Arduan 4 mg proszek i rozp. do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań

1 fiolka zawiera 4 mg bromku pipekuronium.

Niedepolaryzujący lek blokujący przewodzenie nerwowo-mięśniowe o długim czasie działania. Blokuje proces transmisji pomiędzy zakończeniem nerwu ruchowego a mięśniem poprzecznie prążkowanym poprzez kompetycyjne w stosunku do acetylocholiny łączenie się z receptorem nikotynowym zlokalizowanym na płytce motorycznej mięśnia poprzecznie prążkowanego. W przeciwieństwie do depolaryzujących leków blokujących przewodzenie nerwowo-mięśniowe, takich jak sukcynylocholina, lek nie powoduje drgania pęczkowego mięśni. Po dożylnym podaniu bromku pipekuronium w znieczuleniu halotanem początkowa objętość dystrybucji wynosi 67 (±30,2) ml/kg mc.; objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym - 309 (±103) ml/kg mc.; T_0,5 w fazie dystrybucji: 16,3 (±10,1) min. W znieczuleniu neuroleptykami wartości te wynosiły: objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym - 353 (±83) ml/kg mc.; T_0,5 w fazie dystrybucji - 7,6 min. Efekt kumulacyjny powtarzalnych dawek podtrzymujących jest znikomy lub nie występuje, gdy są one podawane w momencie stwierdzenia 25% powrotu kontrolnej amplitudy drgań, pod warunkiem że dawki te wynoszą 0,01-0,02 mg/kg mc. Po dożylnym podaniu bromku pipekuronium w znieczuleniu halotanem klirens osocza wynosi 2,4 (±0,5) ml/min/kg mc.; średni T_0,5 w fazie eliminacji - 137 (±68) min. W znieczuleniu neuroleptykami wartości te wynosiły: klirens osocza - 1,8 (±0,4) ml/min/kg mc.; średni T_0,5 w fazie eliminacji - 161 min. Pipekuronium jest wydalane głównie przez nerki, 56% podanej dawki w ciągu pierwszych 24 h, z czego 75% jest wydalane w niezmienionej formie, pozostała część jako metabolit 3-deacetylopipekuronium. Pipekuronium wydalane jest z żółcią w znikomych ilościach.

Intubacja tchawicy i zwiotczenie mięśni szkieletowych podczas znieczulenia ogólnego. Może być stosowany podczas różnych operacji, w których wymagane jest zwiotczenie mięśni trwające dłużej niż 20-30 min. Jako element sztucznej wentylacji płuc.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Miastenia.

Brak wystarczających danych na temat stosowania leku w czasie ciąży u ludzi, które pozwoliłyby ocenić potencjalne zagrożenia dla płodu. Lek powinien być podawany kobiecie w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko. Z badań klinicznych z użyciem bromku pipekuronium jako uzupełnienia znieczulenia ogólnego do cięcia cesarskiego wynika, że nie wpływa on na wartości Apgar, napięcie mięśni ani adaptację sercowo-naczyniową płodu. Nie obserwowano żadnych innych działań niepożądanych u noworodków. Badania farmakokinetyczne wykazały, że bardzo małe ilości bromku pipekuronium przenikają przez barierę łożyskową i dostają się do krwi pępowinowej. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Dożylnie. Dawkowanie powinno być indywidualnie dostosowane dla każdego pacjenta. Należy wziąć pod uwagę sposób znieczulenia, przewidywany czas trwania zabiegu, możliwe interakcje z innymi lekami podawanymi przed i w trakcie znieczulenia, choroby towarzyszące oraz aktualny stan chorego. W celu monitorowania blokady nerwowo-mięśniowej zaleca się stosowanie stymulatora nerwów obwodowych. Lek jest podawany dożylnie jako początkowe szybkie wstrzyknięcie, po którym następuje frakcyjna iniekcja odpowiednich dawek w celu utrzymania zwiotczenia mięśni. Lek powinien być podawany wyłącznie przez doświadczonych klinicystów lub pod ich nadzorem oraz przy użyciu odpowiednich dostępnych urządzeń do sztucznej wentylacji płuc. Podane poniżej dawkowanie, należy traktować jako ogólne wskazówki dotyczące dawki początkowej i dawek podtrzymujących w celu zapewnienia wystarczającego zwiotczenia mięśni podczas zabiegów chirurgicznych o średnim i długim okresie trwania wykonywanych w znieczuleniu ogólnym z lub bez podania bromku pipekuronium dla ułatwienia intubacji dotchawiczej (anestezja zbilansowana). Dorośli. Dawki początkowe umożliwiające intubację i rozpoczęcie zabiegu chirurgicznego: 0,06-0,10 mg/kg mc. w zależności od czasu trwania operacji, zastosowanego środka znieczulającego oraz charakterystyki pacjenta. Po zastosowaniu tych 2 dawek doskonałe warunki do intubacji stwierdza się w ciągu 150-180 sekund, a zwiotczenie mięśni trwa ok. 60-90 min. Dawki początkowe do zwiotczenia mięśni umożliwiające rozpoczęcie zabiegu chirurgicznego po intubacji przeprowadzonej po sukcynylocholinie: 0,05 mg/kg mc. Przy użyciu tych dawek zwiotczenie mięśni utrzymuje się przez 30-60 min. Dawki podtrzymujące zwiotczenie mięśni:  0,01-0,02 mg/kg mc. Powyższe dawki podtrzymujące zapewniają zwiotczenie mięśni odpowiednie do przeprowadzenia operacji trwającej ok. 30-60 min. Szczególne grupy pacjentów. W celu zwiotczenia mięśni u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, nie zaleca się przekraczania dawki 0,04 mg/kg mc. ze względu na przedłużenie działania zwiotczającego. U pacjentów z marskością wątroby początek działania pipekuronium może być wydłużony, natomiast czas klinicznego zwiotczenia pozostaje niezmieniony. W cholestazie pozawątrobowej może dojść do wydłużenia T_0,5 w fazie eliminacji. Odwracanie efektu. Blokada przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołana podaniem leku zwykle ustępuje spontanicznie. W razie konieczności można odwrócić działanie zwiotczające mięśni podając dożylnie leki antycholinergiczne: 0,5-2 mg metylosiarczanu neostygminy i 0,6-1,20 mg siarczanu atropiny (w oddzielnych strzykawkach). Użycie stymulatora nerwów obwodowych lub obserwacja klinicznych objawów ustępowania blokady motorycznej pozwala ocenić powrót siły mięśniowej. W razie potrzeby leki odwracające działanie zwiotczające można podać ponownie. Sposób podania. Lek należy podawać dożylnie. Nie może być mieszany z innymi roztworami lub lekami w tej samej strzykawce lub worku. Można używać tylko świeżo przygotowanych roztworów.

