Aspargin 17 mg Mg 2+ + 54 mg K+ tabletki

1. Co to jest lek Aspargin i w jakim celu się go stosuje

Aspargin jest lekiem zawierającym magnez i potas. Zawiera dobrze przyswajalną mieszaninę soli
magnezowej i potasowej kwasu asparaginowego, będącego ważnym składnikiem budulcowym
organizmu.

Magnez jest aktywatorem wielu enzymów, pośredniczy w wytwarzaniu i transporcie energii w
organizmie. Jest niezbędny w czynności mięśnia sercowego, układu nerwowego, mięśniówki gładkiej
naczyń oraz mięśni prążkowanych. Niedobór magnezu zwiększa ryzyko choroby wieńcowej, zawału
serca i zaburzeń rytmu serca. Objawami niedoboru magnezu są:
- nadpobudliwość,
- trudności z koncentracją i ze snem,
- zwiększona podatność na stres,
- zaburzenia pracy mięśni szkieletowych przejawiające się ich drżeniem, skurczami i tzw. tikami.

Potas uczestniczy w czynności układu nerwowego i układu sercowo-naczyniowego oraz w
przewodnictwie nerwowo-mięśniowym. Niedobór potasu stanowi zagrożenie dla prawidłowej
czynności:
- układu nerwowego, przewodnictwa nerwowego i nerwowo-mięśniowego (poruszanie się, praca
  serca, funkcjonowanie innych narządów wewnętrznych),
- układu transportującego różne substancje z i do komórek organizmu (odżywianie, oddychanie i
  wydalanie),
- układu krwionośnego i wydalniczego w regulacji gospodarki wodno-elektrolitowej
  (odpowiedzialnej za utrzymanie prawidłowego ciśnienia i kwasowości krwi).

Kwas asparaginowy bierze udział w przekazywaniu bodźców w ośrodkowym układzie nerwowym.

Wskazania do stosowania:
Lek Aspargin stosuje się w uzupełnianiu niedoborów magnezu i potasu:
- w zaburzeniach pracy serca spowodowanych niedoborem magnezu i potasu;
- zapobiegawczo w chorobie niedokrwiennej serca i w zagrożeniu zawałem serca;
- wspomagająco u pacjentów po zawale serca (w okresie powrotu do zdrowia);
- po przebytych chorobach zakaźnych lub zabiegach chirurgicznych, które spowodowały zmniejszenie
  stężenia magnezu i potasu;
- przy długotrwałym stosowaniu glikozydów nasercowych i leków moczopędnych (np. tiazydów,
  furosemidu).

Jeśli po upływie 30 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do
lekarza.