Beplasot 6 mg + 0,4 mg tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 6 mg bursztynianu solifenacyny, co odpowiada 4,5 mg solifenacyny oraz 0,4 mg chlorowodorku tamsulosyny, co odpowiada 0,37 mg.

Lek złożony zawierającym dwie substancje czynne, solifenacynę i tamsulosynę. Substancje te mają niezależne od siebie, uzupełniające się mechanizmy działania w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS) w fazie napełnienia pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH). Solifenacyna to kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, który nie wykazuje powinowactwa do różnych innych receptorów, enzymów i kanałów jonowych. Solifenacyna ma największe powinowactwo do receptorów muskarynowych M₃, a w dalszej kolejności do receptorów M₁ i M₂. Tamsulosyna jest antagonistą receptora adrenergicznego (AR) typu alfa₁. Wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptyczną częścią AR typu alfa₁, szczególnie z podtypu alfa_1A i alfa_1D i wykazuje silne działanie antagonistyczne w tkankach dolnych dróg moczowych. Solifenacyna wykazuje korzystne działanie w zaburzeniach fazy napełnienia pęcherza, będących skutkiem aktywacji receptorów M₃ w pęcherzu moczowym przez acetylocholinę pozaneuronalną. Acetylocholina pozaneuronalna (uwalniana przez komórki inne niż neurony) wzmacnia funkcję sensoryczną nabłonka pęcherza moczowego, co powoduje parcie na pęcherz i zwiększa częstotliwość oddawania moczu. Tamsulosyna wpływa korzystnie na objawy związane z fazą opróżniania pęcherza (zwiększa maksymalny przepływ cewkowy), usuwając ucisk poprzez rozluźnienie mięśni gładkich gruczołu krokowego, szyi pęcherza moczowego i cewki moczowej. Tamsulosyna wpływa również korzystnie na objawy związane z fazą napełnienia pęcherza. Czas t_max solifenacyny w postaci tabl., jest niezależny od dawki i wynosi od 3 do 8 h po podaniu wielokrotnym. Całkowita biodostępność wynosi ok.90%. Ok. 98% solifenacyny wiąże się z białkami osocza, głównie z a1-kwaśną glikoproteiną. Solifenacyna metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem cytochromu CYP3A4. Po podaniu pojedynczym 10 mg solifenacyny znakowanej węglem radioaktywnym ¹⁴C, w ciągu 26 dni wykryto w moczu ok. 70% substancji radioaktywnej, a w kale 23%. W moczu wykryto ok. 11% substancji radioaktywnej w postaci niezmienionej, ok. 18% jako N-tlenek solifenacyny, 9% w postaci 4R-hydroksy-N-tlenku solifenacyny, a 8% jako 4R-hydroksy solifenacynę (czynny metabolit). Po podaniu wielokrotnym tamsulosyny w postaci OCAS, w dawce 0,4 mg/dobę, czas t_max wynosił od 4 do 6 h. Całkowita biodostępność wynosi ok. 57%. Ok. 99% tamsulosyny wiąże się z białkami osocza, głownie z alfa1-kwaśną glikoproteiną. Tamsulosyna metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem cytochromów CYP3A4 i CYP2D6. Po podaniu pojedynczym 0,2 mg tamsulosyny znakowanej węglem radioaktywnych ¹⁴C, po 7 dniach w moczu wydala się ok. 76% substancji radioaktywnej a z kałem 21%. Po podaniu wielokrotnym skojarzenia solifenacyny i tamsulosyny, wartość t_max solifenacyny w różnych badaniach mieściła się w zakresie od 4,27 h do 4,76 h, a wartość t_max tamsulosyny od 3,47 h do 5,65 h. Odpowiednio, stężenie C_max solifenacyny wynosiło od 26,5 ng/ml do 32,0 ng/ml, natomiast C_max tamsulosyny wynosiło od 6,56 ng/ml do 13,3 ng/ml. Wartości AUC dla solifenacyny wynosiły od 528 ng.h/ml do 601 ng.h/ml a dla tamsulosyny od 97,1 ng.h/ml do 222 ng.h/ml. Całkowita dostępność biologiczna solifenacyny wynosi ok. 90%, natomiast szacuje się, że wchłanianiu ulega 70% - 79% dawki tamsulosyny. Po pojedynczym podaniu leku, wartość T_0,5 w fazie eliminacji solifenacyny wahała się od 49,5 h do 53,0 h, a tamsulosyny od 12,8 h do 14,0 h.

Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH) u mężczyzn, którzy niewystarczająco odpowiadają na leczenie w monoterapii.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hemodializa. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek z jednoczesnym leczeniem silnym inhibitorem cytochromu P450 (CYP) 3A4, np. ketokonazolem. Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby z jednoczesnym leczeniem silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Ciężkie zaburzenia żołądka lub jelit (w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy), miastenia lub jaskra z wąskim kątem przesączania, oraz pacjenci, u których istnieje ryzyko wystąpienia tych chorób. Hipotonia ortostatyczna w wywiadzie.

Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu skojarzenia solifenacyny i tamsulosyny na płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu solifenacyny ani tamsulosyny na płodność i wczesny rozwój embrionalny. Zarówno w krótkotrwałych, jak i w długotrwałych badaniach klinicznych prowadzonych z tamsulosyną obserwowano zaburzenia ejakulacji. Przypadki zaburzeń wytrysku, wytrysku wstecznego oraz braku wytrysku zgłaszano po dopuszczeniu leku do obrotu.

Doustnie. Dorośli mężczyźni, w tym osoby w podeszłym wieku: 1 tabl. raz na dobę, niezależnie od posiłków. Maksymalna dawka dobowa to 1 tabl. preparatu. Szczególne grupy pacjentów. Brak badań dotyczących wpływu zaburzeń czynności nerek/wątroby na farmakokinetykę skojarzenia bursztynianu solifenacyny i chlorowodorku tamsulosyny. Dobrze znany jest wpływ zaburzeń czynności nerek/wątroby na farmakokinetykę poszczególnych substancji czynnych. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr >30 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując ten lek u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30ml/min), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. preparatu. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (<7 punktów w skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność stosując ten lek u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów w skali Child-Pugh), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. preparatu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh) stosowanie leku jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów leczonych jednocześnie umiarkowanie silnymi lub silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak werapamil, ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol. Nie należy stosować większej dawki leku niż 1 tabl. na dobę. Nie ma odpowiedniego wskazania do stosowania leku u dzieci i młodzieży.

Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów: z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; u których występuje ryzyko zatrzymania moczu; z zaburzeniami drożności żołądka lub jelit; u których występuje ryzyko zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego; z przepukliną rozworu przełykowego i (lub) refluksem przełyku i (lub) u pacjentów przyjmujących leki (np. z grupy bisfosfonianów), które mogą powodować lub nasilać stan zapalny przełyku; z neuropatią wegetatywną. Należy przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta w celu wykluczenia obecności innych chorób, które mogą wywoływać objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy wykluczyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (niewydolność serca lub choroba nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wcześniej występujący zespół wydłużonego odstępu QT lub hipokaliemia, podczas stosowania solifenacyny bursztynianu obserwowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu typu Torsade de Pointes. U niektórych pacjentów stosujących bursztynian solifenacyny i tamsulosynę zgłaszano występowanie obrzęku naczynioruchowego ze zwężeniem dróg oddechowych. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać leczenie i nie należy wznawiać stosowania leku; należy zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. U niektórych pacjentów stosujących bursztynian solifenacyny zgłaszano występowanie reakcji anafilaktycznej. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje anafilaktyczne, należy przerwać stosowanie leku i zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. U niektórych pacjentów, stosujących chlorowodorek tamsulosyny obecnie lub w przeszłości, podczas operacji usunięcia zaćmy lub jaskry obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko komplikacji podczas operacji oka oraz powikłań pooperacyjnych; nie zaleca się rozpoczynania stosowania leku u pacjentów, u których zaplanowano chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry. Uważa się, że odstawienie leku na 1-2 tyg. przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia. Podczas badania przedoperacyjnego, zespół lekarzy okulistów lub chirurgów powinien wziąć pod uwagę to, czy pacjent z zaplanowanym leczeniem chirurgicznym jaskry lub zaćmy aktualnie stosuje lub wcześniej stosował bursztynian solifenacyny w skojarzeniu z chlorowodorkiem tamsulosyny, aby zapewnić odpowiednie środki na wypadek wystąpienia zespołu IFIS podczas zabiegu chirurgicznego. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy stosować leku razem z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6, lub u pacjentów którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetynę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Beplasot może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najpoważniejszym działaniem niepożądanym, które obserwowano niezbyt często (może wystąpić nie
częściej niż u 1 na 100 mężczyzn) podczas leczenia bursztynianem solifenacyny i tamsulosyny
chlorowodorkiem w badaniach klinicznych, jest ostre zatrzymanie moczu, które oznacza nagłą
niemożność oddawania moczu. Jeśli pacjent uważa, że ta sytuacja go dotyczy, powinien natychmiast
zgłosić się do lekarza. Może być konieczne zaprzestanie przyjmowania leku Beplasot.

