Arixtra 2,5 mg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań

1 ampułko-strzykawka zawiera 2,5 mg lub 7,5 mg soli sodowej fondaparynuksu.

Fondaparynuks jest syntetycznym i selektywnym inhibitorem aktywnego czynnika X (Xa). Aktywność przeciwzakrzepowa fondaparynuksu jest wynikiem selektywnego hamowania czynnika Xa, za pośrednictwem antytrombiny III (AT III). Poprzez selektywne wiązanie AT III fondaparynuks nasila (około 300 razy) naturalną neutralizację czynnika Xa przez AT III. Neutralizacja czynnika Xa przerywa kaskadę krzepnięcia krwi i hamuje zarówno powstawanie trombiny, jak i tworzenie się zakrzepu. Fondaparynuks nie inaktywuje trombiny (aktywnego czynnika II) i nie ma wpływu na czynność płytek. W dawkach stosowanych w leczeniu, preparat nie wpływa w klinicznie istotnym stopniu, na rutynowe testy krzepnięcia, takie jak czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT), czas krzepnięcia po aktywacji (ACT) lub czas protrombinowy (PT)/Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany (INR) w surowicy, ani na czas krwawienia lub aktywność fibrynolityczną osocza. Fondaparynuks zazwyczaj nie reaguje krzyżowo z surowicami pacjentów z trombocytopenią indukowaną przez heparynę HIT (jednak rzadko otrzymywano spontaniczne zgłoszenia HIT u pacjentów leczonych fondaparynuksem). Po podaniu podskórnym fondaparynuks jest całkowicie i szybko wchłaniany (całkowita biodostępność 100%). Po pojedynczym podskórnym wstrzyknięciu młodym, zdrowym osobom preparatu w dawce 2,5 mg, maksymalne stężenie w surowicy jest osiągane 2 h po podaniu. Stężenia leku w surowicy, wynoszące połowę wartości średniego C_max są osiągane 25 min. po podaniu. Po podawaniu 1 dawki na dobę, stan równowagi stężeń leku w surowicy krwi jest osiągany po 3-4 dniach. In vitro, fondaparynuks silnie i swoiście wiąże się z białkiem antytrombiną wiązaniem zależnym od dawki leku i stężenia w surowicy. Fondaparynuks nie wiąże się znacząco z innymi białkami surowicy, w tym z czynnikiem płytkowym 4 (PF4). Nie wykazano, aby fondaparynuks był metabolizowany, a w szczególności by powstawały aktywne metabolity. T_0,5 wynosi około 17 h u młodych, zdrowych osób i około 21 h u zdrowych osób w podeszłym wieku. Fondaparynuks jest wydalany w 64-77% z moczem jako niezmieniony związek.

Ampułko-strzykawki 2,5 mg. Zapobieganie żylnym incydentom zakrzepowo-zatorowym (VTE) u pacjentów poddawanych dużym ortopedycznym zabiegom chirurgicznym kończyn dolnych, takim jak operacja złamania szyjki kości udowej, duże zabiegi chirurgiczne stawu kolanowego lub zabieg wymiany stawu biodrowego. Zapobieganie żylnym incydentom zakrzepowo-zatorowym (VTE) u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w obrębie jamy brzusznej, u których istnieje duże ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, np. pacjenci operowani z powodu nowotworu w jamie brzusznej. Zapobieganie żylnym incydentom zakrzepowo-zatorowym (VTE) u dorosłych pacjentów nie poddawanych leczeniu zabiegowemu, którzy są w grupie dużego ryzyka wystąpienia VTE i którzy są unieruchomieni z powodu ostrej choroby, takiej jak niewydolność serca i (lub) ostre zaburzenia oddechowe i (lub) ostre zakażenia lub choroba zapalna. Leczenie niestabilnej choroby wieńcowej lub zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST w elektrokardiogramie (UA/NSTEMI) u pacjentów, u których nie ma wskazań do pilnego (<120 minut) wykonania zabiegu inwazyjnego (PCI). Leczenie zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST w elektrokardiogramie (STEMI) u pacjentów leczonych trombolitycznie lub nie poddanych początkowo innemu leczeniu reperfuzyjnemu. Leczenie osób dorosłych z ostrą, objawową, samoistną zakrzepicą żył powierzchniowych kończyn dolnych bez współistniejącej zakrzepicy żył głębokich. Ampułko-strzykawki 7,5 mg. Leczenie ostrej zakrzepicy żył głębokich (DVT) u osób dorosłych i leczenie ostrego zatoru płucnego (PE), z wyjątkiem pacjentów niestabilnych hemodynamicznie i pacjentów, u których konieczna jest tromboliza lub płucna embolektomia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynne, klinicznie znaczące krwawienie. Ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia. Preparatu w ampułko-strzykawkach 2,5 mg nie należy stosować u pacjentów z klirensem kreatyniny <20 ml/min. Preparatu w ampułko-strzykawkach 7,5 mg nie należy stosować u pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min.

Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Preparatu nie wolno stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie zaleca się karmić piersią podczas leczenia fondaparynuksem. W badaniach na zwierzętach nie wykazano jakiegokolwiek wpływu na płodność.

Preparat jest podawany w głębokim podskórnym wstrzyknięciu pacjentowi leżącemu. Miejsca podawania należy zmieniać na przemian między lewą i prawą przednio-boczną ścianą brzucha, a lewą i prawą tylno-boczną ścianą brzucha. W celu uniknięcia utraty leku podczas stosowania ampułko-strzykawki, nie należy opróżniać strzykawki z pęcherzyków powietrza przed wstrzyknięciem preparatu. Igłę należy wprowadzić na całą jej długość, prostopadle w fałd skórny, trzymany między kciukiem a palcem wskazującym; fałd skórny należy trzymać przez cały czas trwania wstrzykiwania. Podając preparat dożylnie (wyłącznie pierwsza dawka u pacjentów ze STEMI), przez uprzednio założoną kaniulę, można go podać bezpośrednio lub wykorzystać w tym celu mały pojemnik z 0,9% roztworem soli fizjologicznej (25 lub 50 ml). Jeśli preparat podawany jest przy użyciu małego pojemnika z solą fizjologiczną, infuzja powinna trwać 1-2 min. Ampułko-strzykawki 2,5 mg. Pacjenci poddawani dużym ortopedycznym zabiegom chirurgicznym lub zabiegom chirurgicznym w obrębie jamy brzusznej. Zalecana dawka preparatu wynosi 2,5 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym, po zabiegu chirurgicznym. Początkową dawkę należy podać 6 h po zakończeniu zabiegu operacyjnego, pod warunkiem zachowanej hemostazy. Leczenie należy kontynuować aż do czasu zmniejszenia ryzyka wystąpienia żylnych powikłań zakrzepowo-zatorowych, zwykle do czasu, gdy pacjent będzie mógł chodzić, co najmniej przez 5-9 dni po zabiegu chirurgicznym. Doświadczenia pokazują, że u pacjentów poddanych operacji z powodu złamania szyjki kości udowej, ryzyko wystąpienia VTE utrzymuje się ponad 9 dni po zabiegu chirurgicznym - u tych pacjentów należy rozważyć stosowanie przedłużonego leczenia zapobiegawczego preparatem przez dodatkowych 24 dni. Pacjenci internistyczni, którzy są w grupie dużego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych, opierając się na indywidualnej ocenie ryzyka. Zalecana dawka preparatu wynosi 2,5 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Czas trwania leczenia wynoszący 6-14 dni został klinicznie zbadany u pacjentów internistycznych. Leczenie niestabilnej choroby wieńcowej lub zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST w elektrokardiogramie (UA/NSTEMI). Zalecana dawka preparatu wynosi 2,5 mg raz na dobę, podawana we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie należy rozpoczynać możliwie najwcześniej po rozpoznaniu i kontynuować przez maksimum 8 dni lub do wypisu ze szpitala, jeśli nastąpi on wcześniej. Jeśli wykonywana jest przezskórna interwencja na naczyniach wieńcowych (PCI), należy zgodnie ze standardową praktyką zastosować podczas PCI heparynę niefrakcjonowaną (HNF), uwzględniając przy tym ryzyko krwawienia i czas, który upłynął od podania ostatniej dawki fondaparynuksu. Czas od usunięcia koszulki naczyniowej do podania kolejnej, podskórnej dawki fondaparynuksu należy ustalić na podstawie oceny klinicznej. W kluczowym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania fondaparynuksu w leczeniu UA/NSTEMI, kolejną dawkę fondaparynuksu podawano nie wcześniej, niż po upływie 2 h od momentu usunięcia koszulki naczyniowej. Leczenie zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST w elektrokardiogramie (STEMI). Zalecana dawka preparatu wynosi 2,5 mg raz na dobę. Pierwszą dawkę fondaparynuksu należy podać dożylnie, zaś kolejne dawki we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie należy rozpoczynać możliwie najwcześniej po rozpoznaniu i kontynuować przez maksimum 8 dni lub do wypisu ze szpitala, jeśli nastąpi on wcześniej. Jeśli wykonywana jest niepierwotna, przezskórna interwencja na naczyniach wieńcowych (PCI), należy zgodnie ze standardową praktyką zastosować podczas PCI heparynę niefrakcjonowaną (HNF), uwzględniając przy tym ryzyko krwawienia i czas, który upłynął od