Nadwrażliwość. Ostrożnie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na walerian betametazonu, miejscowo stosowane kortykosteroidy, neomycynę i jakiekolwiek substancje pomocnicze. Miejscowe objawy nadwrażliwości mogą przypominać objawy leczonej choroby. Rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Przy stosowaniu antybiotyków zgłaszano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelit, które może występować w postaci od łagodnej do zagrażającej życiu. Taka sytuacja jest mniej prawdopodobna w przypadku preparatu stosowanego miejscowo, jednakże jeśli u pacjenta wystąpi silna, przedłużająca się w czasie biegunka lub pacjent ma bóle brzucha, leczenie należy natychmiast przerwać a pacjenta poddać dalszej diagnozie. Odwracalne zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Należy unikać długotrwałego stosowania preparatu, szczególnie u dzieci, ze względu na ryzyko odwracalnego zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i wystąpienia objawów zespołu Cushinga. W razie zaobserwowania powyższych objawów, należy stopniowo odstawić lek lub zastosować kortykosteroid o mniejszej sile działania. Gwałtowne zaprzestanie leczenia może doprowadzić do niedoboru glikokortykosteroidów w organizmie. Czynniki zwiększonego ryzyka działania ogólnoustrojowego: silne działanie i postać kortykosteroidu stosowanego miejscowo; długa ekspozycja; stosowanie na duże powierzchnie ciała; stosowanie na szczelnie osłonięte obszary skóry (np. w okolicach wyprzeniowych lub pod opatrunkiem okluzyjnym, pieluchą - u małych dzieci pielucha może działać jak opatrunek okluzyjny); zwiększone uwodnienie warstwy rogowej naskórka; stosowanie na miejsca, gdzie skóra jest cienka – np. na skórę twarzy; stosowanie na uszkodzoną skórę lub w przypadku innych sytuacji, gdy bariera skórna może być uszkodzona. Dzieci. W porównaniu do dorosłych, u dzieci może dochodzić do wchłaniania proporcjonalnie większej ilości kortykosteroidów po zastosowaniu miejscowym i w związku z tym dzieci są bardziej narażone na ogólnoustrojowe działania niepożądane. U dzieci w wieku poniżej 12 lat należy unikać długotrwałej terapii kortykosteroidami, ze względu na ryzyko zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Łuszczyca. Miejscowe stosowanie kortykosteroidów w łuszczycy może być niekorzystne z powodu ryzyka tolerancji na lek, ryzyka zaostrzenia zmian w wyniku tzw. ,,efektu z odbicia” po zaprzestaniu stosowania leku, ryzyka rozwoju uogólnionej łuszczycy krostkowej, ryzyka miejscowej lub ogólnoustrojowej toksyczności związanej z uszkodzeniem bariery skórnej, ryzyka miejscowych lub ogólnoustrojowych działań niepożądanych kortykosteroidów, wynikających z nadmiernego wchłaniania leku przez uszkodzoną skórę. Stosowanie preparatu w leczeniu łuszczycy powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Rozcieńczanie leku. Preparaty o działaniu przeciwdrobnoustrojowym nie powinny być rozcieńczane. Nadwrażliwość w miejscu podania. Przedłużony czas stosowania lub częste podawanie leku może zwiększyć ryzyko nadwrażliwości skóry w miejscu podania. Ototoksyczność i nefrotoksyczność. W wyniku wchłaniania ogólnoustrojowego antybiotyki aminoglikozydowe, takie jak neomycyna, mogą być przyczyną nieodwracalnej ototoksyczności. Neomycyna może działać nefrotoksycznie. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek osoczowy klirens neomycyny jest zmniejszony. Stosowanie na skórę twarzy. Stosowanie kortykosteroidów na skórę twarzy może prowadzić, częściej niż w przypadku stosowania na skórę innych okolic ciała, do zaników skóry. Należy wziąć to pod uwagę, szczególnie w leczeniu łuszczycy, tocznia i nasilonego wyprysku. Stosowanie na powieki. Chronić oczy i błony śluzowe przed kontaktem z preparatem. Unikać stosowania na powieki, gdyż dostanie się leku do worka spojówkowego może doprowadzić do wystąpienia jaskry i zaćmy. Zaburzenia widzenia. W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do lekarza okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Infekcje. Zakażenie skóry może się utrzymywać w wyniku maskującego działania kortykosteroidu – w razie wtórnego zakażenia w obrębie zmian zapalnych leczonych preparatem należy wycofać kortykosteroid z leczenia i zastosować lek o ogólnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Ryzyko zakażeń bakteryjnych pod opatrunkiem okluzyjnym. Ciepło i wilgoć związane ze stosowaniem opatrunków okluzyjnych oraz istniejące w fałdach skóry sprzyjają rozwojowi zakażeń bakteryjnych. W razie konieczności zastosowania leku pod opatrunkiem okluzyjnym, należy oczyścić skórę przed nałożeniem opatrunku, gdyż ciepło i wilgoć związane ze stosowaniem opatrunków okluzyjnych sprzyjają rozwojowi zakażeń bakteryjnych. Owrzodzenia kończyn dolnych. Kortykosteroidy stosuje się czasami miejscowo w leczeniu zapalenia skóry wokół przewlekłych zmian owrzodzeniowych kończyn dolnych. Stosowanie ich w takim przypadku może być związane z większą częstością występowania miejscowej nadwrażliwości i zwiększeniem ryzyka miejscowych zakażeń. Jeśli wystąpią objawy podrażnienia lub reakcje nadwrażliwości, należy zaprzestać leczenia preparatem. Substancje pomocnicze. Krem zawiera alkohol cetostearylowy, chlorokrezol i parafinę Ze względu na zawartość alkoholu cetostearylowego, krem może powodować miejscową reakcję skórną (np. kontaktowe zapalenie skóry). Ze względu na zawartość chlorokrezolu, krem może powodować reakcje alergiczne. Ponadto krem i maść zawierają parafinę - należy poinstruować pacjentów, aby nie palili ani nie zbliżali się do otwartego ognia ze względu na ryzyko ciężkich poparzeń. Materiał (odzież, pościel, opatrunki itp.), który miał kontakt z tym kremem, łatwiej się pali i stanowi poważne zagrożenie pożarowe. Pranie odzieży i pościeli może zmniejszyć ilość zawartego w nich kremu, ale nie całkowicie go z nich usunąć.