Po zastosowaniu leku Beplasot mogą wystąpić reakcje alergiczne:
- Może wystąpić ciężka reakcja uczuleniowa (reakcja anafilaktyczna) o nieznanej częstości.
- Niezbyt częste objawy reakcji uczuleniowych mogą obejmować wysypkę skórną (która może być
  swędząca) lub pokrzywkę.
- Do rzadko występujących objawów należą obrzęk twarzy, warg, jamy ustnej, języka lub gardła,
  który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu (obrzęk naczynioruchowy). Rzadko
  podczas stosowania tamsulosyny i bardzo rzadko podczas stosowania solifenacyny zgłaszano
  obrzęk naczynioruchowy. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy
  natychmiast przerwać przyjmowanie leku Beplasot i nie należy wznawiać jego stosowania.

Jeśli u pacjenta wystąpią nagłe objawy uczulenia lub ciężka reakcja skórna (np. powstawanie pęcherzy
i złuszczanie skóry), należy natychmiast poinformować o tym lekarza i przerwać stosowanie leku
Beplasot. Należy zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 mężczyzn)
- zawroty głowy
- niewyraźne widzenie
- suchość w jamie ustnej, niestrawność, zaparcia, mdłości (nudności), ból brzucha
- nieprawidłowy wytrysk nasienia (zaburzenia ejakulacji). Oznacza to, że nasienie nie wydostaje się
  na zewnątrz przez cewkę moczową, lecz cofa się do pęcherza moczowego (wytrysk wsteczny),
  objętość nasienia jest zmniejszona lub wytrysk nie występuje (brak wytrysku). Zjawisko to jest
  nieszkodliwe.
- zmęczenie (męczliwość)

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 100 mężczyzn)
- zakażenie dróg moczowych, zakażenie (zapalenie) pęcherza moczowego
- senność (ospałość), zaburzenia smaku, ból głowy
- suchość oczu
- szybkie lub nierówne bicie serca (kołatanie serca)
- zawroty głowy lub osłabienie, zwłaszcza podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne)
- katar lub zatkany nos (zapalenie błony śluzowej nosa), suchość w nosie
- choroba refluksowa przełyku (refluks żołądkowo-przełykowy), biegunka, suchość w gardle, mdłości
  (wymioty)
- swędzenie (świąd), suchość skóry
- trudności w oddawaniu moczu
- gromadzenie się płynu w podudziach (obrzęk)
- zmęczenie (astenia)

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 1 000 mężczyzn)
- uczucie omdlenia (utrata przytomności)
- zaleganie dużej ilości twardego stolca w jelicie grubym (kamienie kałowe), niedrożność okrężnicy
- alergia skórna, która prowadzi do obrzęku w tkance znajdującej się tuż pod powierzchnią skóry
  (obrzęk naczynioruchowy)

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić nie częściej niż u 1 na 10 000 mężczyzn)
- omamy, dezorientacja
- uczuleniowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy), wysypka, zapalenie i powstawanie pęcherzy
  na skórze i (lub) błonach śluzowych warg, oczu, jamy ustnej, nozdrzy lub narządów płciowych
  (zespół Stevensa-Johnsona)
- długotrwały i bolesny wzwód prącia (zazwyczaj nie podczas aktywności seksualnej) (priapizm)

