Arthrotec 50 mg + 0,2 mg tabletki

1 tabl. zawiera 50 mg soli sodowej diklofenaku i 0,2 mg mizoprostolu. 1 tabl. forte zawiera 75 mg soli sodowej diklofenaku i 0,2 mg mizoprostolu. Lek zawiera laktozę i olej rycynowy uwodorniony.

Preparat stanowi połączenie niesteroidowego leku przeciwzapalnego o właściwościach przeciwbólowych oraz analogu prostaglandyny E₁ o działaniu ochronnym na błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (pochodna kwasu aminofenylooctowego) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Mechanizm działania polega na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy prostaglandynowej (hamowanie syntezy eikozanoidów, zmniejszanie zawartości kwasu arachidonowego w granulocytach). Działa przeciwagregacyjnie na płytki krwi. Szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając po podaniu doustnym maksymalne stężenie we krwi po 1-2 h. W znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Metabolizowany jest w wątrobie do 4 metabolitów, z których 4`-hydroksypochodna wykazuje wysoką aktywność przeciwzapalną i przeciwbólową. Metabolity w postaci glukuronianów i siarczanów wydalane są z moczem (około 40-60%), reszta - z żółcią. T_0,5 wynosi 1-2 h. Lek nie kumuluje się w organizmie. Mizoprostol jest syntetycznym analogiem prostaglandyny E₁ (alprostadylu) hamującym wydzielanie (stymulowane i podstawowe) soku żołądkowego i kwasu solnego, utrzymującym odpowiedni przepływ krwi przez błonę śluzową żołądka, zwiększającym wydzielanie dwuwęglanów przez dwunastnicę i śluzu przez żołądek. Nie wywołuje zwiększenia wydzielania gastryny, nie obniża ciśnienia tętniczego. Działa ochronnie na błonę śluzową żołądka, w tym przy stymulacji czynnikami wrzodotwórczymi (np. NLPZ). Szybko się wchłania (około 30 min), działanie utrzymuje się przez około 3 h; w 90% wiąże się z białkami osocza. T_0,5 wynosi 20-30 min. Jest szybko metabolizowany do wolnego kwasu mizoprostolowego, który jest głównym, farmakologicznie czynnym metabolitem we krwi. Około 73% podanej dawki jest wydalane z moczem, reszta - z kałem. Między składnikami preparatu nie występują interakcje farmakokinetyczne; profile farmakokinetyczne składników są podobne i nie różnią się przy podawaniu tych leków oddzielnie.

Pacjenci wymagający jednoczesnego stosowania NLPZ z mizoprostolem. Diklofenak wskazany jest w leczeniu objawowym choroby zwyrodnieniowej stawów oraz reumatoidalnego zapalenia stawów. Mizoprostol jest wskazany w leczeniu pacjentów, u których istnieje konieczność profilaktyki owrzodzeń żołądka i (lub) dwunastnicy wywoływanych przez NLPZ.

Nadwrażliwość na diklofenak, kwas acetylosalicylowy, inne leki z grupy NLPZ, mizoprostol i inne prostaglandyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą leku. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, perforacja lub krwawienie, inne czynne krwawienia np. krwawienia o charakterze naczyniowo-mózgowym. Ciąża oraz kobiety planujące ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych metod antykoncepcji. Pacjenci, u których kwas acetylosalicylowy lub leki z grupy NLPZ wywołują napady astmy, pokrzywkę lub ostry nieżyt nosa. Leczenie bólu okołooperacyjnego w przypadku zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych. Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasy II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna serca, choroba tętnic obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby.