podania ostatniej dawki fondaparynuksu. Czas od usunięcia koszulki naczyniowej do podania kolejnej, podskórnej dawki fondaparynuksu należy ustalić na podstawie oceny klinicznej. W kluczowym badaniu klinicznym, dotyczącym stosowania fondaparynuksu w leczeniu STEMI, kolejną dawkę fondaparynuksu podawano nie wcześniej, niż po upływie 3 h od momentu usunięcia koszulki naczyniowej. U pacjentów leczonych z powodu STEMI lub UA/NSTEMI, poddawanych zabiegowi pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG), należy - jeśli to możliwe - nie podawać fondaparynuksu w czasie 24 h poprzedzających zabieg operacyjny i rozpocząć jego ponowne podawanie po upływie 48 h po zabiegu. Leczenie zakrzepicy żył powierzchniowych. Zalecana dawka preparatu wynosi 2,5 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Zastosowanie dawki 2,5 mg jest właściwe u pacjentów z ostrą, objawową, samoistną, izolowaną zakrzepicą żył powierzchniowych kończyn dolnych na odcinku co najmniej 5 cm, potwierdzoną badaniem ultrasonograficznym lub innymi obiektywnymi metodami. Leczenie należy rozpocząć możliwie najwcześniej po ustaleniu rozpoznania lecz po wykluczeniu współistniejącej zakrzepicy żył głębokich lub zakrzepicy żył powierzchniowych na odcinku mniejszym niż 3 cm od ujścia żyły podkolanowej do żyły udowej. Leczenie należy prowadzić przez co najmniej 30 dni, lecz nie dłużej niż przez 45 dni u pacjentów z dużym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych. W przypadku zakrzepicy żył powierzchniowych u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym lub innym procedurom inwazyjnym, fondaparynuksu nie należy podawać jeśli to możliwe w czasie 24 h przed zabiegiem; leczenie można wznowić co najmniej 6 h po zabiegu, pod warunkiem uzyskania hemostazy. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów poddawanych dużym operacjom chirurgicznym, w wieku ≥75 lat i (lub) z masą ciała <50 kg i (lub) z zaburzeniem czynności nerek z klirensem kreatyniny (CCr) w zakresie 20-50 ml/min odpowiednie wybranie czasu pierwszego wstrzyknięcia preparatu wymaga ścisłego stosowania się do ustalonych zasad; pierwsze podanie preparatu powinno być wykonane nie wcześniej niż 6 h po zakończeniu zabiegu operacyjnego, nie należy wstrzykiwać preparatu, jeżeli nie ma ustalonej hemostazy. W zapobieganiu VTE i leczeniu zakrzepicy żył powierzchniowych u pacjentów z CCr w zakresie 20-50 ml/min zaleca się stosowanie preparatu w dawce 1,5 mg raz na dobę. Nie ma konieczności modyfikacji dawki leku u pacjentów z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zachować ostrożność, ponieważ działanie leku nie było badane u tych pacjentów. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci <17 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności preparatu. Ampułko-strzykawki 7,5 mg. Zalecana dawka preparatu wynosi 7,5 mg (pacjenci z mc. ≥50 kg, ≤100 kg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. U pacjentów z mc. <50 kg, zalecana dawka wynosi 5 mg. U pacjentów z masą ciała >100 kg, zalecana dawka wynosi 10 mg. Leczenie należy kontynuować co najmniej przez 5 dni i do czasu ustalenia odpowiedniej terapii doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (INR 2-3). Jednoczesne leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć tak szybko, jak jest to możliwe i zwykle w ciągu 72 h. W badaniach klinicznych, średni czas podawania leku wynosił 7 dni i doświadczenie kliniczne dotyczące leczenia powyżej 10 dni jest ograniczone. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z dużą masą ciała (>100 kg) oraz u pacjentów z umiarkowanym upośledzeniem czynności nerek (CCr 30-50 ml/min), po początkowej dawce dobowej 10 mg można rozważyć zmniejszenie dawki dobowej do 7,5 mg, opierając się na modelu farmakokinetycznym leku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki leku u pacjentów z lekkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zachować ostrożność, ponieważ działanie leku nie było badane u tych pacjentów. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci <17 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności preparatu.

