Arilin rapid 1 g globulki dopochwowe

1 globulka zawiera 1000 mg metronidazolu.

Metronidazol jest chemioterapeutykiem należącym do grupy nitroimidazoli. Sam metronidazol nie wykazuje działania przeciwdrobnoustrojowego. W warunkach beztlenowych, w wyniku działania bakteryjnej oksydoreduktazy pirogronian-ferredoksyna oraz utleniania ferredoksyny i flawodoksyny, powstają z niego rodniki nitrozowe atakujące DNA. Rodniki nitrozowe tworzą addukty z parami zasad w DNA, powodujące rozrywanie łańcucha DNA, a następnie lizę komórek. Mechanizmy oporności na metronidazol u bakterii beztlenowych poznano tylko częściowo. Oporne na metronidazol szczepy Bacteroides posiadają determinanty oporności, kodujące reduktazy nitroimidazolu, przekształcające nitroimidazole do aminoimidazoli, co zapobiega powstawaniu rodników nitrozowych odpowiedzialnych za działanie przeciwbakteryjne. Oporność Helicobacter pylori na metronidazol opiera się na mutacjach w jednym genie, kodującym nitroreduktazę NADPH. Mutacje te powodują zamianę aminokwasów i utratę aktywności enzymu. W ten sposób pominięty zostaje etap aktywacji metronidazolu do reaktywnej grupy nitrozowej. Występuje całkowita oporność krzyżowa między metronidazolem i innymi pochodnymi nitroimidazolu (tinidazol, ornidazol, nimorazol). Częstość występowania nabytej oporności u poszczególnych gatunków może się różnić w zależności od lokalizacji i czasu. W związku z tym niezbędne są lokalne dane dotyczące oporności, szczególnie w celu właściwego leczenia ciężkich zakażeń. Jeśli lokalne dane dotyczące oporności wskazują na wątpliwą skuteczność metronidazolu, należy zasięgnąć porady specjalisty. Szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń lub w razie niepowodzenia leczenia należy przeprowadzić diagnostykę mikrobiologiczną potwierdzającą rodzaj patogenu i jego oporność na metronidazol. Po dopochwowym podaniu tylko około 20% wchłania się, a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 8-24 h. T_0,5 w surowicy wynosi około 8 (6-10) h.

Rzęsistkowica lub nieswoiste bakteryjne zapalenie pochwy.

Nadwrażliwość na metronidazol, inne pochodne 5-nitroimidazolu, soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie należy stosować w I trymestrze ciąży (jeśli kobieta mogła zajść w ciążę, należy wykonać test ciążowy przed rozpoczęciem stosowania leku). W II i III trymestrze ciąży preparat może być zastosowany jedynie wtedy, gdy jest to konieczne, a inne metody leczenia są nieskuteczne lub przeciwwskazane. Bezpieczeństwo stosowania metronidazolu w ciąży nie jest dostatecznie przebadane. Niektóre badania dowodzą zwiększonej liczby malformacji; do dziś nie jest w pełni wyjaśnione późne działanie, w tym karcinogenność. Nieograniczone stosowanie nitroimidazoli przez matkę, powoduje ryzyko wystąpienia u płodu i u noworodka nowotworów i uszkodzeń materiału genetycznego. Nie ma udowodnionych przypadków uszkodzeń zarodka czy płodu. Mertonidazol przenika przez barierę łożyska i do mleka matki karmiącej. W okresie karmienia piersią leku nie należy stosować, w razie konieczności należy przerwać karmienie piersią. W wypadku podania jednorazowej dawki leku, karmienie piersią należy przerwać na 24 h i w tym czasie odciągać pokarm.

Dopochwowo. W pierwotnych zakażeniach: 1 globulka. W ciężkich i nawracających zakażeniach: 1 globulka przez 2 dni. Sposób podania. Podawać głęboko do pochwy, najlepiej wieczorem, leżąc na plecach z lekko podkurczonymi nogami.