Lek jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży i u kobiet planujących ciążę. Mizoprostol wywołuje skurcze macicy i może powodować poronienie, przedwczesny poród śmierć płodu lub wady rozwojowe płodu. Narażenie na mizoprostol w okresie prenatalnym wiązało się w szczególności z wystąpieniem: zespołu Mobiusa (wrodzone porażenie nerwu twarzowego, prowadzące do hipomimii, trudności ze ssaniem i połykaniem oraz ruchy gałek ocznych, z wadami kończyn lub bez), zespoły pasm owodniowych [między innymi brak lub deformacja kończyn, zwłaszcza stopa końsko-szpotawa, wrodzony brak jednej lub obu rąk, oligodaktylia, rozszczep podniebienia] i wad rozwojowych OUN (wady rozwojowe mózgu i czaszki, bezmózgowie, wodogłowie, niedorozwój, móżdżku, wady cewy nerwowej). Obserwowano również inne wady, w tym artrogrypozę. Pacjentkę należy poinformować o ryzyku działania teratogennego. Jeśli po narażeniu na działanie mizoprostolu in utero, pacjentka chce kontynuować ciążę, konieczne jest uważne monitorowanie ciąży za pomocą USG, ze szczególnym uwzględnieniem oceny kończyn i głowy płodu. Hamowanie syntezy prostaglandyn przez diklofenak może wpływać negatywnie na ciążę i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Istnieje zwiększone ryzyko poronienia, wad wrodzonych serca i wytrzewienia po zastosowaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym stadium ciąży. Całkowite ryzyko wad rozwojowych układu krążenia zwiększyło się z <1% do ok. 1,5%, ryzyko to zwiększa się wraz z dawką i czasem leczenia. U zwierząt wykazano, że podawanie inhibitorów syntezy prostaglandyn prowadzi do zwiększenia przed i poimplantacyjnej utraty zarodków oraz do obumierania zarodka lub płodu. U zwierząt otrzymujących inhibitor syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy dodatkowo odnotowano zwiększoną częstość występowania różnych wad rozwojowych, w tym wad układu krążenia. W II lub III trymestrze ciąży leki z grupy NLPZ mogą działać na płód w następujący sposób: zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem. Takie działania mogą pojawić się wkrótce po rozpoczęciu leczenia i zwykle są odwracalne po zaprzestaniu stosowania. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego w trakcie leczenia w II trymestrze ciaży, z których większość ustępowała po zaprzestaniu stosowania. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą działać na płód w następujący sposób: toksyczne działanie dotyczące płuc i serca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek. U matki i noworodka, pod koniec ciąży mogą prowadzić do: wydłużenia czasu krwawienia w wyniku działania antyagregacyjnego, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek; hamowania czynności skurczowej macicy powodującego opóźnienie lub przedłużanie się porodu. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny rozpoczynać leczenia, jeżeli nie została wykluczona ciąża. Pacjentkom należy udzielić porady lekarskiej dotyczącej konieczności stosowania odpowiednich metod antykoncepcyjnych podczas leczenia. W przypadku podejrzenia ciąży, stosowanie leku należy natychmiast przerwać. W organizmie kobiety karmiącej mizoprostol ulega szybkiemu przekształceniu do kwasu mizoprostolowego – związku biologicznie czynnego, i przenika do mleka matki. Nie należy stosować u kobiet karmiących piersią, ponieważ kwas mizoprostolowy może wywołać u niemowląt karmionych piersią działania niepożądane, takie jak biegunka. Płodność. Mechanizm działania sugeruje, że stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku z mizoprostolem, może opóźnić lub uniemożliwić pękanie pęcherzyków Graafa, co wiązano z odwracalną bezpłodnością u niektórych kobiet. U kobiet mających trudności z poczęciem lub przechodzących badanie przyczyn bezpłodności, należy rozważyć odstawienie leku.

Doustnie. Dorośli: 1 tabl. 1-3 razy na dobę lub 1 tabl. forte 1-2 razy na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Jednak pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz pacjenci z niewydolnością serca, powinni być dokładnie monitorowani. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat nie zostały zbadane. Lek należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów. Sposób podania. Tabl. połykać w całości, nie rozgryzać.