Nie należy podawać leku domięśniowo. Preparat należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwotoku, takich jak pacjenci z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami krwawienia (np. liczba płytek krwi <50 000/mm³), z czynną żołądkowo-jelitową chorobą wrzodową i przebytym ostatnio krwotokiem wewnątrzczaszkowym lub w krótkim czasie po zabiegu chirurgicznym mózgu, rdzenia kręgowego lub okulistycznym zabiegu chirurgicznym i w specjalnych grupach pacjentów (pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z masą ciała <50 kg, pacjenci z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek - klirens kreatyniny (CCr) <50 ml/min). Stosowanie preparatu należy wnikliwie rozważyć z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawienia spowodowanego niedoborem czynników krzepnięcia u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby. Skuteczność i bezpieczeństwo fondaparynuksu nie były badane u pacjentów z trombocytopenią indukowaną przez heparynę (HIT) typ II (jednak rzadko otrzymywano spontaniczne zgłoszenia HIT u pacjentów leczonych); należy zachować ostrożność. Należy zachować ostrożność podczas stosowania fondaparynuksu u pacjentów, którzy ostatnio przebyli zabieg chirurgiczny (<3 dni) i u których choć raz zastosowano chirurgiczną hemostazę. Nie należy podawać jednocześnie z fondaparynuksem środków, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku: dezyrudin, środki fibrynolityczne, antagoniści receptora GP IIb/IIIa, heparyna, heparynoidy oraz heparyna drobnocząsteczkowa. Inne leki przeciwpłytkowe (kwas acetylosalicylowy, dipirydamol, sulfinpirazon, tyklopidyna lub klopidogrel) i NLPZ należy stosować z ostrożnością. Jeżeli jednoczesne stosowanie jest niezbędne, to konieczne jest dokładne monitorowanie pacjenta. Lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci <17 lat, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności preparatu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę i dlatego jest uznawany za niezawierający sodu. Ponadto ampułko-strzykawki 2,5 mg. U pacjentów ze STEMI, poddawanych pierwotnej PCI, nie zaleca się stosowania preparatu przed zabiegiem PCI i podczas jego trwania. Podobnie, u pacjentów z UA/NSTEMI w stanie zagrożenia życia, którzy wymagają pilnej rewaskularyzacji, nie zaleca się stosowania fondaparynuksu przed zabiegiem PCI i podczas jego trwania. Do grupy tej należą pacjenci z oporną na leczenie lub nawracającą dusznicą bolesną z dynamicznymi zmianami odcinka ST, niewydolnością serca, zagrażającymi życiu zaburzeniami rytmu serca lub niestabilnością hemodynamiczną. U pacjentów z UA/NSTEMI oraz STEMI, poddawanych niepierwotnej PCI, nie zaleca się stosowania preparatu jako jedynego leku przeciwzakrzepowego podczas zabiegu PCI, dlatego podczas planowej PCI należy dodatkowo stosować heparynę