Ammonaps 940 mg/g granulat

1 tabl. zawiera 500 mg fenylomaślanu sodu; 1 tabl. zawiera 62 mg sodu. 1 g granulatu zawiera 940 mg fenylomaślanu sodu; 1 mała łyżka granulatu zawiera 149 mg sodu; 1 średnia łyżka granulatu zawiera 408 mg sodu; 1 duża łyżka granulatu zawiera 1200 mg sodu.

Fenylomaślan sodu jest pro-lekiem, który szybko ulega przemianie do fenylooctanu. Fenylooctan jest związkiem metabolicznie czynnym, który wiąże się z glutaminą poprzez acetylację i tworzy fenyloacetyloglutaminę, która jest następnie wydalana przez nerki. Fenyloacetyloglutamina stanowi alternatywny nośnik do wydalania nadmiaru azotu. Na podstawie badań wydalania fenyloacetyloglutaminy u pacjentów z zaburzeniami cyklu mocznikowego możliwe jest oszacowanie, że na każdy gram podanego fenylomaślanu sodu powstaje 0,12-0,15 g azotu z fenyloacetyloglutaminy. Fenylomaślan sodu zmniejsza zatem podwyższone stężenia amoniaku i glutaminy w osoczu krwi u pacjentów z zaburzeniami cyklu mocznikowego. Fenylomaślan jest szybko wchłaniany po podaniu na czczo. Średni czas do osiągnięcia C_max wynosi 1,35 h po podaniu tabletki, a 1 h po podaniu granulatu. T_0,5 w fazie eliminacji oszacowano na 0,8 h. Po podaniu pojedynczej dawki 5 g fenylomaślanu sodu średni czas do osiągnięcia C_max fenylooctanu i fenyloacetyloglutaminy wynosi odpowiednio 3,74 h i 3,43 h (tabletki) oraz 3,55 h i 3,23 h (granulat). T_0,5 w fazie eliminacji fenylooctanu i fenyloacetyloglutaminy oszacowano odpowiednio na 1,2 h i 2,4 h (tabletki) oraz 1,3 h i 2,4 h (granulat). Ok. 80-100% leku jest wydalane przez nerki w ciągu 24 h w postaci fenyloacetyloglutaminy.

Lek jest wskazany jako leczenie pomocnicze w przewlekłej terapii zaburzeń cyklu mocznikowego, w tym niedoboru syntetazy karbamoilofosforanowej, karbamoilotransferazy ornitynowej lub syntetazy argininobursztynianowej. Lek ten jest wskazany u wszystkich pacjentów z chorobą ujawniającą się w okresie noworodkowym (całkowite niedobory enzymów, pojawiające się w ciągu pierwszych 28 dni życia). Lek jest także wskazany u pacjentów, u których choroba ujawniła się w okresie późniejszym (częściowe niedobory enzymów, pojawiające się po upływie pierwszego miesiąca życia), z encefalopatią hiperamonemiczną w wywiadzie.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ciąża i okres karmienia piersią.

Stosowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji.

Leczenie powinno być nadzorowane przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń cyklu mocznikowego. Dawka dobowa powinna być indywidualnie dostosowana z uwzględnieniem tolerancji białka przez pacjenta oraz dziennego spożycia białka, niezbędnego do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Zazwyczaj całkowita dawka dobowa fenylomaślanu sodu w doświadczeniu klinicznym wynosi: u noworodków, niemowląt i dzieci o mc. mniejszej niż 20 kg - 450-600 mg/kg mc./dobę; u dzieci o mc. większej niż 20 kg, młodzieży i dorosłych - 9,9-13,0 g/m² pc./dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności dawek większych niż 20 g/dobę. Stężenia amoniaku, argininy, niezbędnych aminokwasów (zwłaszcza aminokwasów o rozgałęzionych łańcuchach), karnityny oraz białek w osoczu krwi powinny być prawidłowe. Stężenie glutaminy w osoczu krwi powinno być mniejsze niż 1000 μmol/l. Lek należy stosować razem z dietą ograniczającą spożycie białka, a w niektórych przypadkach z suplementacją niezbędnych aminokwasów i karnityny. U pacjentów ze zdiagnozowanym w okresie noworodkowym niedoborem syntetazy karbamoilofosforanowej lub karbamoilotransferazy ornitynowej wymagana jest suplementacja cytruliny albo argininy w ilości 0,17 g/kg mc./dobę lub 3,8 g/m² pc./dobę. U pacjentów ze zdiagnozowanym niedoborem syntetazy argininobursztynianowej wymagana jest suplementacja argininy w ilości 0,4-0,7 g/kg mc./dobę lub 8,8 - 15,4 g/m² pc./dobę. Jeśli wskazane jest dodatkowe spożycie kalorii, zaleca się podawanie produktu bezbiałkowego. Całkowitą dawkę dobową należy podzielić na równe części i podawać podczas każdego posiłku (np. 3 razy na dobę lub 4-6 razy na dobę u małych dzieci). Granulat należy podawać doustnie (niemowlętom i dzieciom, które nie są w stanie połykać tabletek oraz pacjentom z dysfagią) lub przez gastrostomię bądź sondę żołądkową. W przypadku podawania doustnego granulat należy zmieszać z pokarmem stałym (takim jak ziemniaki puree lub mus jabłkowy) lub z płynem (takim jak woda, sok jabłkowy, sok pomarańczowy lub gotowy pokarm dla niemowląt niezawierający białka). Tabletki należy zażywać z dużą ilością wody.

