLPD (należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania amitryptyliny i metadonu ze względu na możliwość działania addycyjnego na odstęp QT i zwiększone ryzyko poważnych działań na układ krążenia, ostrożność jest zalecana również w razie jednoczesnego stosowania amitryptyliny i leków moczopędnych wywołujących hipokaliemię np. furosemidu); tiorydazyna - należy unikać jednoczesnego podawania amitryptyliny i tiorydazyny (substrat CYP2D6) ze względu na hamowanie metabolizmu tiorydazyny i w następstwie zwiększone ryzyko działań niepożądanych dotyczących serca; tramadol - jednoczesne stosowanie tramadolu (substrat CYP2D6) i TLPD, takich jak amitryptylina, zwiększa ryzyko wystąpienia napadów drgawek i zespołu serotoninowego, ponadto takie skojarzenie może hamować metabolizm tramadolu do aktywnego metabolitu i tym samym zwiększać stężenie tramadolu, ewentualnie powodując toksyczność opioidów; leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol i terbinafina - zwiększają stężenie TLPD w surowicy i towarzyszącą toksyczność - występowały omdlenia i torsade de pointes. Leczenie skojarzone wymagające środków ostrożności: środki działające hamująco na OUN - amitryptylina może nasilać działanie uspokajające alkoholu, barbituranów i innych środków działających hamująco na OUN. Możliwy wpływ innych leków na amitryptylinę. TLPD, w tym amitryptylina, są metabolizowane głównie przez CYP2D6 i CYP2C19, które są polimorficzne w populacji. Inne izoenzymy biorące udział w metabolizmie amitryptyliny to CYP3A4, CYP1A2 i CYP2C9. Izoenzym CYP2D6 może być hamowany przez różne leki, np. neuroleptyki, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, β-blokery i leki przeciwarytmiczne. Do silnych inhibitorów CYP2D6 należą bupropion, fluoksetyna, paroksetyna i chinidyna. Leki te mogą powodować znaczne zmniejszenie metabolizmu TLPD i wyraźne zwiększenie ich stężenia w osoczu. Należy rozważyć monitorowanie stężenia TLPD w osoczu, jeśli TLPD ma być jednocześnie podawany z innym lekiem, który jest silnym inhibitorem CYP2D6. Może być konieczne dostosowanie dawki amitryptyliny. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania amitryptyliny z duloksetyną, która jest umiarkowanym inhibitorem CYP2D6. Cymetydyna, metylfenidat i blokery kanału wapniowego (np. diltiazem i werapamil) mogą zwiększać stężenie TLPD w osoczu i towarzyszącą im toksyczność. Obserwowano zwiększenie stężenia amitryptyliny i nortryptyliny w surowicy przez leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol (inhibitor CYP2C9) i terbinafina (inhibitor CYP2C6). Izoenzymy CYP3A4 i CYP1A2 metabolizują amitryptylinę w mniejszym stopniu. Jednak wykazano, że fluwoksamina (silny inhibitor CYP1A2) zwiększa stężenie amitryptyliny w osoczu. Należy unikać takiego skojarzenia. Podczas jednoczesnego stosowania amitryptyliny i silnych inhibitorów CYP3A4, takich jak ketokonazol, itrakonazol i rytonawir, można spodziewać się klinicznie istotnych interakcji. TLPD i neuroleptyki wzajemnie hamują swój metabolizm. Może to prowadzić do obniżenia progu drgawkowego i napadów drgawek. Może być konieczne dostosowanie dawkowania tych leków. Doustne środki antykoncepcyjne, ryfampicyna, fenytoina, barbiturany, karbamazepina i ziele dziurawca mogą zwiększać metabolizm TLPD, czego efektem będzie zmniejszenie ich stężenia w osoczu i zmniejszona odpowiedź przeciwdepresyjna. W obecności etanolu zwiększone było stężenie wolnej amitryptyliny w osoczu i stężenie nortryptyliny.

Bausch Health Poland Sp. z o.o.
ul. Marynarska 15
02-674 Warszawa
22-627-28-88
[email protected]
www.bauschhealthpoland.pl