Korzyści ze stosowania diklofenaku przewyższają ryzyko, jednakże obecnie dostępne dane wskazują na zwiększenie ryzyka występowania zdarzeń zakrzepowych tętnic w związku ze stosowaniem diklofenaku, podobne do obserwowanego w przypadku stosowania selektywnych inhibitorów COX-2. U pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu), należy ostrożnie rozważyć rozpoczęcie leczenia diklofenakiem. U wszystkich pacjentów diklofenak należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce i przez okres nie dłuższy niż to konieczne do kontrolowania objawów. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku i innych leków z grupy NLPZ, w tym inhibitorów COX-2. Lek nie powinien być stosowany u kobiet w wieku rozrodczym, chyba że pacjentki stosują skuteczne metody zapobiegania ciąży i zostały poinformowane o zagrożeniach związanych z przyjmowaniem tego preparatu w okresie ciąży. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wątroby lub poważnymi zaburzeniami serca oraz u osób w podeszłym wieku. W przypadku poważnych zaburzeń serca, ciężkich zaburzeń czynności nerek, ciężkich zaburzeń czynności wątroby, znacznego odwodnienia lek powinien być stosowany tylko w wyjątkowych sytuacjach i w warunkach ścisłego monitorowania stanu pacjenta. Ponadto ze względu na ryzyko wystąpienia jawnej dekompensacji nerek należy zachować ostrożność u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby, zespołem nerczycowym oraz klinicznie jawną chorobą nerek; należy monitorować tych pacjentów podczas stosowania NLPZ. Ponadto podczas leczenia należy monitorować czynność wątroby - należy zaprzestać stosowania leku jeśli badania wskazują na utrzymywanie się lub pogorszenie czynności wątroby lub wystąpią inne objawy, takie jak eozynofilia czy wysypka. Obserwowano przypadki zatrzymania płynów i obrzęków związanych ze stosowaniem leków z grupy NLPZ u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i (lub) łagodną lub umiarkowaną zastoinową niewydolnością serca; pacjentów tych należy monitorować. W przypadku wystąpienia krwawienia lub owrzodzeń w przewodzie pokarmowym należy przerwać podawanie leku. Do grupy największego ryzyka występowania powikłań dotyczących układu pokarmowego związanych ze stosowaniem leków z grupy NLPZ należą pacjenci otrzymujący duże dawki leku, pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi, pacjenci przyjmujący jednocześnie kwas acetylosalicylowy lub pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego, czynnymi lub w wywiadzie, takimi jak owrzodzenie, krwawienie z przewodu pokarmowego lub stan zapalny błony śluzowej przewodu pokarmowego - u tych pacjentów należy zachować ostrożność. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia, takich jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, acenokumarol, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz leki hamujące agregację płytek, takie jak kwas acetylosalicylowy. Stosowanie NLPZ, może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności zespolenia żołądkowo-jelitowego. Zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego. Lek może zmniejszać agregację płytek i wydłużać czas krwawienia - należy monitorować pod tym kątem pacjentów z zaburzeniami układu krwiotwórczego lub o zmniejszonej krzepliwości oraz u pacjentów z krwawieniem naczyniowo- mózgowym w wywiadzie. Lek może zaostrzać objawy choroby u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna - należy zachować ostrożność. U pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym i chorobami tkanki łącznej lek może zwiększać ryzyko wystąpienia jałowego zapalenia opon mózgowych. Podczas stosowania NLPZ, bardzo rzadko obserwowano ciężkie reakcje skórne (niektóre zakończone zgonem), w tym osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz zespół Lyella. Należy przerwać leczenie w przypadku pierwszego wystąpienia wysypki skórnej, zmian w obrębie błon śluzowych lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości. Wszystkich pacjentów otrzymujących długotrwałe lek należy monitorować (np. monitorowanie czynności nerek i wątroby oraz morfologii krwi). Leki z grupy NLPZ u pacjentów z astmą oskrzelową lub chorobą alergiczną w wywiadzie mogą powodować skurcz oskrzeli. Reakcje nadwrażliwości mogą także rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może prowadzić do zawału mięśnia sercowego; objawy takich reakcji mogą obejmować ból w klatce piersiowej występujący w związku z reakcją alergiczną na diklofenak. Podczas leczenia długotrwałego z zastosowaniem dużych dawek leku może wystąpić ból głowy, którego nie wolno leczyć poprzez podawanie kolejnych dawek tego leku ani innych leków z grupy NLPZ. Lek może maskować gorączkę, a tym samym chorobę zasadniczą, będącą przyczyną gorączki. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania leku u dzieci w wieku <18 lat nie zostały zbadane. Lek zawiera laktozę - nie stosować u pacjentów z rzadką, dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę; pacjentów będących na diecie niskosodowej można poinformować, że ten lek jest zasadniczo „wolny od sodu”. Lek zawiera również olej rycynowy uwodorniony, który może powodować niestrawność i biegunkę.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 osób)
- ból brzucha, biegunka, nudności, niestrawność