Częstość nieznana (nie można ocenić częstości występowania na podstawie dostępnych danych)
- ciężka reakcja alergiczna powodująca trudności w oddychaniu lub zawroty głowy (reakcja
  anafilaktyczna)
- zmniejszenie apetytu, duże stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia), które może powodować
  zaburzenia rytmu serca
- szybki spadek świadomości i ogólnego funkcjonowania umysłu (delirium)
- w przypadku operacji oka z powodu zmętnienia soczewki (zaćma) lub podwyższonego ciśnienia w
  gałce ocznej (jaskra), źrenica (czarny obszar w środku oka) może nie rozszerzać się prawidłowo.
  Ponadto tęczówka (barwna część oka) może stać się wiotka podczas operacji, podwyższone
  ciśnienie w gałkach ocznych (jaskra), zaburzenia widzenia
- nieregularne lub nietypowe bicie serca (wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy typu
  torsade de pointes, migotanie przedsionków, arytmia), przyspieszone bicie serca (tachykardia)
- duszność, zaburzenia głosu, krwawienie z nosa
- zaburzenia jelit (niedrożność jelit), dyskomfort w jamie brzusznej
- zaburzenia czynności wątroby
- ciężka alergia skórna powodująca złuszczanie się skóry (złuszczające zapalenie skóry)
- osłabienie mięśni
- zaburzenia czynności nerek.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa;
Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

Jednoczesne stosowanie z lekami o właściwościach cholinolitycznych może nasilać działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane. Po zakończeniu stosowania leku należy zrobić ok. 1-tygodniową przerwę przed rozpoczęciem leczenia antycholinergicznego. Działanie lecznicze solifenacyny może być słabsze w przypadku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Jednoczesne podawanie solifenacyny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) (200 mg/dobę) powodowało 1,4- i 2,0-krotny wzrost stężenia C_max i AUC solifenacyny, natomiast podawanie ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało 1,5- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało odpowiednio 2,2- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny. Ponieważ jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol, może prowadzić do zwiększenia ekspozycji zarówno na solifenacynę jak i tamsulosynę, należy zachować ostrożność stosując skojarzenie bursztynianu solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny razem z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Nie należy podawać leku jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu przy udziale CYP2D6 lub pacjentom, którzy już stosują inhibitory CYP2D6. Jednoczesne podawanie solifenacyny i tamsulosyny z werapamilem (umiarkowanie silnym inhibitorem CYP3A4) powodowało w przybliżeniu 2,2-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny i ok. 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny ze słabym inhibitorem CYP3A4 cymetydyną (400 mg, co 6 h), powodowało 1,44-krotne zwiększenie AUC tamsulosyny, podczas gdy C_max nie zmieniło się w sposób istotny; lek można stosować jednocześnie ze słabymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny z silnym inhibitorem CYP2D6 paroksetyną (20 mg/dobę), powodowało odpowiednio 1,3- i 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny; lekmożna stosować razem z inhibitorami CYP2D6. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu indukcji enzymatycznej na farmakokinetykę solifenacyny i tamsulosyny. Ponieważ solifenacyna i tamsulosyna są metabolizowane z udziałem CYP3A4, mogą wystąpić interakcje farmakokinetyczne z substancjami indukującymi CYP3A4 (np. z ryfampicyną), które mogą zmniejszać stężenia solifenacyny i tamsulosyny w osoczu. Solifenacyna. Solifenacyna może zmniejszać działanie leków stymulujących motorykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych solifenacyna nie hamuje działania CYP1A1/2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4; nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy solifenacyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę R-warfaryny ani S-warfaryny i nie zmieniało ich wpływu na czas protrombinowy. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało w żaden sposób na farmakokinetykę digoksyny. Tamsulosyna. Jednoczesne podawanie z antagonistami receptorów adrenergicznych typu α może prowadzić do działania hipotensyjnego. W badaniach in vitro, diazepam, propranol, trichlormetiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim osoczu. Tamsulosyna nie wpływa na stężenie wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlormetiazydu oraz chlormadynonu. Jednakże diklofenak i warfaryna mogą zwiększać wydalanie tamsulosyny z organizmu. Jednoczesne podawanie z furosemidem powoduje zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale dopóki stężenie utrzymuje się w granicach normy, dopuszcza się jednoczesne stosowanie. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych tamsulosyna nie hamuje działania CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4; nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy tamsulosyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Nie obserwowano interakcji w przypadku jednoczesnego podawania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem ani teofiliną.

+pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Podgórska 34
31-536 Kraków
12-262-32-36
[email protected]
www.pluspharma.pl