U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, zaburzeniami hemopoezy, z chorobami ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego przed zastosowaniem leku należy szczególnie rozważyć ryzyko w stosunku do ewentualnych korzyści. Po rozpoczęciu leczenia metronidazolem w postaci do podawania ogólnoustrojowego u pacjentów z zespołem Cockayne`a, odnotowano przypadki ciężkiej hepatotoksyczności lub ostrej niewydolności wątroby, w tym o bardzo szybkim przebiegu, zakończone zgonem. W tej populacji nie należy stosować metronidazolu, chyba że uzna się, że korzyści przewyższają ryzyko i nie jest dostępne alternatywne leczenie. Przed rozpoczęciem terapii, a także w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu należy wykonać testy wątrobowe, aby upewnić się, że czynność wątroby mieści się w granicach normy lub że został osiągnięty poziom wartości początkowych. Jeśli parametry czynności wątroby będą znacznie podwyższone, należy zaprzestać stosowania leku. Pacjentom z zespołem Cockayne`a należy doradzić, aby natychmiast przerwali przyjmowanie metronidazolu oraz zgłosili swojemu lekarzowi wszelkie objawy, mogące świadczyć o uszkodzeniu wątroby. W przypadku wystąpienia ciężkich, ostrych reakcji nadwrażliwości (np. wstrząsu anafilaktycznego), należy natychmiast zastosować odpowiednie środki ratunkowe (np. leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy, leki sympatykomimetyczne i –w razie konieczności–wspomagany oddech) oraz przerwać stosowanie leku. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia jelit, należy rozważyć zakończenie stosowania globulek i rozpoczęcie innej odpowiedniej terapii (np. specyficznymi antybiotykami lub chemioterapeutykami o dowiedzionej skuteczności klinicznej; przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę. Metronidazolu i innych nitroimidazoli nie należy stosować dłużej niż przez 10 dni (limit ten może zostać przekroczony jedynie w wyjątkowych sytuacjach). Leczenie może być powtarzane bardzo rzadko. Ograniczenie okresu leczenia podyktowane jest tym, że nie można wykluczyć uszkadzania ludzkich pierwotnych komórek płciowych; w badaniach na zwierzętach obserwowano rozwój różnych zmian nowotworowych. Stosowanie leku jednocześnie z produktami zawierającymi lateks (np. prezerwatywy, kapturki dopochwowe) może spowodować ich uszkodzenie i zmniejszyć skuteczność.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Po podaniu dopochwowym tylko 20 % metronidazolu przenika do krwi, z tego względu działania
niepożądane w trakcie leczenia preparatem Arilin rapid występują rzadko.
Podczas ogólnoustrojowego podawania metronidazolu (doustnie, doodbytniczo, dożylnie)
występowały przedstawione niżej działania niepożądane.

Często (występowały u 1 do 10 na 100 pacjentów):
– uczucie metalicznego smaku w jamie ustnej, gorzki smak podczas odbijania się, nalot na języku,

zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie, ucisk w żołądku, nudności,
wymioty, utrata apetytu, biegunka.

– może wystąpić ciemne zabarwienie moczu (spowodowane przez metabolit metronidazolu).
Zmiana ta nie ma znaczenia klinicznego


Niezbyt często (występowały u 1 do 10 na 1 000 pacjentów):
– bóle i zawroty głowy, senność, bezsenność, zaburzenia psychotyczne, w tym urojenia (omamy) i
   stany splątania, pobudliwość, depresja, zaburzenia koordynacji ruchowej ciała (ataksja);
– neuropatia obwodowa (odczuwanie drętwienia, zaburzenia czucia i mrowienia w kończynach) i
   drgawki; patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności;
– reakcje skórne (np. swędzenie, pokrzywka z pęcherzami i bąblami – wykwit pokrzywkowy);
– gorączka polekowa;
– leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów we krwi obwodowej) i granulocytopenia
   (zmniejszenie liczby granulocytów we krwi obwodowej) – z tego powodu lekarz może zalecić
   badania krwi podczas dłuższego podawania leku;
– reakcje anafilaktyczne (szybko rozwijające się reakcje nadwrażliwości); w lekkiej postaci mogą
   one prowadzić do zaczerwienienia skóry objętej zapaleniem, powstawania bąbli na skórze,
   alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (kataru) i alergicznego zapalenia spojówek, w ciężkiej
– mogą zagrażać życiu z powodu duszności i zaburzeń krążenia;
– dyzuria (bolesne oddawanie moczu), zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu;
– zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie aktywności aminotransferaz i stężenia bilirubiny we
   krwi);
– zakażenia grzybicze (Candida) w okolicy narządów płciowych;
– osłabienie (mięśni), zaburzenia widzenia.