Ze względu na wpływ leku na mięśnie oddechowe, może być on podawany tylko w obecności osoby wyspecjalizowanej w przeprowadzaniu sztucznego oddychania, w miejscach, w których są dostępne warunki do przeprowadzenia sztucznego oddychania. Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznych lek może być podawany tylko w warunkach, gdy reakcje te mogą być natychmiast poddane leczeniu. Lek nie wywiera znaczących efektów sercowo-naczyniowych w zakresie dawek porażających mięśnie. Mogą wystąpić niewielkie, klinicznie nieistotne zmiany (zwykle spadek) tętna, skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi oraz rzutu serca. Zmiany te są prawdopodobnie związane z działaniem innych leków (fentanyl, tiopental, halotan) stosowanych jednocześnie przy wprowadzaniu znieczulenia. Znając powyższe fakty należy rozważyć podawanie leków wagolitycznych jako premedykacji oraz ich dawki. Oczywiście należy wziąć pod uwagę stymulujące działanie anestetyków stosowanych jednocześnie oraz rodzaj interwencji chirurgicznej. U pacjentów z chorobami, które mogą zmieniać działanie bromku pipekuronium, zaleca się stosowanie stymulatora nerwów obwodowych. Może on pomóc w uniknięciu przedawkowania oraz w ocenie przywrócenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. U pacjentów z niewydolnością nerek czas działania jest wydłużony. Należy odpowiednio zmniejszyć dawkę. U pacjentów z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, z wyjątkiem miastenii (w tym przypadku stosowanie leku jest przeciwwskazane), bromek pipekuronium powinien być podawany ostrożnie, gdyż zaburzenia te mogą powodować zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie zwiotczenia. W takich przypadkach zalecane jest leczenie za pomocą leków przeciwcholinergicznych prowadzone przez doświadczonego i wykwalifikowanego lekarza. Przed zabiegiem chirurgicznym nie należy stosować niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie do intubacji dotchawiczej. Zalecane jest stosowanie wielokrotnie mniejszych dawek bromku pipekuronium, ponieważ u tych pacjentów może wystąpić blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Niewskazane jest jednoczesne podawanie anestetyków i środków wpływających na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (benzodiazepiny). Antycholinoesteraza powinna zostać zastosowana pod koniec zabiegu chirurgicznego na 10-15 min przed wystąpieniem wymaganego działania terapeutycznego. Po zabiegu chirurgicznym należy wziąć pod uwagę planowe przedłużenie sztucznej wentylacji płuc. Przejście na oddech spontaniczny powinno odbywać się podczas monitorowania bloku przewodnictwa nerwowo-mięśniowego i parametrów oddechowych. Farmakokinetyka pipekuronium jest zasadniczo podobna u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i u pacjentów z marskością wątroby. W marskości wątroby początek działania pipekuronium, polegający na blokowaniu przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, może być wydłużony, natomiast czas klinicznego zwiotczenia pozostaje niezmieniony. W cholestazie pozawątrobowej może dojść do wydłużenia okresu półtrwania w fazie eliminacji, głównie ze względu na zwiększenie objętości dystrybucji. U pacjentów z niewydolnością układu krążenia możliwe jest późniejsze rozpoczęcie działania leku, a zatem późniejsza intubacja. Ani w warunkach doświadczalnych, ani klinicznych, nie stwierdzono hipertermii złośliwej związanej z podawaniem leku. Ponieważ lek zwiotczający mięśnie nigdy nie jest stosowany w monoterapii, a hipertermia złośliwa w trakcie znieczulenia jest możliwa nawet przy braku znanych czynników wyzwalających, klinicyści powinni znać wczesne objawy, metody diagnostyczne i sposób leczenia hipertermii złośliwej. Przed znieczuleniem należy skorygować równowagę kwasowo-zasadową i homeostazę elektrolitową. Obniżona temperatura ciała może wydłużać działanie leku. Hipokaliemia, glikozydy naparstnicy, leczenie diuretykami, hipermagnezemia, hipokalcemia (transfuzja), hipoproteinemia, odwodnienie, kwasica, hipoproteinemia, hiperkapnia i kacheksja mogą nasilać lub wydłużać działanie bromku pipekuronium. Lek może zmniejszyć częściowy czas tromboplastyny i czas protrombinowy. Ponieważ sole magnezu wzmacniają blok nerwowo-mięśniowy, odwrócenie bloku nerwowo-mięśniowego wywołanego przez leki zwiotczające mięśnie może być niezadowalające u kobiet otrzymujących siarczan magnezu z powodu zatrucia ciążowego. W takich przypadkach należy zastosować stymulator nerwów obwodowych. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ampułkę rozpuszczalnika, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Mimo iż zgłoszono tylko kilka przypadków reakcji anafilaktycznej po zastosowaniu leku Arduan,
zawsze muszą być dostępne odpowiednie narzędzia i leki.