niefrakcjonowaną (HNF) zgodnie ze standardową praktyką. U pacjentów poddawanych dużym operacjom ortopedycznym, podczas jednoczesnego stosowania preparatu i wykonywania rdzeniowego (zewnątrzoponowego) znieczulenia lub nakłucia lędźwiowego nie można wykluczyć powstania krwiaka zewnątrzoponowego lub rdzeniowego, który może powodować długotrwałe lub trwałe porażenie; ryzyko wystąpienia tych rzadkich przypadków może być większe w przypadku założonego na stałe zewnątrzoponowo cewnika w okresie pooperacyjnym lub jednoczesnego stosowania innych produktów leczniczych wpływających na hemostazę. W leczeniu UA/NSTEMI oraz STEMI preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących jednocześnie inne leki zwiększające ryzyko krwotoku (takie, jak leki blokujące receptor GPIIb/IIIa lub leki trombolityczne). Brak jest danych dotyczących stosowania fondaparynuksu w dawce 2,5 mg u pacjentów z zakrzepicą żył powierzchniowych na odcinku mniejszym niż 3 cm od ujścia żyły podkolanowej do żyły udowej oraz przy współistniejącej zakrzepicy żył głębokich. Bezpieczeństwo i skuteczność fondaparynuksu w dawce 2,5 mg nie były przedmiotem badań u pacjentów z zakrzepicą żył powierzchniowych spowodowanej skleroterapią lub będącej powikłaniem obecnością dostępu dożylnego, u pacjentów z wywiadem zakrzepicy żył powierzchniowych w okresie poprzednich 3 mies., u pacjentów z wywiadem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w okresie ostatnich 6 mies. oraz u pacjentów z czynną chorobą nowotworową. Nie zaleca się stosowania fondaparynuksu w leczeniu zakrzepicy żył powierzchniowych u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub masa ciała < 50 kg (ze względu na brak danych). Ponadto ampułko-strzykawki 7,5 mg. Doświadczenia w stosowaniu preparatu u pacjentów niestabilnych hemodynamicznie są ograniczone; nie ma doświadczeń w stosowaniu leku u pacjentów, u których konieczna jest tromboliza, embolektomia lub założenie filtru żyły głównej. U pacjentów otrzymujących preparat w leczeniu VTE, w przypadku zabiegu operacyjnego nie należy stosować znieczulenia rdzeniowego (zewnątrzoponowego). Nie ma doświadczeń w podgrupie pacjentów zarówno z dużą masą ciała (>100 kg), jak i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (CCr 30-50 ml/min) - należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u tych pacjentów. Podobne środki ostrożności należy zachować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby. Nasadka na igłę ampułko-strzykawki zawiera gumę z naturalnego suchego kauczuku (lateksu),
mogącą wywoływać reakcje alergiczne u osób uczulonych na lateks. Substancje pomocnicze. Zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę i dlatego jest uznawany za zasadniczo niezawierający sodu.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Objawy, na które należy zwrócić uwagę