Bardzo rzadko (występowały rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów):
– wstrząs anafilaktyczny (nagły spadek ciśnienia krwi z powodu nadwrażliwości); w ciężkich
   przypadkach mogą wystąpić duszności, zawroty głowy i wymioty, zaburzenia świadomości,
   zimne poty oraz bladość i chłód dłoni i stóp; patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności;
– zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia);
– brak leukocytów określonego rodzaju (agranulocytoza);
– zapalenie trzustki;
– rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (ciężka choroba jelit, objawiająca się uporczywą
   biegunką); patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności;
– reakcje alergiczne wywołane przez 3-sn-fosfatydylocholinę (z ziaren soi) − składnik zawartej w
   globulkach lecytyny;
– bóle stawów.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
– nietypowe zmiany w mózgu, zespół móżdżkowy [np. upośledzenie mowy, zaburzenia chodu,
   mimowolne ruchy gałek ocznych (oczopląs) i drgawki];
– ciężkie reakcje skórne z zagrażającymi życiu reakcjami ogólnymi (np. rumień wielopostaciowy;
   (stan zapalny skóry z zaczerwienieniami), pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-
   Johnsona), toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella);
– zapalenie wątroby, niekiedy z żółtaczką. U pacjentów leczonych jednocześnie innymi
   antybiotykami, wystąpiły przypadki niewydolności wątroby, powodujące konieczność
   przeszczepu wątroby.
– Ostra niewydolność wątroby u pacjentów z zespołem Cockayne’a (patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i
   środki ostrożności”).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301
Faks: +48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Po dopochwowym podaniu metronidazolu obserwowano objawy nietolerancji alkoholu. Spożywanie alkoholu w trakcie przyjmowania metronidazolu może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak rumień na skórze i szyi, nudności, wymioty, bóle głowy i zawroty głowy (działanie podobne do disulfiramu). Nie należy pić alkoholu podczas i w ciągu 48 h po zakończeniu stosowania leku. Ponadto po ogólnoustrojowym podaniu metronidazolu (doustnie, doodbytniczo, dożylnie) mogą wystąpić opisane poniżej interakcje. U pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny (np. warfaryna, acenokumarol) należy szczególnie uważnie kontrolować parametry krzepnięcia, ponieważ metronidazol zwiększa krzepliwość krwi i może być niezbędne podwyższenie dawki leków przeciwzakrzepowych. U pacjentów leczonych jednocześnie litem i metronidazolem obserwowano zwiększenie stężenia litu w surowicy. Po podaniu barbituranów i fenytoiny następuje zmniejszenie skuteczności metronidazolu. Po podaniu sylimaryny/sylibiny występuje zmniejszenie skuteczności metronidazolu. Cymetydyna może w pojedynczych przypadkach wpływać na proces eliminacji metronidazolu z organizmu i w ten sposób powodować zwiększenie stężenia metronidazolu w surowicy. Diosmina może również spowodować zwiększenie stężenia metronidazolu w surowicy. Metronidazol może powodować zmniejszenie wyników oznaczeń aktywności AspAT w surowicy, wykonywanych niektórymi metodami. U pacjentów leczonych cyklosporyną istnieje ryzyko zwiększenia stężenia cyklosporyny w surowicy. Stężenie cyklosporyny i kreatyniny w surowicy należy ściśle monitorować, jeżeli zachodzi konieczność jednoczesnego stosowania. Metronidazol zmniejsza klirens 5-fluorouracylu, co może prowadzić do nasilonego działania toksycznego 5-fluorouracylu. Stężenie busulfanu w osoczu może wzrosnąć pod wpływem metronidazolu, co może prowadzić do poważnego działania toksycznego busulfanu. Jednoczesne podawanie takrolimusu i metronidazolu prowadzi do zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi - z tego względu należy często kontrolować stężenie takrolimusu we krwi i czynność nerek, zwłaszcza na początku i pod koniec leczenia metronidazolem u pacjentów z ustalonym schematem leczenia takrolimusem. W powiązaniu z jednoczesnym podawaniem metronidazolu i amiodaronu zaobserwowano wydłużenie odstępu QT i torsade de pointes; zaleca się regularne kontrole EKG. Należy poinformować pacjentów leczonych ambulatoryjnie, że powinni niezwłocznie zgłosić się do lekarza, jeśli zaobserwują objawy torsade de pointes, takie jak zawroty głowy, kołatanie serca lub omdlenia. Substancje, które modyfikują florę żołądkowo-jelitową (np. antybiotyki), mogą zmniejszać biodostępność produktów kwasu mykofenolowego po podaniu doustnym. Zaleca się ścisłe monitorowanie kliniczne oraz kontrole laboratoryjne w kierunku immunosupresyjnego działania kwasu mykofenolowego podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwzakaźnych.

Solpharm Sp. z o.o.
ul. Zakątek 1
05-270 Marki
22-616-28-08
[email protected]
www.solpharm.pl