Tabl. nie należy stosować u pacjentów z dysfagią (utrudnione połykanie) ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia owrzodzeń przełyku, jeśli tabletki nie zostaną szybko przeniesione do żołądka. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. W przebiegu leczenia należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi, ponieważ wydalanie fenyloacetyloglutaminy przez nerki może być przyczyną utraty potasu z moczem. Także w czasie leczenia, u wielu pacjentów może wystąpić ostra encefalopatia hiperamonemiczna. Lek nie jest zalecany do leczenia ostrej hiperamonemii, która stanowi nagły przypadek medyczny wymagający natychmiastowej pomocy lekarskiej. U dzieci, które nie są w stanie połknąć tabletki, zaleca się podanie leku w postaci granulatu. Tabletek nie należy stosować u pacjentów z dysfagią (utrudnione połykanie) ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia owrzodzeń przełyku, jeśli tabletki nie zostaną szybko przeniesione do żołądka. 1 tabl. zawiera 62 mg sodu, co odpowiada 3% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. 1 g granulatu zawiera 124 mg sodu co odpowiada 6% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. Maksymalna zalecana dobowa dawka tego leku zawiera 2,5 g sodu, co stanowi 124% zalecanej przez WHO maksymalnej dobowej dawki sodu. Lek uważa się za produkt o dużej zawartości sodu. Należy wziąć pod uwagę tę informację szczególnie u pacjentów na diecie ubogosodowej. Dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub ciężką niewydolnością nerek i w stanach klinicznych, w których dochodzi do retencji sodu z obrzękami.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Poniżej przedstawiono częstość występowania możliwych działań niepożądanych.

Bardzo często: Dotyczy więcej niż 1 pacjenta na 10
Często: Dotyczy 1 do 10 pacjentów na 100
Niezbyt często: Dotyczy 1 do 10 pacjentów na 1 000
Rzadko: Dotyczy 1 do 10 pacjentów na 10 000
Bardzo rzadko: Dotyczy mniej niż 1 pacjenta na 10 000
Nieznana: Częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

Bardzo częste działania niepożądane: nieregularne miesiączki lub brak miesiączki. Jeśli
pacjentka prowadzi aktywne życie seksualne i miesiączki ulegną zatrzymaniu, nie należy
zakładać, że jest to spowodowane przyjmowaniem leku AMMONAPS. W takim przypadku należy
skonsultować się z lekarzem, ponieważ brak miesiączki może być oznaką ciąży (patrz
powyżej punkt Ciąża i karmienie piersią).

Częste działania niepożądane: zmiany w liczbie krwinek (czerwonych, białych, płytek krwi),
zmniejszenie apetytu, depresja, drażliwość, bóle głowy, omdlenia, zatrzymanie płynów (obrzęki),
zaburzenia smaku, bóle brzucha, wymioty, nudności, zaparcia, nieprzyjemny zapach skóry,
wysypka, zaburzenia czynności nerek, zwiększenie masy ciała, zmiany w wynikach badań
laboratoryjnych.

Niezbyt częste działania niepożądane: za mała liczba krwinek czerwonych w wyniku zahamowania
czynności szpiku kostnego, wybroczyny, zaburzenia rytmu serca, krwawienia z odbytnicy,
podrażnienie żołądka, wrzody trawienne, zapalenie trzustki.

Jeśli utrzymują się wymioty, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki zgłaszaniu
działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa
stosowania leku.

Jednoczesne podawanie probenecydu może wpływać na wydalanie sprzężonego metabolitu fenylomaślanu sodu przez nerki. Opublikowano raporty dotyczące hiperamonemii wywołanej przez haloperydol oraz kwas walproinowy. Kortykosteroidy mogą powodować rozkład białek strukturalnych, a tym samym zwiększenie stężenia amoniaku w osoczu krwi. W przypadku stosowania tych leków zaleca się częstsze monitorowanie stężenia amoniaku w osoczu krwi.

Swedish Orphan Biovitrum Sp.z o.o., Oddział w Polsce
AI. Jerozolimskie 96
00-807 Warszawa
22-206-98-63
[email protected]
www.sobi.com