Często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 osób)
- bezsenność
- ból głowy, zawroty głowy
- owrzodzenie przewodu pokarmowego*, zapalenie dwunastnicy, zapalenie żołądka, zapalenie
  przełyku, zapalenie przewodu pokarmowego*, wymioty, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów,
  odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej
- wysypka*, świąd
- zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, obniżenie wartości hematokrytu, zwiększenie
  aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi
- nieprawidłowy rozwój płodu*

Niezbyt często (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 osób)
- zapalenie pochwy
- trombocytopenia* (niedobór płytek krwi)
- udar*
- niewyraźne widzenie*
- zawał serca*, niewydolność serca*
- nadciśnienie tętnicze*
- duszność*
- krwotok z przewodu pokarmowego*, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej*
- pokrzywka*, plamica
- nieregularne lub śródcykliczne krwawienie menstruacyjne, nadmierne krwawienie miesiączkowe,
  krwotok z pochwy (w tym krwawienia pomenopauzalne), zaburzenia miesiączkowania
- gorączka*, obrzęk*, dreszcze*
- zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej

Rzadko (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 osób)
- reakcja anafilaktyczna*
- koszmary senne*
- zapalenie trzustki*
- zapalenie wątroby*
- pęcherzowe zapalenie skóry*, obrzęk naczynioruchowy*
- ból piersi, bolesne miesiączkowanie

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- niedokrwistość hemolityczna*, agranulocytoza*, zahamowanie agregacji płytek krwi*
- retencja płynów*
- zmiany nastroju*
- aseptyczne zapalenie opon mózgowych* (charakteryzujące się objawami takimi jak: sztywność karku,
  ból głowy, nudności, wymioty, gorączka lub zaburzenie świadomości)
- zapalenie naczyń*
- perforacje przewodu pokarmowego*
- niewydolność wątroby*, żółtaczka*
- toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka*, zespół Stevensa-Johnsona* (pęcherze błony śluzowej
  jamy ustnej oraz narządów płciowych), rumień wielopostaciowy*, złuszczające zapalenie skóry*,
  reakcje śluzówkowo-skórne*, osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (zespół
  DRESS)
- niewydolność nerek*, zaburzenia czynności nerek*, martwica brodawek nerkowych*, zespół
  nerczycowy*, śródmiąższowe zapalenie nerek*, zapalenie kłębuszków nerkowych błoniaste*,
  zapalenie kłębuszków nerkowych submikroskopowe*, zapalenie kłębuszków nerkowych*
- obumarcie płodu*, zator płynem owodniowym*, poronienie niepełne*, poród przedwczesny*,
  nieprawidłowe skurcze macicy*, zatrzymanie łożyska lub błon płodowych*
- krwotok z macicy*, skurcz macicy, niepłodność kobieca (obniżenie płodności u kobiet)*
- pęknięcie macicy*, perforacja macicy*

* Działania niepożądane zgłoszone po dopuszczeniu leku do obrotu.
Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpi ból w klatce piersiowej, który
może być objawem potencjalnie ciężkiej reakcji alergicznej zwanej zespołem Kounisa.

Działania niepożądane z kontrolowanych badań klinicznych, trwających do 24 miesięcy, dotyczą głównie
układu pokarmowego. Biegunka i ból brzucha mają zwykle łagodne lub umiarkowane nasilenie i są
przemijające; objawy te występują na wczesnym etapie leczenia i mogą trwać przez kilka dni. Biegunka i
ból brzucha ustępują spontanicznie, w trakcie trwania terapii lekiem ARTHROTEC.