Ciężkie reakcje alergiczne (anafilaksja): mogą wystąpić bardzo rzadko (nie częściej niż u 1 na
10 000) u osób stosujących lek Arixtra. Objawy obejmują:
- obrzęk, czasem twarzy lub ust (obrzęk naczynioruchowy), powodujący trudności w
  przełykaniu lub oddychaniu
- zapaść
Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy przerwać
przyjmowanie leku Arixtra.

Częste działania niepożądane
Mogą wystąpić częściej niż u 1 na 100 osób otrzymujących lek Arixtra.
- krwawienia (na przykład z miejsca zabiegu chirurgicznego, z istniejącego wrzodu żołądka,
  z nosa, z dziąseł, krew w moczu, odkrztuszanie krwi, krwawienie do oczu, krwawienie do
  przestrzeni stawowej, krwawienie wewnętrzne w macicy)
- miejscowe gromadzenie się krwi (w dowolnym narządzie/tkance ciała)
- niedokrwistość (zmniejszenie liczby krwinek czerwonych)
- siniaki.

Niezbyt częste działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób otrzymujących lek Arixtra.
- opuchlizna (obrzęk)
- nudności lub wymioty
- ból głowy
- ból
- ból w klatce piersiowej
- duszność
- wysypka lub swędzenie skóry
- sączenie z rany pooperacyjnej
- gorączka
- zmniejszenie lub zwiększenie liczby płytek krwi (komórek krwi niezbędnych do krzepnięcia
  krwi)
- zwiększenie aktywności niektórych substancji (enzymów) wytwarzanych przez wątrobę.

Rzadkie działania niepożądane
Mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1000 osób otrzymujących lek Arixtra.
  reakcja alergiczna (w tym świąd, obrzęk, wysypka)
  krwawienie wewnętrzne w mózgu, wątrobie lub w jamie brzusznej
  lęk lub dezorientacja
- omdlenia lub zawroty głowy, obniżenie ciśnienia krwi
- senność lub zmęczenie
- zaczerwienienie skóry
- kaszel
- ból kończyn dolnych lub ból brzucha
- biegunka lub zaparcie
- niestrawność
- ból i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia
- zakażenie rany
- zwiększenie stężenia bilirubiny (substancji wytwarzanej przez wątrobę) we krwi
- zwiększenie stężenia azotu pozabiałkowego we krwi
- zmniejszenie stężenia potasu we krwi
- ból w górnej części żołądka lub zgaga.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Ryzyko wystąpienia krwawienia jest większe podczas jednoczesnego podawania fondaparynuksu i środków, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku. Doustne leki przeciwzakrzepowe (warfaryna), inhibitory płytek (kwas acetylosalicylowy), NLPZ (piroksykam) i digoksyna nie wpływały na farmakokinetykę fondaparynuksu. Dawka fondaparynuksu (10 mg), stosowana w badaniach nad interakcjami, była większa od dawki zalecanej w obecnych wskazaniach. Fondaparynuks nie wpływał ani na INR podczas leczenia warfaryną, ani na czas krwawienia podczas leczenia kwasem acetylosalicylowym lub piroksykamem, ani na farmakokinetykę digoksyny w stanie równowagi. Kontynuowanie terapii innym lekiem przeciwzakrzepowym: na początku kontynuacji leczenia heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową z reguły pierwsze wstrzyknięcie leku należy wykonać jeden dzień po ostatnim wstrzyknięciu fondaparynuksu; jeśli wymagana jest kontynuacja leczenia antagonistą witaminy K, to leczenie fondaparynuksem należy prowadzić do czasu osiągnięcia docelowej wartości INR.

Viatris Healthcare Sp. z o.o.
ul. Postępu 21B
02-676 Warszawa
[email protected]
www.viatris.pl