Następujące działania niepożądane zgłaszano rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 osób):
- Ostry wstrząs alergiczny (reakcje anafilaktyczne);
- Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN);
- Migotanie przedsionków, niedokrwienie mięśnia sercowego, dodatkowe skurcze komorowe;
- Nadciśnienie tętnicze, zakrzepica;
- Atelektazja, duszności, skurcz krtani;
- Wysypka, pokrzywka;
- Atrofia mięśni;
- Bezmocz.

Następujące działania niepożądane zgłaszano z nieznaną częstością (częstość nie może być określona
na podstawie dostępnych danych):
- obniżone ciśnienie krwi (hipotensja);
- nieznaczne zmniejszenie bicia serca (bradykardia).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Następujące leki mogą nasilić i (lub) wydłużyć działanie bromku pipekuronium: anestetyki wziewne (halotan, metoksyfluran, eter dietylowy, enfluran, izofluran, cyklopropan); anestetyki dożylne (ketamina, fentanyl, propanidid, barbiturany, etomidat, gammahydroksybutyrat); duże dawki anestetyków miejscowych; inne niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie, podawane przed podaniem sukcynylocholiny; niektóre antybiotyki i chemioterapeutyki (aminoglikozydy i antybiotyki polipeptydowe, pochodne imidazolu, metronidazol i inne); leki moczopędne, leki β-adrenoliyczne, tiamina, inhibitory MAO, guanidyna, protamina, fenytoina, leki blokujące receptory alfa, antagoniści wapnia, sole magnezu; większość leków przeciwarytmicznych, wraz z chinidyną i dożylnie podawaną lidokainą zwiększa blokadę wywołaną niedepolaryzującymi środkami zwiotczającymi mięśnie. Długotrwałe podawanie kortykosteroidów, neostygminy, edrofonu, pirydostygminy, noradrenaliny, azatiopryny, teofiliny, KCl, NaCl, CaCl₂przed podaniem bromku pipekuronium może spowodować osłabienie jego działania. Wcześniejsze podanie depolaryzujących środków zwiotczających (w zależności od dawki, czasu podania i indywidualnej wrażliwości) może spowodować zwiększenie lub zmniejszenie działania bromku pipekuronium. Gentamycyna, ampicylina podane podczas zabiegu chirurgicznego nie wpływają na działanie bromku pipekuronium, a więc mogą być stosowane równocześnie bez wywoływania działań niepożądanych.

Gedeon Richter Marketing Polska Sp. z o.o.
ul. Franciszka Klimczaka 1
02-797 Warszawa
22-642-67-39
[email protected]
www.gedeonrichter.pl