Podczas stosowania leków z grupy NLPZ, w bardzo rzadkich przypadkach obserwowano nasilenie
stanu zapalnego związanego z infekcją.

Po wprowadzeniu leku do obrotu najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były działania
niepożądane dotyczące układu pokarmowego (około 45% wszystkich zgłoszonych przypadków),
drugie w kolejności częstości zgłaszania były reakcje skórne oraz nadwrażliwości, co jest zgodne z
profilem działań niepożądanych leków z grupy NLPZ.

Stosowanie diklofenaku, szczególnie w dużych dawkach (150 mg na dobę) oraz w leczeniu
długotrwałym, może być związane z nieznacznie zwiększonym ryzykiem ciężkich epizodów zakrzepicy
tętniczej (np. zawału serca lub udaru).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać skuteczność działania diuretyków, ze względu na hamowanie nerkowej syntezy prostaglandyn. Podczas jednoczesnego stosowania z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas może wystąpić zwiększenie stężenia potasu w surowicy; należy monitorować stężenie potasu w osoczu. Ze względu na działanie na prostaglandyny nerkowe, inhibitory cyklooksygenazy, takie jak diklofenak, mogą zwiększać działania nefrotoksyczne cyklosporyny. W przypadku jednoczesnego podawania leków z grupy NLPZ z takrolimusem może wystąpić zwiększone działanie nefrotoksyczne. Lek może powodować zwiększenie stężenia litu i digoksyny w osoczu w stanie stacjonarnym oraz zmniejszać stężenie ketokonazolu. Badania farmakodynamiczne nie wykazały, aby diklofenak nasilał działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz doustnych leków zmniejszających krzepliwość - jednak ze względu na doniesienia o takich interakcjach z innymi lekami z grupy NLPZ, zaleca się zachowanie ostrożności i monitorowanie pacjentów. Ze względu na zmniejszoną agregację płytek krwi zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania leku jednocześnie z lekami przeciwzakrzepowymi. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna, leków hamujących agregację płytek, takich kwas acetylosalicylowy, oraz inhibitorów selektywnego wychwytu zwrotnego serotoniny, tym samym zwiększając ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Podczas jednoczesnego podawania z lekami przeciwcukrzycowymi obserwowano przypadki hipo- i hiperglikemii. Należy ostrożnie stosować leki z grupy NLPZ jednocześnie z metotreksatem ze względu na możliwość zwiększonego działania toksycznego metotreksatu, związanego z jego zwiększonym stężeniem w osoczu. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ lub z kortykosteroidami może zwiększać częstość występowania owrzodzeń lub krwawień z przewodu pokarmowego i innych działań niepożądanych. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać skuteczność leków przeciwnadciśnieniowych, w tym leków moczopędnych, inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny H (AHA). U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjentów odwodnionych lub w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek), jednoczesne podawanie inhibitora ACE lub leków z grupy AHA z inhibitorem cyklooksygenazy może prowadzić do zaburzenia czynności nerek, w tym do powstania ostrej niewydolności nerek, która jest na ogół odwracalna. Preparaty neutralizujące kwas solny mogą opóźniać wchłanianie diklofenaku. Preparaty neutralizujące kwas solny w soku żołądkowym zawierające magnez, mogą nasilać biegunkę wywołaną przez mizoprostol. U pacjentów przyjmujących leki z grupy NLPZ i antybiotyki chinolonowe może występować zwiększone ryzyko drgawek. Leki z grupy NLPZ nie powinny być stosowane w ciągu 8-12 dni po podaniu mifeprystonu, ponieważ mogą zmniejszać jego działanie. Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku przepisywania diklofenaku w skojarzeniu z silnymi inhibitorami CYP2C9 (takimi jak sulfinpirazon i worykonazol), ponieważ może to skutkować znaczącym zwiększeniem stężenia maksymalnego w osoczu oraz ekspozycji na diklofenak w wyniku zahamowania metabolizmu diklofenaku.

Pfizer Polska Sp. z o.o.
ul. Żwirki i Wigury 16B
02-092 Warszawa
22-335-61-00
[email protected]
www.pfizerpro.pl